تَذْرُوه
از الکتاب
«تَذْرُوه» از مادّه «ذرو» به معناى پراکنده ساختن است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
پراكندن، پاشيدن، [كهف:45] يعنى خشك و شكسته شد بادها آنرا پراكنده مىكند. ذرو و ذرى هر دو به يك معنى است فعل اولى از نصر ينصر و دومى از ضرب يضرب آمده است «اقرب» [ذاريات:1-6]. ذاريات با واو قسم و جمعهاى ديگر با فاء آمده و نشان مىدهد كه سه امر بعدى نتيجه اولى و يكى پس از ديگرى است. راجع به اين آيات به «جرى» رجوع شود كه مشروح درباره آنها سخن رفته است.
کلمات نزدیک مکانی
هَشِيما الرّيَاح فَأَصْبَح وَ الْأَرْض کَان نَبَات اللّه بِه عَلَى فَاخْتَلَط کُل السّمَاء شَيْء مِن مُقْتَدِرا أَنْزَلْنَاه
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
