يَحْيَى: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(Added word proximity by QBot) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
__TOC__ | |||
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/يَحْيَى | آیات شامل این کلمه ]]''' | ''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/يَحْيَى | آیات شامل این کلمه ]]''' | ||
| خط ۴: | خط ۵: | ||
*[[ریشه يحيى | يحيى]] (۵ بار) [[کلمه با ریشه:: يحيى| ]] | *[[ریشه يحيى | يحيى]] (۵ بار) [[کلمه با ریشه:: يحيى| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
عليه السلام از انبیاء بنى اسرائيل: پسر زكريّا است، نام مباركش پنج بار در قرآن مجيد آمده است . او در اثر دعاى پدرش كه از خدا فرزند خواست متولّد گرديد ولادتش خارق عادت بود زيرا زكرىا در آن موقع پير و ناتواند بود و زنش فرتوت و از اوّل نازا بود [آل عمران :40] همچنين است آيه7 مريم. او مصدّق و بشارت دهنده عيسى بود و پيشواى قوم خود و پارسا و پيغمبر خدا و از شايستگان و صلحا بود [آل عمران:39] بعضى از بزرگان در تفسير خود «حصور» را كنار گيرنده از زنان گفته است ولى چنانكه در «حصر» گذشت معناى پارسائى بهتر است و خود دارى زنان به معنى عدم تزويج حسن نيست. خدا به او دستور داد كه كتاب را محكم گيرد و در كودكى بوى فهم و درك داد، و مهربانى و عاطفه مخصوصى عنايت فرمود، او پاك و متّقى بود و به پدر و مادرش نيكوئى مىكرد و ستمكار و عصيانگر نبود. سلام بر او روزى كه از دنيا رفت و روزى كه سر از قبر بر مىدارد. [مريم:12-15]. او همچون پدرس زكرّيا و عيسى و الياس از نيكوكاران و از عباداللّه الصالحين بود [انعام:85]. قرآن مجيد درباره شهادت او چيزى نگفته است. درياره قتل وى نوشتهاند كه: هيروديس حاكم فلسطين عاشق هيرود يا دختر برادرش و تصميم گرفت با وى ازدواج كند اقوام و خويشان به اين كار راضى بودند، اين خبر به يحيى رسيد يحيى اعلام كرد كه اين نكاح حرام و باطل و بر خلاف دستور تورات است و شروع به مبارزه كرد. فتواى او دهان به دهان به همه رسيد. هيروديا پس از شنيدن اين مطلب طورى دل هيروديس را ربود كه او را وادار به قتل يحيى كرد. به دستور او حضرت يحيى را سر بريدند و سرش را پيش هيروديس و معشوقهاش آوردند. | |||
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud> | |||
وَ:100, لَه:34, مَن:33, لا:31, قَد:21, عَن:20, بَيّنَة:20, فِيهَا:20, يَا:19, زَکَرِيّا:19, يَمُوت:18, مِن:17, عَشِيّا:16, لَم:16, اسْمُه:16, خُذ:16, أَفْلَح:16, الْکِتَاب:15, بِغُلاَم:15, نَجْعَل:15, يَأْتِه:15, أَصْلَحْنَا:15, عِيسَى:15, وَهَبْنَا:15, حَي:15, بُکْرَة:15, تَزَکّى:15, الْمُحْسِنِين:15, نُبَشّرُک:15, مُؤْمِنا:15, بِقُوّة:15, زَوْجَه:14, ذَکَر:14, سَبّحُوا:14, إِنّا:14, إِلْيَاس:14, رَب:14, هَلَک:14, نَجْزِي:14, اسْم:13, آتَيْنَاه:13, الْوَارِثِين:13, إِنّهُم:13, کُل:13, قَبْل:13, أَن:13, کَذٰلِک:13, فَاسْتَجَبْنَا:13, عَمِل:13, الصّالِحَات:12, کَانُوا:12, الْکُبْرَى:12, ثُم:12, خَيْر:12, لِيَهْلِک:12, إِلَيْهِم:12, إِن:12, الْحُکْم:12, رَضِيّا:12, سَمِيّا:12, جَهَنّم:12, قَال:12, يُسَارِعُون:12, فَأَوْحَى:12, هَارُون:12, مَفْعُولا:12, النّار:12, اللّه:12, فَأُولٰئِک:12, الصّالِحِين:12, صَبِيّا:12, أَنْت:12, فَإِن:11, کَان:11, فِي:11, لَسَمِيع:11, مُجْرِما:10, أَمْرا:10, عَلِيم:10, الْخَيْرَات:10 | |||
</qcloud> | |||
===تکرار در هر سال نزول=== | |||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::يَحْيَى]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۵:۰۸
ریشه کلمه
- يحيى (۵ بار)
قاموس قرآن
عليه السلام از انبیاء بنى اسرائيل: پسر زكريّا است، نام مباركش پنج بار در قرآن مجيد آمده است . او در اثر دعاى پدرش كه از خدا فرزند خواست متولّد گرديد ولادتش خارق عادت بود زيرا زكرىا در آن موقع پير و ناتواند بود و زنش فرتوت و از اوّل نازا بود [آل عمران :40] همچنين است آيه7 مريم. او مصدّق و بشارت دهنده عيسى بود و پيشواى قوم خود و پارسا و پيغمبر خدا و از شايستگان و صلحا بود [آل عمران:39] بعضى از بزرگان در تفسير خود «حصور» را كنار گيرنده از زنان گفته است ولى چنانكه در «حصر» گذشت معناى پارسائى بهتر است و خود دارى زنان به معنى عدم تزويج حسن نيست. خدا به او دستور داد كه كتاب را محكم گيرد و در كودكى بوى فهم و درك داد، و مهربانى و عاطفه مخصوصى عنايت فرمود، او پاك و متّقى بود و به پدر و مادرش نيكوئى مىكرد و ستمكار و عصيانگر نبود. سلام بر او روزى كه از دنيا رفت و روزى كه سر از قبر بر مىدارد. [مريم:12-15]. او همچون پدرس زكرّيا و عيسى و الياس از نيكوكاران و از عباداللّه الصالحين بود [انعام:85]. قرآن مجيد درباره شهادت او چيزى نگفته است. درياره قتل وى نوشتهاند كه: هيروديس حاكم فلسطين عاشق هيرود يا دختر برادرش و تصميم گرفت با وى ازدواج كند اقوام و خويشان به اين كار راضى بودند، اين خبر به يحيى رسيد يحيى اعلام كرد كه اين نكاح حرام و باطل و بر خلاف دستور تورات است و شروع به مبارزه كرد. فتواى او دهان به دهان به همه رسيد. هيروديا پس از شنيدن اين مطلب طورى دل هيروديس را ربود كه او را وادار به قتل يحيى كرد. به دستور او حضرت يحيى را سر بريدند و سرش را پيش هيروديس و معشوقهاش آوردند.
