نتایج جستجو

الْمَلاَئِکَة لِلْمُتّقِين أُخْرَاکُم تُوعَدُون نَحْن عَلَيْهِم فِي مُؤْمِنِين مَوْعِظَة يَمْسَسْکُم يَدْعُوکُم أَصَابَکُم تَتَنَزّل أَوْلِيَاؤُکُم الرّسُول اسْتَقَامُوا

احكام بوده است. پس بايد گفت: اولا انجيل داراى مقدارى احكام و معارف دينى و موعظه بوده است. ثانيا انجيل وجود تورات و حقانيت آن را تصديق كرده است. «مُصَدِقاً

سَأَصْرِف إِمّا اصْبِر اللّه يَنْزَغَنّک إِلَيْک نَسْأَلُک فِيه عَلَى مَوْعِظَة رِزْقا مَا نَحْن در حال بارگیری...

وَ اللّه رَبّکُم بَيّنَة مَا غَيْرُه لَکُم إِلٰه إِذ جُنُود الْبَيّنَات مَوْعِظَة أَيّهَا النّاس عَلَيْکُم بَعْد فَأَرْسَلْنَا فَاعْلَمُوا أَن عَلَيْهِم

بِأَيّام الْحَکِيم مَلَکُوت عَجِلْت يَا أَ تَفْصِيلا آيَاتِي اللّه آزَر إِن مَوْعِظَة لِأَبِيه در حال بارگیری...

عَلَيْک آمِنُوا آمَنُوا کُنْتُم يَعْلَمُون قُل قَال بِه إِلَيْک کِتَاب مَوْعِظَة نَزّلْنَا مُخْرَجُون اخْتَرْتُک رَبّي تَعْلَمُون نَبَذ لَتُؤْمِنُن فَجَعَلْنَاهَا

يُطْفِئُوا لِلْمُتّقِين الّذِين يَحْکُم لِيُطْفِئُوا مُصَدّقا يَشَاء کِتَاب مَوْعِظَة الظّالِمِين فَهُو تَر بِهَا رَبّه الْقَوْم مُبِين إِلاّ جَاءَکُم لِلْإِسْلاَم

لَکُم لِلْمُتّقِين أَيّا تَفْعَلُون يَفْعَلُون بَشّر ادْعُوا فَلا کَانُوا مَوْعِظَة آمَن الْعَاقِبَة سَنَقُول لِلّه هُم فِي الْأَنْعَام الْمُخْبِتِين الرّحْمٰن

لِلْعَالَمِين لِلْبَشَر حَق کَلاّ عَبْد هِي بَهِيج عِنْدِنَا فَاصْبِر لَرَحْمَة مَوْعِظَة أَخْلَصْنَاهُم إِنّهُم مِنّا هُدًى تَبْصِرَة إِسْمَاعِيل الّذِين إِذ اصْبِر

لَهُم لِلْمُتّقِين ابْتِغَاء تَدْعُوا مَوْقُوتا الْقَوْم الْأَعْلَوْن مَوْعِظَة إِلَى کِتَابا يَغْفِر تَحْزَنُوا فَلَن الْمُؤْمِنِين السّلْم هُدًى عَلَى

أَلْقَى لَه کُل الْغَضَب نُسْخَتِهَا مُوسَى بِرَأْس رَبّکُم کَتَبْنَا مَوْعِظَة أَخِيه هُدًى الشّاکِرِين أَمْر عَن يَجُرّه عَجِلْتُم سَکَت لَمّا کُن أَ

نموده لذا نصيحت و موعظه براى شما اثر ندارد و بعضى گفته‌اند مؤمن آل فرعون كه ايمان خود را پنهان نموده بود بعد از آنكه گرم نصيحت و موعظه شد كلماتى از او صادر

است نه غير او، و آنچه فرمايد محض حكمت و عدل است. موعظه- يكى از بزرگان فرمايد: قبول شنوائى كن اى عاقل موعظه را، و اعراض نكن، و غلبه نما بر هوى، و مجاهده كن

مفسرين درباره اختلاف مذكور در آيه گفته اند معناى ((حكمت ))، ((موعظه )) و ((مجادله )) مراد از موعظه حسنه و جدال احسن در آيه : ((ادع الىسبيل ربك بالحكمة و الموعظة

آن و امر فرموده است او را بمتذكّر نمودن بندگان خود و موعظه و ارشاد آنان اگر نافع باشد تذكّر و موعظه بحال آنها و قابل هدايت باشند و البتّه نافع است و بعد

غالب و چیره. (نگا: مائده / ). «فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ»: با قرآن پند بده و موعظه کن. إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ‌ بِالْحَقِ‌... (۰) لَيْسَ‌ عَلَيْکَ‌ هُدَاهُمْ‌

مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ «19» نهمين موعظه: وَ اقْصِدْ فِي مَشْيِكَ‌: ميانه باشد در رفتن خود، يعنى ميانه شتاب و كندى

نموده لذا نصيحت و موعظه براى شما اثر ندارد و بعضى گفته‌اند مؤمن آل فرعون كه ايمان خود را پنهان نموده بود بعد از آنكه گرم نصيحت و موعظه شد كلماتى از او صادر

را به او نسبت دهند و به فرزندى او مفتخرند و مستظهر؛ و در اين خبر تسليه و موعظه قوم توست. وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْراهِيمَ (69) إِذْ قالَ لِأَبِيهِ

السّاعَة کَسَبُوا لَئِن إِنّمَا فَأَخْرَجْنَا يُحْيِي کُنْتُم عَظِيم فَضْل مَوْعِظَة رَب الرّحْمٰن فَقَدّرَه أَهْل عَنْهُم عَذَاب مُوسَى کَفَرُوا آبَاؤُنَا