نتایج جستجو

عبور از دشت مغان به رود كورا متصل مى‏گردد و به درياى خزر مى‏ريزد. قسمت عمده آن مرز ايران وشوروى است. در قسمتى از كرانه‏هاى اين رود بزرگ، تمدّنى وجود داشته

رحمان ردد ردف ردى رزق رسل رسو رصد رضو رغب رفرف رفع رقى رمن رمى رهق رهن روح رود رکب رکع زبن زجر زرع زقم زوج زيت زيتون زيد زيغ زکو س سئل سبت سبح سبع سبق سبل

مهم، از مجموعه قرآن. کلمه «سبع» (هفت) در لغت عرب براى تکثیر نیز به کار مى رود، شاید از این نظر که پیشینیان عدد کرات منظومه شمسى را هفت مى دانستند (و در

خداوند به کار مى رود، و آن دارا بودن بزرگى و کارهاى نیک و صفات پسندیده فراوان است، و دیگرى، نکوهیده و مذموم، که در مورد غیر خدا به کار مى رود، و آن این است

رجل وجد ها فتن لم انن سليمان حجب من ردد کعب لقى ه الله اله غسل ان ما کون رود وله صلو

تعبیر «نَزْفُ الدَّمِ» به کار مى رود، و در مورد کشیدن تمام آب چاه به طور تدریجى و مستى و از دست دادن عقل نیز به کار مى رود. نزف‌ (۲ بار) خارج كردن وخارج شدن

مسيح غفر ب اسرائيل فى وسم ل قتل هلک رحم نکف نصارى کون لن وکل امم سمو حقق رود ربب امر الذين ف کلم وجه دون شىء ذلک قد خلو دنو ملک عظم کفر عزير کفى اخر ارض

وثق ابراهيم عمل شرک علم کلل اسباط لن ام الا اتى نسى حسن رضو يوم يعقوب عدو رود ل ها عزير قسيسين کفر جنن تلو اسحاق جحم هات حنف حظظ صحب کتب هاتوا قوم رهب دخل

ويل نزل ى اذ کلا کذب وعد قد بعد ظنن ليت هوى غيب ارض عمى کتم فعل سمو قحم عدد رود شرر حسب رسل سوى ولى امر جعل امم هى ذکر اذن کلل تلو الى انس ابو عبس حمى لکن

کفر هدى نحن انتم شىء شرک عند سوى ذکر کتب سئل اخذ امن ذا رحم هذا بين بنو هو رود عمل غيب نور الا جنن حقق نزل عن انث صدق سمع نذر انس نصر ذلک وکل دون جىء کيد

الذين بنو نذر ميل ذلل وکل ثنى قرب اکل وضع رسل قصر الا يدى حلل ولد عشر خبر رضع رود ى ثلث حلم رضو کتب عزل دنو رجع صلو نفس کلل ابو اجر نسو بعض فدى حدد سکن لم الک

شامل این کلمه «ملح» به معناى شور یا آب شور است که به راحتى از گلو پایین نمى رود. ملح‌ (۲ بار) [فرقان:53]. مُلُوحَة ومّلاحَة به معنى شورى است و مِلْح به معنى

شکر بلغ رزق او بلد وقى خزى عن اذا عوم امر کلل تلو حصن بيع اکل ربو قد غفر رود ولد زوج لسن نبو غير رضو يمن انتم بعد اسرائيل رشد بغى نقم يوم قرع طغى ام جعل

او يمن علم رضو بنو ذا عين خرج الذى خير انت هذا رحم دخل ربب اکل ثمن ابو صلح رود ظلل صحب بهج کرم فکه لم بثث حکم حفظ ليس آدم وفى انتم اهل کثر وقى احد نزل غير

نفس نصر غير مع اوى عزز فضل ائى طوع شهد دعو حسن کذب ضلل اذا کتب قتل خير ملک رود سمع لعل صبر خلف دخل دنو لعن مکر

سوع ذلک الذى الى قلب اذا شرک يا غنى اذ عمل قد ارض بعض بل کتب هو ابد زين اهل رود لقى يوم غير موسى خرج اول بلغ بصر خرص هما رجع بعث شىء فرى ا نظر فرعون نفق يقن

آمدن اجبارى است، مانند سقوط سنگ از بلندى،وهنگامى که در مورد انسان به کار رود به معناى پایین رانده شدن به عنوان مجازات است. هبط (۸ بار) قَال مِنْهَا هَدَى

«ابتغاء» به معناى تلاش و کوشش است که هم در موارد شایسته و هم ناشایسته به کار مى رود، و در هر مورد تابع قرائنى است که در آن مورد وجود دارد. بغى‌ (۹۶ بار) وَ مَن

دادن است. و معمولاً این تعبیر، در مورد انعطاف هاى مذموم و منافقانه به کار مى رود. دهن‌ (۵ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) تُطِع وَ لا تُدْهِن لَو کُل وَدّوا الْمُکَذّبِين

یکى از نشانه هاى ابرهاى باران زاست که در همان افق پهن مى شود و سپس بالا مى رود. عرض‌ (۷۸ بار) رَأَوْه مُسْتَقْبِل تَجْهَلُون فَلَمّا أَوْدِيَتِهِم قَوْما