المطففين ٣١: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و هر گاه بازمی‌گشتند بسوی خاندان خویش بازمی‌گشتند لبخندزنان | |-|معزی=و هر گاه بازمی‌گشتند بسوی خاندان خویش بازمی‌گشتند لبخندزنان | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره المطففين | نزول = | {{آيه | سوره = سوره المطففين | نزول = [[نازل شده در سال::3|٣ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::31|٣١]] | قبلی = المطففين ٣٠ | بعدی = المطففين ٣٢ | کلمه = [[تعداد کلمات::7|٧]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«إِنقَلَبُوا»: برمی‌گشتند. مراجعت می‌نمودند. «أَهْل»: خانواده و خویشان. کسان و دوستان. «فَکِهِینَ»: جمع فَکِه، شادمان، خوشحال و خندان. حال است. مراد آیه این است که بزهکاران در غیاب مؤمنان نیز همان سخریّه‌ها و همان استهزاءها را ادامه می‌دادند. | «إِنقَلَبُوا»: برمی‌گشتند. مراجعت می‌نمودند. «أَهْل»: خانواده و خویشان. کسان و دوستان. «فَکِهِینَ»: جمع فَکِه، شادمان، خوشحال و خندان. حال است. مراد آیه این است که بزهکاران در غیاب مؤمنان نیز همان سخریّه‌ها و همان استهزاءها را ادامه می‌دادند. | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۳۵
ترجمه
| المطففين ٣٠ | آیه ٣١ | المطففين ٣٢ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«إِنقَلَبُوا»: برمی‌گشتند. مراجعت می‌نمودند. «أَهْل»: خانواده و خویشان. کسان و دوستان. «فَکِهِینَ»: جمع فَکِه، شادمان، خوشحال و خندان. حال است. مراد آیه این است که بزهکاران در غیاب مؤمنان نیز همان سخریّه‌ها و همان استهزاءها را ادامه می‌دادند.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۲۲ - ۳۶، سوره مطففين
- جلالت قدر ابرار و نعمت هاى بهشتى ايشان
- توجيه نحوى توالى دو حرف عطف در ((و فى ذلك فليتنافس المتنافسون ...))
- چشمهاى در بهشت بنام ((تسنيم ))
- خنده مؤ منان به كفار در روز جزا در مقابل خنده آن مجرمان به مؤ منان در دنيا
- ( چند روايت حاكى از اينكه مراد از((الذين اجر موا)) منافقين و از((الذين آمنو)) اميرالمومنين (عليه السلام )
نکات آیه
۱ - کافران، از خاطره هاى دیدار خود با مؤمنان، طنز ساخته و در جمع خانواده خویش به لطیفه گویى و خنداندن یکدیگر مى پردازند. (و إذا انقلبوا إلى أهلهم انقلبوا فکهین) «فَکِه» (صفت مشبّه) به معناى خوش دل و خندان یا به معناى کسى است که با همراهان خود سخنى گوید که آنان را بخنداند (قاموس). در برداشت یاد شده، معناى دوم مورد نظر است.
۲ - کافرانى که مؤمنان را مسخره کرده اند، هنگام مراجعت نزد خانواده خویش، از پوزخندها و اشاره هاى طعنه آمیز خود، غرق شادمانى مى شوند. (یضحکون ... یتغامزون . و إذا انقلبوا إلى أهلهم انقلبوا فکهین) در این برداشت، «فَکِه» به معناى «مرد خوش دل و خندان» دانسته شده است. تکرار «انقلبوا» در آیه شریفه، براى مجسم ساختن حالت بازگشت کافران به خانه خویش است.
۳ - کافران و گنه پیشگان، حتى در غیاب مؤمنان نیز آنان را استهزا کرده و با طعنه و کنایه از ایشان یاد مى کنند. (و إذا انقلبوا إلى أهلهم انقلبوا فکهین)
موضوعات مرتبط
- استهزا: استهزا با چشمک ۲; استهزا با لطیفه گویى ۱
- کافران: استهزاهاى کافران ۱، ۲، ۳; خانواده کافران ۱، ۲; سرزنشهاى کافران ۳; سرور کافران ۱; عوامل سرور کافران ۲; کافران و مؤمنان ۱; لطیفه گویى کافران ۱
- گناهکاران: استهزاهاى گناهکاران ۳; سرزنشهاى گناهکاران ۳
- مؤمنان: استهزاى مؤمنان ۱، ۲، ۳
