تَمْشِي
از الکتاب
ریشه کلمه
- مشى (۲۳ بار)
قاموس قرآن
راه رفتن با اراده. راغب گويد: «اَلْاِنْتِقالُ مِنْ مَكانٍ اِلى مَكانٍ بِارادةٍ» ديگران نيز نظير آن گفتهاند. [بقره:20]. هر وقت بر آنان روشن شود در آن راه مىروند. مشى: در راه رفتن معنوى نيز بكار رود مثل [حديد:28]. كه مراد از آن زندگى در نور ايمان است. گاهى از آن سخن چينى اراده شود مثل [قلم:11]. عيبجو و سخن چين است. * [لقمان:19]. ظاهرا مراد از آن راه رفتن است مثل [لقمان:18]. مراد از «لاتَمْشِ» نهى از راه رفتن به تكبر و از «وَاقْصِدْ فى مَشْيِكَ» امر به راه رفتن به طور اعتدال است والله اعلم.
کلمات نزدیک مکانی
عَلَى إِحْدَاهُمَا أُخْتُک إِذ عَيْنِي فَقِير اسْتِحْيَاء فَتَقُول فَجَاءَتْه قَالَت لِتُصْنَع خَيْر هَل مِن وَ أَدُلّکُم إِن أَبِي مِنّي إِلَي مَحَبّة يَدْعُوک أَنْزَلْت مَن يَکْفُلُه لِيَجْزِيَک عَلَيْک لِمَا أَجْر فَرَجَعْنَاک مَا إِلَى
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
