نتایج جستجو

آن، «اشیاء» یا «خصلت» و مانند آن محذوف گردیده است. بعضى گفته اند: «سُمِّى الشىء الذى یغیب و یخفى غائبة و خافیة فکانت التاء فیهما بمنزلتها... فى انّها اسماء

ولى به کارگیرى «على» نشان مى دهد که «تکویر» در این آیه، به معناى «وضع الشىء على الشىء» است. ۵ - پیدایش مستمر روز و شب و نور و ظلمت، از نشانه هاى قدرت مطلق

أباعبداللّه(ع)، عن قوله عزّوجلّ «یعلم خائنة الأعین» فقال: ألم تَرَ إلى الرجل ینظر إلى الشىء و کأنّه لاینظر إلیه فذلک خائنة الأعین; [راوى] مى گوید: از امام صادق(ع) از

.فأخبرنى عن قوله: «و فى أموالهم حق معلوم» ما هذا الحقّ المعلوم؟ قال: هو الشىء یخرجه الرجلُ من ماله لیس من الزّکاة فیکون للنّائبة و الصّلة...; محمدبن مروان

گاهى در معناى «حضر» (حضور یافت) استعمال مى شود و گاهى در معناى «أخبر عن الشىء و شهده» (خبر داد از چیزى و گواهى به آن داد) به کار مى رود. برداشت یاد شده

جهت آن بود که خداوند، آنان را با عذاب و هلاکت پوشاند (مقاییس). جمله «دمدمت الشىء» - که گاهى با حرف «على» و گاهى بدون آن استعمال مى شود (قاموس) - زمانى کار

الغلام ابن ثمان عشرة سنة او اقل او اکثر و لایحتلم؟ قال: إذا بلغ و کتب علیه الشىء جاز أمره إلا أن یکون سفیها او ضعیفا. عبدالله بن سنان گوید: پدرم از امام صادق(ع)

جمع یا مصدر است. «عَرَض»: کالا. متاع. «هذا الأدْنی»: اصل آن: مَتاعَ هَذا الشَّیْءِ الأدْنی است که این جهانِ فانی است. فَخَلَفَ‌ مِنْ‌ بَعْدِهِمْ‌ خَلْفٌ‌