نتایج جستجو

دارالندوه مكّه كه خانه قُصَىّ بود از آن است و در آن به مشاوره جمع مى‏شدند. [مريم:73]. كافران به اهل ايمان گفتند: كدام يك از دو گروه مقام بهتر و مجلس نيكوتر

شود معنى تكرار و «هر وقت» مى‏دهد، [آل عمران:37]. هر وقت زكريا در محراب پيش مريم آمد نزد وى روزى يافت. وَ شَيْء مِن اللّه عَلَى فِي إِن مَا لا هُو قَدِير

۴۲، سوره آل عمران منظور از اصطفا (برگزيدن ) و تطهير مريم سلام اللّه عليها وجه اينكه قضاياى مربوط به مريم عليها السلام از اخبار غيبى شمرده شده است وجه تعبير

راجع به حضرت عيسى عليه السلام و شريعت او فرموده: [مريم:31]. در حالات اسمعيل صادق الوعد هست: [مريم:55]. راجع به انبياء سلف فرموده: [انبياء:73]. لقمان به

معنى عصيان است. [مجادله:8]. [مزّمل:16] عَصِّى (بر وزن شريف) نافرمان و عاصى. [مريم:14]. ايضاً آيه 44 يعنى: يحيى به پدر و مادرش نيكوكار بود و ستمگر و نافرمان

معنى عصيان است. [مجادله:8]. [مزّمل:16] عَصِّى (بر وزن شريف) نافرمان و عاصى. [مريم:14]. ايضاً آيه 44 يعنى: يحيى به پدر و مادرش نيكوكار بود و ستمگر و نافرمان

طبرسى گويد: حفىّ به معنى عالم است يعنى آنقدر سئوال كرده تا دانسته است . * [مريم:47] گفت سلام بر تو حتماً از پروردگارم براى تو آمرزش مى‏خواهم كه او به من

يعنى تو در نزد آنها نبودى آندم كه تيرهاى خويش را به هم مى‏زدند تا كدام يك مريم را كفالت نمايد. عَلّم الْإِنْسَان الْأَکْرَم الّذِي مَا رَبّک لَم وَ يَعْلَم

راجع به حضرت عيسى عليه السلام و شريعت او فرموده: [مريم:31]. در حالات اسمعيل صادق الوعد هست: [مريم:55]. راجع به انبياء سلف فرموده: [انبياء:73]. لقمان به

مدتى مقرر داشت و مدّت تعيين شده نزد اوست. سمّى: هم نام و همتا [مريم:7] كه مراد هم نام است [مريم:65]. به خدا عبادت كن و در بندگيش بردبار باش آيا براى او همتائى

است، تمام افعال بصر در قرآن مجيد از باب افعال به كار رفته‏اند [طور:15]، [مريم:42]، [بقره:17]. 4- [قيامة:14-15] بعضى‏ها گفته‏اند: تاء «بصيره» براى مبالغه

رسد. (بكسر اول) صوت خفى (كمترين صدا) چنان كه در مجمع و مفردات و اقرب آمده [مريم:98]. چه بسا از مردمى كه پيش از آنها هلاك كرديم آيا كسى از آنها را مى‏بينى

بار) ودّ (به فتح و ضم و كسر اول) وداد، مَوَدَة همه به معنى دوست داشتن است [مريم:96]. تقدير آن «وُدّاً فى قُلُوبِ النَّاس» و يا نظير آن است. اين يك امر طبيعى

نه براى تجارت (افرب الموارد) مجمع البيان آنرا اسباب خانه گرفته و در آيه [مريم:74] به نظر مى‏آيد كه بمعنى اسباب زندگى باشد يعنى پيش از آنها مردمان بسيارى

«اَحَسَّ» را پيدا كردن، ديدن و دانستن نقل كرده است. و همه از مصاديق احساسند. [مريم:98] چه مردمانى را كه پيش از آنها هلاك كرده‏ايم آيا كسى از آنها را مى‏بينى

و دوبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است ،سخن گفتن آن حضرت در گهواره در سوره مريم مذكور مى‏باشد. وَ الْمَهْد فِي النّاس مِن إِذ قَالَت عَلّمْتُک الصّالِحِين

بار) ودّ (به فتح و ضم و كسر اول) وداد، مَوَدَة همه به معنى دوست داشتن است [مريم:96]. تقدير آن «وُدّاً فى قُلُوبِ النَّاس» و يا نظير آن است. اين يك امر طبيعى

مردى است كه به طبيعت خود راه مى‏رود خودپسندى و تكلف ندارد. هَيِّنْ: آسان. [مريم:9]. خدايت گفت: آن بر من آسان است. اَهْوَن: آسانتر. [روم:27]. اوست كه آفريدن

ظاهراً اشاره است كه كشتن شتر با قطع پاهايش بوده است. عاقر: زن عقيم و مرد عقيم [مريم:8]. عاقر در قرآن فقط در زن نازا به كار رفته نه در مرد و آن سه بار و همه درباره

التَّعْظيمِ لللّهِ تَعالى». معنى جامع آين كلمه همان تذلّل و اطاعت است مثل [مريم:44]. پدرم شيطان را اطاعت مكن. [مائده:60]. يعنى طغيانگر را اطاعت كرد. درباره