لَأَوّاه
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
تأسف. كلمه ايست كه در مقام ناليدن از فشار و درد گفته مىشود در نهج البلاغه هست كه در وقت يادآورى شهيدان صفّين فرمود «اُوِّهِ عَلى اِخوانى الّذينَ قَرَؤُاالْقُرآنَ فَاَحْكَمُوهُ» اوّ صيغه مبالغه است از اوه مثل [توبه:114] راغب گويد: آواه كسى است كه ترس از خدا را آشكار كند، در نهايه آنرا بسيار نضرّع كننده گفته است يعنى ابراهيم بسيار تضرّع كن و بردبار است. در اصول كافى كتاب دعاباب اول از امام باقر «عليه السلام» نقل شده است كه اوّاه را بسيار دعا كننده فرموده است و در حاشيه از طبرسى نقل شده: اوّاه بسيار دعا كننده و بسيار گريه كننده است ابن عباس چنين گفته و آن را ابى عبداللّه «عليه السلام» مروى است.
کلمات نزدیک مکانی
حَلِيم وَ إِبْرَاهِيم إِن مَا کَان مِنْه تَبَرّأ اللّه لِيُضِل لِلّه عَدُوّ قَوْما بَعْد أَنّه لَه تَبَيّن
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
