نتایج جستجو

السلام ) نسبت داده شده است در مذمت صاحبان اين سخنان موهون افراط در پذيرش و تسليم در برابر هر چه حديث نام دارد، يكى از دو علت وقوع در اين افترائات مى باشد دومين

تعالى تبين و تفحص را واجب گردانيده در خبر فاسق نه در غير او، پس در خبر عادل تبين واجب نباشد و بحثى در آن مى‌باشد كه در كتب اصول مقرر است. يا أَيُّهَا الَّذِينَ

خانواده‌ى خود را در پناه كوهى قرار داد و در حالى كه به توحيد و نبوّت پيامبر گواهى مى‌داد، به استقبال مسلمانان آمد. اسامه به خيال آنكه او از روى ترس اظهار اسلام

شايد سكوت و ترس و بى‌تفاوتى در مقابل ترك معروف و عمل به منكر از بين برود: 1. گاهى امر و نهى ما امروز اثر نمى‌كند، ولى در تاريخ، فطرت و قضاوت ديگران اثر

وجوه متعددى كه در توجيه تكرار ((تقوا)) در آيه شريفه گفته شده است رواياتى متضمن داستانهايى كه منجر به تحريم شراب در اسلام شده است عمر در حال مستى اشعار

خود فرد گفته شود. «يا أَبَتِ» 6- در نهى از منكر، با ايجاد سؤال، وجدان افراد را به قضاوت گيريم. «لِمَ تَعْبُدُ» 7- در نهى از منكر، از منكرهاى اعتقادى شروع

1- حق تعالى صدائى در كوهها و مرغان خلق مى‌كرد در وقت ذكر نمودن آن حضرت، مانند ايجاد صوت در شجره طور سينا. 2- خداى تعالى ايشان را در آن وقت شعور و زبان

مى‌دادم و با رسول راز مى‌گفتم و در منهج در است خلوت با وحدت حضور به اسرار واقف مى‌شدم. «1» در جمع بين صحاح سته، بخارى در تاريخ خود، ابن مغازلى از على بن

دانستى كه سنّت خداى تعالى در ميان آنان چه بود، و چگونه خدا در دنيا هلاك و در آخرت به آتش ‍ جاودانه مبتلايشان نمود، پس ديگر در عبادت قوم خودت شكّ و ترديد

ديگر در آيه كه جواب شرط باشد مناقشه در سخن بعضى از مفسرين در معناى آيه تسليم تكوينى تمامى اهل آسمانها و زمين در برابر اللّه تعالى بحث روايتى (در ذيل آيات

كراهت و ناراحتى در چهره آن حضرت ظاهر شد. در اينجا بود كه آيات اوليه سوره عبس نازل شد و آن حضرت را مورد عتاب و سرزنش قرار داد. البتّه در آيات مورد بحث، دلالت

متقن بودن نظريه در تطبيق عمل با نظريه است . در نتيجه معناى حكم ، قضاوت به حق در خوبى و يا بدى يك عمل ، و تطبيق عمل با آن قضاوت است و اين قضاوت به حق همان است

حكمى است در ظرف تمثّل، همچنان كه اگر اين صحنه را در خواب ديده بود، و در آن عالَم حكمى بر خلاف كرده بود، گناه شمرده نمى شد، و حكم در عالَم تمثّل، گناه و

كراهت و ناراحتى در چهره آن حضرت ظاهر شد. در اينجا بود كه آيات اوليه سوره عبس نازل شد و آن حضرت را مورد عتاب و سرزنش قرار داد. البتّه در آيات مورد بحث، دلالت

گناه داود كه از آن استغفار كرد و در قرآن به آن اشاره شده چه بود؟ امام (عليه السلام ) در جواب عجله داود را در مساءله قضاوت شرح مى دهد و از آيه بعد: يا داود

براى اين است كه : سياق در اين سه جمله ، مختلف است ، چون در جمله اول حكم و قضاوت او را حكايت كرده و در جمله دوم استغفار و دعايش را. و در جمله سوم عهد و پيمانش

مشاهده مى كنيم باشد كه تاريخ آينده در اين زمينه قضاوت كند. مساله رعايت عدالت حتى در مورد قاتل در آن حد و پايه است كه در وصاياى امير مؤ منان على (عليه السلام

رهبة در اصل به معنى ترسى است كه تواءم با اضطراب و پرهيز باشد، و در حقيقت ترس و وحشتى است عميق و ريشه دار كه آثار آن در عمل ظاهر گردد. گرچه آيه فوق در مورد

ايمانهم ). در حقيقت اين كار سبب مى شود كه حد اكثر ترس از مسئوليت در برابر خدا و يا بندگان خدا در آنها بيدار گردد و از محور حق منحرف نشوند. و در آخر آيه براى

خداوند با نيكوكاران است بكمك و نصرت در دنيا و رحمت و مغفرت در آخرت و آنها را بمقاصد حقّه خودشان خواهد رسانيد و در حديث است كه كسيكه عمل كند بچيزى كه ميداند،