نتایج جستجو

افترا كرده به خدا و رسول، زيرا ما حديثى را كه بيان مى‌كنيم نمى‌گوئيم قال فلان و فلان، بلكه مى‌گوئيم: «قال اللّه و قال رسول اللّه» پس اين آيه تلاوت فرمود: «و

‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ السّلام‌ ‌که‌ فرمود ‌در‌ تفسير ‌آيه‌ (‌يعني‌ فلان‌ و فلان‌) و روايت‌ عياشي‌ ‌از‌ ‌آن‌ حضرت‌ فرمود (الخسف‌ و اللّه‌ عند الحوض‌ بالفاسقين‌)

معلوم‌ ‌بود‌ ‌اينکه‌ پسر فلاني‌ و برادر فلان‌ و شوهر و زن‌ فلان‌ و فلانه‌ ‌است‌ بآنها گفتند تو فلان‌ پسر فلان‌ نيستي‌ سر تكان‌ ميداد ‌که‌ نعم‌ بلي‌. تنبيه‌‌-‌

متصرّف است نه به معنى صاحب. زيرا صاحب به مال مناسب است كه بگوييم: فلانى صاحب فلان مال است ولى مناسب با «يوم» حكومت است كه بگوييم حکمران امروز فلانى است. مليك:

تِلْقاء: جهت و طرفی كه در مقابل است و ظرف مكان بكار مى‏رود «جَلَسَ تِلْقاء فُلانٍ» يعنى مقابل او نشست [اعراف:47]. و چون چشمشان به طرف اهل آتش برگشت گويند

«هَجَرَ فى نَوْمِهِ وَ مَرَضِهِ هَجْراً: خلط وهذى » راغب گويد:«أَهْجَرَ فُلانٌ» يعنى از روى قصد هذيان گفت و «هَجَرَالْمَريضُ» يعنى مريض از روى عدم قصد

[كهف:18]. گمان مى‏كنم به معنى اطلاع ناگهانى است در اقرب گويد: «اِطَّلَعَ فُلانٌ عَلَيْنا:اَتانا فُجْأَةً» يعنى اگر ناگهان و بى مقدّمه به آنها نگاه ميكردى

نبوده‏اند و زندگى نكرده‏اند در اقرب الموارد آمده: «غنى بالمكان: اقام به - غنى فلان: عاش». 2- [يونس:36]. ايضاً [نجم:28]. مراد از «الحق» به قرينه «الظن» علم است

بياورى كه عنوانش اين باشد: از پروردگار جلد 10 - صفحه 298 جهانيان به فلان فرزند فلان و در آن رسماً به ما دستور داده شود كه به تو ايمان آوريم. «1» در آياتى

كه گاهى مردم با انبيا مى‌بستند كه مثلًا اگر فلان‌ «1». يس، 60. جلد 3 - صفحه 129 معجزه را انجام دهى، يا فلان مشكل ما را حل كنى ايمان مى‌آوريم. به حضرت موسى

بياورى كه عنوانش اين باشد: از پروردگار جلد 10 - صفحه 298 جهانيان به فلان فرزند فلان و در آن رسماً به ما دستور داده شود كه به تو ايمان آوريم. «1» در آياتى

بياورى كه عنوانش اين باشد: از پروردگار جلد 10 - صفحه 298 جهانيان به فلان فرزند فلان و در آن رسماً به ما دستور داده شود كه به تو ايمان آوريم. «1» در آياتى

اسلام‌ و ايمان‌ كردند اينها فرار نميكنند و دشمن‌ داخلي‌ هستند مثل‌ فلان‌ و فلان‌ و فلان‌ و اتباعهم‌ ‌که‌ ‌در‌ ‌آيه‌ ‌بعد‌ اشاره‌ دارد. ] (آیه 57)- در این

چون‌ ميآيند بآنها خطاب‌ ميشود ‌که‌ برويد نزد ظل‌ ذي‌ ثلاث‌ شعب‌ ‌که‌ فلان‌ و فلان‌ و فلان‌ ‌باشد‌ ‌که‌ ‌در‌ تاريكي‌ و ظلمت‌ هستند و اينها بي‌نياز نميكنند ‌آنها‌

چون‌ ميآيند بآنها خطاب‌ ميشود ‌که‌ برويد نزد ظل‌ ذي‌ ثلاث‌ شعب‌ ‌که‌ فلان‌ و فلان‌ و فلان‌ ‌باشد‌ ‌که‌ ‌در‌ تاريكي‌ و ظلمت‌ هستند و اينها بي‌نياز نميكنند ‌آنها‌

الموارد در لغت قبط به معنى تمساح است. از آن در عرب فعل آورده و گفته‏اند: «تفرعن فلان» يعنى كار فرعون كرد كه تكبر و تجاوز بود. اين لفظ 74 بار در قرآن مجيد آمده

كعب گفت: آرى آن بهشت شدّاد است و چنين و چنان بود و در زمان تو مردى كه داراى فلان صفات است در طلب شتر خود به آل نجا وارد خواهد شد. سپس به عبداللّه بن ابى قَلابه

ضمّ اوّل) است به معنى اوّل روز و چون كسى اوّل روز خارج شود گويند: «بَكَرَ فلان» و به حيوانى كه نزائيده بِكر گويند زيرا نزائيدن اوّل است و زائيدن مرحله دوّم،

[فرقان:55]. كافر بر عليه پروردگارش كمك شيطان است. ظهيره: وقت ظهر و «اظهر فلان» يعنى داخل وقت ظهر شد [نور:58]. [روم:18]. يعنى وقت عشاء و آنگاه كه وارد وقت

[محمّد:21]. «الامر» فاعل «عزم» است در اقرب گويد: «عَزَمَ الْاَمْرُ» يعنى روى فلان كار تصميم گرفته شد و آن به معنى مجهول است و براى مبالغه معلوم خوانده شده