کُلّمَا
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
(به ضم كاف) اسمى است دلالت بر استغراق دارد، دائم الاضافه است خواه مضاف اليه در لفظ باشد يا در تقدير، به نكرده و معرفه اضافه مىشود، معناى تمام، همه و جميع مىدهد [بقره:20]. خدا بر همه چيز توانا است [اسراء:29]. دستت را باز مكن تمام باز كردن. در اقرب الموارد گويد: گاهى براى تكثير و مبالغه آيد مثل [احقاف:25]. ولى ظاهراً در آيه براى استغراق است يعنى هلاك مىكند هرچيزى را كه بر آن بگذرد. و چون ماء مصدرى به آن لاحق شود معنى تكرار و «هر وقت» مىدهد، [آل عمران:37]. هر وقت زكريا در محراب پيش مريم آمد نزد وى روزى يافت.
کلمات نزدیک مکانی
وَ مِن لَهُم مِنْهَا أَن أَرَادُوا النّار نَارا فِيهَا زَکَرِيّا يَخْرُجُوا فِي إِلاّ الّذِين أَ سَعِيرا حَدِيد اللّه أُلْقِي جَاءَهُم أَبْصَارَهُم إِنّي الْقِيَامَة أَوْقَدُوا عَاهَدُوا رُسُلا نَضِجَت مَرّ خَبَت بِآيَاتِنَا أَضَاء دَعَوْتُهُم الْغَيْظ دَخَلَت الْأَنْهَار رُزِقُوا جَهَنّم دَخَل کَفَرُوا عَلَيْهَا جُلُودُهُم نُصْلِيهِم أُمّة زِدْنَاهُم مَقَامِع أُعِيدُوا فَمَأْوَاهُم فِرَارا مَأْوَاهُم رَسُول الْفُلْک عَلَيْه إِلَيْهِم يَوْم تَحْتِهَا لِتَغْفِر إِذَا کَفّلَهَا لا يَخْطَف عَهْدا رِزْقا الْفَاسِقُون فَسَقُوا الْبَرْق ذٰلِک مَشَوْا أَرْسَلْنَا لِلْحَرْب نَبَذَه الْإِنْس بِمَا إِلَى بَدّلْنَاهُم تَمَيّز مَلَأ فَوْج سَوْف يَصْنَع صُمّا لَعَنَت فِيه الْجُلُود سَأَلَهُم أُخْتَهَا تَجْرِي جَزَاؤُهُم مُغْرَقُون يَکَاد جَعَلُوا الْبَغْضَاء تَکَاد فَرِيق تَفُور أَطْفَأَهَا جُلُودا الْمِحْرَاب حَسَنا إِن بِالْکَافِرِين
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
