۱۳٬۷۸۶
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۳۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۶۹ - ۱۰۴ سوره شعراء
| خط ۱۸۹: | خط ۱۸۹: | ||
==آيات ۶۹ - ۱۰۴ سوره شعراء == | ==آيات ۶۹ - ۱۰۴ سوره شعراء == | ||
وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ | وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ(۶۹) | ||
إِذْ قَالَ لاَبِيهِ وَ قَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ(۷۰) | إِذْ قَالَ لاَبِيهِ وَ قَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ(۷۰) | ||
قَالُوا نَعْبُدُ أَصنَاماً فَنَظلُّ لهََا | |||
قَالُوا نَعْبُدُ أَصنَاماً فَنَظلُّ لهََا عَاكِفِينَ(۷۱) | |||
قَالَ هَلْ يَسمَعُونَكمْ إِذْ تَدْعُونَ(۷۲) | قَالَ هَلْ يَسمَعُونَكمْ إِذْ تَدْعُونَ(۷۲) | ||
أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ | |||
قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا | أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ(۷۳) | ||
قَالَ | |||
أَنتُمْ وَ | قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَلِك يَفْعَلُونَ(۷۴) | ||
فَإِنهُمْ عَدُوُّ لى | |||
الَّذِى خَلَقَنى فَهُوَ | قَالَ أَفَرَأيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ(۷۵) | ||
أَنتُمْ وَ آبَاؤُكمُ الاَقْدَمُونَ(۷۶) | |||
فَإِنهُمْ عَدُوُّ لى إِلّا رَبّ الْعَالَمِينَ(۷۷) | |||
الَّذِى خَلَقَنى فَهُوَ يَهْدِينِ(۷۸) | |||
وَ الَّذِى هُوَ يُطعِمُنى وَ يَسقِينِ(۷۹) | وَ الَّذِى هُوَ يُطعِمُنى وَ يَسقِينِ(۷۹) | ||
وَ إِذَا | |||
وَ الَّذِى يُمِيتُنى ثُمَّ | وَ إِذَا مَرِضتُ فَهُوَ يَشفِينِ(۸۰) | ||
وَ الَّذِى يُمِيتُنى ثُمَّ يُحْيِينِ(۸۱) | |||
وَ الَّذِى أَطمَعُ أَن يَغْفِرَ لى خَطِيئَتى يَوْمَ الدِّينِ(۸۲) | وَ الَّذِى أَطمَعُ أَن يَغْفِرَ لى خَطِيئَتى يَوْمَ الدِّينِ(۸۲) | ||
رَبِّ هَب لى حُكماً وَ أَلْحِقْنى بِالصَّالِحِينَ(۸۳) | |||
وَ اجْعَل لى لِسانَ صِدْقٍ فى الاَخِرِينَ(۸۴) | وَ اجْعَل لى لِسانَ صِدْقٍ فى الاَخِرِينَ(۸۴) | ||
وَ اجْعَلْنى مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ(۸۵) | وَ اجْعَلْنى مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ(۸۵) | ||
وَ اغْفِرْ لاَبى إِنَّهُ كانَ مِنَ | |||
وَ لا | وَ اغْفِرْ لاَبى إِنَّهُ كانَ مِنَ الضَّالِّينَ(۸۶) | ||
وَ لا تُخْزِنى يَوْمَ يُبْعَثُونَ(۸۷) | |||
يَوْمَ لا يَنفَعُ مَالٌ وَ لا بَنُونَ(۸۸) | يَوْمَ لا يَنفَعُ مَالٌ وَ لا بَنُونَ(۸۸) | ||
إِلّا مَنْ أَتى اللَّهَ بِقَلْبٍ سلِيمٍ(۸۹) | |||
وَ أُزْلِفَتِ الجَْنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ(۹۰) | وَ أُزْلِفَتِ الجَْنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ(۹۰) | ||
وَ بُرِّزَتِ الجَْحِيمُ لِلْغَاوِينَ(۹۱) | وَ بُرِّزَتِ الجَْحِيمُ لِلْغَاوِينَ(۹۱) | ||
وَ قِيلَ لهَُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ(۹۲) | وَ قِيلَ لهَُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ(۹۲) | ||
مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ | |||
مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ(۹۳) | |||
فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَ الْغَاوُنَ(۹۴) | فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَ الْغَاوُنَ(۹۴) | ||
وَ جُنُودُ إِبْلِيس أَجْمَعُونَ(۹۵) | وَ جُنُودُ إِبْلِيس أَجْمَعُونَ(۹۵) | ||
قَالُوا وَ هُمْ فِيهَا | |||
تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِى | قَالُوا وَ هُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ(۹۶) | ||
إِذْ نُسوِّيكُم | |||
وَ مَا أَضلَّنَا | تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِى ضَلَالٍ مُّبِينٍ(۹۷) | ||
فَمَا لَنَا مِن | |||
إِذْ نُسوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ(۹۸) | |||
وَ مَا أَضلَّنَا إِلّا الْمُجْرِمُونَ(۹۹) | |||
فَمَا لَنَا مِن شافِعِينَ(۱۰۰) | |||
وَ لا صدِيقٍ حَمِيمٍ(۱۰۱) | وَ لا صدِيقٍ حَمِيمٍ(۱۰۱) | ||
فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(۱۰۲) | فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(۱۰۲) | ||
إِنَّ فى ذَلِك لاَيَةً وَ مَا كانَ أَكْثرُهُم مُّؤْمِنِينَ(۱۰۳) | إِنَّ فى ذَلِك لاَيَةً وَ مَا كانَ أَكْثرُهُم مُّؤْمِنِينَ(۱۰۳) | ||
وَ إِنَّ رَبَّك لهَُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(۱۰۴) | وَ إِنَّ رَبَّك لهَُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(۱۰۴) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه :۳۹۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه :۳۹۰ </center> | ||
| خط ۲۲۹: | خط ۲۶۳: | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
خبر ابراهيم را براى آنان بخوان (۶۹) | خبر ابراهيم را براى آنان بخوان. (۶۹) | ||
وقتى به پدر و قومش گفت : چه مى پرستيد؟(۷۰) | وقتى به پدر و قومش گفت: چه مى پرستيد؟(۷۰) | ||
گفتند: بت هايى را مى | گفتند: بت هايى را مى پرستيم و پيوسته به عبادتشان قيام مى كنيم. (۷۱) | ||
گفت : آيا وقتى | گفت: آيا وقتى آن ها را مى خوانيد، صداى شما را مى شنوند؟(۷۲) | ||
يا سودتان دهند، يا زيان زنند؟!(۷۳) | |||
گفتند: نه، بلكه پدران خويش را ديده ايم كه چنين مى كرده اند. (۷۴) | |||
گفت: آيا ديديد (مى دانيد) آنچه را كه شما عبادت مى كرديد؟ (۷۵) | |||
شما و پدران پيشين شما. (۷۶) | |||
(همه آن ها) دشمن من اند، مگر پروردگار جهانيان. (۷۷) | |||
كسى كه مرا آفريده و او هدايتم مى كند. (۷۸) | |||
كسى كه هم او غذايم مى دهد و آبم مى دهد. (۷۹) | |||
كسى كه وقتى بيمار شدم، شفايم مى دهد. (۸۰) | |||
و | و كسى كه مرا مى ميراند و دوباره زنده ام مى كند. (۸۱) | ||
و كسى كه طمع دارم روز رستاخيز گناهم را بيامرزد. (۸۲) | |||
و | پروردگارا! مرا فرزانگى بخش و قرين شايستگانم كن. (۸۳) | ||
و | و نزد آيندگان، نيكنام گردان. (۸۴) | ||
از وارثان بهشت پُر نعمتم كن. (۸۵) | |||
و پدرم را بيامرز كه وى، گمراه بود. (۶ ۸) | |||
و | و روزى كه مردم بر انگيخته مى شوند، مرا خوار مگردان. (۸۷) | ||
و | روزى كه مال و فرزندان سود ندهد. (۸۸) | ||
مگر آن كه با قلب پاك، سوی خدا آمده باشد. (۸۹) | |||
آيا معبودهاى غير از | و بهشت به نيكوكاران نزديك گردد. (۹۰) | ||
و جهنم به گمراهان نمودار شود. (۹۱) | |||
و به آن ها گفته شود: آن چيزهايى كه غير خدا مى پرستيديد، كجايند؟ (۹۲) | |||
آيا معبودهاى غير از خدا، شما را نصرت دهند و يا نصرت يابند. (۹۳) | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۹۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۹۱ </center> | ||
گمراهان و گمراه شدگان به رو در جهنم انداخته شوند(۹۴) | گمراهان و گمراه شدگان به رو در جهنم انداخته شوند. (۹۴) | ||
و سپاهيان ابليس عموما(۹۵) | و سپاهيان ابليس عموما. (۹۵) | ||
در | در آن جا با يكديگر مخاصمه كنند و گويند: (۹۶) | ||
قسم به خدا كه در ضلالتى آشكار بوديم (۹۷) | قسم به خدا كه در ضلالتى آشكار بوديم. (۹۷) | ||
كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مى گرفتيم (۹۸) | كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مى گرفتيم. (۹۸) | ||
و جز | و جز تبهكاران؛ ما را گمراه نكردند. (۹۹) | ||
و اكنون نه شفيعانى داريم (۱۰۰) | و اكنون نه شفيعانى داريم. (۱۰۰) | ||
و نه دوستانى صميمى (۱۰۱) | و نه دوستانى صميمى. (۱۰۱) | ||
كاش بازگشتى داشتيم و مى شديم (۱۰۲) | كاش بازگشتى داشتيم و مى شديم. (۱۰۲) | ||
كه در | كه در اين، عبرتى هست و بيشترشان مؤمن نبودند. (۱۰۳) | ||
و | و پروردگارت، نيرومند و رحيم است. (۱۰۴) | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
اين | اين آيات، بعد از پايان دادن به داستان موسى «عليه السلام»، به مهمترين خبر مربوط به ابراهيم «عليه السلام» اشاره مى كند، كه با فطرت سالم و پاك خود، عليه قومش، كه همگى به اتفاق كلمه بت مى پرستيدند، به حمايت از دين توحيد و پرستش خداى سبحان قيام نموده، از مردم وطنش بيزارى جست، و از دين حق دفاع نمود، و گذشت بر او آنچه كه گذشت، كه همه آيت و معجزه بود، ولى بيشتر قوم او نيز ايمان نياوردند، كه در آخر آيات مورد بحث، بدان اشاره مى فرمايد. | ||
«'''وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ'''»: | «'''وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ'''»: | ||
در اين | در اين جمله، سياق را از آنچه در اول داستان بود، تغيير داد. به اين معنا كه در اول داستان فرمود: «وَ إذ نَادَى رَبُّكَ مُوسَى...: به ياد آر، آن روز را كه پروردگارت به موسى ندا كرد...»، و در اين جا، پاى مردم معاصر پيغمبر اسلام را به ميان كشيده، مى فرمايد: | ||
داستان ابراهيم را براى اينان بخوان و اين، براى اين است كه مى خواهد اين داستان به گوش مشركان عرب، كه عمدۀ آنان قريش است و ابراهيم هم پدر بزرگ قريش بود، برسد، تا بدانند كه آن جناب، مانند پدر بزرگشان به نشر دين توحيد و دين حق قيام نموده. آن روز احدى گويندۀ «لا إله إلّا اللّه» نبود و خدا ابراهيم را يارى كرد. چون ابراهيم دين خدا را يارى كرد و در نتيجه، كلمۀ «توحيد» ثابت شد و در سرزمين مقدس فلسطين و در حجاز انتشار يافت. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۹۲ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۹۲ </center> | ||
و اين همه | و اين همه نبود، مگر به خاطر اين كه «دين توحيد»، يك داعى قوى از درون فطرت انسان ها دارد. علاوه بر اين كه خدا هم، حامى آن است و در همين، خود آيتى است از خدا كه عبرت گيرندگان بايد از آن عبرت گيرند، و از دين «وثنيت» بيزارى جويند، همچنان كه ابراهيم، از آن كيش و حتى از پدر و قومش كه طرفدار آن بودند، بيزارى جست. | ||
<span id='link268'><span> | <span id='link268'><span> | ||
