نتایج جستجو

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم و بهذا الاسناد عن ابيه عن احمد بن النضر عن عمرو بن شمر عن جابر عن ابي جعفر ع قال : امام باقر (ع) فرمود: زكات

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم و عنه عن احمد عن ابن محبوب عن ابي ايوب الخزاز عن سليمان بن خالد عن ابي عبد الله ع قال : امام صادق (ع) فرمود:

كرده از حفص بن بَخترى و آن را مرفوع ساخته كه گفت: امير المؤمنين عليه السلام مى‏فرمود كه: «راحت دهيد روح‏هاى خويش را به حكمت‏هاى تازه و علم‏هاى نافع؛ زيرا

كرده كه آن حضرت فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: هر كه عمل كند بدون علم، آنچه را كه فاسد و تباه مى‏سازد، بيشتر است از آنچه را كه اصلاح مى‏كند»

فرمود: چون مؤمن فقيه بميرد، در اسلام رخنه‏اى افتد كه چيزى آن را نتواند بست. و فرمود: چون مؤمن عالمى بميرد، رخنه‏ئى در اسلام افتد كه چيزى آن را نبندد. على

برادرانش معروف نشده. آن حضرت فرمود كه: «اين مرد، چگونه در دين خويش طلب دانش مى‏كند و فقه مى‏آموزد؟». آل عمران ١٠٤ آل عمران ١٢٢ آل عمران ١٣٨ آل عمران ١٤١ آل

چون مزد آن‏كه از او تعليم گرفته و او را فضل و زيادتى است بر متعلم. پس علم را از حاملان علم كه ائمه هدايند، بياموزيد و آن را به برادران خويش تعليم دهيد؛

حضرت فرمود كه: «هر آينه دوست مى‏دارم كه اصحاب و ياران من، تازيانه‏ها بر سرهاى ايشان زنند، تا طلب دانش كنند و فقه بياموزند». آل عمران ١٠٤ آل عمران ١٢٢ آل

بعضى از اصحاب خويش روايت كرده و آن را مرفوع ساخته كه گفت: رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «با يكديگر ذكر و ملاقات كنيد، و در ميانه خويش تكلم كنيد به حديث؛

صلى الله عليه و آله فرمود: تف بر آن مردى كه در هر روز جمعه خويش را فارغ نسازد از براى كار دين خود، تا آن را وارسى و بازجويى كند و از دين و آنچه در آن در

است كه مردى براى تو حديثى‏ باز گويد و در روايت آن حديث نام او را نبرى و حديث را از آن كه باز گفته بيواسطه نقل كنى. و فرمود از دروغ مفترع بپرهيزيد، عرض شد

عبداللَّه-/ كه مردى است از اصحاب ما-/ و آن را مرفوع ساخته كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: طلب كردن علم، واجب

بدان عمل كنند اجر دارد و از ثواب آنها هم چيزى كاسته نشود و هر كه يك باب از گمراهى تعليم دهد مانند گناه كسانى كه بدان عمل كنند ببرد و از گناه آنها هم كاسته

(ع) در بنى اسرائيل به سخنرانى برخاست و گفت: اى بنى اسرائيل حكمت را به نادانان باز نگوئيد تا به آن ستم كرده باشيد و از اهلش دريغ نكنيد تا به آنان ستم كرده

كه علما و دانايانند». آن حضرت فرمود: «مقصود خدا از علما، كسى است كه كردار او، مصدّق گفتارش باشد. و هر كه كردارش گفتارش را تصديق نكند (كه قول و فعلش مخالف

السلام كه مى‏فرمود: «تذاكر علم (و آن را با يكديگر ياد كردن)، به منزله خواندن و بازجويى (و حفظ و تازگى عهد با) آن است و چنين خواندنى چون نمازى است كه مقبول

(ع) مى‏فرمود: زود مردن و كشته شدن ما خانواده را بر من هموار و آسان مى‏كند گفتار خدا (۴۱ سوره ۱۳): «مگر نبينند كه ما بر زمين بتازيم و اطرافش را بكاهيم» مقصود

۱۰۹ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله) الکافی جلد ۱ ش ۱۱ (روایت شده از: حضرت محمد صلی الله علیه و آله) الکافی جلد ۱ ش ۱۱۰ (روایت شده از: امام

فرمود: از دو صفت بپرهيز كه هر كس هلاك شد از آن جهت بود: بپرهيز از اينكه طبق رأى و نظر خويش بمردم فتوى دهى يا بآنچه نميدانى عقيده دينى پيدا كنى. على بن ابراهيم،

السلام فرمود كه: «هيچ خير و خوبى نيست در آن‏كه طلب دانش نمى‏كند از اصحاب ما اى بشير. به درستى كه مردى از ايشان، چون به فقه و دانش خويش بى‏نياز نگردد، به مخالفان

اگر علم و عمل را نيكو بدانند، يا نيكو شمارند ابناى آخرت را، اهل آنند. و اگر در دنيا و زينت آن را بدانند يا نيكو شمارند ابناى دنيا را، اهل آنند). و اندازه

را نمى‏رسد (و رخصت ندارند) تا سؤال كنند (و طلب دانش نمايند) و امام خويش را بشناسند، و ايشان را مى‏رسد كه عمل كنند به آنچه امام مى‏فرمايد و هر چند كه آن

السلام بمن فرمود: بنويس و علمت را در ميان دوستانت منتشر ساز و چون مرگت رسيد آنها را بپسرانت ميراث ده زيرا براى مردم زمان فتنه و آشوب ميرسد كه آن هنگام جز

سه نشانه دارد: علم و حلم و خموشى. و عالم نما هم سه علامت دارد: نسبت به بالادست نافرمان است و به زيردست ستم كند بوسيله غلبه بر او و پشتيبانى از ستمكاران

حديث شما را روايت مى‏كند و آن را در ميان مردمان منتشر مى‏سازد، و در دل‏هاى ايشان و دل‏هاى شيعيان شما سخت و محكم مى‏گرداند، و شايد عابدى از شيعيان شما او

بگوئيد و هر چه را نمى‏دانيد (در جواب) بگوئيد: خدا داناتر است، به راستى مردى آيه‏اى از قرآن بيرون مى‏كشد (تا دليل گفته ناحق خود سازد و بيجا تفسير و تأويل

شما بشنوم و از پدرتان روايت كنم يا از پدرتان بشنوم و از شما روايت كنم چطور است؟ فرمود: فرقى ندارد جز اينكه اگر از پدرم روايت‏ كنى دوست‏تر دارم. و آن حضرت

الحسين (ع) آمد و پرسشهائى كرد و پاسخش داد و سپس برگشت از مانند آنها بپرسد، امام (ع) فرمود: در انجيل نوشته است از علم آنچه ندانيد نپرسيد و هنوز بدان چه دانستيد

مؤمن بميرد فرشته‏هاى آسمان و تيكه‏هاى زمين كه خدا را در آنها عبادت كرده و درهاى آسمانها كه عبادتش از آنها بالا رفته بر او بگريند و در اسلام رخنه‏اى افتد كه

بر كنم. و فرمود: چون عالم را دنيا دوست ديديد او را نسبت بدينتان متهم دانيد (بدانيد دينداريش حقيقى نيست) زيرا دوست هر چيزى گرد محبوبش ميگردد، و فرمود خدا

حضرت فرمود: «توقف كردن در نزد چيزى كه مشتبه و پوشيده باشد، بهتر است از آن‏كه بى باكانه خويش را در هلاكت افكند. و ترك كردن تو حديثى را كه كسى تو را به آن خبر

دانشمند و حافظ و متذكر و با هوش و فهميده باشد و از اين رو بداند چگونه و چرا و كجاست و خير خواه و بدخواه خود را بشناسد و چون آن را شناخت روش زندگى و پيوست

از راست و چپ برود و آنچه مى‏خواهد بگويد. به خدا سوگند كه علم يافت نمى‏شود، مگر در اينجا» (يعنى خانه نبوت و معدن خلافت، يا مكان شريف آن حضرت. و ممكن است

مضموم و باء ساكن و راء مضموم و بعضى شين را مفتوح و يا مكسور خوانده‏اند، عبد الله بن شبرمه يك كوفى است كه از طرف منصور عباسى قاضى روستاى كوفه بوده و شعر هم

آيد، و حافظان آن از غلط و تحريف و لحن و تصحيف) بسيارند. به درستى كه رعايت كنندگان آن (كه عالم باشند به مراد آن و عامل‏ باشند به مقصود آن) كم‏اند و چه بسيار

راستى علما وارث پيغمبرانند و اين براى آن است كه پيغمبران پول سفيد و زردى ارث ندادند و همانا از احاديث خود احاديثى به جاى نهادند و هر كه چيزى از آن برگرفت

خداى عز و جل براى شما هويدا است. امام باقر عليه السلام ميفرمود: چون علم را شنيديد بكارش بنديد و بايد دلهاى شما گنجايش داشته باشد (زيادتر از استعداد و حوصله

گردد مگر اينكه توبه كند و بازگشت نمايد، (مال حرام را بصاحبش برگرداند) و كسى كه علم را از اهلش گرفته و بآن عمل كند نجات يابد و كسى كه منظورش از طلب علم

كه مردم را از رحمت خدا نااميد نكند و از عذاب خدا ايمن نسازد و بآنها رخصت گناه ندهد و قرآن را ترك نكند از روى اعراض و بچيز ديگر متوجه شود. همانا در علمى

جائر، كهنه شدن حق است بتمامه و زنده شدن باطل بتمامه، و اظهار ظلم و جور و فساد و ابطال كتب و قتل انبياء و هدم مساجد و تبديل سنت و شرايع الهى است، لذا حرام گرديد

مثل و مانند و شبيه قرار داده است كه دختر باشد چون ولد از هر جنس مثل و مانند و شبيه والد است فورا رنگ رويش سياه و دلش مملوّ از خشم و اندوه ميگردد و آيا

علوّا كبيرا و در بعضى از روايات نحل بائمه هدى و جبال بعرب و شجر بعجم و ممّا يعرشون باولاد و عبيد و ثمرات و شراب مختلف الوانه بعلم و فنون مختلفه آن و ناس بشيعيان

فرمايد و متوجّه بخدا و دين حقّ باشد و مستقيم و ثابت در ابلاغ آن و منحرف از هر طريقه و مسلك باطل و معبود و مسجود زائل و ملازم باشد با فطرت اصلى و خلقت پاك

در آسمان‌ها و آنچه را که در زمین است، برایتان مسخّر کرده و نعمت‌های آشکار و نهانش را بر (سر و سامان)تان تمام و گشاده و ریزان نموده است‌؟ و برخی از مردمان

آفريدن آسمانها و زمين مهمّ‌تر است از آفريدن مردم ولى بيشتر مردم نميدانند و مساوى نيستند كور و بينا و كسانيكه ايمان آوردند و كردند كارهاى شايسته و نه بدكار اندكى

برادر خود از اهل مصر و غير هم و خدا هر كس را بخواهد بمراتب و درجات رفيعه از علم و حكمت و سلطنت و امامت و نبوت ميرساند در صورت قابليّت و هر مرتبه‌اى از علم

است و (نیز) هدایت و رحمت و بشارت برای اسلام آورندگان است. محققاً خدا به دادگری و نیکوکاری و بخشش به خویشان نزدیکتر فرمان می‌دهد و از زشتکاری آشکار و (کار)

روی مردمان است و آنچه را که در پشت سر آنان است (و مطّلع بر گذشته و حال و آینده، و آگاه بر بود و نبود جهان است و اصلاً همه‌ی زمانها و مکانها در پیشگاه علم

باز زد و کبر ورزید و (هماره) از کافران بود. و گفتیم: «ای آدم! تو و همسرت در (این) باغ، آرام و قرارگیر، و از هر کجای آن هر چه (خوردنی) خواهید پاکیزه و فراوان

خداوند واجب و قديم و تفصيلى است و علم مخلوق ممكن و حادث و اجمالى است و آن علت است و اينها معلول البته احاطه و سبق و شرف علت بر معلول واضح است و در مصباح الشريعه

مانند ذات احديت و ملائكه و انبياء و حشر و معاد جسمانى و بهشت و جهنم. 2- مراد هرچيز مخفى كه به حس مدرك نشود و بديهه عقل دال است بر آن، و بر دو نوع است: يكى