نتایج جستجو

(۲۶۴۹ بار) قلم‌ (۴ بار) آلت نوشتن [قلم:1]. سوگند به قلم و آنچه مى‏نويسند. [علق:3-4]. بخوان خداى محترم تو همان است كه با قلم بياموخت. اصل قَلْم (بر وزن فلس)

مى‌توان با قلم، عزيز يا ذليل كرد. قلم يك فرياد ساكت است. قلم سند رسمى است. قلم گزارشگر تاريخ است. سوگند به قلم، نشانه فرهنگ و تمدن است. تكيه بر قلم، تكيه بر

بوسیله قلم تعلیم نمود، همان كه به وسيله قلم آموخت همان كس كه به وسيله قلم آموخت. آن خدایی که بشر را علم نوشتن به قلم آموخت. همان که به وسیله قلم آموخت،

طبرسى اين شعر را نقل مى‏كند. زنيم ليس بعرف من ابوه بغىّ الام ذو حسب لئيم‏ [قلم:12و13]. زنيم را در آيه متّهم در نسب (حرامزاده)، لئيم معروف بلئامت، شخص معروف

حلف سوگندى است كه با آن پيمان گرفته مى‏شود سپس در هر سوگند به كار مى‏رود. [قلم:10] حلّاف كسى است كه زياد قسم مى‏خورد. سوگند خوردن از نظر اسلام خوب نيست و

صرماً: قطعه بائناً - صرم النخل و الشجر: جزّه» [قلم:17]. قسم خوردند كه ميده‏هاى باغ را وقت صبح بچينند. [قلم:22]. صبح در كشت خويش باشيد اگر مى‏خواهيد بچينيد

صرماً: قطعه بائناً - صرم النخل و الشجر: جزّه» [قلم:17]. قسم خوردند كه ميده‏هاى باغ را وقت صبح بچينند. [قلم:22]. صبح در كشت خويش باشيد اگر مى‏خواهيد بچينيد

مى‌توان با قلم، عزيز يا ذليل كرد. قلم يك فرياد ساكت است. قلم سند رسمى است. قلم گزارشگر تاريخ است. سوگند به قلم، نشانه فرهنگ و تمدن است. تكيه بر قلم، تكيه بر

آیات شامل این کلمه «اعلام» جمع «عَلمَ» (بر وزن قلم) به معناى «کوه» است; ولى در اصل به معناى علامت و اثرى است که از چیزى خبر مى دهد; مانند «عَلم الطریق»

[ابراهيم:22] مرا ملامت نكنيد خود را ملامت كنيد. تلاوم: ملامت كردن يكديگر است [قلم:30]. بعضى به بعضى روكردندو همديگر را سرزنش مى‏نموده‏اند. لَوْمَة: به معنى

مى‌توان با قلم، عزيز يا ذليل كرد. قلم يك فرياد ساكت است. قلم سند رسمى است. قلم گزارشگر تاريخ است. سوگند به قلم، نشانه فرهنگ و تمدن است. تكيه بر قلم، تكيه بر

وَسَمَ الشَّىْ‏ءَ وَسْماً» يعنى او را علامت گذارى كرد و علامت را سِمَة گويند [قلم:16]. حتما بر بينى او علامت و داغ ذلت مى‏نهيم. رجوع شود به «خرطوم». [حجر:75]

ولى، گاه کنایه از بلا و مصیبتى است که در شب روى مى دهد، و منظور در سوره «قلم» همین است. طوف‌ (۴۱ بار) دور زدن. «طافَ حَوْلَ الشَّىْ‏ءِ: دارَ حَوْلَهُ»

«سطر الكتاب ستراً:كتب» سطر هم نوشتن و هم به معنى خط و كتابت است. [قلم:1و2] قسم به قلم و آنچه مى‏نويسد تو به سبب وحى ديوانه نيستى و [اسراء:58]، [قمر:53]

آیات شامل این کلمه «حَکَم» از مادّه «حُکْم» (بر وزن قلم) به معناى داور و قاضى و حاکم است و بعضى آن را با حاکم از نظر معنا مساوى دانسته اند. ولى جمعى از

مى‌توان با قلم، عزيز يا ذليل كرد. قلم يك فرياد ساكت است. قلم سند رسمى است. قلم گزارشگر تاريخ است. سوگند به قلم، نشانه فرهنگ و تمدن است. تكيه بر قلم، تكيه بر

آنها به اوّلشان رسيد (اقرب) راغب گفته: اغلب استعمال آن درياى و نعمت است مثل [قلم:49]. ناگفته نماند: تفاعل گاهى به معنى مجرّد مى‏آيد مثل «فَتَعالَى اللّهُ الْمَلِكُ

او رسد بسيار مانع و بخيل است. مَنَّاع نيز مبالغه است به معنى شديد المنع [قلم:12]. وَ أَن النّاس مَا يُؤْمِنُوا إِذ جَاءَهُم مِمّن إِلاّ مَسَاجِد الْهُدَى

آیات شامل این کلمه خرطم‌ (۱ بار) بينى (قاموس - اقرب - صحاح) [قلم:16] حتماً روى بينى او علامت مى‏گذاريم گويا منظور از علامت، عاروننگى است كه هميشگى باشد

نيز نشنود. * [طه:103] ميان خويش آهسته سخن گويند كه توقف نكرديد مگر ده روز. [قلم:23] به راه افتادند در حاليكه به آرامى مى‏گفتند: امروز فقيرى در آن باغ پيش