الحج ٤٨

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۶:۵۶ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

و چه بسیار شهرها و آبادیهایی که به آنها مهلت دادم، در حالی که ستمگر بودند؛ (امّا از این مهلت برای اصلاح خویش استفاده نکردند.) سپس آنها را مجازات کردم؛ و بازگشت، تنها بسوی من است!

|و چه بسيار شهرها كه به آنها مهلت دادم در حالى كه ستمكار بودند، سپس گرفتارشان كردم، و بازگشت به سوى من است
و چه بسا شهرى كه مهلتش دادم، در حالى كه ستمكار بود؛ سپس [گريبان‌] آن را گرفتم، و فرجام به سوى من است.
و بسا شهر و دیاری که به اهلش با آنکه ستمکار بودند مهلت دادم تا روزی آنها را به انتقام گرفتم و بازگشت (خلق) به سوی من است (و هر نیک و بد را جزا خواهم داد).
و چه بسا شهرها که به [اهل] آنها در حالی که ستمکار بودند، مهلت دادم، سپس آنان را [به عذابی سخت] گرفتم؛ وبازگشت همه به سوی اوست.
چه بسيار قريه‌هايى را كه ستم‌پيشه بودند و من مهلتشان دادم، آنگاه آنها را فروگرفتم. و بازگشت همه نزد من است.
و چه بسیار [اهل‌] شهرها که به آنان مهلت و میدان دادم در حالی که ستمگر بودند، سپس فروگرفتمشان، و سیر و سرانجام به سوی من است‌
و چه بسيار [اهل‌] شهرها و آباديها را كه مهلت دادم، در حالى كه ستمكار بودند، آنگاه [در دنيا به كيفر] بگرفتمشان و بازگشت به سوى من است.
چه آبادیها و شهرهای بسیاری که با وجود این که (مردمانشان) ستمگر بوده‌اند، ما بدیشان مهلت داده‌ایم (و در عذابشان شتاب نکرده‌ایم، تا بلکه بیدار شوند و به سوی ما برگردند. ولی چون به ستمکاری و زشتکاری ادامه داده‌اند) بعدها ایشان را به عذاب گرفتار نموده‌ایم و (زیر ضربات مجازات گرفته‌ایم. پس ای کافران! به سبب تأخیر عذاب مغرور نشوید و بدانید که) برگشت (همگان در روز قیامت به سوی خداوند، و تمام خطوط منتهی) به من است (که خالق جهانم، همان گونه که آغاز از من بوده است).
و چه بسا از اجتماعاتی که در حال ستمکاریشان برایشان مهلت دادم، سپس (گریبان) ایشان را برگرفتم. و بازگشت (همگان) تنها سوی من است.
و بسا شهری که مهلت دادیم بدان حالی که ستمکار بود و سپس گرفتیم آن را و بسوی من است بازگشت‌


الحج ٤٧ آیه ٤٨ الحج ٤٩
سوره : سوره الحج
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«الْمَصِیر»: مرجع. بازگشت.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - هلاکت و نابودى بسیارى از جوامع پیشین با عذاب استیصال (و کأیّن من قریة أملیت لها و هى ظالمة) «إملاء» (مصدر «أملیت») از «ملو» و به معناى فرصت دادن است «لها» به تقدیر «لأهلها» و «هى ظالمة» به تقدیر «و أهلها ظالمة» مى باشد. «أخذ» (مصدر «أخذت») به معناى گرفتن و در این جا کنایه از هلاک ساختن و از میان برداشتن است.

۲ - ظلم و بى دادگرى، عامل اصلى هلاکت جوامع پیشین و باعث گرفتار شدن آنها به عذاب خشم الهى (استیصال) (و کأیّن من قریة أملیت لها و هى ظالمة ثمّ أخذتها)

۳ - خداوند، به هر جامعه بى دادگرى، پیش از نزول عذاب، فرصت مى داد تا شاید متنبه شوند و دست از مخالفت و مبارزه با پیامبرشان بردارند. (و کأیّن من قریة أملیت لها و هى ظالمة ثمّ أخذتها)

۴ - تأخیر در عذابِ شرک پیشگان عصر بعثت، فرصتى بود تا شاید آنان بیدار شوند و به اسلام بگروند. (و یستعجلونک بالعذاب ... و کأیّن من قریة أملیت لها)

۵ - هشدار خداوند به تکذیب کنندگان پیامبر(ص)، مبنى بر این که از فرصت داده شده استفاده کنند و خود را چونان جوامع پیشین، گرفتار خشم و قهر الهى نسازند. (و إن یکذّبوک ... و کأیّن من قریة أملیت لها ... أخذتها)

۶ - بازگشت تمامى انسان ها، تنها به سوى خدا است. (و إلىّ المصیر) «مصیر» مصدر میمى و به معناى بازگشتن است. تقدیم «إلىّ» (خبر) بر «مصیر» (مبتدا) مفید حصر است; یعنى، «لیس الرجوع إلاّ إلىّ».

۷ - عذاب اخروى در پى هلاکت و عذاب دنیوى، در انتظار ستمگران است. (و کأیّن من قریة ... و إلىّ المصیر) جمله «إلىّ المصیر» مى تواند تهدید به عذاب اخروى در پى عذاب دنیوى (ثمّ أخذتها) ظالمان باشد.

موضوعات مرتبط

  • امتها: تاریخ امتها ۱، ۲
  • امتهاى پیشین: آثار ظلم امتهاى پیشین ۲; انقراض امتهاى پیشین ۱; زمینه تنبه امتهاى پیشین ۳; عذاب استیصال امتهاى پیشین ۱; عوامل انقراض امتهاى پیشین ۲; عوامل هلاکت امتهاى پیشین ۲; مهلت به امتهاى پیشین ۳; هلاکت امتهاى پیشین ۱
  • انسان: فرجام انسان ها ۶
  • بازگشت به خدا :۶
  • جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۶
  • خدا: اتمام حجت خدا ۳; فلسفه مهلت هاى خدا ۳; مهلت هاى خدا ۵; هشدارهاى خدا ۵
  • ظالمان: عذاب اخروى ظالمان ۷; هلاکت ظالمان ۷
  • عذاب: اهل عذاب ۱; موجبات عذاب استیصال ۲
  • محمد(ص): مهلت به مکذبان محمد(ص) ۵; هشدار به مکذبان محمد(ص) ۵
  • مشرکان: تأخیر عذاب مشرکان صدراسلام ۴; زمینه اسلام مشرکان صدراسلام ۴; زمینه تنبه مشرکان صدراسلام ۴; فلسفه مهلت به مشرکان صدراسلام ۴

منابع