نتایج جستجو

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن الوشا عن ابان بن عثمان عن عبد الله بن سليمان قال : عبد اللَّه بن سليمان

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن محمد بن خالد عن ابي البختري عن ابي عبد الله ع قال : امام صادق (ع)

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن اسماعيل بن مهران عن عبيس بن هشام عمن ذكره عن ابي جعفر ع قال : از

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم عده من اصحابنا عن احمد بن محمد البرقي عن اسماعيل بن مهران عن ابي سعيد القماط عن الحلبي عن ابي عبد الله ع قال

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي و علي بن ابراهيم عن ابيه جميعا عن حماد بن عيسي عن عمر بن اذينه عن ابان

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم محمد بن يحيي عن بعض اصحابه عن هارون بن مسلم عن مسعده بن صدقه عن ابي عبد الله ع قال قال امير المومنين ع : امير

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم محمد بن يحيي عن بعض اصحابه و علي بن ابراهيم عن ابيه عن هارون بن مسلم عن مسعده بن صدقه عن ابي عبد الله ع و

آنچه حكم آن با حكم كتاب و سنت موافقت داشته باشد، و با سنيان مخالف باشد، آن را مى‏گيرند و به آن عمل مى‏نمايند، و آنچه را كه حكمش با حكم كتاب و سنت مخالفت دارد

أُوتیتم من العلم إلاّ قلیلاً) برداشت فوق، مبتنى بر این احتمال است که مخاطبان «و ما أُوتیتم من العلم» مردم عصر پیامبر(ص) باشند. و مراد از «العلم» مطلق دانش

نعمت‌ها و بهره‌گيرى‌ها فضل خداست. «مِنْ فَضْلِهِ» به جاى آرزوى زوال نعمت ديگران، از خداوند آرزوى فضل او را داشته باشيد. 3- همسويى اهل كتاب با مشركان و قضاوت

اثنا عشرى، ج‌1، ص: 493 لا فضل الّا لاهل العلم انّهم‌ على الهدى لمن استهدى ادلّاء و قيمة المرء ما قد كان يحسنه‌ و الجاهلون لاهل العلم اعداء نقم بعلم و لا ندرى

انسان‌ها مكلفنّد و قرآن، كتاب آنان نيز مى‌باشد. «اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ» 2- ناتوانى در آوردن نظيرِ قرآن، دليل اعجاز اين كتاب است. «لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ»

جلد 7 - صفحه 436 كتابها چيست كه شما مينويسيد كتاب نيست جز كتاب خداى تعالى نزديك است غضب فرمايد براى كتاب خود هيچ ورقى و هيچ دلى رها نكند كه در آن آيتى

قلبى نداريد و «1» اصول كافى كتاب فضل القرآن، باب النوادر روايت 6 (با ترجمه سيد هاشم رسولى ج 4 ص 437) «2» اصول كافى كتاب فضل القرآن (با ترجمه سيد هاشم رسولى)

مربوط به شأن نزول اين روايت در كتاب احقاق الحق جلد سوّم صفحه 46 تا 62 و جلد نهم صفحه 70 تا 91 آمده است- و مدارك شيعى آن در كتاب غاية المرام فصل دوّم باب چهارم

نعمت و رحمت پروردگارت [که نبوّت، دانش و بصیرت است] تو مجنون نیستی؛ كه تو، به فضل پروردگارت، ديوانه نيستى. تو -به لطف پروردگارتدیوانه نیستی‌ كه تو به نعمت پروردگارت-

مطلع نشوند به آنچه در آنست، إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ‌ «1» اصول كافى كتاب فضل القرآن باب فضل حامل القرآن حديث 2 (با ترجمه سيد هاشم رسولى ج 4 ص 405) «2» معانى

از جانب پروردگارت [به تو برسد]، زيرا فضل او بر تو همواره بسيار است. مگر رحمت و لطف پروردگار (از تو مدد کند) که فضل (و رحمت) او بر تو بزرگ و بسیار است. [ولی

قرآن محكم بود مردم به اخبار آن اكتفا كرده و از نظر و تدبّر بى نياز مى‏شدند و فضل علما نسبت به ديگران روشن نمى‏شد و به ثواب تدبّر و اتعاب نفس در استنباط معانى

قرآن محكم بود مردم به اخبار آن اكتفا كرده و از نظر و تدبّر بى نياز مى‏شدند و فضل علما نسبت به ديگران روشن نمى‏شد و به ثواب تدبّر و اتعاب نفس در استنباط معانى

قرآن محكم بود مردم به اخبار آن اكتفا كرده و از نظر و تدبّر بى نياز مى‏شدند و فضل علما نسبت به ديگران روشن نمى‏شد و به ثواب تدبّر و اتعاب نفس در استنباط معانى

او علمى از كتاب بود، گفت: من آن را پيش از آن كه چشم خود را بر هم زنى نزد تو مى‌آورم. پس چون سليمان آن تخت را نزد خود حاضر ديد، گفت: اين از فضل پروردگار من

function. آيات ۱ - ۸ سوره دخان غرض و محتواى كلى سورۀ «دخان» مقصود از نزول كتاب در «شبى مبارك» بيان عدم منافات بين «نزول دفعى» و «نزول تدريجى» قرآن لازمه

را به (خواندن) کتاب (وحی به گونه‌ای وحیانی) می‌پیچانند، تا (شما) آن (بربافته) را از (مطالب) کتاب (وحی) پندارید، با اینکه آن از (این) کتاب نیست. و می‌گویند:

است كه خداوند و كسى‌كه تمام علم كتاب را دارد، ميان من و شما گواه باشد. در روايات مى‌خوانيم: مراد از كسى‌كه تمام علم كتاب را دارد، على‌بن ابى‌طالب عليهما

سوره مباركه مؤمن وجه ذكر دو صفت «عزيز» و «عليم»، در آغاز سوره اساس تنزيل كتاب، علم محيط خدا، به خلق خود مى باشد فرجام كفارى كه با جدال به «باطل»، در صدد

می‌کنیم. و عطای پروردگارت هرگز (برای کسی) ممنوع نبوده است بنگر چگونه (با عدل و فضل خود) بعضی از آنان را بر بعضی دیگر (در دنیا) (بسی) برتری دادیم، و بی‌گمان (در)

پاك و پاكيزه از لوازم زنان باشد. «1» روايات كتب عامّه مربوط به اين مطلب در كتاب احقاق الحقّ، جلد 10، صفحات 43 تا 68 آمده است. به خصال صدوق، باب الاربعه حديث

ایمان آورده و کارهای شایسته(ی ایمان) کرده‌اند، به شایستگی اجابت می‌کند و از فضل خویش به آنان افزون می‌بخشد. و برای کافران عذابی سخت است. و اگر خدا روزی را

فرد نفسى آنچه مقدر شده براى آن، و لكن براى خدا زيادتى باشد، پس سؤال كنيد از فضل او. 2- در وصاياى لقمان حكيم به فرزند خود: و الزم القناعة و الرضا بما قسم اللّه

به این کتاب روشنگر، سوگند به [اين‌] كتاب روشنگر سوگند به كتاب روشنگر، قسم به این کتاب روشن بیان. سوگند به [این] کتاب روشنگر؛ سوگند به اين كتاب روشنگر.

شده است. فرو فرستادن [اين‌] كتاب از جانب خداى شكست ناپذير داناست فرو فرستادن اين كتاب، از جانب خداى ارجمند داناست، نزول این کتاب آسمانی (قرآن) از جانب خدای

ديدگان مادى كور مستور است ، همچنانكه در آيه «كلا ان كتاب الابرار لفى عليين و ما ادريك ما عليون كتاب مرقوم يشهده المقربون » و آيه «كلا لو تعلمون علم اليقين

(از گناهان) پرهیز کنید.» سپس (شما) بعد از آن (پیمان) رویگرداندید، پس اگر فضل خدا و رحمتش بر شما نبود، همانا از زیانکاران می‌بودید. و به‌راستی کسانی از

با کوشش بیرون آورید. و کشتی‌ها را در آن، شکافنده‌(‌ی آب) می‌بینی. و تا از فضل او بجویید و شاید شما شکر گزارید. و در زمین کوه‌هایی استوار و پایدار افکند،

در این کتاب، [سرگذشتِ] ابراهیم را یاد کن، یقیناً او بسیار راستگو و پیامبر بود. و در اين كتاب ابراهيم را ياد كن كه او پيامبرى راستگو بود. و در کتاب آسمانی

و بنظر حقير آيه اوّل كه فرموده‌اند نسخ شد ظهورى در وجوب ندارد چون امر در كتاب و سنّت اگر ظاهر در طلب حتمى باشد بقدرى ضعيف است كه بكمتر قرينه‌اى از بين

يَعْلَمْ» 12- خالقيّت، ربوبيّت، كريم بودن و معلم بودن خداوند، مستلزم قرائت كتاب اوست. اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ‌ ... خَلَقَ‌ ... الْأَكْرَمُ‌ ... عَلَّمَ‌

عده‌ اى گويند: اين آيات براى مؤمنين عرب نازل شده و مقصود آن ساير مؤمنين اهل كتاب كه بعد ایمان آورده اند نمى باشد و دليل آن‌ را آيه چهارم گفته ‌اند و گويند

ننموده و نمى‌داند آن را ملك مقربى. و لهذا محققان برآنند كه‌ «1» وسائل الشيعه، كتاب الصلاة، ج 5، ص 274، ح 16 (شماره مسلسل روايت 10290) جلد 10 - صفحه 388 انسب

گرديده، بنا به روايت منقول از پيامبر صلى الله عليه و آله كه فرمود، (انا مدينة العلم و علىّ بابها، اى لاتأتوا المدينة الّا من بابها). Tabber requires Javascript

و بنظر حقير آيه اوّل كه فرموده‌اند نسخ شد ظهورى در وجوب ندارد چون امر در كتاب و سنّت اگر ظاهر در طلب حتمى باشد بقدرى ضعيف است كه بكمتر قرينه‌اى از بين

هفت‌گانه و زمينهاى هفتگانه با كرسى مگر مانند حلقه در بيابانى و فضل عرش بر كرسى مانند فضل آن بيابان است بر آن حلقه و عياشى اين حديث را از امام صادق (ع) نقل

و بنظر حقير آيه اوّل كه فرموده‌اند نسخ شد ظهورى در وجوب ندارد چون امر در كتاب و سنّت اگر ظاهر در طلب حتمى باشد بقدرى ضعيف است كه بكمتر قرينه‌اى از بين

المؤمنين عليه السّلام نقل كرده‌اند كه: انّ فى كتاب اللّه لآية لا عمل بها احد قبلى و لا يعمل بها احد بعدى: در كتاب خدا آيتى نازل شد كه هيچكس به آن عمل نكرد قبل

محو مى كند و كتاب ديگرى اثبات مى نمايد. پس خداى سبحان، لايزال كتابى را اثبات و كتاب ديگرى را محو مى سازد. بنابراين، اگر ما نوشته هاى كتاب را عبارت بدانيم

اكرم (صلى اللّه عليه و آله ) مى خوانيم : فضل العالم على الشهيد درجة ، و فضل الشهيد على العابد درجه ... و فضل العالم على سائر الناس كفضلى على ادناهم !:

اضافه مى كند: « خداوند نسبت به مردم صاحب فضل و كرم است ، هر چند اكثر مردم شكرگزارى نمى كنند» (ان الله لذو فضل على الناس و لكن اكثر الناس لا يشكرون ). اين

استراحت كنيد. ((و لتبتغوا من فضله ((، يعنى و روز قرار داد تا در آن رزقى را كه فضل و عطيه خدا است جستجو نماييد. و بنابراين ، برگشت جمله ((لتسكنوا(( به ليل و

در آيه ۱۵ سوره مائده مى خوانيم : قد جائكم من الله نور و كتاب مبين : «از سوى خداوند نور و كتاب آشكارى براى شما آمد» و در آيه ۱۵۷ سوره اعراف نيز مى خوانيم :

((فاعرض ‍ عن من تولى عن ذكرنا، و لم يرد الا الحيوه الدنيا، ذلك مبلغهم من العلم (( نيز به اين معنا تصريح دارد، و به همين جهت اموال قارون را سعادتى عظيم شمردند،

از معرفت فضل امام مرتكب بودند) و زنجيرهاى گرانى كه بر دوش داشتند (و آن همان گفتارشان بود نسبت به ترك فضل امام كه مأمور بدان نبودند، و چون فضل امام را شناختند

است، و از آنچه بنام كتاب معروفست: تورات و انجيل و فرقان (قرآن) است، ولى در آن كتاب، (كه همراه اوصياء است) كتاب نوح عليه السلام و كتاب صالح و شعيب و ابراهيم

تصديق كردن به كتاب تو، و پيروى كردن فرستاده تو. خداوندا! ياد كن مرا به رحمت خود، و ياد مكن مرا به گناه من، و بپذير از من، و زياد كن مرا از فضل خود. به درستى

مقدمه چهارم اين كه: از آيه: «يرفع اللّه الّذين آمنوا منكم و الّذين اوتوا العلم درجات»: (خداوند كسانى را كه ايمان آورده اند، بلند مى كند و كسانى را كه علم

شده به خاطر ايمان به چنين روزى است ، و راستى هم همين است ايمان به حساب و كتاب به انسان روح تقوى و پرهيزگارى مى بخشد و تعهد و احساس مسئوليت در او ايجاد

مكلفين در هر عصر و زمان تا قيام قيامت. و احاديث بسيار وارد شده از جمله: 1- كتاب صفات الشيعه- از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام قال: مجالسة الاشرار تورث

را به والدين كرده و فرموده: «در دنيا با آنها به خوشى مصاحبت كن» مى‏فرمايد: فضل آنها را به مردم معرفى كن و به روش آنها دعوت كن و اين قول او است كه: «و پيروى

برآمدند مردم را از اسلام برگردانند و گمراه كنند، و بدين منظور مى گفتند: كتاب ما قبل از كتاب شما نازل شده، و پيغمبر ما قبل از پيغمبر شما بود. پس دين ما، از دين

روح از تنم جدا شد، امام بعد از من است و نام او به امامت نزد خدا جلّ اسمه در كتاب ثبت است، امامت او به وراثت مستقيم از پيغمبر است به اضافه‏اى از طرف خدا كه