۱۳٬۸۷۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←دونكته كه آيه شريفه روشن مى شود
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
<span id='link47'><span> | <span id='link47'><span> | ||
اول اين كه: | |||
اين آيه و آيات بعدی اش، در مقام توبيخ و ملامت اند و همان طور كه قبلا اشاره كرديم، همين معنى وجه اتصال آن ها به ماقبل اند، كه فرمود: «إنَّ هَذَا القُرآنَ يَهدِى لِلَّتِى هِىَ أقوَم...». | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۶۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۶۸ </center> | ||
بنابراين، خداى سبحان مى خواهد بفرمايد كه: انسان به خاطر آن قريحه استعجالى كه دارد، آن طور كه بايد، قدر نعمت هدايت الهى را نمى داند، و ملت أقوَم و ملت ديگر در نظرش يكسان است، و به همين جهت، همان طور و به همان عشق و علاقه كه خير را مى طلبد، در طلب شر مى رود، و به همان عجله كه به دنبال سعادت مى رود، در پى شقاوت مى دود. | |||
نكته دوم | |||
نكته دوم اين كه: | |||
مراد از «انسان»، جنس آدمى است، نه افراد معينى از انسان ها، از قبيل كفار و مشركان، چنان كه بعضى گفته اند. و مراد از «دعا»، هم، مطلق طلب است، نه دعاى اصطلاحى كه بعضى خيال كرده اند. و مقصود از خير و شر، هر آن چيزى است كه در حقيقت مايه سعادت و يا شقاوت آدمى است، نه مطلق هر چيزى كه مضر يا نافع باشد. مانند درخواست فلاح و رستگارى براى كسى كه مورد علاقه او است، و درخواست خسران و نوميدى براى كسى كه مورد انزجار و خشم او است و... | |||
و مراد از «عجله»، علاقه آدمى است به اين كه آنچه ميل دارد به زودى تحقق يابد، نه لجاجت و درخواست عذاب. | |||
و ما از اين نظر مفردات آيه را معنا كرديم كه مفسران در معانى آن ها، اختلاف عجيبى به راه انداخته اند، و در وجه اتصال آيه به آيات قبل و بعدش، حرف هایى مضطرب و گوناگون زده اند، كه چون فايده اى در نقل آن ها نديديم، از ايراد آن ها و غور و بحث در پيرامونش صرف نظر نموديم. كسانى كه مايلند همه آن ها را ببينند، بايد به كتب تفسير مراجعه نمايند. | |||
در مجمع البيان آمده : كلمه | «'''وَ جَعَلْنَا الَّيْلَ وَ النَّهَارَ آيَتَينِ فَمَحَوْنَا آيَةَ الَّيْلِ وَ جَعَلْنَا آيَةَ النَّهَارِ مُبْصرَةً لِتَبْتَغُوا فَضلاً مِن رَّبِّكمْ وَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السنِينَ وَ الحِْسَابَ وَ كُلَّ شَئٍ فَصلْنَاهُ تَفْصِيلاً'''»: | ||
در مجمع البيان آمده: كلمه «مُبصِرَة» به معناى «مُضِيئَة: روشنگر» «مُنِيرَة: نور دهنده»، و «نيّرة: درخشنده» است. ابو عمرو گفته: مقصود از اين كلمه اين است كه مردم به وسيله قرآن بينا مى شوند، همان طور كه گفته مى شود: «ليل نائم» و «سرّ كاتمّ». كسائى گفته: عرب وقتى مى گويد: «أبصَرَ النَّهَارُ»، يعنى: بينا كرد روز، مقصود اين است كه روشن شد. | |||
<span id='link48'><span> | <span id='link48'><span> | ||
==مراد از آيت بودن شب وروز ومحوآيت ليل ومبصره بودن آيات نهار == | ==مراد از آيت بودن شب وروز ومحوآيت ليل ومبصره بودن آيات نهار == | ||
و دو كلمه ((ليل (( و((نهار(( به معناى ظلمت ونورى است كه متعاقب هم وبه خاطر مواجه بودن زمين با طلوع وغروب آفتاب در زمين پديد مى آيند، واين دومانند ساير موجودات | و دو كلمه ((ليل (( و((نهار(( به معناى ظلمت ونورى است كه متعاقب هم وبه خاطر مواجه بودن زمين با طلوع وغروب آفتاب در زمين پديد مى آيند، واين دومانند ساير موجودات | ||
