الْفُلْک
از الکتاب
«فُلک» به معناى کشتى است و مفرد و جمع آن یکى است و تفاوت آن با «سفینة» این است که «سفینة» مفرد است و جمع آن «سفائن» مى باشد، ولى «فلک» بر مفرد و جمع هر دو گفته مى شود.
ریشه کلمه
- فلک (۲۵ بار)
قاموس قرآن
(بر وزن قفل) كشتى. آن در واحد و جمع به كار مىرود مثل [هود:37]. كه راجع به كشتى نوح «عليه السلام» است و [نحل:14]. كه راجع به همه كشتيها است. ايضاً مذكر و مونث هر دو به كار رود مثل [شعراء:119]. كه به قرينه صفت، مذكر است و مثل [لقمان:31]. كه به قرينه «تَجْرى» مونث است ظاهراً آن به واسطه جمع بودن است. [يس:41]. رجوع شود به «شحن» و ظاهراً مراد مطلق كشتى است نه كشتى نوح «عليه السلام». *** طبرسى رحمهاللَّه فرموده: اصل فلك به معنى دور و گرديدن است. على هذا كشتى را به اعتبار گردش فلك گفتهاند.
کلمات نزدیک مکانی
وَ فِي مِن الْبَحْر لَکُم لِتَبْتَغُوا عَلَى بِأَمْرِه الْمَشْحُون اللّه لِتَجْرِي فِيه تَجْرِي الّذِين مَعَه فَضْلِه سَخّر أَغْرَقْنَا مَن أَن الّذِي تُحْمَلُون بِأَعْيُنِنَا تَرَى اصْنَع مَا مَوَاخِر فَإِذَا کَانُوا بِمَا عَلَيْهَا إِلَى تَلْبَسُونَهَا وَحْيِنَا لَعَلّکُم ثُم لَهُم حِلْيَة إِن مُغْرَقُون إِنّهُم الْأَرْض فَأَنْجَيْنَاه الّتِي يَصْنَع فَسَاهَم دَعَوُا کَذّبُوا آيَاتِه تَر فَقُل يُرِيکُم ذُرّيّتَهُم خَلَقْنَا أَبَق فَکَان النّهَار لَقَد مَعَک الْحَمْد رَکِبُوا يُزْجِي يَفْعَلُون کُلّمَا کُنْتُم جَعَلْنَاهُم فَکَذّبُوه جَرَيْن الْأَنْعَام إِذَا تَأْکُلُون جَعَل إِذ الْمُرْسَلِين بَعْد لِلّه إِلَيْه خَلاَئِف يَعْلَمُون رَحْمَتِه لَم أَرْسَلْنَا حَمَلْنَا بِهِم مُخْلِصِين قَوْمِه بِآيَاتِنَا مَرّ تُخَاطِبْنِي ظَلَمُوا آيَة اسْتَوَيْت تُرْحَمُون کَفَى أَمْرُنَا انْصُرْنِي إِنّه الْمُسْلِمِين الْبَرّ الْحَيَوَان
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
