نتایج جستجو

Tabber requires Javascript to function. و اینکه سفیه ما (ابلیس) درباره خداوند سخنان ناروا می‌گفت! و اين كه كم خرد ما، در باره‌ى خدا پريشان مى‌گفت و دروغ مى‌بست

محزون و غمگین نشدن از سخنان ناروا و تهمت هاى غم انگیز دشمنان، توصیه خداوند به پیامبراسلام(ص) (فلایحزنک قولهم) مقصود از «قولهم» (سخنان مشرکان) به قرینه آیات

پيشينيان نيست، خداوند با قاطعيّت مى‌فرمايد: «إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحى‌» سخنان او جز وحى نيست. «1». بقره، 2. «2». تفسير كنزالدقائق. «3». تفسير درالمنثور

مجازات شما شود به خاطر این است که خدا از اعمال و سخنان شما آگاه نیست، نه، او همه را می‌داند «او هم سخنان آشکار را و هم آنچه را کتمان می‌کنید می‌داند» (إِنَّهُ

بر دلت مهر مى‌نهد [تا نتوانى خلاف بگويى‌]، و خدا باطل را محو و حق را با سخنان خويش استوار مى‌گرداند. بى‌ترديد او به راز دل‌ها آگاه است آيا مى‌گويند: «بر

و نه دلیل بر تکامل. و در لغت به معناى گفتار، و هر گونه جمله است و حتى به سخنان مفصل و طولانى نیز «کلمه» گفته مى شود. و اگر مى بینیم گاهى به معناى «وعده»

تهمت و افترا، شايسته افراد خبيث و سخنان پاك، شايسته‌ى افراد پاك است و مردم پليد، سخن زشت مى‌گويند و مردم پاك، سخنان پاك مى‌گويند. ب: ممكن‌است مراد آيه

از کتابهای آسمانی را به آنان نداده‌ایم که آن را بخوانند (و به اتکّای آن سخنان تو را تکذیب کنند)، و پیش از تو هیچ بیم‌دهنده [= پیامبری] برای آنان نفرستادیم

ولى شما دوست داشتيد [كاروان‌] غير مسلح نصيب شما گردد، و خدا مى‌خواست كه با سخنان خويش حق را پايدار سازد و ريشه كافران را بركند و [به ياد آوريد] هنگامى را

قابل اعتنا نباشد (قاموس) و گاه سخنان زشت نیز «لغو» نامیده مى شود. (مفردات راغب). نشنیدن سخنان لغو، کنایه از نبود آن سخنان در بهشت است. ضمیر «فیها» به «مفازاً»

پنهان نمى‌كنند [و شرم نمى‌دارند] در صورتى كه خدا در آن لحظه كه شبانه به سخنان خلاف رضاى او مى‌پردازند با آنهاست، و خداوند بدانچه مى‌كنند محيط است [كارهاى

پرهیز کنند. و چیزی از حساب ستمکاران [مغالطه گر] بر عهده کسانی که [به ناچار سخنان آنان را می شنوند ولی از نشستن با آنان] می پرهیزند نیست؛ بلکه [بر عهده اهل

بیاوریم.» بگو اگر می‌شد دریا مدادی برای سخنان پروردگارم همانا پایان می‌یافت دریا پیش از آنکه پایان یابند سخنان پروردگارم و هر چند بیاریم همانند آن کمک

عرضه شد، بايد براى ما نشانه‌اى بياورد.» بلکه این مردم (غافل نادان) گفتند که سخنان قرآن خواب و خیالی بی‌اساس است، بلکه این کلمات را خود فرابافته بلکه شاعر بزرگی

مى‏رسند كه ميان شما و آنان پيمانى هست. * [قصص:51]. توصيل براى كثرت است يعنى: سخنان را پشت سرهم (و بعضى پيوسته به بعضى) به آنها رسانديم تا پند گيرند. وَ أَن

باشد، تير شهابى در كمين خود مى‌يابد. و ما (پیش از نزول قرآن) در کمین شنیدن سخنان آسمانی و اسرار وحی می‌نشستیم اما اینک هر که (از اسرار وحی الهی) سخنی بخواهد

نسبت به بندگان مقتضى قبول توبه آنها است و آنها در جواب گفتند ما بيشتر از سخنان تو را نمى‌فهميم يعنى قابل فهم نيست و تو شخص ناتوانى هستى كه قدرت معارضه با

و حضور خداوند. فَاصْبِرْ ... إِلَيْنَا الْمَصِيرُ - توجه و علم خداوند به سخنان ياوه مخالفان. فَاصْبِرْ ... نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَقُولُونَ‌ آغاز اين سوره

Javascript to function. (به همین دلیل) من به پروردگارتان ایمان آوردم؛ پس به سخنان من گوش فرا دهید!» |من به پروردگارتان ايمان آوردم، پس [اقرار] مرا بشنويد من

آنرا «دُرِسَتْ» به صيغه مجهول و مؤنّث غائب خوانده‏اند يعنى تا بگويند: اين سخنان كهنه شده و از گفتار گذشتگان است و نيز «دارَسْتَ» خوانده‏اند. * [آل عمران:79]