کَظِيم
از الکتاب
«کَظِیمٌ» به کسى مى گویند که مملوّ از اندوه و غضب شده و خویشتندارى مى کند، و به اصطلاح دندان بر جگر مى فشارد. واژه «کَظِیْم» از مادّه «کَظْم» (بر وزن نظم) به معناى گلوگاه است.
ریشه کلمه
- کظم (۶ بار)
کلمات نزدیک مکانی
وَ مِن هُو مُسْوَدّا وَجْهُه ظَل يَتَوَارَى قَالُوا أَ يُوسُف تَاللّه فَهُو مَن الْقَوْم الْحُزْن تَفْتَأ يُنَشّأ تَذْکُر فِي سُوء بُشّر عَيْنَاه ابْيَضّت مَا حَتّى الْحِلْيَة تَکُون بِالْأُنْثَى مَثَلا لِلرّحْمٰن أَحَدُهُم حَرَضا بِه عَلَى ضَرَب أَسَفَا إِذَا بِمَا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
