۱۳٬۵۳۳
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۳۰: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←رواياتى درباره محاسبۀ اعمال در قيامت
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۱۷: | خط ۱۱۷: | ||
و در تفسير قمى، در ذيل آيه «وَإذَا الأرضُ مُدَّت وَ ألقَت مَا فِيهَا وَ تَخَلّت»آمده كه: زمين كشيده مى شود، سپس مى شكافد و انسان ها از شكمش بيرون مى آيند. | و در تفسير قمى، در ذيل آيه «وَإذَا الأرضُ مُدَّت وَ ألقَت مَا فِيهَا وَ تَخَلّت»آمده كه: زمين كشيده مى شود، سپس مى شكافد و انسان ها از شكمش بيرون مى آيند. | ||
و در | و در الدرّ المنثور است كه حاكم، به سندى خوب و معتبر، از جابر، از رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّمم روايت كرده كه فرموده: زمين در روز قيامت كشيده مى شود، آن طور كه چرم كشيده مى شود. تازه، آن قدر انسان محشور مى شود كه براى هر يك نفر، بيش از جاى دو پايش، محل نيست. | ||
و در احتجاج از على | |||
و در معانى | و در احتجاج از على «عليه السلام» روايت كرده كه در حديثى فرمود: و مردم، آن روز صفات و منزل هايى دارند: بعضى از مردم مشغول حساب پس دادن هستند، و به حسابشان آسان مى رسند و به خوشى و مسرت، به سوى اهلشان مى روند. و بعضى هستند كه اصلا بدون حساب داخل بهشت مى شوند. براى اين كه در دنيا كارى به لذائذ آن نداشتند و خلاصه دست و دامنشان آلوده نشده؛ چون در آن روز، به حساب كسانى مى رسند كه مال دنيا را زير و رو كرده باشند. بعضى ديگر هستند كه در خرد و كلان حسابشان مى رسند، و در آخر هم، به سوى آتش باز مى گردند. | ||
و در معانى الاخبار، به سند خود، از ابن سنان، از امام ابى جعفر «عليه السلام» روايت آورده كه فرمود: رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلّم» فرمود: همه حساب پس مى دهند و همه عذاب مى شوند. شخصى عرضه داشت: يا رسول اللّه! پس آيه «فَسَوفَ يُحَاسَبُ حِسَاباً يَسيراً = به زودى حساب مى شود، حسابى آسان» چه مى شود؟ فرمود: اين آيه راجع به «عرض» است. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۱۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۱۰ </center> | ||
يعنى بررسى ابتدايى براى تشخيص | يعنى بررسى ابتدايى براى تشخيص اين كه وى، از كدام طبقه است. از آن ها كه بايد به حساب خُرد و كلانشان رسيد؛ يا آن ها كه بى حساب، داخل بهشت مى شوند. | ||
ُ | |||
و در تفسير قمى و در روايت ابى | مؤلّف: در الدرِ المنثور هم، از بخارى و مسلم و ترمذى و ديگران، از عايشه نظير آن را روايت كرده. | ||
و در مجمع | |||
و از جوامع الجامع نقل شده كه در تفسير اين آيه گفته : و از ابى عبيد نقل شده كه گفته معنايش اين است كه | و در تفسير قمى و در روايت ابى الجارود، از امام باقر «عليه السلام» آمده كه در تفسير آيه: «فَأمّا من أُوتِىَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ» فرمود: اين آيه، راجع به ابوسلمه عبداللّه بن عبدالاسود بن هلال مخزومى نازل شده، كه مردى از قبيله بنى مخزوم بود. و امّا آيه: «وَأمّا مَن أوتِى كِتابَهُ وَرَاء ظَهرِهِ»، درباره برادرش اسود بن عبدالاسود مخزومى نازل شده، كه حمزه، او را در جنگ بدر به قتل رسانيد. | ||
و در مجمع البيان، در تفسير آيه: «لَتَركَبُنَّ طَبَقاً عَن طَبَق» مى گويد: بعضى گفته اند: معنايش، شدّت بعد از شدّت است. يعنى حيات و سپس مرگ، و بعد از آن بعث، و سپس جزا. و اين معنا، در روايتى - كه راويان وسط آن ذكر نشده - آمده است. | |||
و از جوامع الجامع نقل شده كه در تفسير اين آيه گفته: و از ابى عبيد نقل شده كه گفته: معنايش اين است كه شما، همان احوالى را به خود مى گيريد و داراى همان سنت هايى مى شويد كه امّت هاى قبل از شما داشتند. و اين معنا از امام صادق «عليه السلام» رسيده است. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۱۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۴۱۱ </center> | ||
<span id='link278'><span> | <span id='link278'><span> | ||
<center> «'''سوره بروج'''» </center> | |||
==آيات ۱ - ۲۲ سوره بروج == | ==آيات ۱ - ۲۲ سوره بروج == | ||
