نتایج جستجو

رده:ایمان به قدرت خدا رده:ایمان به معاد رده:بارش باران رده:بتهاى جاهلیت رده:بتهاى عرب رده:بقاى روح رده:بهانه جویى کافران رده:بکارت حورالعین رده:بینش کافران رده:تاریخ

مِنَ الْمَثانِى» یعنى هفت سوره مهم، از مجموعه قرآن. کلمه «سبع» (هفت) در لغت عرب براى تکثیر نیز به کار مى رود، شاید از این نظر که پیشینیان عدد کرات منظومه

حال بارگیری... من صحب اول اخر يمن شمل ثلل ل نعم جنن ترب قرب قلل فى بکر سبق عرب ما على سرر

معناى تعطیل کردن کار به منظور استراحت آمده، و این که: «روز شنبه» را در لغت عرب «یوم السبت» مى نامند، به خاطر آن است که نامگذارى آن از برنامه یهود گرفته شده;

آيه در بيان حالات قوم آن حضرت است. مع الوصف ابن كلبى بتى به نام يعوق براى عرب نقل مى‏كند كه در قريه‏اى به نام خيوان در يمن بوده و قبيله همدان و غيره آن

بارگیری... [انسان:17]. زنجبيل معروف است در مجمع و صافى و تفسير بيضاوى گفته‏اند: عرب از شراب ممزوج با زنجبيل بسيار خوشش مى‏آمد در اقرب آن را زنجبيل مشهور و نيز

تکرار در قرآن: ۱۰(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... كَىْ در كلام عرب سه جور است اول مخفف كيف،دوم تعليل، سوم به معنى ان مصدريه. اولى در قرآن يافته

«أَعْجَمِى» به کسى گفته مى شود که در بیان او نقصى باشد; خواه عرب باشد یا غیر عرب. و از آنجا که عرب ها اطلاعات ناقص از بیان غیر داشتند، دیگران را عجم خطاب مى

اسمعيل‏اند. جوهرى گفته: عرب طائفه‏اى از مردم‏اند. به عرب شهرنشين گويند عربىّ و به عرب باديه‏نشين گويند اعرابى، اعراب جمع عرب نيست بلكه عرب اسم جنس است در شعر

خشن است، مانند موهاى بز که عرب آن را «شَعْر» مى گوید (و جمع آن أشعار است) و گاهى کمى نرم تر است که آن را «پشم» مى گویند و عرب آن را «صوف» مى نامد و گاهى

عتاب بن مالك نگهبان آن بوده و بتخانه‏اى بر آن بنا كرده بودند، قريش و تمام عرب آن را تعظيم مى‏نمودند بدان مناسبت فرزندان خويش را «زيدلات» - و «تيم لات» نام

کلمه «امنیه» از مادّه «أمْن» به معناى تلاوت و قرائت است; چنان که در اشعار عرب، گاه به این معنا آمده است. منى‌ (۲۱ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) الشّيْطَان اللّه فَيَنْسَخ

باشد جمع آن شعوب است. سوم انكه شعوب عجم و قبائل عرب است در صافى فرموده به قول قمى شعوب عجم و قبائل عرب است و در مجمع آن را از امام صادق عليه السلام نقل

ظاهر مى گردد. در آن روز که این آیات نازل گشت، چنین شترى باارزش ترین اموال عرب محسوب مى شد. مرحوم «طبرسى» در «مجمع البیان» نقل مى کند که بعضى «عِشار» را

«فعل ماضى» است، هر چند هدف اصلى آن آینده، یعنى قیامت مى باشد، زیرا معمول عرب این است که حوادث آینده، هنگامى که صددرصد قطعى باشد، گاهى با فعل ماضى از آن

کلمه «حِجَج» جمع «حجة» است و «حجة» به معناى یک سال است نظر به این که معمول عرب این بود که در هر سال، یک حج به جا مى آوردند و از زمان ابراهیم(علیه السلام)

موهایى که بر بدن چهارپایان مى روید گاهى کمى نرم تر است که آن را پشم مى گوئیم و عرب آن را «صُوف» مى نامد (و جمع آن أصواف است). صوف‌ (۱ بار) ها (۱۳۹۹ بار) پشم

لیست کلمات مشتق شده «ثور» (بر وزن غور) به معناى پراکنده ساختن است و این که، عرب به گاو نر «ثور» مى گوید، به خاطر آن است که زمین را با آن شخم مى کند. در حال

در اصل به معناى قطع و بریدن چیزى است; لذا هر گاه پارچه یا لباسى پاره شود، عرب مى گوید: «تفزّز الثَّوْب». استعمال این لغت در معناى تحریک و برانگیختن به خاطر

آرزو است ولى بعضى گفته اند: به معناى تلاوت و قرائت است، چنان که در اشعار عرب، گاه به این معنا آمده ـ این تفسیر گر چه با جمله «ثم یحکم اللّه آیاته» و افسانه