روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۸۸۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و قال لقمان لابنه :

يَا بُنَيَّ إِنَّ اَلدُّنْيَا بَحْرٌ عَمِيقٌ وَ قَدْ هَلَكَ فِيهَا عَالَمٌ كَثِيرٌ فَاجْعَلْ سَفِينَتَكَ فِيهَا اَلْإِيمَانَ بِاللَّهِ وَ اِجْعَلْ شِرَاعَهَا اَلتَّوَكُّلَ عَلَى اَللَّهِ وَ اِجْعَلْ زَادَكَ فِيهَا تَقْوَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِنْ نَجَوْتَ فَبِرَحْمَةِ اَللَّهِ وَ إِنْ هَلَكْتَ فَبِذُنُوبِكَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۵۹

و لقمان با پسرش گفت: فرزند عزيزم، دنيا دريائى ژرف است، و جهانى بسيار در آن هلاك شده‏اند، پس كشتى خود را در آن دريا، ايمان بخدا و بادبانش را توكّل بر خدا، و توشه خود را در آن، تقواى خداى عزّ و جلّ قرار ده. پس اگر از اين دريا رستى با كمك رحمت خدا رسته‏اى، و اگر هلاك شدى بسبب گناهانت بمهلكه افتاده‏اى.