نتایج جستجو

نفس خود از این لحاظ است که خودشان سبب مصائب و بلایای خویشتن شده‌اند (نگا: ابراهیم / ). «إِذْ»: چرا که. وَ قَالَ‌ الشَّيْطَانُ‌ لَمَّا قُضِيَ‌... (۳) Tabber

مؤمنين در عالم برزخ در آنجا متنعمند. تبصره: محدث كلينى و ابن بابويه و على بن ابراهيم قمى رضوان اللّه عليهم از حضرت صادق عليه السّلام روايت نموده كه: بهشت آدم

ترتیل: ترجمه: «خَلَقَ السَّمَاوَاتِ و الأرْضَ بِالْحَقِّ»: (نگا: انعام / ، ابراهیم / ، نحل / . «صَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ»: (نگا: غافر / ، اعراف /

سوار كشتى شدم در صلب نوح عليه السّلام و انداخته شدم در آتش در صلب پدرم ابراهيم عليه السّلام، ملاقات نكرد پدر و مادرم به سفاح هرگز، هميشه خدا نقل داد مرا

شبهه كهانت مبرّى فرمود در اين آيات خواسته آن مقام منيع را از شبهه شاعريت تنزيه فرمايد باين تقريب كه شعراء پيروانشان اهل ضلالت و غوايتند چون شعر كلام منظومى

شبهه كهانت مبرّى فرمود در اين آيات خواسته آن مقام منيع را از شبهه شاعريت تنزيه فرمايد باين تقريب كه شعراء پيروانشان اهل ضلالت و غوايتند چون شعر كلام منظومى

اللئالى- قال النّبىّ صلّى اللّه عليه و آله: كلّ مولود يولد على الفطرة «1» سوره ابراهيم آيه 10. «2» مجمع البحرين، ج 3، ص 438 ذيل ماده فطر، سفينة البحار، ج 2، ص

أَنْفُسَنا» «2» دعاى حضرت نوح: «رَبِّ اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَّ» «3» دعاى حضرت ابراهيم: «رَبِّ اجْعَلْ هذا بَلَداً آمِناً» «4» دعاى حضرت يوسف: «رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي

مى‌پنداشتيم. «إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعالَمِينَ» «2» در قرآن از تسبيح و تنزيه خداوند زياد سخن به ميان آمده است، يعنى ما بايد براى خدا آن احترام وقداستى

قانِتُونَ» بقره، 116. و «إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَ يَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ» ابراهيم، 19. «4». هود، 66. «5». نهج‌البلاغه، خطبه‌ى 228. جلد 1 - صفحه 406 معبود

بحثهائی در زمینه معاد و زندگی پس از مرگ، مخصوصا مثالهای حسّی آن مانند داستان ابراهیم و زنده شدن مرغها و داستان عزیر 3- بحثهائی در زمینه اعجاز قرآن و اهمیت این

مى دهد اسم پروردگار خود را تقديس و تنزيه كند. و از اين كه نفرمود پروردگارت را تنزيه كن، فرمود اسم پروردگارت را تنزيه كن - و ظاهر لفظ «اسم» كلمه اى است كه

اهمیت هجرت ۹، ۱۰، ۱۱ ; هجرت در صدر اسلام ۱۰ تفسیر مجمع البیان. تفسیر على بن ابراهیم. تفسیر عیاشى، ج ۲، ص ۷۰، ح ۸۱ ; تفسیر برهان، ج ۲، ص ۹۸، ح ۳.

می‌توان در شش بخش خلاصه کرد: در بخش اول که تنها یک آیه است سخن از تسبیح و تنزیه عمومی موجودات در برابر خداوند عظیم و حکیم است. در بخش دوم که از آیه 2 تا

اين سوره گاه سخن از تسبيح و تنزيه عباد الله المخلصين به ميان آمده ، و گاه سخن از تسبيح فرشتگان ، و در اينجا سخن از تسبيح و تنزيه خداوند نسبت به ذات پاكش مى

انگيز رعد را بدين جهت تسبيح خوانده، كه زبانى گويا را مجسم مى سازد كه مشغول تنزيه خداست، و دارد مى گويد كه: خداوند شبيه مخلوقات نيست، و او را در برابر رحمتش،

کشف الاسرار و جامع البیان. تفسیر جامع البیان. تفسیر ثعلبى. تفاسیر على بن ابراهیم و برهان.

موجود است، و آيات زير هم، بر همين معنا حمل مى شود: «وَ كَذَلِكَ نُرِىَ إبرَاهِيمَ مَلَكُوتَ السّمَاوَاتِ وَ الأرضِ وَ لِيَكُونَ مِنَ المُوقِنِين». و «وَ

اگر تجاهل در كار نبود استفهام معنا نداشت ، و اين تجاهل نظير تجاهلى است كه ابراهيم (عليه السلام ) نسبت به آفتاب و ماه و ستاره كرد، و هر يك را ديد گفت اين پروردگار

مى‌باشند: 1- اشخاصى كه جميع مال خود را در راه خدا انفاق كنند، مانند حضرت ابراهيم خليل الرّحمن عليه السلام. 2- متوسطين، كسانى كه واجب و مستحب را بپردازند