نتایج جستجو

اگر مى بینیم در سوره، «روم» این کلمه به صورت نکره آمده است، براى تعظیم و بزرگداشت آن است، یعنى در بهترین و برترین باغ هاى زیبا و سرورانگیز بهشت غرق نعمت،

... فقعوا له سجدین) ۱۳ - سجده، نماد و مظهر بزرگداشت و تکریم (فقعوا له سجدین) از این که خداوند براى بزرگداشت انسان و تبیین جایگاه برتر او در میان سایر موجودات،

می‌داشتند، در میان آنان داوری خواهد کرد همانا [حكم‌] شنبه- شنبه گرفتن، بزرگداشت روز شنبه و تعطيل آن- بر كسانى قرار داده شد كه در آن اختلاف كردند. و هر

فرمان خداست، بندگى خداست نه بندگى آدم. «فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ» (سجده مظهر بزرگداشت و كرامت و قبول خلافت انسان است نه پرستش او). 14- لياقت از سابقه مهم‌تر

واذکر) ۱۰- ارزش هاى معنوى، ملاک بزرگداشت افراد در قرآن است. (واذکر فى الکتب إدریس إنّه کان صدّیقًا نبیًّا) ۱۱- لزوم بزرگداشت شخصیت هاى الهى و معنوى و تکریم

پیغمبرش فرمانبرداری نمائید. ایزد آگاه از همه‌ی کارهائی است که می‌کنید. آیا با بزرگداشت (حضرتش) ترسیدید که پیش از گفتگوی محرمانه‌ی خود صدقه‌هایی تقدیم دارید؟ پس

است. پس اگر چیزی نیافتید خدا بسی پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است. آیا با بزرگداشت (حضرتش) ترسیدید که پیش از گفتگوی محرمانه‌ی خود صدقه‌هایی تقدیم دارید؟ پس

ابراهیم(ع) و خصوصیات او، سازنده و درس آموز است. (واذکر فى الکتب إبرهیم) ۴- لزوم بزرگداشت شخصیت هاى الهى و معنوى و تکریم و تجلیل از آنها (واذکر فى الکتب إبرهیم)

تجلیل و بزرگداشت خداوند (و لو شئنا لبعثنا فى کلّ قریة نذیرًا) از دیدگاه بیشتر مفسران، انتخاب پیامبراسلام(ص) به عنوان پیامبر خاتم، نوعى تجلیل و بزرگداشت خداوند

صالح انجام دهيد. كُلُوا ... وَ اشْكُرُوا «2» بخوريد و سپاس گزاريد. 1- در بزرگداشت شعائر الهى، سخاوتمندانه خرج كنيد. «وَ الْبُدْنَ» ( «بدن» به معناى شتر چاق

و علىّ پدران اين امّت هستيم. 1- مناظرات ابراهيم با عمويش قابل يادآورى و بزرگداشت است. «إِذْ قالَ» 2- در نهى از منكر، از نزديكان خود شروع مى‌كنيم. «يا أَبَتِ»

فرمان خداست، بندگى خداست نه بندگى آدم. «فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ» (سجده مظهر بزرگداشت و كرامت و قبول خلافت انسان است نه پرستش او). 14- لياقت از سابقه مهم‌تر

اينكه مراد از «عَبْداً» شخص پيامبر است ولى نكره آوردن آن، به خاطر تعظيم و بزرگداشت است. «عَبْداً إِذا صَلَّى» پيام‌ها 1- انسان ناسپاس است. ما او را آفريديم

آنچه به اقامتگاه او یا ماندگاری او مربوط می‌شود فراهم آور و در احترام و بزرگداشت او کوتاهی مکن. «مَکَّنَّا»: مکانت و منزلت بخشیدیم. استقرار دادیم. «وَ لِنُعَلِّمَهُ»:

شربت شهادت نوشیدند. پیامبر همان شب با یاران خود به میان کشتگان رفت و برای بزرگداشت ارواح شهداء بر سر جنازه یکایک آنها می‌نشست و اشک می‌ریخت و طلب آمرزش می‌نمود،

اينكه مراد از «عَبْداً» شخص پيامبر است ولى نكره آوردن آن، به خاطر تعظيم و بزرگداشت است. «عَبْداً إِذا صَلَّى» پيام‌ها 1- انسان ناسپاس است. ما او را آفريديم

اينكه مراد از «عَبْداً» شخص پيامبر است ولى نكره آوردن آن، به خاطر تعظيم و بزرگداشت است. «عَبْداً إِذا صَلَّى» پيام‌ها 1- انسان ناسپاس است. ما او را آفريديم

اينكه مراد از «عَبْداً» شخص پيامبر است ولى نكره آوردن آن، به خاطر تعظيم و بزرگداشت است. «عَبْداً إِذا صَلَّى» پيام‌ها 1- انسان ناسپاس است. ما او را آفريديم

اينكه مراد از «عَبْداً» شخص پيامبر است ولى نكره آوردن آن، به خاطر تعظيم و بزرگداشت است. «عَبْداً إِذا صَلَّى» پيام‌ها 1- انسان ناسپاس است. ما او را آفريديم

اينكه مراد از «عَبْداً» شخص پيامبر است ولى نكره آوردن آن، به خاطر تعظيم و بزرگداشت است. «عَبْداً إِذا صَلَّى» پيام‌ها 1- انسان ناسپاس است. ما او را آفريديم

اينكه مراد از «عَبْداً» شخص پيامبر است ولى نكره آوردن آن، به خاطر تعظيم و بزرگداشت است. «عَبْداً إِذا صَلَّى» پيام‌ها 1- انسان ناسپاس است. ما او را آفريديم

اينكه مراد از «عَبْداً» شخص پيامبر است ولى نكره آوردن آن، به خاطر تعظيم و بزرگداشت است. «عَبْداً إِذا صَلَّى» پيام‌ها 1- انسان ناسپاس است. ما او را آفريديم

دقت و باریک‌بینی نمی‌کنند. بی‌گمان کسانی که ایشان از خشیت پروردگارشان با بزرگداشت(اش) هراسانند؛ و کسانی که (هم)ایشان به نشانه‌های پروردگارشان ایمان می‌آورند؛

باطل و در حقى كه آميخته با باطل است ادب نيست نفى امتيازهاى مادى و طبقاتى و بزرگداشت اهل علم و تقوا، از جمله آداب انبياء (ع ) است (شامل يكصدوهشتاد و سه روايت

جعفر صادق (ع) درباره بزرگداشت در کتاب الكافي جلد ۲ كتاب الإيمان و الكفر‏‏ بَابُ الِاسْتِغْفَارِ مِنَ الذَّنْب‏ موضوعات : بزرگداشت، تعظیم

تعهّد و مسؤولیّت و یاری مؤمنان با همدیگر است، و این آیه بیانگر ستایش و بزرگداشت آنان و مقام و منزلت ایشان است. «رِزْقٌ کَرِیمٌ»: (نگا: انفال / . Tabber

الذین تتوفّ-هم الملئکة طیّبین یقولون سلم علیکم) ۹- متقین، مورد تکریم و بزرگداشت فرشتگان (المتّقین . الذین تتوفّ-هم الملئکة طیّبین یقولون سلم علیکم ادخلوا

احترام تو بر ما لازم و واجب است و وظيفه ما ايجاب مى كند كه از هر حيث حرمت و بزرگداشت پادشاه را مراعات كنيم ولى متأسفانه يكى از دوستان ما (اشاره به عمّاره نمود)

پیامبراکرم(ص) با صفت «النبىّ» به جاى نام آن حضرت، مى تواند براى تعظیم و بزرگداشت آن بزرگوار باشد. ۳ - دعوت از پیامبر(ص) براى رعایت تقوا و پرهیز از تبعیت

احترام تو بر ما لازم و واجب است و وظيفه ما ايجاب مى كند كه از هر حيث حرمت و بزرگداشت پادشاه را مراعات كنيم ولى متأسفانه يكى از دوستان ما (اشاره به عمّاره نمود)

باطل و در حقى كه آميخته با باطل است ادب نيست نفى امتيازهاى مادى و طبقاتى و بزرگداشت اهل علم و تقوا، از جمله آداب انبياء (ع ) است (شامل يكصدوهشتاد و سه روايت

و کلنا بها قوما لیسوا بها بکفرین) نکره آمدن کلمه «قوما» دال بر تفخیم و بزرگداشت است، علاوه بر آنکه توصیف این قوم با «و کلنا» و جملات پس از آن خالى از مدح

احترام تو بر ما لازم و واجب است و وظيفه ما ايجاب مى كند كه از هر حيث حرمت و بزرگداشت پادشاه را مراعات كنيم ولى متأسفانه يكى از دوستان ما (اشاره به عمّاره نمود)

کبریایى مطلق است. (و لم یکن له ولىّ من الذلّ و کبّره تکبیرًا) ۱۱- لزوم بزرگداشت مقام خداوند و مبرّا دانستن او از همه کاستیها (و کبّره تکبیرًا) ۱۲- عظمت

حِجَجٍ» (به جاى هشت سال، فرمود: هشت حج) 13- يكى از راه‌هاى ترويج معروف، بزرگداشت اوقات معنوى و «ايّام اللّه» است. «ثَمانِيَ حِجَجٍ» 14- مقام نبوّت، مانع

سجده در برابر او مى شوند. ۵- خداوند، در برابر همه فرشتگان، آدم را مورد بزرگداشت و تکریم قرار داد. (و إذ قلنا للملئکة اسجدوا لأدم فسجدوا) ۶- انسان ها داراى

اللهُ عَلَی النَّبِیِّ ...»: ذکر پیغمبر در سرآغاز توبه‌کنندگان، به خاطر بزرگداشت هرچه بیشتر مهاجرین و انصار است، والاّ گناهی از او سر نزده بود تا از آن

الْقِبْلَة قال الصادق ع : امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كس آب دهانش را بخاطر بزرگداشت خداوند عزّ و جلّ در هنگام نماز فرو برد و بيرون نيفكند خداوند تعالى او را

كه در مقام بزرگداشت وحى است، بر فرضى كه بر كوهى نازل شود. و نيز، نظير آيه شريفه «إنّا سَنُلقِى عَلَيكَ قَولاً ثَقِيلاً» است كه در مقام بزرگداشت آن از نظر

چه خواهى سخت گير و سخت گير. حضرت بيش از يك روز، نزد او نبود كه احترام و بزرگداشت آن حضرت در نظر او بجائى رسيد كه در برابر او چهره بر خاك ميگذاشت و ديده

هَذَا إِلا مَلَكٌ كَرِيمٌ»: كلمه «اكبرنه » از «اكبار» به معناى اعظام و بزرگداشت است ، و كنايه است از حالت دهشت زدگى آن زنان ، بطوريكه شعور و ادراك خود

تكبير در نماز عيد بيش از ساير نمازها است زيرا جز اين نيست كه تكبير براى بزرگداشت و تعظيم و تمجيد الهى است بپاس آنكه بندگان را هدايت فرموده و عافيت بخشيده

فرموده «و لتکبروا اللّه على ما هداکم» روایت شده که مراد از «تکبیر»، تعظیم و بزرگداشت خداست و مراد از «هدایت» ولایت است (یعنى خدا را به عظمت یاد کنید به خاطر

«عزروه » از ماده «تعزير» به معنى حمايت و يارى كردن آميخته با احترام و بزرگداشت است ، و بعضى گفته اند كه اصل آن به معنى ، «منع و جلوگيرى » است ، اگر جلوگيرى

درآورده، تا با آمدن بسوى آن طاعتشان را بيازمايد، و از اين رو ايشان را به بزرگداشت و زيارت آن تهييج كرده، و آن را محلّ پيمبران خود، و قبله نمازگزاران براى

الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۸۶ و نكره آوردن كلمۀ «والد = پدرى»، به منظور تعظيم و بزرگداشت آن پدر بوده. و اگر نفرمود: «و والد و مَن ولد = و پدرى و فرزندى كه پديد

اينكه در عقوق رعايت فرمان خدا باحترام فرزند از پدر و مادر خويش نشده و نيز بزرگداشت والدين از بين ميرود و نعمت خداوند كفران مى‏شود و شكرگزارى اساسش نابود ميگردد

قربانت، شما امامى داريد؟ فرمود: نه، (فهميدم كه خود او امامست) آنگاه از بزرگداشت و هيبت آن حضرت عظمتى در دلم افتاد كه جز خداى عز و جل نداند، بيشتر از آنچه

برايشان بيان مى كند. و اگر اسم اشاره اى را به كار برده كه مخصوص دور است، براى بزرگداشت مَثَلى است كه زده. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۳۴۰ «فَإِذَا لَقِيتُمُ

پيامبر صلى الله عليه و آله همان شب با ياران خود به ميان كشتگان رفت و براى بزرگداشت ارواح شهداء بر سر جنازه يكايك آنها مى نشست و اشك مى ريخت و طلب آمرزش مى