طه ١٢٦

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۶:۴۶ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

می‌فرماید: «آن گونه که آیات من برای تو آمد، و تو آنها را فراموش کردی؛ امروز نیز تو فراموش خواهی شد!»

مى‌فرمايد: بدين‌سان بود كه آيات ما به تو رسيد ولى آنها را فراموش كردى و همان گونه امروز فراموش مى‌شوى
مى‌فرمايد: «همان طور كه نشانه‌هاى ما بر تو آمد و آن را به فراموشى سپردى، امروز همان گونه فراموش مى‌شوى.»
خدا به او فرماید: (آری) بدین گونه آیات ما برای هدایت تو آمد و همه را به طاق فراموشی و غفلت نهادی، و امروز هم تو فراموش (و بی‌بهره) خواهی شد.
[خدا] می گوید: همین گونه که آیات ما برای تو آمد و آنها را فراموش کردی این چنین امروز فراموش می شوی.
گويد: همچنان كه تو آيات ما را فراموش مى‌كردى، امروز خود فراموش گشته‌اى.
فرماید بدین‌سان بود که آیات ما برای تو آمد و آنها را فراموش کردی و به همان گونه امروز فراموش شده باشی‌
گويد: بدين گونه [امروز كور محشور شدى زيرا] آيات ما به تو رسيد و تو آنها را به فراموشى سپردى- از آنها تغافل كردى- و همچنان امروز فراموش مى‌شوى.
(خدا) می‌گوید: همین است (که هست و بچش نتیجه‌ی نافرمانی را). آیات (کتابهای آسمانی، و دلائل هدایتِ جهانیِ) من به تو رسید و تو آنها را نادیده گرفتی؛ همان گونه هم تو امروز نادیده گرفته می‌شوی (و بی‌نام و نشان در آتش رها می‌گردی).
(خدا) فرمود: «همان‌گونه که نشانه‌های ما برایت آمد پس آن‌ها را فراموش کردی، و امروز (هم) همان گونه فراموش می‌شوی.»
گفت بدینسان آمدت آیتهای ما پس فراموش کردی آنها را و بدینگونه امروز فراموش شوی‌


طه ١٢٥ آیه ١٢٦ طه ١٢٧
سوره : سوره طه
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٩
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«کَذلِکَ»: همین است که می‌بینی. به خاطر آن است که. «نَسِیتَهَا»: آن را ترک کردی و درباره آن سستی نمودی. «تُنْسَی»: فراموش می‌شوی. ترک گفته می‌شوی (نگا: اعراف / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - خداوند، آیات متعددى را براى هدایت بشر و یادآورى به او فرستاده است. (قال کذلک أتتک ءایتنا )

۲ - به فراموشى سپردن آیات و هدایت هاى الهى و غفلت از آن، موجب کور محشور شدن در قیامت است. (لم حشرتنى أعمى ... قال کذلک أتتک ءایتنا فنسیتها )

۳ - خداوند، بدون بیان وظایف و ابلاغ آن به بندگان خود، آنان را عقوبت نمى کند. (قال کذلک أتتک ءایتنا ) در روز قیامت به غافلان گفته مى شود: «أتتک آیاتنا»; یعنى، آیات ما نزد تو آمد [نه این که ما آیات را فرستادیم، به تو رسیده باشد یا نرسیده باشد]. بنابراین خداوند، ملاک مؤاخذه را، ابلاغ آیات قرار داده است.

۴ - پرسش مجرمان از خداوند و دریافت پاسخ از او، از رخدادهاى صحنه قیامت (ربّ لم حشرتنى ... قال کذلک أتتک ءایتنا ) از ظاهر «قال کذلک» چنین برمى آید که پاسخ سؤال «لم حشرتنى» با لفظ بیان مى گردد - نه این که صرفاً حالتى در نفس باشد - گرچه این پاسخ ممکن است به صورت مستقیم نباشد، بلکه با وساطت ملائکه یا غیر آن، صورت گیرد.

۵ - هدایت هاى ابلاغ شده از سوى خداوند، آیات او هستند. (إمّا یأیتنّکم منّى هدًى فمن اتبع هداى ... قال کذلک أتتک ءایتنا ) در آیات پیشین «هدایت» محور کلام بود. در این آیه از هدایت هاى الهى - که در «هدًى» و «هداى» مطرح گردیده بود - با تعبیر «آیاتنا» یاد شده است تا گویاى این حقیقت باشد که هدایت هاى الهى، همان آیات او مى باشند.

۶ - خداوند در روز قیامت، از افراد بى اعتنا به آیات و معارف الهى، روى برگردانده و به آنان بى اعتنا خواهد بود. (أتتک ءایتنا فنسیتها و کذلک الیوم تنسى) در فعل «تنسى» گرچه فاعل، مجهول است; ولى به قرینه «ربّ لم حشرتنى» (در آیه قبل) مى توان گفت که فاعل، خداوند است. نسیان، مشترک بین دو معنا است: ۱- ترک از روى غفلت; ۲- ترک از روى عمد (مصباح). در این آیه به قرینه آیات پیشین، معناى دوم مراد است.

۷ - غفلت از آیات و هدایت هاى خداوند و به فراموشى سپردن آنها، از عوامل محرومیت انسان از توجه و عنایت او، در قیامت (أتتک ءایتنا فنسیتها و کذلک الیوم تنسى ) مراد از نسیان در «نسیتها» به قرینه «من أعرض عن ذکرى» (در آیات پیشین) بى توجهى و روى گردانى از آیات الهى است. و تقابل آن با «تنسى»، گویاى این نکته است که نسیان در آن کلمه نیز، به معناى اعراض و ترک مى باشد.

۸ - نابینایى و بسته بودن راه درک انسان در قیامت، تبلور محرومیت او از توجه و عنایت خداوند (لم حشرتنى أعمى ... کذلک الیوم تنسى )

۹ - کیفیت برانگیختن انسان و جزاى اعمال او در قیامت، متناسب با عملکرد دنیایى او است. (فنسیتها ... تنسى )

۱۰ - پاداش و کیفر انسان در قیامت، برخاسته از کردار دنیوى او است. (فنسیتها ... الیوم تنسى )

موضوعات مرتبط

  • آیات خدا: آثار فراموشى آیات خدا ۲، ۷; بى اعتنایى به معرضان از آیات خدا ۶; معرضان از آیات خدا در قیامت ۶; نقش آیات خدا ۱; هدایتگرى آیات خدا ۱، ۵
  • انسان: منشأ کورى اخروى انسان ها ۸
  • پاداش: تناسب پاداش با عمل ۹; عوامل پاداش اخروى ۱۰
  • حشر: کیفیت حشر ۹
  • خدا: آثار محرومیت از عنایتهاى خدا ۸; پرسش از خدا ۴; عوامل محرومیت از عنایتهاى خدا ۷; هدایتهاى خدا ۱، ۵
  • عمل: آثار عمل ۹، ۱۰; پاداش اخروى عمل ۹; کیفراخروى عمل ۹
  • غفلت: آثار غفلت از آیات خدا ۷; آثار غفلت از خدا ۲، ۷
  • قواعدفقهى :۳
  • قاعده کیفر بى بیان :۳
  • قیامت: پرسش و پاسخ در قیامت ۴; ویژگیهاى قیامت ۴
  • کورى: عوامل کورى اخروى ۲
  • کیفر: تناسب کیفر با گناه ۹; عوامل کیفر اخروى ۱۰
  • گناهکاران: پاسخ اخروى گناهکاران ۴; پرسش اخروى گناهکاران ۴
  • نظام جزایى :۹
  • نظام کیفرى :۳
  • هدایت: اهمیت هدایت ۱

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=طه_١٢٦&oldid=11783»