التكوير ٢٠
ترجمه
| التكوير ١٩ | آیه ٢٠ | التكوير ٢١ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«مَکِینٍ»: دارای مکانت و منزلت. برجسته (نگا: یوسف / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى (۱) عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى (۱)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِيمٍ (۰) ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى (۲)
تفسیر
- آيات ۱۵ - ۲۹، سوره تكوير
- مراد از ((الخنس الجوار الكنس )) كه بدانها قسم ياد فرموده است
- معناى ((و الليل اذا عسعس و الصبح اذا تنفس ))
- مدح و توصيف جبرئيل به شش صفت
- وجه اينكه فرمود: ((صاحب شما)) ديوانه نيست
- مراد از اينكه رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم )جبرئيل را در افق مبين ديده است
- دفع هر گونه شبهه و ترديد درباره حقانيت قرآن و اينكه آن كتاب هدايت است
- (روياتى در ذيل برخى آيات گذشته )
نکات آیه
۱ - جبرئیل، فرشته اى نیرومند و پرقدرت (ذى قوّة) نکره بودن «قوّة»، بر عظمت آن دلالت دارد.
۲ - جبرئیل، به دور از هرگونه نقص و ناتوانى در ابلاغ پیام خداوند به پیامبر(ص) (ذى قوّة) مراد از «قوّة» ممکن است نیروى لازم براى انجام رسالت باشد. در این صورت به معناى فراموش کار نبودن و توانمندى جبرئیل بر دریافت کامل قرآن و حفاظت از آن، تا مرحله رساندن به پیامبر(ص) است.
۳ - جبرئیل، نزد خداوند، داراى قدر و منزلتى والا است. (عند ذى العرش مکین) «مکین»، به معناى جا افتاده و داراى قدر و منزلت است. (مفردات راغب)
۴ - عرش (جهان هستى)، مملوک و در اختیار خداوند است. (ذى العرش) «عرش»; یعنى، تخت فرمانروایى (مقاییس اللغة). مالکیت عرش، کنایه از سلطه بر اداره و تدبیر نظام عالم است.
۵ - سلطه خداوند بر عرش، پشتوانه اقتدار جبرئیل (ذى قوّة عند ذى العرش مکین) وصف «ذى العرش»، مى تواند این نکته را برجسته سازد که منزلت والاى جبرئیل، نزد کسى که عرش مقهور او است، اتصاف او را به «ذى قوّة» تضمین مى کند.
روایات و احادیث
۶ - «عن أبى عبداللّه(ع) فى قوله: «ذى قوّة عند ذى العرش مکین» قال: یعنى: جبرئیل...;[۱] از امام صادق(ع) درباره سخن خداوند «ذى قوّة عند ذى العرش مکین» روایت شده که مراد جبرئیل است...».
موضوعات مرتبط
- اسماء و صفات: ذوالعرش ۴
- جبرئیل: جبرئیل و عجز ۲; جبرئیل و محمد(ص) ۲; جبرئیل و نقص ۲; قدرت جبرئیل ۱، ۶; مقامات جبرئیل ۳، ۶; منشأ قدرت جبرئیل ۵; ویژگیهاى جبرئیل ۱
- خدا: حاکمیت خدا ۵; مالکیت خدا ۴
- عرش: حاکم عرش ۵; مالک عرش ۴
- محمد(ص): ابلاغ قرآن به محمد(ص) ۲
منابع
- ↑ تفسیر قمى، ج ۲، ص ۴۰۸; نورالثقلین، ج ۵، ص ۵۱۸، ح ۲۴.
