يونس ٥٩

قُلْ‌ أَ رَأَيْتُمْ‌ مَا أَنْزَلَ‌ اللَّهُ‌ لَکُمْ‌ مِنْ‌ رِزْقٍ‌ فَجَعَلْتُمْ‌ مِنْهُ‌ حَرَاماً وَ حَلاَلاً قُلْ‌ آللَّهُ‌ أَذِنَ‌ لَکُمْ‌ أَمْ‌ عَلَى‌ اللَّهِ‌ تَفْتَرُونَ‌

ترجمه

بگو: «آیا روزیهایی را که خداوند بر شما نازل کرده دیده‌اید، که بعضی از آن را حلال، و بعضی را حرام نموده‌اید؟!» بگو: «آیا خداوند به شما اجازه داده، یا بر خدا افترا می بندید (و از پیش خود، حلال و حرام می‌کنید؟!)»

|بگو: به من بگوييد، آن روزى‌هايى كه خدا براى شما نازل كرده و شما برخى از آن را حرام و برخى را حلال قرار داده‌ايد، آيا خدا به شما اجازه داده است يا بر خدا دروغ مى‌بنديد

بگو: «به من خبر دهيد، آنچه از روزى كه خدا براى شما فرود آورده [چرا] بخشى از آن را حرام و [بخشى را] حلال گردانيده‌ايد.» بگو: «آيا خدا به شما اجازه داده يا بر خدا دروغ مى‌بنديد؟»

باز (به مشرکان عرب) بگو: با من بگویید که آیا رزقی که خدا برای شما فرستاده (و حلال فرموده) و شما از پیش خود بعضی را حرام و بعضی را حلال می‌کنید، آیا این به دستور خداست یا بر خدا افترا می‌بندید؟

بگو: به من خبر دهید که آنچه خدا از رزق و روزی برای شما نازل کرده و شما بخشی از آن را حرام و بخشی را حلال کردید. بگو: آیا خدا این حرام و حلال کردن را به شما اجازه داده یا بر خدا دروغ می بندید؟!

بگو: آيا به رزقى كه خدا برايتان نازل كرده است نگريسته‌ايد؟ بعضى را حرام شمرديد و بعضى را حلال. بگو: خدا به شما اجازه داده است يا به او دروغ مى‌بنديد؟

بگو بیندیشید که در رزقی که خداوند برایتان فرستاده است [چرا] چیزی را حرام و چیزی را حلال می‌گردانید بگو آیا خداوند به شما اجازه داده است، یا آنکه بر خداوند دروغ می‌بندید؟

بگو: مرا خبر دهيد، آنچه خداى از روزى براى شما فرستاده است پس شما از آن حلالى و حرامى [به خواست خود] قرار داديد، بگو: آيا خدا شما را دستورى داده است يا بر خدا دروغ مى‌بنديد؟

بگو: به من بگوئید: آیا چیزهائی را که خدا برای شما آفریده و روزی شما کرده است و (خودسرانه) بخشی از آنها را حرام و بخشی از آنها را حلال نموده‌اید، بگو: آیا خدا به شما اجازه داده است (که از پیش خود چنین کنید) یا این که بر خدا دروغ می‌بندید (و از زبان خدا چیزهائی می‌گوئید و می‌کنید که خدا بدانها دستور نداده است؟).

بگو: «آیا دیدید، آنچه از روزی که خدا برایتان فرود آورده پس بخشی از آن را حرام و (بخشی را) حلال گردانیده‌اید؟» بگو: «آیا خدا به شما اجازه داده یا بر خدا افترا می‌بندید؟»

بگو آیا دیدید آنچه را فرستاد خدا برای شما از روزی پس قرار دادید از آن حرامی و حلالی بگو آیا خدا به شما اجازت داده است یا بر خدا دروغ بندید

يونس ٥٨	آیه ٥٩	يونس ٦٠
سوره : سوره يونس نزول : ٤ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٢٢ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَرَأَیْتُمْ»: به من بگوئید. «ما»: چیزی را. مفعول (أَنزَلَ) است. «أنْزَلَ»: مراد از نازل کردن در اینجا آفریدن و ایجادکردن است (نگا: اعراف / ، حدید / ). «فَجَعَلْتُم مِّنْهُ حَلالاً وَّ حَرَاماً»: (نگا: مائده / انعام / و . «آللهُ»: آیا خدا. مرکّب از همزه استفهام و واژه مبارک (أَللهُ) است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ جَعَلُوا لِلَّهِ‌ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ‌... (۳)

وَ قَالُوا هٰذِهِ‌ أَنْعَامٌ‌ وَ حَرْثٌ‌... (۴)

تفسیر

• آيات ۷۰ - ۵۷، سوره يونس
• توضيح معناى مفردات آيه شريفه : ((موعظه ))، ((شفاء لما فى الصدور))، ((هدى)) و ((رحمت ))
• اشاره به معناى ((رحمان )) و ((رحيم )) و مراد از اينكه قرآن براى مؤ منين رحمت است
• توصيف قرآن به بيان جامعى است براى همه آثار طيب و نيكوى قرآن كريم
• مراد از فضل خدا و رحمت خدا در آيه شريفه :((قل بفضل اللّه و برحمته ...))
• وجه اينكه از دادن روزى به ((انزال )) روزى تعبير شده ، با اينكه رزق آدميان در زميناست
• بيان اينكه هر حكمى بايد به اذن خدا باشد. و حكم مختص به خدا است . و طرح دو شبههدر اين زمينه و پاسخ به آن دو شبهه
• حكم خدا منطبق بر فطرت ، هماهنگ با نظام خلقت و همسوى حركت انسان به سوى هدفكمالى او است
• سلطنت و احاطه تام الهى بر اعمال بشر، شهادت و عملى استكامل و فراگيرنده همه اعمال از همه خلايق حتى پيامبر خدا(ص )
• معناى ((ولايت )) و مراد از ولايت خدا
• اشاره به مراتب ايمان و بيان اينكه خداى تعالى ولى مؤ منين است كه از مرتبه بالاىايمان برخوردارند
• توجيه و توضيحى در مورد اينكه خداى ، ترس و اندوهى ندارند و بيان اينكه اطلاق جمله: ((لاخوف عليهم و لا هم يحزنون )) شامل نفى ترس و اندوه هم در دنيا و هم در آخرت مىشود
• بررسى سخن يكى از مفسرين درباره نفى ترس و اندوه اولياى خدا و رد آن گفته
• تسلى دادن به پيامبر (ص ) كه از سخنان جاهلانه مشركين نرنجد زيرا ((عزت از آنخداست )) و ((خدا سميع و عليم است ))
• استدلال براى محال بودن فرزند داشتن خداى تعالى ، در برابر مشركين كه گفتند:((اتخذ اللّه ولدا))
• بحث روايتى ۱۴۰
• چند روايت در مورد مراد از فضل و رحمت خدا در:((قل بفضل اللّه و برحمته ...))
• رواياتى درباره معناى ولايت خدا و وصف اولياءاللّه
• چند روايت در تفسير ((بشرى )) داشتن اولياء اللّه در دنيا و آخرت (لهم البشرى فىالحيوة الدنيا و فى الاخرة )
• چند روايت درباره رؤ يا و اقسام آن

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - رزق انسان، داده خداوند و نازل شده از جانب اوست. (قل أرءیتم ما أنزل اللّه لکم من رزق)

۲ - بهره مند شدن انسانها، هدف و فلسفه نزول رزق و روزى از جانب خداوند است. (ما أنزل اللّه لکم من رزق)

۳ - اصل اولى در تمامى رزقها، اباحه و حلیت است. (ما أنزل اللّه لکم من رزق فجعلتم منه حراماً و حللا)

۴ - هیچ کس، بى اذن خداوند حق تحریم رزق او، بر خود یا بر دیگران را ندارد. (قل أرءیتم ما أنزل اللّه لکم من رزق فجعلتم منه حراماً و حللا)

۵ - خداوند، مشرکان را - که از پیش خود و بى اذن او، بخشى از رزق حلال را بر خود حرام کرده بودند - مورد ملامت و سرزنش قرار داد. (قل أرءیتم ما أنزل اللّه ... فجعلتم منه حراماً و حللا قل ءاللّه أذن لکم)

۶ - حرام کردن حلال خدا بى اذن او، افترا و بدعت است. (فجعلتم منه حراماً ... قل ءاللّه أذن لکم أم على اللّه تفترون)

۷ - تشریع و قانونگذارى، از شؤون ویژه خداوند است. (فجعلتم منه حراماً و حللا قل ءاللّه أذن لکم أم على اللّه تفترون)

موضوعات مرتبط

• احکام: ۴ تشریع احکام ۷
• اصل اباحه: ۳
• اصل حلیت: ۳
• افترا: موارد افترا به خدا ۶
• انسان: روزى انسان ها ۱
• بدعت: حرمت بدعت ۴; موارد بدعت ۶
• حلال: تحریم حلال ۶
• خدا: اختصاصات خدا ۷; رازقیت خدا ۱; سرزنشهاى خدا ۵
• روزى: استفاده از روزى ۲، ۳; تحریم روزى ۴; فلسفه روزى ۲; منشأ روزى ۱; نزول روزى ۱
• قواعد فقهى: ۳
• محرمات: ۴
• مشرکان: سرزنش مشرکان بدعتگذار ۵; مشرکان و تحریم حلال ۵