۱۴٬۱۱۵
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۳۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←كوچ شبانه بنى اسرائيل از مصر، و هلاكت فرعون و فرعونيان
| خط ۱۴۰: | خط ۱۴۰: | ||
«'''فَأرسَلَ فِرعَونَ '''» - يعنى: موسى «عليه السلام» بندگان مرا شبانه از مصر بيرون آورد و چون فرعون خبردار شد، مردانى را به شهرهايى كه در تحت فرمان او بودند، فرستاد «حَاشِرِين»، تا مردم را كوچ دهند. و يك جا جمع كنند و به مردم بگويند: «إنَّ هَؤُلَاء»، يعنى بنى اسرائيل «لَشِرذِمِةٌ قَلِيلُون» جمعيتى اندك اند. | «'''فَأرسَلَ فِرعَونَ '''» - يعنى: موسى «عليه السلام» بندگان مرا شبانه از مصر بيرون آورد و چون فرعون خبردار شد، مردانى را به شهرهايى كه در تحت فرمان او بودند، فرستاد «حَاشِرِين»، تا مردم را كوچ دهند. و يك جا جمع كنند و به مردم بگويند: «إنَّ هَؤُلَاء»، يعنى بنى اسرائيل «لَشِرذِمِةٌ قَلِيلُون» جمعيتى اندك اند. | ||
كلمۀ «شِرذِمِة»، تتمه مختصرى را گويند كه از چيزى باقى مانده باشد و اگر با اين كه | كلمۀ «شِرذِمِة»، تتمه مختصرى را گويند كه از چيزى باقى مانده باشد و اگر با اين كه خود كلمه، «اندك بودن» را مى رساند. مع ذلك به لفظ «قليل» توصيف كرده، به منظور تأكيد قلت بوده، تا معناى بسيار قليل را بدهد. | ||
«'''وَ إنَّهُم لَنَا لَغَائِظُون '''» - كارهايى مى كنند كه ما را به غيظ در مى آورند. «وَ إنَّا لَجَمِيعٌ» و ما همگى بر اين تصمیمی که گرفته ایم، متفقیم. «حاذرون»، و از مکری که ممکن است دشمن علیه ما بکند، | «'''وَ إنَّهُم لَنَا لَغَائِظُون '''» - كارهايى مى كنند كه ما را به غيظ در مى آورند. «وَ إنَّا لَجَمِيعٌ» و ما همگى بر اين تصمیمی که گرفته ایم، متفقیم. «حاذرون»، و از مکری که ممکن است دشمن علیه ما بکند، | ||
| خط ۱۵۴: | خط ۱۵۴: | ||
«فَأتبَعُوهُم» - فرعونيان دنبال بنى اسرائيل را گرفتند. «مُشرِقِين» و در صبحگاهى به ايشان رسيدند، «فَلَمَّا تَرَاءَ الجَمعَان»، همين كه دو صف لشكر يكديگر را ديدند «قَالَ أصحَابُ مُوسَى»، ياران موسى از بنى اسرائيل با ترس و لرز گفتند: «إنَّا لَمُدرَكُون»، دارند به ما مى رسند. | «فَأتبَعُوهُم» - فرعونيان دنبال بنى اسرائيل را گرفتند. «مُشرِقِين» و در صبحگاهى به ايشان رسيدند، «فَلَمَّا تَرَاءَ الجَمعَان»، همين كه دو صف لشكر يكديگر را ديدند «قَالَ أصحَابُ مُوسَى»، ياران موسى از بنى اسرائيل با ترس و لرز گفتند: «إنَّا لَمُدرَكُون»، دارند به ما مى رسند. | ||
«'''قَالَ مُوسَى كَلّا'''» - موسى گفت: حاشا كه به ما برسند، «إنَّ مَعِى رَبِّى سَيَهدِين»، خدا با من است و به زودى مرا هدايت مى كند | «'''قَالَ مُوسَى كَلّا'''» - موسى گفت: حاشا كه به ما برسند، «إنَّ مَعِى رَبِّى سَيَهدِين»، خدا با من است و به زودى مرا هدايت مى كند. | ||
چون | و مراد از اين «معيت»، حفظ و يارى خداست، همان يارى كه خداى تعالى، در اول بعثتش و بعثت برادرش به آن دو وعده داده بود، كه «إنِّى مَعَكُمَا»، نه معيت به معناى ايجاد و تدبير. | ||
چون «معيت» به اين معنا در موسى «عليه السلام» و فرعون به طور مساوى بود، و موسى «عليه السلام» اختصاص نداشت، و معناى اين كه فرمود: به زودى مرا هدايت مى كند، اين است كه به زودى مرا دلالت مى كند به اين كه چگونه شما را از شرّ فرعون و فرعونيان نجات دهم. | |||
«'''فَأوحَينَا إلَى مُوسَى أن اضرِب بِعَصَاكَ البَحرَ فَانفَلَقَ '''» - كلمۀ «إنفلاق»، به معناى پاره شدن چيزى و جدا شدن اجزاى آن از يكديگر است. «فَكَانَ كُلُّ فِرق». يعنى هر قطعه جدا شده از آن، «كَالطَّود» مانند پاره كوهى عظيم بزرگ بود. پس موسى داخل دريا شد و بنى اسرائيل هم، با وى روانه شدند. | «'''فَأوحَينَا إلَى مُوسَى أن اضرِب بِعَصَاكَ البَحرَ فَانفَلَقَ '''» - كلمۀ «إنفلاق»، به معناى پاره شدن چيزى و جدا شدن اجزاى آن از يكديگر است. «فَكَانَ كُلُّ فِرق». يعنى هر قطعه جدا شده از آن، «كَالطَّود» مانند پاره كوهى عظيم بزرگ بود. پس موسى داخل دريا شد و بنى اسرائيل هم، با وى روانه شدند. | ||
