سَرَبا
از الکتاب
«سَرَب» (بر وزن جَرَب) به گونه اى که «راغب» در «مفردات» گوید، به معناى راه رفتن در سراشیبى است.
ریشه کلمه
- سرب (۲ بار)
قاموس قرآن
(به فتح س - ر) رفتن در سرازير و نيز محل سرازير چنانكه راغب گفته است [كهف:61]. ظاهراً سرب مصدر و تميز است يعنى: ماهى خود را فراموش كردند پس راه خويش را سرازيز به دريا پيش گرفت (به طور سرازيرى رفت). سارب: راه رونده [رعد:10] در علم خدا مساوى است آنكه پنهانى سخن گويد و آنكه آشمار و آنكه در شب پنهان مىشود و در روز روشن راه مىرود. راغب گويد «السارب: الذاهب فى سربهاى طريقه» گوئى يك نوع آسانى و راحت رفتن در آن ملحوظ است كه سرازيرى در معنى اوّلى آن قيد شده.
کلمات نزدیک مکانی
فَلَمّا جَاوَزَا الْبَحْر فِي قَال لِفَتَاه سَبِيلَه فَاتّخَذ آتِنَا غَدَاءَنَا حُوتَهُمَا نَسِيَا لَقَد لَقِينَا بَيْنِهِمَا مَجْمَع بَلَغَا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
