نتایج جستجو

آثار رحمت خدا ۹; نشانه هاى علم خدا ۲ قرآن: اهمیت قرآن ۴; رازهاى قرآن ۵; فضیلت قرآن ۲; وحیانیت قرآن ۴; ویژگیهاى قرآن ۳، ۵ کافران: رد تهمتهاى کافران ۱ گناهکاران:

گاه، با اندیشه درک مى شود، مانند گشودن پیچیدگى اندوهها و غصه ها، و یا گشودن رازهاى علوم، و همچنین داورى کردن میان دو کس و گشودن مشکل نزاع و مخاصمه آنها. فتح‌

[سباء:26]. و آن يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است. *** مفاتح: [انعام:59]. [نور:61]. [قصص:76]. اين لفظ بيشتر از سه بار در قرآن مجيد نيامده است. مفتح (به كسر

- چنان که مفسران نیز گفته اند - لوح محفوظ است. آسمان: غیب آسمان ۱ انسان: رازهاى انسان ۲; عمل انسان ها ۲ حوادث: بانک اطلاعات حوادث ۳ خدا: اختصاصات خدا ۱;

دلایل توحید ۴ قرآن: تنزیه آیات قرآن ۱; حقانیت آیات قرآن ۱; حق ناپذیرى مکذبان قرآن ۸; منشأ تکذیب قرآن ۸; وحیانیت الفاظ قرآن ۹; وضوح قرآن ۸ معرضان ازخدا:

باشد بر آنچه که قبلاً در ضمن «و لاتکن فى ضیق ممّا یمکرون» آمده است. انسان: رازهاى انسان ۱ حق: هشدار به حق ستیزان ۷ خدا: آثار ربوبیت خدا ۳; آثار رحمت خدا ۲;

اهمّیّت و عظمت قرآن است. «بِهِ»: در این رابطه که بازپس گرفتن قرآن است. «وَکِیلاً»: ملتزم. متعهّد. حافظ و نگهدار. مراد کسی است که تضمین حفظ قرآن یا اعادت آن

جريان باد است و امروزه باد از منابع انرژى به شمار مى‌رود. جلد 8 - صفحه 407 در قرآن كريم چهار مرتبه كلمه‌ «صَبَّارٍ» بكار رفته كه به دنبال تمام آنها كلمه‌ «شَكُورٍ»

ادلّه توحيد و حق بودن قرآن را در روى زمين بآنها ارائه ميدهيم از معجزات پى در پى كه بدست تو جارى مينمائيم و از ظهور صدق اخبار غيبيّه قرآن كه در خارج واقع ميشود

فتح همزه و كسر آن هر دو خوانده‏اند و در قرآن‏ها به كسر همزه است يعنى خدا رازهاى آنها و يا پنهان داشتنشان را ميداند. [تحريم:3]. آنگاه كه پيامبر به بعضى زنانش

آیت خود براى جهانیان معرفى کرد (و جعلناها و ابنها آیة للعالمین). آفرینش: رازهاى آفرینش ۱۰ استعدادها: نقش استعدادها ۷ خدا: روح خدا ۴; زمینه لطف خدا ۷، ۸;

فتح همزه و كسر آن هر دو خوانده‏اند و در قرآن‏ها به كسر همزه است يعنى خدا رازهاى آنها و يا پنهان داشتنشان را ميداند. [تحريم:3]. آنگاه كه پيامبر به بعضى زنانش

برخی با توجّه به آیه‌های ماقبل و مابعد این آیه، واژه روح را قرآن معنی می‌کنند. چرا که قرآن معجزه جاویدان و نادره ناشناخته جهان، در قالب الفاظ و عباراتی

به راز دل‌ها داناست. در آيات گذشته خوانديم كه: خداوند افرادى را براى ميراث قرآن برگزيد، افرادى را به بهشت مى‌برد و افرادى را به دوزخ؛ اين آيه مى‌فرمايد:

خلقت انسان از آبى جهنده وجه نامگذاری قيامت به «يَومَ تُبلَى السّرائِر» وصف قرآن به اين كه «قَولٌ فَصلٌ» است و «هزل» نيست رواياتى در ذيل برخى آيات سوره طارق

بشر در آوردنمثل قرآن ، دليل بر آن نمى شود كه قرآن از ناحيه خدا است . و پاسخ بدان با عجز خود و اسبابى كه بدان معتقديد، از آوردنمثل قرآن ، راهى جز يقين به

علما: و قرآن ۵، ۱۰ ; فضایل علما ۹ قرآن: تبیین آیات قرآن ۶ ; تنوع آیات قرآن ۵، ۱۰ ; تنوّع بیانى قرآن ۶ ; عظمت آیات قرآن ۴ ; فلسفه تنوّع آیات قرآن ۶ کافران:

بصيرت تامه بودند پس خوب است در تمام امور به پيغمبر (ص) و به قرآن و بآنانكه علم استنباط قرآن را دارند مراجعه نمايند و بدون تامل اقدام بر امرى ننمايند كه

آگاهى خداوند از موجودات آسمان ها و زمین و نیز رفتارهاى نهانى و آشکارا و رازهاى دل بشر، اشاره به علم مطلق و فراگیر خداوند است. ۶ - آگاهى و عقیده به علم

ديگر. در قرآن از علاقه شديد و حريصانه به مال دنيا كه سبب فراموش كردن آخرت و محرومان شود، انتقاد شده است. «إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ» قرآن از مال

صداها و رنگها را مختلف قرار داده است و همچنین زبانها و نژادها را. ج3، ص529 قرآن در پایان آیه می‌گوید: «در این امور نشانه‌هایی است برای عالمان و اندیشمندان»

معناى حيات اقسام سه گانه زندگان و زندگانى در آيات قرآنى اوصاف زندگى دنيا در قرآن و اشاره به حيات جاودانى آخرت حيات حقيقى حيات واجب الوجود است كه بالذات فناناپذير

در باره حروف مقطعه قرآن: «الم» (الم). در آغاز 29 سوره از قرآن با حروف مقطعه برخورد می‌کنیم. و این حروف همیشه جزء کلمات اسرار آمیز قرآن محسوب می‌شده، و با

کارساز است. یا می‌گویند: «آن [:قرآن] را به دروغ به خدا نسبت داده.» بگو: «اگر راستگو بوده‌اید، پس ده سوره‌ی افترا بسته همچون قرآن بیاورید و غیر از خدا هر که

جوئى اسلام به دنبال مذمتهاى شديدى كه در آيات گذشته از قوم يهود بعمل آمد، قرآن در اين آيه براى رعايت عدالت و احترام به حقوق افراد شايسته ، و اعلام اين حقيقت

شماست و او عالم و حكيم است . ۳ - به خاطر بياوريد هنگامى را كه پيامبر يكى از رازهاى خود را به بعضى از همسرانش گفت ، ولى هنگامى كه وى آن را افشا كرد و خداوند

و رساى قرآن را مى شنوند و بيدار نمى شوند؟! آيات مورد بحث مى تواند اشاره به پاسخ اين سؤ ال باشد. نخستين آيه مى گويد: «اى پيامبر! هنگامى كه قرآن مى خوانى

هم «هدايت » توصيف به «مبين » شده است ، و هم ضلالت همانگونه كه در ساير آيات قرآن اين توصيف در هر دو قسمت ديده ميشود. آيه بعد باز همان استدلال را به شكل ديگرى