نتایج جستجو

از آن خبرى بياورم يا تكه‏اى از آتش كه شايد گرم شويد. همچنين است آيه 7 سوره نمل. لا کُنْتُم الْيَوْم تُوعَدُون تُبْصِرُون فَاصْبِرُوا الّتِي أَنْتُم بِمَا

وزن فلس) به رو انداختن است به قول راغب «اِسْقاطُ الشَّىْ‏ءِ عَلى وَجْهِهِ» [نمل:90]. در الميزان فرموده: نسبت كب بر وجوه مجاز عقلى است منظور اين است كه بر

از آن خبرى بياورم يا تكه‏اى از آتش كه شايد گرم شويد. همچنين است آيه 7 سوره نمل. وَ إِنّه لا سَعِيرا الّذِي الْأَشْقَى النّار ثُبُورا يَدْعُو يَتَجَنّبُهَا

مى‏آيد كه مراد از صاغرون ساير شرايط ذمّه است . در جريان حضرت سليمان آمده [نمل:37]. ذليل بودن به واسطه رفتن عزّت و حكومت و استقلال و صاغر بودن در اثر اسارت

است يكى براى عبرت و گردش در آثار گذشتگان مثل [انعام:11]. ايضاً 26 نحل، 69 نمل. و غيره ديگرى براى تفكّر در امر حق و شروع خلقت چنانكه آمده [عنكبوت:20]. آيه

دارد ولي‌ تصديق‌ و اقرار نميكند وَ جَحَدُوا بِها وَ استَيقَنَتها أَنفُسُهُم‌ نمل‌ ‌آيه‌ 14. كفر شاكي‌ ‌که‌ شك‌ و ترديد ‌در‌ يكي‌ ‌از‌ عقائد حقه‌ داشته‌ ‌باشد‌

تُسمِع‌ُ المَوتي‌ وَ لا تُسمِع‌ُ الصُّم‌َّ الدُّعاءَ إِذا وَلَّوا مُدبِرِين‌َ نمل‌ آيه 80: فَأَقبَرَه‌ُ ‌بر‌ حسب‌ متعارف‌ ‌که‌ اموات‌ ‌را‌ ‌در‌ قبر ميگذارند

جحودي‌ نباشد ‌که‌ ميفرمايد: وَ جَحَدُوا بِها وَ استَيقَنَتها أَنفُسُهُم‌ نمل‌ ‌آيه‌ 14، چهارم‌ تسليم‌ ‌که‌ زير بار دين‌ رفتن‌ ‌است‌. إِن‌َّ الَّذِين‌َ

بُيُوتاً ... الاية» نحل‌ آيه 70. و قضيّه هد هد سليمان‌ و تكلّم‌ مورچه‌ ‌در‌ سوره نمل‌ آيه 7 و 20. جمله‌ ذرّات‌ زمين‌ و آسمان‌ ] (آیه 69)- به هر حال ابراهیم (ع)

‌اينکه‌ عبارت‌ منطبق‌ ميشود ‌با‌ (‌قال‌‌به‌وَ أَدخِل‌ يَدَك‌َ فِي‌ جَيبِك‌َ) نمل‌ آيه 12 غاية الامر مجرد دخول‌ كافي‌ نيست‌ بايد بپهلو ‌هم‌ الصاق‌ كند و وضع‌

الضمير را روشن كند اعمّ از آنكه با لفظ و زبان باشد يا طور ديگر مثلا در آيه [نمل:18]. حتماً قول مورچه مثل سخن گفتن انسان نيست ولى به آن قول اطلاق شده و در

حاضر به قبول حق نشود و زير بار آن نرود هر چند به آن يقين داشته باشد مثل [نمل:14]. و آن يك نوع محو قابليت ايمان است. و علت اين مهر زدن كفر و تجاوز و ستمكارى

است. آن عبارت اخراى خيره شدن است كه فرموده: [ابراهيم:42]. همچنين است آيه [نمل:40]. يعنى: پيش ازنگاهت به هم بخورد من آن را نزد تو مى‏آورم. [صافات:48]. كلمه

نيست مثل «سافَرْتُ شَهْراً» احتمال قوى آن است كه براى مبالغه باشد و مثل [نمل:49]. گفتند سوگند ياد كنيد به خدا كه صالح و اهلش را شب هنگام مقتول مى‏كنيم

آیات شامل این کلمه جحد (۱۲ بار) انكار با علم (صحاح) [نمل:14] آيات مارا از روى ظلم و سركشى انكار و تكذيب كردند ولى دلهايشان به آنها يقين داشت . اين آيه

[قيامة:30]. آن روز سوق شدن به سوى پروردگار تو است. ساق: ما بين پا و زانو است [نمل:44]. هر دو ساق خويش را عريان كرد. جمع آن سوق به ضمّ اول است [ص:33]. شروع كرد

همه مردم و نيز گروهى از مردان كه از ده نفر كم باشد. در كشاف ذيل آيه 47 سوره نمل گفته: فرق بين رهط و نفر آن است كه نفر از سه است تا نه و رهط از سه است تا ده

گیرند این کلمه به کار مى رود. ردف‌ (۳ بار) تبعيّت «ردفه ردفاًتبعه»: (اقرب) [نمل:72]. بگو شايد بعضى از آن چه به عجله مى‏خواهيد در پى شماست. طبرسى آن را از

در وصف فاقد بصيرت گويند:اعمى و عم چنانكه راغب گفته، جمع«عم» عمون است مثل [نمل:66]. طبرسى ذيل آيه [اعراف:64]. فرموده:آنگاه كه شخص اعمى القلب باشد گويند:«رجل

است. نحو [حجر:74]. مگر در آيه «مُمْطِرُنا» كه خواهد آمد. در آياتى نظير: [نمل:58]. مراد از «مَطَراً» كه نكره آمده مطر عجيب و مطر بخصوصى است كه همان سنگهاى