نتایج جستجو

گوناگون مفسّران درباره مراد از «شاهد و مشهود» اقوال از «أصحاب الأخدود» و معناى «قُتل أصحاب الأخدود» تهديد شكنجه كنندگان مؤمنين و مؤمنات به عذاب جهنّم و عذاب حريق

بِه اُخْرِجَ آدَمُ مِنَ الْجَنَةِ. وَالْحَسَدُ رائِدُ السّوُءِ وَ مِنْهُ قَتَلَ قابيلُ هابيلَ». كافر و تارك عمل در آيات قرآن به تارك عمل كافر اطلاق شده

از هر كس صادر شود استحقاق چنين عقوبتى دارد يا جزايش اين است چنانچه در باب قتل نفس فرموده ممكن است عفو فرمايد ولى اگر بفرمايد چنين عقاب را مينمايم البته

اين بت‌پرستان بى‌انصاف مكه نديدند كه ما حرم را محترم و اهل آنرا مأمون از قتل و غارت و تعدّى و اسارت فرموديم با آنكه از اطراف و جوانب آن مردم يكديگر را

نیرو بود - براى منهدم کردن خانه خدا [به مکّه] فرستاد ... ابرهه، ارباط را به قتل رساند و خود مسلّط بر نیروها شد. پس چون به مکّه نزدیک شد ... آن پرندگان پى درپى

.(( اعمالى كه با ايمان به خدا سازگارى ندارد چند روايت در ذيل آيه : ((ومن قتل مظلوما فقد جعلنا لوليه سلطانا...(( رواياتى درباره پيروى نكردن از غير علم وتقسيم

معجزات باهره و دلايل واضح مانند نوح عليه السّلام با شدت دعوت و عدم قدرت قوم بر قتل او. و هود عليه السّلام با نهايت شفقت و نصح و صالح عليه السّلام با شتر معهوده

عشرى، ج‌2، ص: 517 كن و رو بگردان از عتاب ايشان كه به واسطه اظهار اسلام، حكم قتل بر ايشان جايز نيست. و يا آنكه ايشان را به عنوان نفاق نام مبر، بلكه ستر آنها

سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَيْنِ‌: زود باشد كه عذاب كنيم ايشان را دو مرتبه: 1- به رسوائى و قتل در دنيا و ديگر به عذاب قبر. 2- يكى اخذ زكات و ديگر تكليف جهاد. 3- ابن عباس

جدا شدن موسى وخضر (ع ) موسى (ع ) را بهتاءويل اعمال خود (سوراخ كردن كشتى ، قتل نوجوان وبناى ديوار) بحثى تاريخى در دوفصل ۱ - داستان موسى وخضر در قرآن ۲ -

داد. نجاشى از اين عمل عمّاره سخت به غضب افتاد و در صدد شد كه عمّارة را به قتل رساند در اين ميان به فكرش افتاد كه اينان اگر تقصيرى هم كرده باشند ميهمان هستند

شويم يا نه أبو لبابة با انگشت بگلوى خود اشاره نمود براى آنكه بفهماند حكم سعد قتل است پس جبرئيل نازل شد و اين آيه را آورد و أبو لبابة فهميد كه خيانت بخدا و

در مقابل او، به او گفتند: تو را ضعيف و بى ياور مىبينيم ، و او را تهديد به قتل كردند! بحث روايتى (رواياتى در ذيل آيات مربوط به شعيب (ع ) و قوم او) روايتى

الله الها آخر)) با توجه به عقيدهمشركان درباره عبادت خدا توجيه مخلد مرتكبين قتل ، زنا و ربا در عذاب وجوهى كه در معناى تبديل سيئات به حسنات (فاولئكيبدل الله

رواياتى در ذيل آيه شريفه : (( و اذ يمكر بك الذين كفروا... )) در مورد توطئه قتل پيامبر (ص ) در مكه ، و هجرت آن حضرت به مدينه رواياتى در شاءن نزول و معناى

فرمود: هر گاه ضارب با حربه آهنين بر مضروب زند چنانچه بميرد قتل، قتل عمد است، گويد: پرسيدم از امام: قتل خطائى كه در آن ديه و كفّاره است، آيا اينست كه كس ديگرى

گوناگون مفسّران درباره مراد از «شاهد و مشهود» اقوال از «أصحاب الأخدود» و معناى «قُتل أصحاب الأخدود» تهديد شكنجه كنندگان مؤمنين و مؤمنات به عذاب جهنّم و عذاب حريق

مؤمنان عليه السّلام در باره قتل خطائى كه شبيه بعمد است مانند آنكه كسى را با شلّاق يا سنگ يا عصا بكشد، فرمود: ديه اين چنين قتل ديه مغلّظه باشد (يعنى شديدتر

شرك ورزيده باشند و هم قتل نفس و زنا مرتكب شده باشند و يا حداقل مشرك بوده باشند، چون اگر روى سخن در آن ، به مؤ منينى باشد كه قتل و زنا كرده باشند، ديگر

به آن لا محاله، فكأنّ نفس، ذائق است. و مراد موت اينجا، انتفاء حيات است. پس قتل در آيه شريفه داخل است. وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ‌: و اينست و جز اين نيست كه وافى