حُسُوما

آیات شامل این کلمه

«حُسُوماً» از مادّه «حسم» (بر وزن رسم) به معناى از بین بردن آثار چیزى است; و اگر به شمشیر «حُسام» (بر وزن غلام) گفته مى شود به همین مناسبت است. و گاه به داغ نهادن بر زخم، براى سوزاندن ریشه آن نیز، «حسم» گفته مى شود، و در اینجا منظور این است که این هفت شب و هشت روز پى درپى زندگى گسترده و با رونق این قوم عظیم را درهم کوبید، متلاشى کرد و ریشه کن ساخت.

ریشه کلمه

• حسم‌ (۱ بار)

قاموس قرآن

از بين بردن اثر شى‏ء. گويند: «قَطَعَهُ فَحَسَمَهُ» يعنى آن را بريد و مادّه‏اش را زايل كرد به همين علّت شمشيررا حسام گفته‏اند (مفردات) [حاقة:7] طبرسى و زمخشرى گفته‏اند: ممكن است آن مصدر و يا جمع حاسم باشد مثل شهود و رقود كه جمع شاهد و راقداست. بنابر فرض اوّل مفعول مطلق يعنى «يحسمهم حسوماً و بنابر فرض دوّم صفت «سَبْعَ لَيالٍ وَ ثَمانِيَةَ اَيّامٍ»است . معنى آيه چنين مى‏شود: خدا باد را هفت شب و هشت روز بر آنها مسلّط كرد كه به طرز عجيبى آنها را ريشه كن مى‏نمود. و نيز آن را به معنى متوالى گفته‏اند در مجمع كويد: ريشه آن از حسم الداء است كه باداغ پى در پى آن را معالجه مى‏كنند. على هذا «حسوماً» حال است از «ريح« در آيه ما قبل. يعنى خدا باد را در حاليكه هفت شب و هشت روز مرتّب و پى در پى آنها را از بين مى‏برد مسلّطشان كرد. در اين فرض حسوم به معنى حاسم است .

کلمات نزدیک مکانی

فَتَرَى أَيّام ثَمَانِيَة الْقَوْم وَ فِيهَا لَيَال صَرْعَى سَبْع کَأَنّهُم عَلَيْهِم أَعْجَاز نَخْل عَاتِيَة سَخّرَهَا خَاوِيَة

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...