جَاء
از الکتاب
ریشه کلمه
- جى‌ء (۲۷۸ بار)
قاموس قرآن
مجىء. آمدن. [اسراء:81] اين كلمه بيشتر اوقات در قرآن مجيد با «باء» متعدى شده نحو [نمل:22 ] از سباء:خبر يقينى بر تو آوردم. وگاهى با افعال مثل [مريم:23] دردزدان او رابه تنه نخل خرما آورده گويا مراد آنست كه از درد به آن چسبيد «جاء» گويا فقط يك دفعه متعدى به نفسه آمده است نظير [مريم:89] حقا كه شىء نا پسندى آورديد و نسبت نا شايستى داديد مجمع البيان عقيده دارد كه لفظ باء از «شيئا» حذف شده است در اين صورت متعدى به نفسه نيست . ولى اقرب الموارد آن را به معنى فعل و متعدى به نفسه گرفته گويد: «جاءَ الشَّىءُ: فعله و منه فى القرآن «لَقَدْ جِئْتُمْ شَيئاً اِدّاً» لازم و متعدى هر دو آمده است . در مجمع از زجّاج نقل كرده در [فرقان:4] تقدير «بظلم» است و گويد: جايز است كه به معنى «اتو اظلماً» باشد .
کلمات نزدیک مکانی
وَ مِن مَن فَإِذَا اللّه قَال لا إِذَا إِن فَلَمّا أَو أَن أَمْرُنَا مَا وَعْد لَمّا أَمْر حَتّى أَجَل رَبّي هُم أَجَلُهُم قُل بِالْحَسَنَة فَلَه أَ إِلاّ عَلَى رَبّک السّحَرَة مُوسَى بِالسّيّئَة أُمّة فِرْعَوْن فَلا لَهُم بِه قَالُوا کَانُوا مَعَه الْحَق بِالْحَق عَلَيْه خَيْر يَسْتَأْخِرُون شَيْء نَجّيْنَا الّذِين إِلَى الْأَرْض کُل ذٰلِک لِکُل الْمَدِينَة مُسَمًّى إِذ بِمَا عَلَيْکُم فِي مِنْهَا الْآخِرَة إِنّه رَب الّذِي آمَنُوا عَلِيم آل سَاعَة أَحَد نَصْر بِالْهُدَى قَد قُضِي رَبّه کُنْتُم يُؤَخّر لَنَا الصّبْح أَمْثَالِهَا فَهَل خَبِير حَفِيظ عَشْر فِيهَا إِنّکُم هٰذَا هٰؤُلاَء الْغَائِط جَاء يَا التّنّور لَيْس لَو تَکُون مُنِيب عَذَاب مُبِين صَفّا يَوْمَئِذ فَمَا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
