ریشه حفف
تکرار در قرآن: ۲(بار)
قاموس قرآن
حفّ. احاطه كردن در مجنع گويد: «حَفَّ الْقَوْمُ بِالشَّىْءِ:اَطافُوابِهِ» و دو جانب شىء را دو حفاف آن گويند گوئى كه آن شىء را احاطه كردهاند . در نهج البلاغه خطبه 174 از رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم نقل مىكند: «حُفَّتِ الْجَنَّةُ بِالْمَكارِهِ وَ حُفَّتِ النّارُ بِالشَّهَواتِ» بهشت با مكاره و آتش با شهوات احاطه شده است [كهف:32] براى يكى از آن دو دو باغ از تاك داديم و آن دو را به نخل احاطه كرديم . [زمر:75] يعنى ملائكه را در حاليكه عرش را احاطه كردهاند مىبينى بيضاوى گويد «من» زايد يا براى ابتدا است ولى بهتر است براى بيان باشد. در الميزان گويد: عرش نقامى است كه اوامر الهى از آن صادر مىشود ملائكه در روز قيامت عرش را احاطه مرده و به آن چشم مىدوزد و منتظر دستور مىمانند و در آن حال تسبيح مىگويند. رجوع شود به «عرش» .
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| حَفَفْنَاهُمَا | ۱ |
| حَافِّينَ | ۱ |
