نتایج جستجو

تتلى عليهم صفت انبياء سابق الذكر چنانچه گفته‌اند و در اين صورت اگر چه خبر كه قوم يا رجال باشد مقدّر است ولى از جهاتى كه بر ارباب ادب مخفى نيست بر آنچه گفته‌اند

براى خدا خالصانه عمل مى کرد، پس خدا هم خیر او را خواست. او قوم خود را به تقواى خدا امر کرد، آن قوم ضربتى بر قرن او (یعنى یک طرف سر او) وارد کردند، پس، مدّت

هخامنشى ايران ، وياءجوجوماءجوج ، اقدام مغول بوده اند بحث مفسرين ومورخين پيرامون قوم ياءجوج وماءجوج وحوادث مربوط به آنها   آيه ۹۲ - ۹۸    تفسير:    نكته ها:           ۱

ترس الهى. نزد بعضى مراد اين جماعت مؤمنان اهل كتابند مانند عبد اللّه سلام و قوم او كه چون قرآن برايشان خوانده مى‌شد به سجده مى‌افتادند و گريه مى‌كردند. تفسير

اما ادريس عليه السلام صبر نمود بر دعوت به خدا، و اول كسى بود كه مبعوث شد به قوم خود، پس خواند آنها را بدين، ابا كردند، خداوند ايشان را هلاك فرمود و او را

لِلّه‌ِ خداوند ميداند ‌که‌ صلاح‌ ‌در‌ نزول‌ بلاء چه‌ موقع‌ ‌است‌ چنانچه‌ ‌بر‌ قوم‌ نوح‌ ‌پس‌ ‌از‌ هفتصد سال‌ دعوت‌ بلاء نازل‌ شد و همچنين‌ ‌بر‌ ساير امم‌ جلد

فقال العلم بانّ المخلوق لا يضرّ و لا ينفع و لا يعطى و لا يمنع، و استعمال اليأس من الخلق ... «1» فرمود به جبرئيل: چيست توكل بر خداى عز و جل؟ پس جبرئيل گفت:

وعده عذاب داده بر آن تا تكليف سايرين معلوم گردد و دستور فرموده كه قبل از هر قوم و قبيله‌ئى بايد خويشان نزديك خود را دعوت بتوحيد و اسلام و انذار از شرك و كفر

و نه بر كبير، و حتى نواميس قوم و ملتى را به بازيچه مى گرفت كرب عظيم و اندوه بزرگى بود، و اين نخستين منتى است كه خدا بر قوم بنى اسرائيل نهاد. در مرحله دوم

باشد، مشورت كنيم. بعد از مراجعت، عاقب كه عالم آنها و صاحب رأى بود گفت: اى قوم، اگر اين شخص فردا با تمام اصحاب بيرون آيد، هيچ انديشه نكنيد و بدانيد او بر

اين سوره آمده سرگذشت يونس و قوم توبه كارش ، و جالب اينكه در پنج سرگذشت پيشين كه از قوم نوح و ابراهيم و موسى و هارون و الياس و لوط سخن مى گفت همه به اينجا

كنند حبط خواهد شد # و اينها همانهايند كه كتاب و حكم و نبوتشان داديم ، پس اگر قوم تو بقرآن و هدايت كفر بورزند مردمى ديگر را مؤ كل بر آن كرده ايم ، كه هرگز بآن

مراد از آن در اين جا، همان طوفان و يا آزار قوم نوح است. و مراد از «اهل» نوح، اهل بيت او و گروندگان به او، از قوم خودش است. همچنان كه درباره آنان، در سوره

ذكر جمعى از انبياء (عليهمالسلام ) نيز آمده ، مانند: نوح ، موسى ، هارون و الياس ، و همچنين در سوره مريم بعد از ذكر زكريا و يحيى و عيسى و ابراهيم و موسى و

امين »؟. مؤ لف : ظاهرا مقصود آنجناب از عبد صالح همان هود پيغمبر است كه به قوم خود گفته بود: «ابلغكم رسالات ربى و انا لكم ناصح امين ». و در عيون به سند خود

و بعد از خود از ديگران پيشى گرفته ، و تصميم گرفتند در برابر تكذيب و آزار قوم خود صبر كنند. مؤ لف : و از طرق اهل سنت و جماعت از ابن عباس و قتاده روايت شده :

در نزد ساير اقوام ادب نيست و چه بسا آدابى كه در نزد قومى مست حسن و در نزد قوم ديگرى شنيع و زشت است مانند تحيت در موقع برخورد و ملاقات با يكديگر كه در اسلام