نتایج جستجو

نگفتى كه رسول خدا (ص) به على (ع) وصيت كرد و به حسن و به حسين و هر سه را به جانشينى خود معرفى كرد و چون على (ع) در گذشت به حسن و حسين (ع) وصيت كرد و اگر آن

اين علم خود را از كه فرا مى گيريد، محققا در ما خاندان است كه در دوره هر جانشينى عادلان حق‏شناسى وجود دارند كه تحريف غالى‏ها و وابستگى مخربان و تأويل نادان‏ها

منجمد مى شدند!. اين احتمال در تفسير آيه نيز وجود دارد كه اختلاف به معنى جانشينى تفسير نمونه جلد ۲۱ صفحه ۲۳۱ يكديگر نباشد بلكه اشاره به همان تفاوتى است كه

دنبال مى كند تشكيل يافته : نخست مقام خلافت داود در زمين است ، آيا منظور جانشينى انبياى پيشين است يا خلافت الهى ؟ معنى دوم مناسبتر به نظر مى رسد، و با آيه

تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۲۹۷ بعضى از مفسران گفته اند: «مراد از «خلافت»، جانشينى براى انبياى قبل است، و اگر جملۀ «فَاحكُم بَينَ النّاس بِالحَقّ» را متفرع

كرد و در قرآن كريم هيچ مساءله اى كه مختص به آن جناب باشد، نيامده مگر همان جانشينى او براى برادرش ، در آن چهل روزى كه به ميقات رفته بود، ((و قال لاخيه هرون

نمونه جلد ۲۳ صفحه ۴۱۴ و جاودانگى بودن اسلام ايجاب مى كند كه در مرحله بعد جانشينى براى آزادى بردگان ذكر شود به همين دليل در آيه بعد مى فرمايد: «و هر كس توانائى

مبعوث نساختم كه دورانش كامل شود و مدتش تمام گردد، جز اينكه براى او وصى و جانشينى مقرر كردم. و من ترا بر پيغمبران برترى دادم و وصى ترا بر اوصياء ديگر، و ترا

معناى شدت غضب واندوه است . و (( خلفتمونى (( از (( خلافه (( است كه به معناى جانشينى براى كسىاست بعد از آن كس . معناى جمله : (( اعجلتم امر ربّكم (( و (( عجلتم

اين اصل در قرآن كريم در بيش از صد مورد به لفظ ملك و مال و يا لام ملك و يا جانشينى افرادى در تصرف اموال افرادى ديگر تعبير شده و در اينجا حاجتى به ذكر همه آن