نتایج جستجو

اين را هم ناگفته نگذاريم كه «كفر»، مانند «ايمان» صفتى است كه قابل شدّت و ضعف است و مراتبى مختلف و آثارى متفاوت دارد؛ همان طور كه «ايمان» اين طور است. در

عاقبت دمدمه آن قوم نمى ترسيد، براى اين كه به نجات خود اطمينان داشت. و وجه ضعف اين دو قول روشن است. «بحث روایى» در تفسير قمى، در ذيل آيه «و نفس و ما سوّيها»

افراد با شخصيت سر مى زند بيشتر در زمانى خواهد بود كه آشكارا باشد. در مورد ضعف و مضاعف سخنى داريم كه در بحث نكات خواهد آمد. اما اينكه مى فرمايد اين كار بر

هيچ جزئى از اجزاء اين عالَم نيست، مگر آن كه وجودش تدريجى است، كه از نقطه ضعف شروع می شود و به سوى قوّت و شدّت مى رود. از نقص شروع شده، به سوى كمال مى رود،

مالي‌ نشده‌ فقط نفي‌ بلد ‌است‌ و لكن‌ ‌اينکه‌ اخبار ‌از‌ حيث‌ سند خالي‌ ‌از‌ ضعف‌ نيست‌ بواسطه‌ ‌عبد‌ اللّه‌ و عبيدة و ‌محمّد‌ ‌بن‌ سلمان‌ و ‌غير‌ اينها لكن‌

هر چند در دنيا حاضر نبودند چنين برخورد قاطعى با آنها داشته باشند، چرا كه ضعف و زبونى بر وجودشان چيره شده بود، و حريت خويش را از دست داده بودند، اما اكنون

باشد، و در اصل از ماده سكونت گرفته شده زيرا افراد مسكين كسانى هستند كه بر اثر ضعف و نياز قادر بر حركت و جنبشى از خود نمى باشند. ضمنا بايد توجه داشت كه مسكين

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ كَبِيرٍ ضَعُفَ عَنْ صَوْمِ‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ قَالَ يَتَصَدَّقُ كُلَّ يَوْمٍ بِمَا يُجْزِئُ مِنْ طَعَامِ مِسْكِينٍ‏

جَانِبَ اَلْمَسْجِدِ فَيَنْهَضَ يَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى اَلْقِيَامِ مِنْ غَيْرِ ضَعْفٍ وَ لاَ عِلَّةٍ قَالَ لاَ بَأْسَ‏

دليل از قدرت خود استفاده نمى كنند، و يا به تعبير صحيحتر قدرت آنان آميخته با ضعف و ناتوانى و علمشان آميخته با جهل است ، چرا كه مى ترسند توانائى بر مقابله با

كه تشبيه بالا، يك تشبيه كاملا واقعى است نه خيالى . جمله «يضاعف » از ماده «ضعف » (بر وزن شعر) به معنى دو برابر يا چند تفسير نمونه جلد ۲ صفحه ۳۱۵ برابر است

كَفَّارَةِ اَلْيَمِينِ فَقَالَ يَصُومُ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ قُلْتُ إِنَّهُ ضَعُفَ عَنِ اَلصَّوْمِ وَ عَجَزَ قَالَ يَتَصَدَّقُ عَلَى عَشَرَةِ مَسَاكِينَ قُلْتُ

لِأَخِيهِ بِظَهْرِ اَلْغَيْبِ نُودِيَ مِنَ‏ اَلْعَرْشِ‏ وَ لَكَ مِائَةُ أَلْفِ ضِعْفِ مِثْلِهِ وَ إِذَا دَعَا لِنَفْسِهِ كَانَتْ لَهُ وَاحِدَةٌ فَمِائَةُ أَلْفٍ

اَللَّهِ ع‏ فَلَمَّا تَكَلَّمْتُ قَالَ لِي مَا لِي أَسْمَعُ كَلاَمَكَ قَدْ ضَعُفَ قُلْتُ قَدْ سَقَطَ فَمِي قَالَ فَكَأَنَّهُ شَقَّ عَلَيْهِ ذَلِكَ ثُمَّ قَالَ

را به سوى هدف هدايت كند و از عقوبت خدا نجاتشان دهد، ندارند. از آنچه گفتيم، ضعف اين نظريه روشن شد كه بعضى گفته اند: كلمه «مَولى» در آيه، تنها به معناى ناصر

دو چندان شدن عذاب مى شود، و قرآن در اين باره فرموده : «اذا لاذقناه ضعف الحيوة و ضعف المماه » و نيز فرموده : «يضاعف لها العذاب ضعفين .» و همچنين پاره اى

رَبَّنا هٰؤُلاءِ أَضَلّونا فَـٔاتِهِم عَذابًا ضِعفًا مِنَ النّارِ قالَ لِكُلٍّ ضِعفٌ وَ لٰكِن لا تَعلَمونَ (٣٨)

طِيناً فَضَعُفَ عَنْ قُوَّتِهِ اَلَّتِي كَانَتْ قَبْلَ أَنْ يَأْكُلَهُ وَ ضَعُفَ عَنِ اَلْعَمَلِ اَلَّذِي كَانَ يَعْمَلُهُ قَبْلَ أَنْ يَأْكُلَهُ حُوسِبَ

هويداست در دويم (چه آن محتاج است به سوى قوى؛ زيرا كه قوى وجودش اقوى است و از او ضعف وجود تصور نمى‏شود، مگر به جواز خالى بودن ماهيت از وجود). پس اگر بگويى كه ايشان

اين تصميم آنها نشان مى دهد كه اين كار ناشى از نياز نبود، بلكه ناشى از بخل و ضعف ايمان آنها بود، زيرا انسان هر قدر هم نيازمند باشد مى تواند كمى از محصول يك