نتایج جستجو

غرائبات ملكوت به جهت حسن ادب و علوّ همت بزرگوارى خود، پرتو التفات بر هيچ زرّه از ذرات آن، و ديده دل از مشاهده آثار عظمت الهى نگشود، چنانچه فرمايد: ما كَذَبَ

كه مرا غير از اسبى و شترى آبكش و شمشيرى و زره‌اى چيزى نيست؛ حضرت فرمود: اسب و شتر و شمشير را محتاج هستى، زره را بفروش؛ امير عليه السّلام فرحناك بيرون آمد

پروایى ندارند. (یستخفون من الناس و لایستخفون من اللّه) چون «استخفاء» (پنهان سازى) از خداوند مقدور نیست تا نهى و یا مذمتى به فعل و یا ترک آن تعلق گیرد; بنابراین

پرندگان را. و ما کننده‌ی (این کارها) بوده‌ایم. و برای شما به او [:داوود] فن زره(سازی) را آموختیم، تا شما را از درگیری‌ها و خطراتتان نگهبانی کند. پس آیا شما

10 - صفحه 415 است. على عليه السّلام عرض كرد: من على بن ابى طالبم، پس حضرت زره خود را كه ذات الفصول نام داشت بر امير المؤمنين عليه السّلام پوشانيد و عمامه

عتبه گفت: مثل من مى‌ترسد؟ زود است قريش بدانند كدام ما جبون و مفسد قوم هستيم. زره را پوشيده و مقدم شد او و برادرش شيبه و پسرش وليد عرض كردند: يا محمد صلّى‌

سرش زدى، از مقعدش بيرون و هلاك شدى. اگر بر استخوان آمدى، خرد گشتى و اگر بر زره آمدى، سوراخ نمودى و هر كدام فرار مى‌كردند، مرغان از پى آنها مى‌رفتند و سنگ

به حسب ظاهر، چه تمام لشگر سيصد و پنج نفر بودند با هفت استر و دو اسب و شش زره و هفت شمشير. و ايضا طبيعت انسان مجبول است كه از موت راهب، و به راحت راغب،

ميدهد»!(۲). آيه بعد شرحى براى زره ساختن داود و فرمان بسيار پر معنى پروردگار در اين زمينه است ، مى گويد: ما به او گفتيم زره هاى كامل بساز، و حلقه هاى آنها

لباسى كه انسان از گرما و سرما حفظ كند: سَرابِيلَ تَقِيكُمُ‌ ... 40. نعمت زره و لباس رزم: «تَقِيكُمْ بَأْسَكُمْ» ناگفته پيداست كه هدف خداوند از نام بردن،

پنج‌ هزار نفر سه‌ هزار سواره‌ و دو هزار پياده‌ ‌با‌ اسلحه‌ مفصلي‌ ‌که‌ هفتصد زره‌ داشتند و زنها ‌را‌ همراه‌ لشگر آوردند ‌که‌ مردان‌ ‌را‌ تشجيع‌ كنند و حركت‌

پرهاى كشتى كه به حركت آنها كشتى جارى شود. و بدنش را از فلسها مانند حلقه‌هاى زره داخل به هم، و از آفات محفوظ باشد، چون آب مانع ديدن است، چشم او را چنان تعبيه

ايمان كه آثار تقوى است. 3- لباس حيا. 4- لباس عبادت و تواضع. 5- لباس حرب مانند زره و خود. 6- لباس خشيت و خوف الهى. 7- طريقه حسن و خصلت مستحسن. 8- لباس عفاف.

پدرم زره رسول خدا (ص) را كه ذات الفضول نام داشت ببر كرد و دامنش به زمين كشيد و من پوشيدم و بلندتر در آمد. امام صادق عليه السلام فرمايد: پدرم زره ذات الفضول

همه ارث آن حضرت همين انگشتر را داشته باشم، سپس فرياد كرد: اى بلال خُود و زره و پرچم و پيراهن و ذى الفقار و سحاب (يك عمامه مخصوصى بوده) و بُرد (جامه مخصوصى)

سركشان و حسودان را، بار خدايا! از طرف خودت به من آرامش بخش و به من بپوشان زره دژين خودت را و نگهدار مرا به پرده حفاظت خود و جامه عافيت را در برم كن و مرا

مَا رَوَاهُ‏ فِي زِيَارَةِ اَلْبَيْتِ‏ يَوْمَ اَلنَّحْرِ قَالَ زُرْهُ فَإِنْ شُغِلْتَ فَلاَ يَضُرُّكَ أَنْ تَزُورَ اَلْبَيْتَ‏ مِنَ اَلْغَدِ وَ لاَ تُؤَخِّرْ

لاَ بَأْسَ بِالثَّوْبِ أَنْ يَكُونَ سَدَاهُ وَ زِرُّهُ وَ عَلَمُهُ حَرِيراً وَ إِنَّمَا يُكْرَهُ‏ اَلْحَرِيرُ اَلْمُبْهَمُ‏ لِلرِّجَالِ‏

الْمَعِيشَة : رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله از صفوان بن اميّه جمحى هفتاد زره حطمى (حطم بن محارب نام مردى زره‏باف است) عاريه كرد و اين پيش از آن بود كه

السّلام با دست خويش هر روز زرهى مى‏ساخت و به هزار درهم مى‏فروخت پس سيصد و شصت زره بساخت و آن را به سيصد و شصت هزار درهم فروخت و از مصرف كردن بيت المال بى‏نياز