کَفَى
از الکتاب
ریشه کلمه
- کفى (۳۳ بار)
قاموس قرآن
كفايت به معنى بى نيازى است «كَفَى الشَّىْءُ كِفايَةً» يعنى به واسطه آن بى نيازى حاصل شد در مجمع آمده «اَلْكِفايَةُ بلُوُغُ الْغايَةًفى مِقْدارِ الْحاجَةِ». [نساء:6]. بس است و بى نياز مىكند خدا در حسابگرى راجع به زائد بودن و نبودن باء در فاعل «كفى» در اول باب باء صحبت شده به آنجا رجوع شود [احزاب:25]. خدا مؤمنان را ازجنگ كفايت كرد و بى نيازى بخشيد كه احزاب خندق را با طوفان و ايجاد رعب و كشته شدن عمروبن عبدود به دست على «عليه السلام» وادار به پراكندگى و عقب نشينى كرد. * [بقره:137]. خدا تو را از آنها كفايت مىكند به تو آزارى نمىرساند خدا شنوا، داناست.
کلمات نزدیک مکانی
وَ بِاللّه اللّه مِن الّذِين شَهِيدا وَکِيلا مَا عَلَى بِه بَيْنِي مَن إِن فِي بِرَبّک قُل کَفَرُوا حَسِيبا کَان بَيْنَکُم عَلَيْهِم أَيّهَا نَصِيرا تَوَکّل خَبِيرا رَسُولا يَا بِذُنُوب الْأَرْض الّذِي أَعْلَم وَلِيّا أَ عِبَادِه مُحَمّد السّمَاوَات کَفَى لَم بِأَعْدَائِکُم بِمَا آمَنُوا بِنَفْسِک بِنَا يُؤْمِنُون کِتَابَک بِجَهَنّم فِيه ذٰلِک بِهَا هَادِيا مَنْشُورا تُفِيضُون خَيْرا إِثْما يَشْهَدُون بِحَمْدِه لِلرّجَال الْکَذِب الْيَوْم مُرْسَلا نُوح لِقَوْم هُو اقْرَأ سُلْطَان رَبّکُم عَنْه کُلّه أَن الْمُؤْمِنِين مَلَکا لَن عَلِيما الْمُجْرِمِين سَعِيرا فَأَشْهِدُوا ذِکْرَى عَلَيْک الْمَلاَئِکَة لَسْت يَسْتَنْکِف يَلْقَاه يَشَأ جَعَل لَقَد فَلا أَتَيْنَا مُبِينا الدّين صَدّ يَنَالُوا لِلنّاس يُطِع إِلاّ سَبّح بَعْد السّمَاء نَصِيب الْقِتَال رَسُول
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
