نتایج جستجو

نخر نخل ندو ندى نذر نزع نزف نزل نسف نشء نشر نشط نصب نصو نصى نضخ نضد نضر نطف نطق نظر نعم نفخ نفر نفس نفع نقر نقض نن نهر نهى نور نوق نوم نکل ه ها هبو هدى هذا

ناگفته نماند: چون قيامت همه چيزش زنده است چنانكه در «جهنم» گفته شد و در «نطق» خواهد آمد در اينصورت هر چه مرگ آن را دريافت حيات حمله كرده مرگ را از بين

اخذ ايى عبد قرب کسب صحب ردد رزق ذلک يى حقق بئس سبل ا عدل جنن وفى ايد قتر نطق لمم صبر نبو اوى حسن بيت نعم ولى عن صلح بنى اذ دنو

هستى)، داراى نوعى شعور، اراده و نطق (قالتا أتینا طائعین) از واژه «قالتا» استفاده مى شود که آسمان و زمین داراى نوعى نطق اند; چنان که ازجمله «أتینا طائعین»

(سبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض) ۵ - همه موجودات هستى داراى شعور و نطق (سبّح للّه ما فى السموت و ما فى الأرض) برداشت یاد شده، مبتنى بر این نکته است

ترتیل: ترجمه: «تُسَبِّحُ لَهُ ...»: (نگا: رعد / ، انبیاء / ، حدید / . نطق آب و نطق خاک و نطق گِل أَ لَمْ‌ تَرَ أَنَ‌ اللَّهَ‌ يَسْجُدُ... (۳) أَ لَمْ‌ تَرَ أَنَ‌

اعضاى ايشان را كه در دنيا از شأن ايشان نطق نبوده باشد به نطق درآورديم تا گواهى دهند بر ايشان، و دهنهاى ايشان كه نطق آنها در دنيا معهود بوده باشد مهر نهيم

حدث هؤلاء هما اتى طمس کرم ک ا الم ابى وجد اله وقى الله خزى نبء اولاء ليس ل نطق هل عين فضح بشر هو من وله نذر قد جدر طعم ب مدن رجل ذوق مرى قرى سلم ما رشد قضض

عقده زبانش را از خدا مى‏خواهد با آن‏كه گرهى در زبان نداشت پس منظور روانى نطق است. چنانكه [شعراء:13]. آن را روشنتر مى‏كند. * [مريم:50]. [شعراء:84]. مراد

اذا سبل ضرر عسى ف قول وفى صحب جزى جنن على سرع قتل رزق کتب غفر عدل ولد شدد نطق کم جعل نفق لو سئل بلغ

نمی‌داند که ما او را از نطفه‌ای بی‌ارزش آفریدیم؟! و او (چنان صاحب قدرت و شعور و نطق شد که) به مخاصمه آشکار (با ما) برخاست! |آيا اين انسان نمى‌داند كه او را از

پس چگونه ممکن است که سخن پروردگار آدمیان و خالق نطق (شعور)، بى حقیقت و وعده اش تحقق ناپذیر باشد. ۹ - نطق و شعورمندى انسان، نشانه اى از آیات حق الهى * (و

طين فوق رئس هن لعل اوب حشر موسى دبب داود برء فصل مثل شرق صلح شىء يا او فقد نطق امم عشو الم خير صور رمى أبابيل سوء لحم لين خلق کمه مسک لزم خبز جنن ربع فعل

blessing.” ترتیل: ترجمه: «مَنطِق»: سخن. گفتار. مصدر میمی و به معنی نطق است. این آیه اشاره به نطق پرندگان دارد و آیات دیگر نیز مؤیّد این مطلب است که حیوانات و

doing.” ترتیل: ترجمه: «یَنطِقُ عَلَیْکُمْ»: برای شما صحبت می‌کند. مراد از نطق، نوشته‌هائی است که با چشم دیده می‌شود و مطالب را بازگو می‌نماید. «کُنَّا نَسْتَنسِخُ»:

آیات شامل این کلمه نطق‌ (۱۲ بار) لا مَا فَرَاغ هَل عَلَيْهِم أَتَاک أَنّکُم حَدِيث ضَرْبا لَکُم ضَيْف مِثْل تَأْکُلُون فَأَقْبَلُوا بِالْيَمِين لَحَق إِلَيْه

حسنه و تسخير اشياء و فرستادن انبياء بر ايشان. 2- مراد تكريم به قوه و عقل و نطق و تميز. 3- تكريم به حسب فضيلت كه وجود اقدس محمدى صلّى اللّه عليه و آله و سلّم

كار به اين جا ميكشد جلد 4 صفحه 416 خدا زبان آنها را مهر ميكند و جوارح آنها نطق ميكنند بآنچه بودند كه بجا ميآوردند و در كافى از امام باقر عليه السّلام نقل

كار به اين جا ميكشد جلد 4 صفحه 416 خدا زبان آنها را مهر ميكند و جوارح آنها نطق ميكنند بآنچه بودند كه بجا ميآوردند و در كافى از امام باقر عليه السّلام نقل

براى بازجويى، ميان انسان‌ها جدايى مى‌افتد) 4- در قيامت بت‌ها داراى شعور و نطق مى‌شوند ومعبودانشان را انكار و يا اظهار بى‌اطلاعى مى‌كنند. «ما كُنْتُمْ إِيَّانا

آنهاست به مخاطبه و مناصحه صاحبان علم در فهم اغراض ايشان از نطق ممكن است حق تعالى عقل و نطق در او آفريده و آن مورچه حقيقتا ناطق شده باشد. لا يَحْطِمَنَّكُمْ

عصا سبز است به همان هيئت كه از درخت كنده شده، و بدرستى كه آن عصا نطق كند هرگاه طلب نطق شود، مهيا شده براى قائم ما عليه السّلام، بجا مى‌آورد به آن آنچه موسى

كار به اين جا ميكشد جلد 4 صفحه 416 خدا زبان آنها را مهر ميكند و جوارح آنها نطق ميكنند بآنچه بودند كه بجا ميآوردند و در كافى از امام باقر عليه السّلام نقل

طرف قصر، و مرغ سياهى در آن آويخته ميان آسمان و زمين، شبيه پرستو، به صداى پا نطق آمد گفت: كافى نبود تو را آنچه در عقب خود گذاشته از زمين با وسعت كه به در قصر

كار به اين جا ميكشد جلد 4 صفحه 416 خدا زبان آنها را مهر ميكند و جوارح آنها نطق ميكنند بآنچه بودند كه بجا ميآوردند و در كافى از امام باقر عليه السّلام نقل

كه اشرف مخلوقات است و تعليم فرموده باو اخبار از ما في الضمير را به بيان و نطق گويا كه مميّز آن از ساير- حيوانات است و آنكه آفتاب و ماه را بحساب معيّن مقدّرى

كار به اين جا ميكشد جلد 4 صفحه 416 خدا زبان آنها را مهر ميكند و جوارح آنها نطق ميكنند بآنچه بودند كه بجا ميآوردند و در كافى از امام باقر عليه السّلام نقل

كار به اين جا ميكشد جلد 4 صفحه 416 خدا زبان آنها را مهر ميكند و جوارح آنها نطق ميكنند بآنچه بودند كه بجا ميآوردند و در كافى از امام باقر عليه السّلام نقل

خلاف واقع نفرمود چون فرموده اين كار بت بزرگ است اگر بتها نطق‌ جلد 3 صفحه 561 دارند و چون بتها نطق ندارند پس كار او نيست يعنى اگر آنها ادراك داشتند شما بايد

إحداثه ... فإرادة الله الفعل لا غیر ذلک یقول له: «کن فیکون» بلا لفظ و لا نطق...; صوان بن یحیى گوید: به امام ابى الحسن(ع) عرض کردم: به من خبر ده که اراده

نميكنند و حقيقت ايمانرا نميفهمند و عجب در آنستكه هيكل و اندام آنها بنظر خوب و نطق و بيانشان جالب و جاذب است كه شنونده گوش ميدهد بگفتارشان ولى در بى‌استقامتى

قادر باشد بر انطاق جوارح و جلود، البته قادر خواهد بود بر آنكه جهنم را به نطق آورد. 3- خطاب از روى حقيقت خزنه جهنم را باشد و اسناد آن به جهنم بر سبيل توسع

يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‌: و سخنى نمى‌گويد پيغمبر از روى نفس و ميل طبع، يعنى نطق او به قرآن و به جميع احكام ايمان، به هواى نفس نيست. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ

يُوحى‌» إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحى‌ «4» إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحى‌: نيست نطق او مگر وحى كه فرود آمده مى‌شود به او، يعنى آنچه گويا شود، از جانب خدا باشد

كه اشرف مخلوقات است و تعليم فرموده باو اخبار از ما في الضمير را به بيان و نطق گويا كه مميّز آن از ساير- حيوانات است و آنكه آفتاب و ماه را بحساب معيّن مقدّرى

خلاف واقع نفرمود چون فرموده اين كار بت بزرگ است اگر بتها نطق‌ جلد 3 صفحه 561 دارند و چون بتها نطق ندارند پس كار او نيست يعنى اگر آنها ادراك داشتند شما بايد

خلاف واقع نفرمود چون فرموده اين كار بت بزرگ است اگر بتها نطق‌ جلد 3 صفحه 561 دارند و چون بتها نطق ندارند پس كار او نيست يعنى اگر آنها ادراك داشتند شما بايد

نميكنند و حقيقت ايمانرا نميفهمند و عجب در آنستكه هيكل و اندام آنها بنظر خوب و نطق و بيانشان جالب و جاذب است كه شنونده گوش ميدهد بگفتارشان ولى در بى‌استقامتى

حيا و شرم عاقل منصف مانع است از آنكه ناسپاسى خالق زبان را نموده، قوه شريفه نطق را به كلام شنيع، گويا گرداند. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ الْحَمْدُ

اما عيسى را خداوند آيتى قرار داده به اينكه خلق فرمود او را بدون پدر، و به نطق آورد در گهواره به حالت كوچكى، و جارى ساخت بر دست او شفاى كور مادرزاد و پيس

صفحه 470 مقابل‌ نطق‌ ‌از‌ مقوله‌ كلام‌ ‌است‌ و بعضي‌ گفتند سكوت‌ خلجان‌ قلب‌ ‌است‌ لكن‌ سكوت‌ ‌کل‌ شي‌ء بحسبه‌، سكوت‌ ‌از‌ كلام‌ ترك‌ نطق‌ ‌است‌ و سكوت‌

نميكنند و حقيقت ايمانرا نميفهمند و عجب در آنستكه هيكل و اندام آنها بنظر خوب و نطق و بيانشان جالب و جاذب است كه شنونده گوش ميدهد بگفتارشان ولى در بى‌استقامتى

تمامى موجودات آسمانها و زمينها، ذات حق را به عظمت و جلالت وصف كنند، يا به نطق و يا به دلالت. مراد آنست كه او سبحانه بر جميع السنه خلايق و ادله همه دلايل،

گفتند: مى‌ترسيم بواسطه سگ امر ما آشكار شود به سنگ، او را دور نمودند، ناگاه به نطق آمد كه: اشهد ان لا اله الّا اللّه وحده لا شريك له، مرا واگذاريد، حارس شماريم

شهادت و نطق به آن ها داده، و اين دو، از شؤون عقلاء است، و بدين جهت فرموده: «قَالُوا: گفتند»، و گرنه بايد مى فرمود: «قَالَت». حال ببينيم معناى «نطق» چيست؟

‌يعني‌ ‌خدا‌ اجابت‌ ميكند سؤال‌ كسي‌ ‌که‌ ‌او‌ ‌را‌ ستايش‌ كند و همچنين‌ نطق‌ داراي‌ دو معني‌ ‌است‌ يكي‌ تلفّظ كلماتي‌ و ديگري‌ بيان‌ حقايق‌ چنان‌ ‌که‌

فرمايد بر بنده خير را، شرح فرمايد سينه او را براى اسلام، و چون عطا نمايد آن را نطق كند لسان او به حق، و عقد قلب او شود بر آن. پس عمل كند به حق و به اجتماع اين

عبد المعنى بايقاع الاسماء عليه بصفاته الّتى وصف بها نفسه فعقد عليه قلبه و نطق به لسانه فى سرائره و علا نيته فاولئك اصحاب امير المؤمنين‌ «1» تفسير عياشى،

گفته شاعر: گر تو را از غيب چشمى باز شد با تو ذرات جهان همراز شد نطق آب و نطق خاك و نطق گل هست محسوس حواس اهل دل ! جمله ذرات در عالم نهان با تو مى گويند

چرا بر ضد ما گواهى داديد؟ آنها جواب مى دهند: همان خدائى كه هر موجودى را به نطق در آورده ما را گويا ساخته ، و او شما را در آغاز آفريد و بازگشتتان به سوى او

عيسى بن مريم مردگان را باذن خدا زنده ميكرد، فرمود: راست گفتى و سليمان هم نطق پرندگان را ميفهميد و پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله هم بر اين مراتب توانائى

غيب چشمى باز شده ، با تمامى موجودات جهان همرازند، و نطق آب و گل را به خوبى مى شنوند، چرا كه اين نطق محسوس اهل دل است ! تفسير نمونه جلد ۲۳ صفحه ۴۸۸ به ذكرش

طبيعتت خود را بزحمت انداختى نسبت بچيزى كه در آن علم ندارى (يعنى اصل نيروى نطق و بيانت بوسيله روحيست كه من بتو دادم و آن خير است و صلاح، ولى مضمون سخنت كه

«باش»، و آن فعل وجود پيدا مى كند. اين هم كه گفتيم «مى گويد»، گفتن با تلفظ و نطق به زبان نيست، و تصميم و تفكر ندارد، و همان طور كه خودش كيفيت ندارد، فعل او

نواحى عالم را بفلك و اجرام فلكى نسبت مى دهند، و درباره فلك قائل بحياة ، و نطق ، و شنوائى ، و بينائى ، هستند، و از جمله عقائد آنان اين است كه انوار را بطور

سَتُعْقَبُونَ‏ مِنِّي جُثَّةً خَلاَءً سَاكِنَةً بَعْدَ حَرَكَةٍ وَ كَاظِمَةً بَعْدَ نُطْقٍ لِيَعِظَكُمْ هُدُوِّي وَ خُفُوتُ إِطْرَاقِي وَ سُكُونُ أَطْرَافِي فَإِنَّهُ

را گرامى داشتيم ، در ميان مفسران گفتگو است ، بعضى به خاطر اعطاى قوه عقل و نطق و استعدادهاى مختلف و آزادى اراده مى دانند. بعضى اندام موزون و قامت راست .