روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۰۳۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ الصَّلَاةِ عَلَى الْمَيِّت

و في روايه سماعه بن مهران عن ابي عبد الله ع :

فِي اَلطَّامِثِ إِذَا حَضَرَتِ اَلْجِنَازَةَ تَتَيَمَّمُ وَ تُصَلِّي عَلَيْهَا وَ تَقُومُ وَحْدَهَا بَارِزَةً مِنَ اَلصَّفِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۴۶

و در روايت سماعة بن مهران از امام صادق عليه السّلام آمده است كه حائض هر گاه بر جنازه حاضر شود، تيمم نموده و بعد نماز گزارد ولى جدا از صفّ و خود به تنهايى مى‏ايستد. يعنى او در گوشه‏اى ايستاده و با مردان مخلوط نميشود. و شخص جنب را هر گاه جهت نماز بر ميّت پيش انداختند تا امامت كند، تيمم ميكند و بعد بر جنازه نماز ميگزارد. و هنگامى كه ميّت بطرف قبرش برده مى‏شود نبايد يكباره و ناگهانى در گور گذاشته شود زيرا قبر را ترسهاى عظيم است، و كسى كه ميّت را در قبر مينهد بايد او را به پناه خداوند تبارك و تعالى سپارد از هول آنچه بر آن مشرف است يا هول روز قيامت، و هنگامى كه به نزديكى قبر رسانيد جنازه را بر زمين ميگذارد و اندكى صبر ميكند تا ميّت كمى به قبر خو كند و آن را پذيرا شود و بعد اندكى او را پيش ميبرد و مدّتى صبر ميكند تا خود را آماده كند باز مقدارى به سوى قبر او را پيش ميبرد و بعد هر كس كه ولىّ ميت خواست انتخاب كند چه جفت و چه طاق (چه دو نفر را بخواهد وارد قبر شوند و چه يك نفر را بخواهد داخل شود) او جنازه را گرفته و در قبر ميگذارد، و وقتى نظرش به قبر افتاد اين دعا را بخواند «اللهمّ اجعله روضة من رياض الجنّة، و لا تجعله حفرة من حفر النّيران» يعنى: بار خدايا اين گور را باغى از باغهاى بهشت گردان و آن را گودالى از گودالهاى دوزخ قرار مده.