صَرْعَى
از الکتاب
ریشه کلمه
- صرع (۱ بار)
قاموس قرآن
به فتح و كسر (ص) به خاك انداختن. «صَرَعَهُ صَرْعاً: طَرَحَهُ عَلزى الْاَرْضِ» رجل صريع يعنى مرد به خاك انداخته شده. قوم صرعى يعنى گروه به خاك انداخته شده[حاقة:7]. صرعى جمع صريع است يعنى:آن گروه را به خاك افتاده مىبينى گوئى تنههاى نخل سقوط كردهاند. در نهج البلاغه حكمت 408 فرموده: «مَنْ صارَعَ الْحَقَّ صَرَعَهُ» هر كه با حق كشتى گيرد گيرد حق او را به خاك مىاندازد اين كلمه در قرآن فقط يكبار آمده است. صرع به معنى جنون و حمله از همين است. كه شخص در اثر عدم تعادل اعضاء به خاك مىافتد.
کلمات نزدیک مکانی
کَأَنّهُم فِيهَا أَعْجَاز الْقَوْم نَخْل فَتَرَى خَاوِيَة حُسُوما فَهَل تَرَى أَيّام ثَمَانِيَة لَهُم مِن وَ لَيَال سَبْع
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
