نتایج جستجو

مراد اينست كه بسوى بيت اللَّه الحرام برويد و حجّ بجاى آوريد، اى فرزندم همانا كعبه خانه خداست پس هر كه حجّ خانه خدا ميكند بمنزله آن است كه بنزد خدا رفته است،

عبادت بت نيست ، همچنان كه مسلمين خدا را مى پرستند، ولى عبادت خود را رو به كعبه انجام مى دهند» تكذيب مى كند. براى اينكه قبله عبارت از محلى است كه در حال

مرد عادل از جمع شما حكم مى‏كنند، و گوشت آن قربانى ميان فقراى حاضر در كنار كعبه تقسيم مى‏شود، و يا مساكينى را به رسم كفّاره اطعام مى‏نمايد، و يا برابر با

دروازه زهره كه ميگويند: كعبه و بتهاى آنجا نيز از آن صابئيها بوده ، و بت پرستان آن ناحيه ، از صابئين بوده اند، ولات ، كه يكى از بتهاى كعبه است ، بنام زحل است

داشت و از نظر جسمانى ضعيف بود برخاست و نزد سران قريش آمد، آنها را در گرد كعبه جمع ديد، تلاوت سوره الرحمن را آغاز كرد. ابوجهل برخاست و چنان سيلى به صورت

المصير» مقيد ساخته ، آنگاه مستجاب نمود. و اين دعا كه سبب شد حرم الهى تشريع و كعبه مقدسه يعنى خانه مباركى كه باعث هدايت عالميان است به عنوان نخستين خانه عبادت

با آنها، چون كه خدا عز و جل پيغمبرش را از بيت المقدس برگردانيد به سوى خانه كعبه بر او فرو فرستاد كه (۱۴۳ سوره بقره): «خدا نباشد كه ايمان شما را ناديده گيرد،

الله و أن محمداً رسول الله. ۲- بر پا داشتن نماز. ۳- دادن زكاة. ۴- حج خانه كعبه. ۵- روزه گرفتن در ماه رمضان. و حدود را بر او نازل كرد و تقسيم ارث را و به

السلام ) پرسيد: آيا قبل از بعثت رسول خدا (صلى الله اليه و آله و سلم ) خانه كعبه زيارت مى شد؟ فرمود: آرى ، و تصديق اين معنا در قرآن است ، كه از شعيب (عليه

ابراهيم او را با مادرش به فرمان خدا به مكه آورد و در آنجا رها نمود، و سپس خانه كعبه را با كمك او ساخت ، و طواف و سعى با او بجا آورد اسماعيل بود، و اين نشان مى

الحَْكِيمُ(۱۲۹) ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۴۲۴ «ترجمه آیات» و چون خانه كعبه را مرجع امور دينى مردم و محل امن قرار داديم (و گفتيم ) از مقام ابراهيم جائى

كعب بن اشرف يهودى با چهل نفر از يهود وارد مسجدالحرام شدند، و در كنار خانه كعبه پيمانها را محكم ساختند، اين خبر از طريق وحى به پيامبر (صلى اللّه عليه و آله

از آنكه كودك را در حالى كه در قنداقهاى پيچيده شده بود به او دادند در برابر كعبه ايستاد و با تضرع خاصى سه مرتبه طفل شير خوار را بطرف بالا انداخت و هر مرتبه

«بیان آیات» بعضى از مفسرين گفته اند: بعد از برگشتن قبله از بيت المقدس بسوى كعبه ، جدال و بگو مگو بسيار شد و بدين جهت آيه مورد بحث نازل شد. «ليس البران تولوا

كه درباره آنان دستور داد هر جا ديديد، به قتلشان برسانيد. حتى اگر به پردۀ كعبه آويخته بودند. و يكى از آن چهار نفر، «عبداللّه بن سعد بن ابى سرح» بود، كه

و هجرت دادن يگانه فرزندش اسماعيل و مادر او هاجر را در ته دره مكه و ساختن كعبه اش و ذبح اسماعيلش . «و ما كان اكثرهم مؤ منين » - يعنى بيشتر قوم ابراهيم ايمان

نيز در تواريخ آمده است كه عرب جاهلى به خاطر احترام فوق العاده اى كه براى كعبه و سرزمين مكه قائل بود گاهى قطعات سنگى از آنجا را با خود به نقاط ديگر مى برد

كرد و به دست ديگرش زد. ما گفتيم: خوش به حال عثمان، هم بيعت كرد و هم در خانه كعبه طواف كرد، و ما اين جا، از طواف محروميم. رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و

سودى ، نه مى بيند و نه مى شنود، آزمايش نموده ، اين سنگها را خانه مقدس خود (كعبه ) قرار داده ، و آن را موجب پايدارى و قوام مردم ساخته است ، آن را در پر سنگلاخ

مى پرسد: راستى اين همه مال از آنِ من است؟ همچنان كه آن شخصى كه آرزوى ديدن كعبه را داشته، بعد از رسيدن به مكه گفته است: «أبَطحَاء مَكّة هَذَا الّذِى أرَاهُ