المرسلات ٧: تفاوت میان نسخه‌ها
(افزودن سال نزول) |
(←تفسیر) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::إِنّمَا|إِنَّمَا]] [[شامل این ریشه::انن| ]][[شامل این ریشه::ما| ]][[شامل این کلمه::تُوعَدُون|تُوعَدُونَ]] [[کلمه غیر ربط::تُوعَدُون| ]] [[شامل این ریشه::وعد| ]][[ریشه غیر ربط::وعد| ]][[شامل این کلمه::لَوَاقِع|لَوَاقِعٌ]] [[کلمه غیر ربط::لَوَاقِع| ]] [[شامل این ریشه::ل| ]][[ریشه غیر ربط::ل| ]][[شامل این ریشه::وقع| ]][[ریشه غیر ربط::وقع| ]]'''}} | {{قاب | متن = '''[[شامل این کلمه::إِنّمَا|إِنَّمَا]] [[شامل این ریشه::انن| ]][[شامل این ریشه::ما| ]][[شامل این کلمه::تُوعَدُون|تُوعَدُونَ]] [[کلمه غیر ربط::تُوعَدُون| ]] [[شامل این ریشه::وعد| ]][[ریشه غیر ربط::وعد| ]][[شامل این کلمه::لَوَاقِع|لَوَاقِعٌ]] [[کلمه غیر ربط::لَوَاقِع| ]] [[شامل این ریشه::ل| ]][[ریشه غیر ربط::ل| ]][[شامل این ریشه::وقع| ]][[ریشه غیر ربط::وقع| ]]'''}} | ||
{| class="ayeh-table mw-collapsible mw-collapsed" | |||
!کپی متن آیه | |||
|- | |||
|إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ | |||
|} | |||
'''ترجمه ''' | '''ترجمه ''' | ||
<tabber> | <tabber> | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۸: | ||
|-|صادقی تهرانی=همواره آنچه وعده یافته‌اید بی‌چون شدنی است. | |-|صادقی تهرانی=همواره آنچه وعده یافته‌اید بی‌چون شدنی است. | ||
|-|معزی=که آنچه وعده داده شوید فرودآینده است | |-|معزی=که آنچه وعده داده شوید فرودآینده است | ||
|-|</tabber>< | |-|english=<div id="qenag">Surely what you are promised will happen.</div> | ||
|-|</tabber> | |||
<div class="audiotable"> | |||
<div id="quran_sound">ترتیل: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/parhizgar/077007.mp3"></sound></div> | |||
<div id="trans_sound">ترجمه: <sound src="http://dl.bitan.ir/quran/makarem/077007.mp3"></sound></div> | |||
</div> | |||
{{آيه | سوره = سوره المرسلات | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::7|٧]] | قبلی = المرسلات ٦ | بعدی = المرسلات ٨ | کلمه = [[تعداد کلمات::3|٣]] | حرف = }} | {{آيه | سوره = سوره المرسلات | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::7|٧]] | قبلی = المرسلات ٦ | بعدی = المرسلات ٨ | کلمه = [[تعداد کلمات::3|٣]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
| خط ۲۶: | خط ۳۴: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۸#link155 | آيات ۱ - | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۸#link156 | مراد از | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۸#link155 | آيات ۱ - ۱۵ سوره مرسلات]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۸#link157 | مقصود از وصف فرشتگان به | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۸#link156 | مراد از سوگندهاى آغازین سوره مرسلات]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۸#link157 | مقصود از وصف فرشتگان به: «فاَلمُلقِياتِ ذِكراً * عُذراً أو نُذراً»]] | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۸#link158 | گفتارى پيرامون سوگند ياد كردن خداى تعالى در قرآن ]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۸#link158 | گفتارى پيرامون سوگند ياد كردن خداى تعالى در قرآن ]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۸#link159 | حوادث | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۸#link159 | حوادث قيامت، بیانگر تغاير نظام اخروى و نظام دنيوى است]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۸#link160 | | *[[تفسیر:المیزان جلد۲۰_بخش۱۸#link160 | بحث روایی: رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۲۵_بخش۱۸#link170 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۲۵_بخش۱۸#link170 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً «1» فَالْعاصِفاتِ عَصْفاً «2» وَ النَّاشِراتِ نَشْراً «3» فَالْفارِقاتِ فَرْقاً «4» فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً «5» عُذْراً أَوْ نُذْراً «6» إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ «7» | |||
به فرستاده‌هاى پى در پى سوگند. پس به طوفان‌هاى سهمگين (سوگند). | |||
به نشردهندگانى (كه حق را به نيكويى) نشر مى‌دهند سوگند. پس آنان كه به طور كامل (بين حق و باطل) فرق مى‌گذارند. پس به القا كنندگان ذكر (و وحى به پيامبران). براى (رفع) عذر يا هشدار و انذار. همانا آنچه وعده داده مى‌شويد، واقع شدنى است. | |||
===نکته ها=== | |||
كلمه «عرف» به معناى پى در پى است و به يال اسب كه موهاى رديف دارد، عُرْف گويند. | |||
اين واژه به معناى نيك و پسنديده نيز آمده و كلمه‌ى «معروف» از آن است. | |||
براى امورى كه در پنج آيه اول اين سوره به آنها سوگند ياد شده، يعنى «الْمُرْسَلاتِ، فَالْعاصِفاتِ، النَّاشِراتِ، فَالْفارِقاتِ و فَالْمُلْقِياتِ»، سه تفسير بيان شده است: | |||
الف: برخى از مفسران عقيده دارند مراد از آنها انواع بادها و طوفان‌ها است؛ «1» | |||
ب: برخى عقيده دارند كه مراد از آنها انواع فرشتگان است؛ «2» | |||
---- | |||
«1». تفسير كبير فخررازى. | |||
«2». تفسيرالميزان. | |||
جلد 10 - صفحه 342 | |||
ج: برخى عقيده دارند كه آيات اول و دوم مربوط به باد و طوفان و آيات سوم تا پنجم مربوط به فرشتگان است و اين تفكيك به خاطر نوع حرف عطف است، زيرا حرف «واو» در اول آيه نشانه جدايى و حرف «فاء» در اول آيه نشانه اتصال است. | |||
«العاصفات» جمع «عاصف» به معناى باد شكننده و سخت است، چنانكه در آيه 12 سوره يونس مى‌خوانيم: «رِيحٌ عاصِفٌ» و كلمه «عصف» به معناى تندباد است، مانند: «كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ» «1»، «وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ» «2» | |||
اگر مراد از «عاصفات» را فرشتگان بدانيم، معناى آيه چنين است كه فرشتگان، فرمان الهى را با شدّت و سرعت انجام مى‌دهند. نظير آياتى كه مى‌فرمايد: «يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ» «3»* و يا «هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ» «4». | |||
در كنار هم آمدن سوگند به بادها و فرشتگان، شايد به خاطر شباهت ميان باد و فرشته باشد، از اين نظر كه هر دو لطيف و سريع‌اند و در آفرينش و تدبير امور نقش دارند. | |||
كلمه «ملقيات» به صورت جمع آمده است، شايد به خاطر آن كه گاهى فرشتگان ديگرى همراه فرشته وحى يعنى جبرئيل نازل مى‌شوند و شايد به خاطر آن باشد كه گاهى فرشته و گاهى افراد و امور ديگر وسيله تذكر انسان شده و مسايلى را به انسان القا مى‌كنند. | |||
خداوند متعال بايد حجّت را بر مردم تمام كند و جلوى بهانه‌ها و عذرتراشى‌ها را بگيرد. | |||
«عُذْراً». در آيه 134 سوره طه نيز مى‌خوانيم: اگر قبل از آمدن انبيا مردم را هلاك كنيم، عذر خواهند آورد و مى‌گويند: چراپيش از اين پيامبرى نفرستاد تا ما از او پيروى كنيم و گرفتار نشويم. | |||
در صفات سه گانه ناشرات، فارقات و ملقيات يك سير طبيعى وجود دارد. يعنى ابتدا بايد فرشتگانى معارف را گسترش دهند: «النَّاشِراتِ»، سپس در سايه آن، حق و باطل و حلال و | |||
---- | |||
«1». فيل، 5. | |||
«2». الرّحمن، 12. | |||
«3». نحل، 50. | |||
«4». انبياء، 27. | |||
تفسير نور(10جلدى) ج10 343 ===نکته ها=== ..... ص : 341 | |||
جلد 10 - صفحه 343 | |||
حرام از هم جدا شوند: «الفارقات» و به دنبال آن، ذكر القا شود. «فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً» «1» | |||
===پیام ها=== | |||
1- آنچه از جانب خداوند فرستاده مى‌شود، مقدّس و قابل سوگند خوردن است. | |||
«وَ الْمُرْسَلاتِ» | |||
2- الطاف خداوند، دائمى و مستمر است. «2» «وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً» | |||
3- آنچه از جانب خداوند نازل مى‌شود، خير است. «3» «وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً» | |||
4- در نظام آفرينش، حتّى وزش باد به طور تصادفى نيست، بلكه آفريدگار جهان، آن را مى‌فرستد. «الْمُرْسَلاتِ» | |||
5- مأموريّت‌هاى مهم، بايد به سرعت انجام شود. «عَصْفاً» | |||
6- در جهان‌بينى الهى، نرمى و سختى هر كدام به جاى خود ارزشمند است. | |||
عُرْفاً ... عَصْفاً | |||
7- توسعه و گسترش به معناى ناديده گرفتن اصول و چارچوب نيست. | |||
«وَ النَّاشِراتِ نَشْراً فَالْفارِقاتِ فَرْقاً» | |||
8- در نظام هستى كارها تقسيم شده و هر كارى به فرد يا گروهى سپرده شده و اين رمز مديريّت موفق است. «الْمُرْسَلاتِ، النَّاشِراتِ، الفارقات» | |||
9- در نظام الهى، تكوين و تشريع در كنار يكديگرند. وَ الْمُرْسَلاتِ ... فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً | |||
10- در مأموريّت‌هاى ارشادى بايد مطلب به مخاطبان تفهيم شود. «فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً» | |||
11- هرگونه ذكر، الهام، علم و خطور حق از سوى خداوند است. «فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً» | |||
12- خداوند با تفاوت‌هايى كه ميان حق و باطل قرار داده، هم اتمام حجّت كرده است: «عُذْراً» و هم هشدار مى‌دهد. «نُذْراً» | |||
13- در مأموريّت‌هاى ارشادى، بايد راه بهانه‌جويى مسدود شود. «عُذْراً أَوْ نُذْراً» | |||
14- براى امور مهم همچون وقوع قيامت، سوگندهاى متعدّد مفيد و راهگشا است. «وَ الْمُرْسَلاتِ، فَالْعاصِفاتِ، وَ النَّاشِراتِ، فَالْفارِقاتِ، فَالْمُلْقِياتِ، إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ» | |||
---- | |||
«1». تفسيرالميزان. | |||
«2». اين معنا در صورتى استفاده مى‌شود كه كلمه «عُرف» را به معناى پى در پى بدانيم. | |||
«3». در صورتى كه كلمه «عُرف» را به معناى خير و نيكى بدانيم، نظير آيه «وأمر بالعرف». | |||
جلد 10 - صفحه 344 | |||
15- انسان در مورد قيامت، دائماً نياز به تذكّر و يادآورى دارد. فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً ... إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ «7» | |||
إِنَّما تُوعَدُونَ: جز اين نيست آنچه وعده داده مى‌شوند بدان از آمدن قيامت و آنچه متعلق به آنست از ثواب و عقاب، لَواقِعٌ: هرآينه به وقوع آينده و ظاهر شونده است. | |||
جلد 13 - صفحه 430 | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ | |||
وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً «1» فَالْعاصِفاتِ عَصْفاً «2» وَ النَّاشِراتِ نَشْراً «3» فَالْفارِقاتِ فَرْقاً «4» | |||
فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً «5» عُذْراً أَوْ نُذْراً «6» إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ «7» فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ «8» وَ إِذَا السَّماءُ فُرِجَتْ «9» | |||
وَ إِذَا الْجِبالُ نُسِفَتْ «10» وَ إِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ «11» لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ «12» لِيَوْمِ الْفَصْلِ «13» وَ ما أَدْراكَ ما يَوْمُ الْفَصْلِ «14» | |||
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ «15» | |||
ترجمه | |||
سوگند بفرشتگان فرستاده شده براى امور خير | |||
پس سير كنندگانند در فرمان مانند باد تند سير كردنى | |||
و سوگند به فرشتگان منتشر سازنده علوم و معارف منتشر ساختنى | |||
پس جدا كنندگان حق از باطلند جدا كردنى | |||
پس القاء كنندگانند موجبات تذكّر مردم را | |||
براى معذور داشتن آنان و ترساندنشان | |||
همانا آنچه وعده داده ميشويد البته واقع شونده است | |||
پس وقتى كه ستاره‌ها بى‌نور شوند | |||
و وقتى كه آسمان شكافته گردد | |||
و وقتى كه كوهها پراكنده شوند | |||
و وقتى كه پيغمبران وقتشان تعيين شود | |||
ميدانيد براى چه روزى در اين امور تأخير شده | |||
براى روز جدا كردن | |||
و چه ميدانى كه چه روزى است روز جدا كردن | |||
واى در چنين روز بر تكذيب كنندگان. | |||
تفسير | |||
خداوند متعال قسم ياد فرموده بفرشتگانى كه فرستاده شدند براى نيكى و نكوئى و آنچه معروف و پسنديده است از فرمان الهى و بنابر اين عرفا مفعول له است و اينمعنى از امير المؤمنين عليه السّلام نقل شده و بعضى عرفا را بمعناى پى در پى گرفته‌اند و بنابر اين حال است پس مانند بادهاى تند در انجام او امر حق شتاب مينمايند و نيز بفرشتگانى كه نشر و شيوع ميدهند علوم و معارف حقّه الهيّه را در عالم بخوبى پس جدا كنندگانند ميان حق و باطل بطور واضح پس | |||
---- | |||
جلد 5 صفحه 325 | |||
القاء و وحى مينمايند به پيغمبران خدا موجبات تذكّر و هدايت خلق را براى آنكه معذور باشند كسانيكه عمل نمودند بآنچه واصل شده بآنان از احكام در ترك آنچه بايشان نرسيده و بترسند كسانيكه عمل ننمودند از عقاب الهى و بنابر اين عذرا او نذرا دو مصدر و مفعول له ميباشند و كلمه او براى تقسيم است و در واقع قسم بدو دسته از فرشتگان ياد شده يكدسته وسائط خير و سعادت بشر و دسته ديگر امناء وحى و ابلاغ بانبياء عظام و بقيه فقرات اوصاف آن دو دسته‌اند كه خداوند ذكر فرموده ولى بر حسب ظاهر مفسّرين هر پنج جمله و آيه را بقسم تفسير نموده‌اند و بنابر اين فرقى بين واو وفاء نيست و در معناى جمله‌ها هم اختلافاتى شده كه حاجت بذكر آنها نيست چون آنچه ذكر شد اقرب و اظهر است و فائده اين جمله‌ها و قسم تأكيد مطالب آتيه و تعظيم ملائكه و بيان ترتيب نزول خيرات و حكمت بعثت انبياء است و آنچه قسم براى آن ياد شده آنستكه وعده انبيا كه بمردم ميدهند از حشر و نشر و حساب و جزا واقع شونده و حق است و فرموده پس آن در وقتى است كه ستاره‌ها بى‌نور شوند چنانچه قمّى ره نقل نموده و از امام باقر عليه السّلام بآن تصريح شده و در وقتى است كه آسمان شكافته گردد براى نزول ملائكه و در وقتى است كه كوهها از جا كنده و پراكنده گردد و در وقتى است كه پيغمبران مبعوث شوند در اوقات مختلفه چنانچه قمّى ره نقل نموده و در مجمع نسبت بامام صادق عليه السّلام داده و ظاهرا مراد تعيين وقت شهادت ايشان بر امّتهاشان بسعادت و شقاوت است و اقتت در اصل وقتت بوده و او براى ثقالت ضمّه قلب بهمزه شده يعنى تعيين وقت شود براى ايشان و بواو نيز قرائت شده است و بعد از اين علائم و آيات قيامت خداوند از روى تعجب ميفرمايد اى مردم ميدانيد براى چه روزى در اين آيات و شهادت انبيا بر اممشان تأخير روى داده و اجل و مدّت قرار داده شده براى رسيدن آن و جواب فرموده براى روز فصل خصومت حقّ در ميان خلق و براى عظمت امر و سختى آنروز فرموده و چه ميدانى تو اى انسان چه روزى است روز فصل خصومت نمودن خداوند در ميان بندگان و جدائى افكندن بين حقّ و باطل و محقّ و مبطل و اى در آنروز بحال تكذيب كنندگان انبيا و اوليا در دنيا خبر ايشان را از قيامت | |||
---- | |||
جلد 5 صفحه 326 | |||
و غيرها و كلمه ويل تهديد بعذاب و سختى و گرفتارى آنروز است كه در اينسوره براى تأكيد مكرّر ميشود. | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ «7» | |||
جواب قسم است جز اينکه نيست که آنچه وعده داده شده‌ايد هر آينه وقوع پيدا ميكند و تخلف پذير نيست آنچه وعده داده شده. | |||
سر تا سر قرآن اما بر اهل ايمان و تقوي و عاملين باعمال صالحه بهشت و حور و قصور بلكه در دنيا مشمول نعم و تفضلات الهي و راحتي موت و سعه قبر و بهشت عالم برزخ و بشارات ملائكه و بعث با صورت نوراني و نامه بدست راست و حساب يسير و حشر با انبياء و ائمه و نعمتهاي بهشت و ساير تفضلات، و اما بر كفار و مشركين و ضالين | |||
جلد 17 - صفحه 338 | |||
و مضلين و مبدعين و ناصبين و بالجمله غير مؤمنين بلاهاي دنيوي و سختي جان دادن و عذاب قبر و عالم برزخ و صحراي محشر و خلود در آتش و حشر با شياطين و ساير عقوبات. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 7)- حال باید دید که این سوگندها برای چه منظوری است؟ در این آیه پرده از روی این معنی برداشته، می‌گوید: «آنچه به شما (در باره قیامت) وعده داده می‌شود یقینا واقع شدنی است» (انما توعدون لواقع). | |||
بعث و نشور، ثواب و عقاب، حساب و جزا، همه حق است، و تردیدی در آن نیست. | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
| خط ۶۲: | خط ۲۹۱: | ||
[[رده:حتمیت وعده هاى خدا]][[رده:اهمیت قیامت]][[رده:حتمیت قیامت]][[رده:وعده قیامت]] | [[رده:حتمیت وعده هاى خدا]][[رده:اهمیت قیامت]][[رده:حتمیت قیامت]][[رده:وعده قیامت]] | ||
[[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره المرسلات ]] | [[رده:آیات قرآن]] [[رده:سوره المرسلات ]] | ||
{{#seo: | |||
|title=آیه 7 سوره مرسلات | |||
|title_mode=replace | |||
|keywords=آیه 7 سوره مرسلات,مرسلات 7,إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ,حتمیت وعده هاى خدا,اهمیت قیامت,حتمیت قیامت,وعده قیامت,آیات قرآن سوره المرسلات | |||
|description=إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ | |||
|image=Wiki_Logo.png | |||
|image_alt=الکتاب | |||
|site_name=الکتاب | |||
}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ فروردین ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۲۳
| کپی متن آیه |
|---|
| إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ |
ترجمه
| المرسلات ٦ | آیه ٧ | المرسلات ٨ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«مَا تُوعَدُونَ»: آنچه بدان مژده داده می‌شوید و بیم می‌گردید. مراد قیامت و آخرت است.
تفسیر
تفسیر نور (محسن قرائتی)
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ «7»
إِنَّما تُوعَدُونَ: جز اين نيست آنچه وعده داده مى‌شوند بدان از آمدن قيامت و آنچه متعلق به آنست از ثواب و عقاب، لَواقِعٌ: هرآينه به وقوع آينده و ظاهر شونده است.
جلد 13 - صفحه 430
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً «1» فَالْعاصِفاتِ عَصْفاً «2» وَ النَّاشِراتِ نَشْراً «3» فَالْفارِقاتِ فَرْقاً «4»
فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً «5» عُذْراً أَوْ نُذْراً «6» إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ «7» فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ «8» وَ إِذَا السَّماءُ فُرِجَتْ «9»
وَ إِذَا الْجِبالُ نُسِفَتْ «10» وَ إِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ «11» لِأَيِّ يَوْمٍ أُجِّلَتْ «12» لِيَوْمِ الْفَصْلِ «13» وَ ما أَدْراكَ ما يَوْمُ الْفَصْلِ «14»
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ «15»
ترجمه
سوگند بفرشتگان فرستاده شده براى امور خير
پس سير كنندگانند در فرمان مانند باد تند سير كردنى
و سوگند به فرشتگان منتشر سازنده علوم و معارف منتشر ساختنى
پس جدا كنندگان حق از باطلند جدا كردنى
پس القاء كنندگانند موجبات تذكّر مردم را
براى معذور داشتن آنان و ترساندنشان
همانا آنچه وعده داده ميشويد البته واقع شونده است
پس وقتى كه ستاره‌ها بى‌نور شوند
و وقتى كه آسمان شكافته گردد
و وقتى كه كوهها پراكنده شوند
و وقتى كه پيغمبران وقتشان تعيين شود
ميدانيد براى چه روزى در اين امور تأخير شده
براى روز جدا كردن
و چه ميدانى كه چه روزى است روز جدا كردن
واى در چنين روز بر تكذيب كنندگان.
تفسير
خداوند متعال قسم ياد فرموده بفرشتگانى كه فرستاده شدند براى نيكى و نكوئى و آنچه معروف و پسنديده است از فرمان الهى و بنابر اين عرفا مفعول له است و اينمعنى از امير المؤمنين عليه السّلام نقل شده و بعضى عرفا را بمعناى پى در پى گرفته‌اند و بنابر اين حال است پس مانند بادهاى تند در انجام او امر حق شتاب مينمايند و نيز بفرشتگانى كه نشر و شيوع ميدهند علوم و معارف حقّه الهيّه را در عالم بخوبى پس جدا كنندگانند ميان حق و باطل بطور واضح پس
جلد 5 صفحه 325
القاء و وحى مينمايند به پيغمبران خدا موجبات تذكّر و هدايت خلق را براى آنكه معذور باشند كسانيكه عمل نمودند بآنچه واصل شده بآنان از احكام در ترك آنچه بايشان نرسيده و بترسند كسانيكه عمل ننمودند از عقاب الهى و بنابر اين عذرا او نذرا دو مصدر و مفعول له ميباشند و كلمه او براى تقسيم است و در واقع قسم بدو دسته از فرشتگان ياد شده يكدسته وسائط خير و سعادت بشر و دسته ديگر امناء وحى و ابلاغ بانبياء عظام و بقيه فقرات اوصاف آن دو دسته‌اند كه خداوند ذكر فرموده ولى بر حسب ظاهر مفسّرين هر پنج جمله و آيه را بقسم تفسير نموده‌اند و بنابر اين فرقى بين واو وفاء نيست و در معناى جمله‌ها هم اختلافاتى شده كه حاجت بذكر آنها نيست چون آنچه ذكر شد اقرب و اظهر است و فائده اين جمله‌ها و قسم تأكيد مطالب آتيه و تعظيم ملائكه و بيان ترتيب نزول خيرات و حكمت بعثت انبياء است و آنچه قسم براى آن ياد شده آنستكه وعده انبيا كه بمردم ميدهند از حشر و نشر و حساب و جزا واقع شونده و حق است و فرموده پس آن در وقتى است كه ستاره‌ها بى‌نور شوند چنانچه قمّى ره نقل نموده و از امام باقر عليه السّلام بآن تصريح شده و در وقتى است كه آسمان شكافته گردد براى نزول ملائكه و در وقتى است كه كوهها از جا كنده و پراكنده گردد و در وقتى است كه پيغمبران مبعوث شوند در اوقات مختلفه چنانچه قمّى ره نقل نموده و در مجمع نسبت بامام صادق عليه السّلام داده و ظاهرا مراد تعيين وقت شهادت ايشان بر امّتهاشان بسعادت و شقاوت است و اقتت در اصل وقتت بوده و او براى ثقالت ضمّه قلب بهمزه شده يعنى تعيين وقت شود براى ايشان و بواو نيز قرائت شده است و بعد از اين علائم و آيات قيامت خداوند از روى تعجب ميفرمايد اى مردم ميدانيد براى چه روزى در اين آيات و شهادت انبيا بر اممشان تأخير روى داده و اجل و مدّت قرار داده شده براى رسيدن آن و جواب فرموده براى روز فصل خصومت حقّ در ميان خلق و براى عظمت امر و سختى آنروز فرموده و چه ميدانى تو اى انسان چه روزى است روز فصل خصومت نمودن خداوند در ميان بندگان و جدائى افكندن بين حقّ و باطل و محقّ و مبطل و اى در آنروز بحال تكذيب كنندگان انبيا و اوليا در دنيا خبر ايشان را از قيامت
جلد 5 صفحه 326
و غيرها و كلمه ويل تهديد بعذاب و سختى و گرفتارى آنروز است كه در اينسوره براى تأكيد مكرّر ميشود.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ «7»
جواب قسم است جز اينکه نيست که آنچه وعده داده شده‌ايد هر آينه وقوع پيدا ميكند و تخلف پذير نيست آنچه وعده داده شده.
سر تا سر قرآن اما بر اهل ايمان و تقوي و عاملين باعمال صالحه بهشت و حور و قصور بلكه در دنيا مشمول نعم و تفضلات الهي و راحتي موت و سعه قبر و بهشت عالم برزخ و بشارات ملائكه و بعث با صورت نوراني و نامه بدست راست و حساب يسير و حشر با انبياء و ائمه و نعمتهاي بهشت و ساير تفضلات، و اما بر كفار و مشركين و ضالين
جلد 17 - صفحه 338
و مضلين و مبدعين و ناصبين و بالجمله غير مؤمنين بلاهاي دنيوي و سختي جان دادن و عذاب قبر و عالم برزخ و صحراي محشر و خلود در آتش و حشر با شياطين و ساير عقوبات.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 7)- حال باید دید که این سوگندها برای چه منظوری است؟ در این آیه پرده از روی این معنی برداشته، می‌گوید: «آنچه به شما (در باره قیامت) وعده داده می‌شود یقینا واقع شدنی است» (انما توعدون لواقع).
بعث و نشور، ثواب و عقاب، حساب و جزا، همه حق است، و تردیدی در آن نیست.
نکات آیه
۱ - وعده هاى الهى، حتمى و تخلف ناپذیر است. (إنّما توعدون لوقع) «إنّما» مرکب است از «إنّ» و «ما»ى موصوله و حرف «إنّ» و «لام» در «لواقع» براى تأکید است.
۲ - قیامت، حقیقتى تحقق یافتنى و وعده اى تخلف ناپذیر است. (إنّما توعدون لوقع) از آیات بعدى، استفاده مى شود که مقصود از وعده در این آیه، برپایى قیامت است.
۳ - اهمیت و جایگاه ویژه مسأله قیامت، در سلسله معارف الهى (و المرسلت عرفًا ... إنّما توعدون لوقع) پنچ بار سوگند الهى براى اثبات و قطعیت برپایى قیامت، بیانگر برداشت یاد شده است.
موضوعات مرتبط
- خدا: حتمیت وعده هاى خدا ۱، ۲
- قیامت: اهمیت قیامت ۳; حتمیت قیامت ۲; وعده قیامت ۲
منابع
