نتایج جستجو

فَيَطْمَع ذَا إِلَيْه فَتَرَى هُم رِجْسِهِم نَخْشَى إِذ فِتْنَة أَمّا رَسُولُه الْقَوْم مَن لا لَنُغْرِيَنّک قَرْن الْقِتَال عَلَيْه بِالْقَوْل أَعْمَالَهُم يَأْتُوا

سَکَنْتُم فَعَلْنَا الْجَنّة الّتِي بَعْضُهُم حَکِيم ذٰلِک يَشَاء يُضِلّوک الْقَوْم أَظْلَم الّذِي شَيْء در حال بارگیری...

عَلَيْه أَن الْفَضْل يَهْدِي الْبَعِيد صَفْوَان کَرَمَاد بِيَد أَعْمَالُهُم الْقَوْم کَمَثَل در حال بارگیری...

يَحْکُم مِثْلِه بَيْنَک لَکُم فَکَفَى الْعَدَاوَة إِن مَوْعِدا سَدّا أَلاّ الْقَوْم بِکُم قَوْمِنَا بِسِحْر تَوَکّلْنَا خَرْجا کَفَرْنَا تَعَالَوْا فَلَنَأْتِيَنّک

وَ اللّه لا مِن أَن مَا إِلٰها الّذِين آخَر أَ إِلٰه إِن يَا فِي قَال الْقَوْم الصّابِرِين مَن رَبّنَا الْعُسْر عَلَى کَان يُسْرا لِلّه الْمُؤْمِنِين

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... حفّ. احاطه كردن در مجنع گويد: «حَفَّ الْقَوْمُ بِالشَّىْ‏ءِ:اَطافُوابِهِ» و دو جانب شى‏ء را دو حفاف آن گويند گوئى كه آن

حكومت آنان را بپذيريم. «رَبِّ انْصُرْنِي عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ» قالَ رَبِّ انْصُرْنِي عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ (30) چون لوط از ايشان مأيوس شد

در پى دارد. «فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ» رَبِّ فَلا تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (94) رَبِّ فَلا تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ‌: پروردگارا

برنامه‌هاى انبيا قرار دارد. «ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ» 5- در نهى از منكر، گاهى بايد به استقبال خطر رفت. «أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ» 6- قيام انبيا،

او لاحق مى‏شود. تدارك: به معنى تلاحق و رسيدن به يكديگر است گويند «تدارك القوم» يعنى آخر آنها به اوّلشان رسيد (اقرب) راغب گفته: اغلب استعمال آن درياى و

رحمة وسعة و لا یرد بأسه عن القوم المجرمین) ۸- رحمت خدا بر غضب وى پیشى دارد. (فإن کذبوک فقل ربکم ذو رحمة وسعة و لا یرد بأسه عن القوم المجرمین) ۹- گستردگى رحمت

. فلا یأمن مکر اللّه إلا القوم الخسرون) ۵- تکذیب کنندگان انبیا، زیانکار هستند. (و لکن کذبوا ... فلا یأمن مکر اللّه إلا القوم الخسرون) ۶- عن امیرالمؤمنین

«نطمع ان یدخلنا الجنة مع القوم الصالحین». ۵- همنشینى و همراهى با صالحان آرمانى مقدس و ارزشمند (و نطمع ان یدخلنا ربنا مع القوم الصلحین) ۶- صالحان داراى

هدایت الهى محروم اند. (و اللّه لایهدى القوم الظلمین) ۱۰ - ظلم، موجب محرومیت آدمى از هدایت الهى است. (و اللّه لایهدى القوم الظلمین) ۱۱ - هدایت، به دست خداوند

[ق:36] تَنْقيب: به معنى سير كردن و راه رفتن است در مفردات گفته: «نَقَّبَ الْقَوْمُ: سارُوا» طبرسى گويد: تنقيب باز كردن راهى است كه صلاحيت رفتن دارد و در شعر

«اذْهَبا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا» 7- انكار ولجاجت مردم، مانع لطف خداوند نيست. (پيامبر را براى هدايت آنان مى‌فرستد) «اذْهَبا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ

الحِمارِ يَحمِلُ أَسفارًا بِئسَ مَثَلُ القَومِ الَّذينَ كَذَّبوا بِـٔايٰتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لا يَهدِى القَومَ الظّٰلِمينَ (٥)

(ان یمسسکم قرح فقد مسّ القوم قرح مثله) برخى برآنند که «ان یمسسکم»، درباره جراحتهاى مسلمانان در جنگ احد است و جمله «فقد مسّ القوم»، اشاره به جراحات مشرکان

نمائید. «لا تَیْأَسُوا»: ناامید مشوید. مأیوس نگردید. «رَوْح»: رحمت خدا. «الْقَوْمُ الْکافِرُونَ»: مردمان ناباور. يَا أَيُّهَا الَّذِينَ‌ آمَنُوا... (۱) Tabber

برنامه‌هاى انبيا قرار دارد. «ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ» 5- در نهى از منكر، گاهى بايد به استقبال خطر رفت. «أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ» 6- قيام انبيا،