نتایج جستجو

رده:خالق باغها رده:خالق درختان رده:خالقیت خدا رده:خداترسان در بهشت رده:خدا و عیب رده:خدا و نقص رده:خدمتکاران اخروى پیشگامان رده:خلقت چوب آتش زا رده:خوش اخلاقى

احکام:۳، ۴، ۵، ۶ اسماء و صفات: سمیع ۹ ; علیم ۹ افشاگران عیب: تهدید افشاگران عیب ۱۲ ; هشدار به افشاگران عیب ۱۲ افشاگرى: جایز ۵، ۶ ; سرزنش افشاگرى ۱ بدگویى: سرزنش

گونه عیب. ل‌ (۳۸۴۲ بار) محص‌ (۲ بار) خالص كردن. «مَحَصَ الشَّىْ‏ءَ: خَلَّصَهُ مِنْ كُلِّ عَيْبٍ» راغب گفته: اصل محص خالص كردن شى‏ء است از هر عيب. [آل عمران:141]

(بر وزن سیب) جمع «اشیب» به معناى «پیر» است، و در اصل از مادّه «شیب» (بر وزن عیب) و «مشیب» به معناى سفید شدن مو گرفته شده. شيب‌ (۳ بار) سفيد شدن موى همچنين

آیات شامل این کلمه «مَحِیْص» از مادّه «محص» به معناى رهایى از عیب و یا ناراحتى است. و از مادّه «حَیْص» (بر وزن حیف) به معناى بازگشت و عدول و کناره گیرى

«تحسّس» کوشش براى شنیدن سرگذشت اشخاص و اقوام است، اما «تجسّس» کوشش براى جستجوى عیب ها. وبعضى دیگر هر دو را به یک معنا دانسته اند. حسس‌ (۶ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار)

و از هر عیب و نقصی منزهش نشمرند با این که «او شکست ناپذیر، و حکیم است» (و هو العزیز الحکیم). تفسیر آیات ۱ - ساحت خداوند، منزّه و مبرّا از هر عیب و نقص است

چیز تواناست. آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، خدا را [به پاک بودن از هر عیب و نقصی] می ستایند. فرمانروایی ویژه اوست، همه ستایش ها مخصوص اوست، و او بر

سوگند: آثار سوگند دروغ ۳ عذاب: تهدید به عذاب ذلت بار ۱; عذاب ذلت بار ۳ عیب جویى: آثار عیب جویى ۳ قرآن: پیشگوییهاى قرآن ۲ کافران: پیشگویى شکست کافران ۲; تهدید

برمى‌آيد، [اين‌] معجزه‌اى ديگر است، و دست به زیر بغل خود بر تا دستی بی‌هیچ عیب سپید و رخشان بیرون آید و این معجزه دیگر تو خواهد بود. و دستت را در گریبانت

آیه مى گوید: به هیچ وجه قرآن جاى تردید و شک نیست; زیرا از هر نظر کامل و بى عیب است، تواریخ و اخبار آن، همه صدق و احکام و قوانین آن همه عدل است. و نیز ممکن

الحسنی). و به همین دلیل از هرگونه عیب و نقص، منزه و مبراست، «و آنچه در آسمانها و زمین است تسبیح او می‌گویند» و او را از هر عیب و نقصی پاک می‌شمرند (یسبح له

گرداند و كافران را [به تدريج‌] نابود سازد. و تا آنکه اهل ایمان را (از هر عیب) پاک کند و کافران را نابود گرداند. و [نیز این پیروزی ها و ناکامی ها] برای

آنان درجاتی (مهم) نزد پروردگارشان است؛ و برای آنها، آمرزش و روزی بی‌نقص و عیب است. آنها مؤمن حقيقى هستند، و ايشان را نزد پروردگارشان منزلت‌ها و آمرزش و

است مشغولند. آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، خدا را به پاک بودن از هر عیب و نقصی می ستایند، و او توانای شکست ناپذیر و حکیم است. خداوند را تسبيح گويند

و چه از نفوس بشر و دیگر مخلوقات که اینان از آنها آگه نیستند. منزّه [از هر عیب و نقصی] است آنکه همه زوج ها را آفرید از آنچه زمین می رویاند و از وجود خودشان

داده شود، سجده کنان به رو در می افتند و همراه با سپاس، پروردگارشان را از هر عیب و نقصی تنزیه می کنند در حالی که [از سجده و سپاس و تنزیه] تکبّر و سرکشی نمی

در آن برای اهل ایمان البته رحمت و یاد آوری و پندی خواهد بود. آیا [در قرآن عیب و نقصی می یابند؟ و] برای آنان کافی نبوده است که ما این کتاب را که [همواره]

كردن. «مَحَصَ الشَّىْ‏ءَ: خَلَّصَهُ مِنْ كُلِّ عَيْبٍ» راغب گفته: اصل محص خالص كردن شى‏ء است از هر عيب. [آل عمران:141]. تا خدا مؤمنان را از شوائب كفر و

زيرا پروردگار من آمرزنده مهربان است. و من (خودستایی نکرده و) نفس خویش را از عیب و تقصیر مبرّا نمی‌دانم، زیرا نفس امّاره انسان را به کارهای زشت و ناروا سخت

تنزیه او از هر عیب و نقص (اذکر ربک ... إن الذین عند ربک لا یستکبرون عن عبادته) ۸- تقرب به خدا در گرو پرستش او و منزه دانستن وى از هر عیب و نقص و سجده خالصانه

راجع‌ ‌به‌ ديه‌ و چه‌ راجع‌ ‌به‌ اخذ حق‌. ] (آیه 41)- یاری طلبیدن عیب نیست، ظلم کردن عیب است باز برای تأکید آیات گذشته، در زمینه انتصار، و مجازات ظالم، و

و باطن وارد بهشت می‌شوند که طبیعت بهشت طبیعت تکامل و خروج از هرگونه نقص و عیب است. تفسیر آیات ۱ - حوران بهشتى، در اوج زیبایى و کمال (إنّا أنشأنهنّ إنشاءً)

قدر، سراسر خیر و سلامتى است. (سلم هى) «سلام»; یعنى، سلامتى و پاک بودن از هر عیب (صحاح). خبر بودن آن براى «هى» - با آن که مصدر است - مبالغه در بیان سلامتى

خودتان عيب نگيريد، درجاى خود گفته شده مسلمانان از حيث دين به حكم يك پيكراند لذا عيب بر ديگران عيب بر خويشتن است. [همزه:1]. واى بر هر طعنه زن عيب ساز، لمّاز

ضرورت نیایش به درگاه خدا با توصیف وى به کمالات مطلق و تنزیه او از هر نقص و عیب (و للّه الأسماء الحسنى فادعوه بها) ۵- لزوم کناره گیرى از توصیف کنندگان خدا

نيزه... به طور استعاره در عيبگوئى و عيب گرفتن به كار مى‏رود (راغب). [توبه:12]. اگر پيمان خويش را شكستند و در دينتان عيب گرفتند با پيشوايات كفر بجنگيد. اين

کار مردم گمراه و آلوده به جایی می‌رسد که پاکی و تقوا در میان آنها بزرگترین عیب است، و ناپاکی و آلودگی افتخار! از این آیه استفاده می‌شود که این جمعیت فاسد،

صادق(ع) روایت شده که فرمود: ابراهیم با قومش مخالفت کرد و خدایان آنها را مورد عیب جویى خود قرار داد ... امام باقر(ع) فرمود: از معبودهاى آنان خرده گرفت «فنظر

در آیه شریفه، زندگى اخروى با رضایت مندى توصیف شده است; مى تواند اشاره به عیب و کاستى زندگى دنیوى داشته باشد. اصحاب یمین: خشنودى اخروى اصحاب یمین ۱; زندگى

دادند: «و بلند است مقام با عظمت پروردگار ما (از شباهت به مخلوقین، و از هرگونه عیب و نقص) و او هرگز برای خود همسر و فرزندی انتخاب نکرده است» (و انه تعالی جد

کار می‌کردند (و از آن کشتی کسب و ارتزاق می‌نمودند) خواستم چون کشتی‌ها (ی بی‌عیب) را پادشاه در سر راه به غصب می‌گرفت این کشتی را ناقص کنم (تا برای آن فقیران

آیات شامل این کلمه ذئم‌ (۱ بار) [اعراف:18] طبرسى فرمود: ذأم و ذيم به معنى عيب شديد است ولى راغب آنرامذمّت گفته است يعنى: فرمود از آن خارج شو در حالى كه

آیات شامل این کلمه عيب‌ (۱ بار) ها (۱۳۹۹ بار) نقص. آنچه از خلقت و وضع اصلى كم يا زياد است. [كهف:79]. خواستم آن را معيوب كنم. آن همان خرق و سوراخ كردن كشتى

سازش كنند. و از هر فرومايه كه بسيار سوگند ياد مى‌كند، پيروى نكن. (آن كه) عيب جوست و براى سخن چينى در جنب و جوش است. براى جلوگيرى از كارهاى خير اصرار مى‌ورزد،

سازش كنند. و از هر فرومايه كه بسيار سوگند ياد مى‌كند، پيروى نكن. (آن كه) عيب جوست و براى سخن چينى در جنب و جوش است. براى جلوگيرى از كارهاى خير اصرار مى‌ورزد،

سازش كنند. و از هر فرومايه كه بسيار سوگند ياد مى‌كند، پيروى نكن. (آن كه) عيب جوست و براى سخن چينى در جنب و جوش است. براى جلوگيرى از كارهاى خير اصرار مى‌ورزد،

سازش كنند. و از هر فرومايه كه بسيار سوگند ياد مى‌كند، پيروى نكن. (آن كه) عيب جوست و براى سخن چينى در جنب و جوش است. براى جلوگيرى از كارهاى خير اصرار مى‌ورزد،

[هود:84-85]، به نظر مى‏آيد كه مراد از «تَبْخَسُوا» تعييب اشياست يعنى بر متاع ديگران عيب نگيريد و آن چنان كه گفته شد نقصان كيفى است. وَ يَخَاف فَلا لا بِرَبّه رَهَقا

اضافه‌اش‌ نامند» و مانند سبّوح‌ و قدّوس‌ ‌که‌ دلالت‌ ‌بر‌ تنزيه‌ باري‌ ‌از‌ صفات‌ عيب‌ و نقص‌ دارد و ‌اينکه‌ صفات‌، صفات‌ ذاتيّه‌ و عين‌ ذات‌ ‌است‌ نه‌ زائد ‌بر‌

آمده و هم صفت مشبهه (اقرب) المنجد تصريح كرده: چون صفت مشبهه دلالت بر رنگ و عيب و زينت داشته باشد بر وزن افعل آيد مثل اسود، اعرج، ابلج. على هذا در آيه [بقره:187]

شده که از مردم عیب‌جوئى می‌کرد. عده اى گویند: درباره ولید بن مغیرة نازل گردیده، سدى گوید: درباره اخنس بن شریق نزول یافته که از پیامبر عیب جوئى می‌نمود و

وای بر هر کوشای در غیبت‌گویی (و) عیب‌جویی! آن کس که مالی گرد آوَرْد و بر شمردش‌. پندارد که مالش او را ماندگار کرده. هرگز (نه چنان است)! همواره در آتش خردکننده

را که برای خدا قائل شده بودند برای خود نیز قائل شوند و اصلا دختر برای آنها عیب و ننگ محسوب می‌شد! تفسیر آیات ۱- مشرکان دوران جاهلیت، معتقد به وجود دخترانى

پاکیزه بلندقدر و پاكيزه، که بلندمرتبه است و پاک داشته‌ بلندپايه و پاكيزه- از عيب و بيهوده و دروغ و از دستهاى شياطين- (نامه‌هائی که) فرا و بالا (از کلام بشر)

[هود:84-85]، به نظر مى‏آيد كه مراد از «تَبْخَسُوا» تعييب اشياست يعنى بر متاع ديگران عيب نگيريد و آن چنان كه گفته شد نقصان كيفى است. لا هم ه فى شىء ب من انس وزن قسط

قرآن آمده است [حشر:23]. [جمعه:1]. طبرسى فرموده: «اَاطَّاهِرُ مِنْ كُلِّ عَيْبٍ وَ نَقْصٍ وَ آفَةٍ اَلْمُنَزَّهُ عَنِ الْقَبائِحِ». ال طُوًى بِالْوَاد أَنَا

در مصباح آمده: «اَنْكَرْتُهُ اِنْكاراً» يعنى او را نشناختم. انكار به معنى عيب گرفتن و نهى كردن نيز آمده است. [نحل:83]. نگارنده گويد: انكار نوعى عدم قبول

در مصباح آمده: «اَنْكَرْتُهُ اِنْكاراً» يعنى او را نشناختم. انكار به معنى عيب گرفتن و نهى كردن نيز آمده است. [نحل:83]. نگارنده گويد: انكار نوعى عدم قبول

قرآن آمده است [حشر:23]. [جمعه:1]. طبرسى فرموده: «اَاطَّاهِرُ مِنْ كُلِّ عَيْبٍ وَ نَقْصٍ وَ آفَةٍ اَلْمُنَزَّهُ عَنِ الْقَبائِحِ». ال وَ بِرُوح أَيّدْنَاه

خرده مى‏گيرند و نيز به كسانيكه جز به اندازه طاقت و تلاش خود پيدا نمى‏كنند عيب ميگيرند. آيه درباره منافقان است كه هم ثروتمندان را در دادن زكوة مسخره مى‏كردند

آمده و هم صفت مشبهه (اقرب) المنجد تصريح كرده: چون صفت مشبهه دلالت بر رنگ و عيب و زينت داشته باشد بر وزن افعل آيد مثل اسود، اعرج، ابلج. على هذا در آيه [بقره:187]

شيطان راندن و دفع انسان است به معاصى. در اقرب از لسان العرب نقل كرده: همز عيب گرفتن در پشت سر و لمز بدگويى در حضور است. همز را فشردن و غيبت كردن و عيبجويى

منکرند آنان كه [مردم را] از راه خدا باز مى‌دارند و آن را كج مى‌خواهند- از آن عيب مى‌گيرند و آن را به كجى و انحراف از راستى وصف مى‌كنند-، و به سراى واپسين كافرند

کرد: «پروردگارا! آیا دنیاپرستان غیر از این عیبی هم دارند»؟ فرمود: «ای احمد! عیب آنها این است که جهل و حماقت در آنها فراوان است، برای استادی که از او علم آموخته‌اند

الذین ... و یصدّون عن سبیل الله و یبغونها عوجًا) ۴- کافران، در پى یافتن عیب و نقص در تعالیم الهى و اثبات نادرستى آنها هستند. (للکفرین ... و یبغونها عوجًا)

ببينند جز به ريشخندت نگيرند [گويند:] آيا اين است آن كه خدايانتان را [به بدى و عيب‌] ياد مى‌كند؟ و حال آنكه خود به يادكرد خداى رحمان كافرند- پس آنها خود سزاوار

اضافه‌اش‌ نامند» و مانند سبّوح‌ و قدّوس‌ ‌که‌ دلالت‌ ‌بر‌ تنزيه‌ باري‌ ‌از‌ صفات‌ عيب‌ و نقص‌ دارد و ‌اينکه‌ صفات‌، صفات‌ ذاتيّه‌ و عين‌ ذات‌ ‌است‌ نه‌ زائد ‌بر‌

آن است كه زمانى بر آن گذشته باشد نه چيزيكه اول ندارد. فيومى در مصباح‏گفته:«عيب قديم اى سابق زمانه...» راغب مى‏گويد: در قرآن و در آثارصحيحه لفظ قديم در وصف

آيات وصف شخص است . مراد از آن در [اعراف:189-190]. ظاهراً تام الخلقه و بى عيب است. چنانكه در [نور:32]. به معنى لياقت و اهليت است. صالحون: نيكوكاران. شايسته

خرده مى‏گيرند و نيز به كسانيكه جز به اندازه طاقت و تلاش خود پيدا نمى‏كنند عيب ميگيرند. آيه درباره منافقان است كه هم ثروتمندان را در دادن زكوة مسخره مى‏كردند

جارى است درآوريم، تا ابد در آنجا خواهند بود. و در آنجا صاحب زنان پاك و بى‌عيب شوند و در سايه‌هاى پيوسته و خنك جايشان مى‌دهيم. و کسانی که ایمان آورده و کارهای

آيات وصف شخص است . مراد از آن در [اعراف:189-190]. ظاهراً تام الخلقه و بى عيب است. چنانكه در [نور:32]. به معنى لياقت و اهليت است. صالحون: نيكوكاران. شايسته

طپش و زبانش به تلجلج افتد چنانكه در جاى ديگر گفته: [شعراء:13] و اگر مراد عيب و لكنت زبان بود بهتر بود بگويد «وَحْلُلِ الْعُقْدَةَ» با الف و لام عهد. وانگهى

طپش و زبانش به تلجلج افتد چنانكه در جاى ديگر گفته: [شعراء:13] و اگر مراد عيب و لكنت زبان بود بهتر بود بگويد «وَحْلُلِ الْعُقْدَةَ» با الف و لام عهد. وانگهى

شماتت و عيبجويى يهود برهد كه در ضمن روايت گذشته نقل شده: يهود بر آن حضرت عيب و نقص گرفته و مى‏گفتند: تو پيرو مايى و بر قبله ما نماز مى‏خوانى. آن حضرت از

عذرخواهى، تصميم گرفت كه نسل بشر را گمراه كند. «مَذوم» از ريشه‌ى «ذئم»، به معناى عيب شديد است. «مَدحور» از «دحر»، به معناى بيرون راندن همراه با ذلّت است. ابوحنيفه

منّت است. ظاهرا معناى اول منظور باشد، زيرا به رخ كشيدن نعمت از جانب خداوند عيب نيست، بلكه انگيزه‌اى براى شكر و اطاعت از او مى‌شود. «1» نقش قلم از نقش زبان،

صحيحي‌ هست‌ ‌آن‌ ‌را‌ حمل‌ ‌بر‌ صحت‌ كند و ‌اگر‌ واقعا عيب‌ نيست‌ و گوينده‌ تخيّل‌ نموده‌ نفي‌ عيب‌ نمايد و ‌اگر‌ قابل‌ محمل‌ صحيح‌ نيست‌ گوينده‌ ‌را‌ موعظه‌

آيات وصف شخص است . مراد از آن در [اعراف:189-190]. ظاهراً تام الخلقه و بى عيب است. چنانكه در [نور:32]. به معنى لياقت و اهليت است. صالحون: نيكوكاران. شايسته

شود که فساد در آن نباشد. و مراد از آن به مناسبت مورد، فرزند سالم و مبرا از عیب و نقص است به گونه اى که استعداد زنده ماندن را دارا باشد. گفتنى است که جمله

بملاحظه مستور شدن دو شاخش عمامه بسر گذارد و تصوّر نشود كه شاخ عيب است و بايد پيغمبر از عيب مبرّى باشد چون ممكن است در دو جانب سرش ارتفاع مختصرى بوده كه

منّت است. ظاهرا معناى اول منظور باشد، زيرا به رخ كشيدن نعمت از جانب خداوند عيب نيست، بلكه انگيزه‌اى براى شكر و اطاعت از او مى‌شود. «1» نقش قلم از نقش زبان،

اللّه بما لا یعلم فى السموت و لا فى الأرض) ۱۵ - خدا، کمال مطلق و به دور از هر عیب و نقص (سبحنه) ۱۶ - خداوند، منزه و فراتر از داشتن شریک است. (سبحنه و تعلى عما

است. (یسبّحون بحمد ربّهم) «با» در «بحمد» براى مصاحبت است. ۳ - خداوند، از هر عیب و نقصى منزه و مبرا است. (یسبّحون بحمد ربّهم) ۴ - قابل رؤیت بودن فرشتگان و

آنرا بحال اوّلش‌ و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌ تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌ برو بسوى فرعون

آنرا بحال اوّلش‌ و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌ تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌ برو بسوى فرعون

اسلام عيب و عوجى پيدا كنند و بآنوسيله مانع از قبول اسلام مردم شوند و اينجماعت بسيار از وادى حقّ دورند چون‌ جلد 3 صفحه 219 دين اسلام منزّه از عيب و نقص

مسامحه كنى پس مسامحه كنند و اطاعت مكن هر بسيار سوگند خورنده پستى را كه بدگو و عيب‌جو و سخن‌چين ميان مردم است‌ بسيار بازدارنده از نيكى از حدّ گذرنده در ستم بسيار

آنرا بحال اوّلش‌ و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌ تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌ برو بسوى فرعون

منّت است. ظاهرا معناى اول منظور باشد، زيرا به رخ كشيدن نعمت از جانب خداوند عيب نيست، بلكه انگيزه‌اى براى شكر و اطاعت از او مى‌شود. «1» نقش قلم از نقش زبان،

نمایند. و از هر قسم‌خورنده‌ی بی‌مبالات بس فرومایه‌ای فرمان مبر، (که) بسیار عیب‌جوست و برای خبرچینی پیاپی گام برمی‌دارد، و بسی مانع از خیر، متجاوز و گناه‌پیشه

آن تا یمن را در اختیار گرفت ... در عین حال نیافتیم کسى را که این را بر او عیب گرفته باشد ...». ۱۹- «عن الرضا(ع): ... فى قوله تعالى: «...إنى حفیظ علیم» قال:

دیگران بپرهیزند، خداوند لذاتی برتر و بالاتر در جهت مادی و معنوی که از هر گونه عیب و نقص پاک و پاکیزه است نصیب آنها خواهد کرد. تفسیر آیات ۱ - خداوند، راهنماى

آنرا بحال اوّلش‌ و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌ تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌ برو بسوى فرعون

مسامحه كنى پس مسامحه كنند و اطاعت مكن هر بسيار سوگند خورنده پستى را كه بدگو و عيب‌جو و سخن‌چين ميان مردم است‌ بسيار بازدارنده از نيكى از حدّ گذرنده در ستم بسيار

آنرا بحال اوّلش‌ و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌ تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌ برو بسوى فرعون

نباشد ‌ يا ‌ كلمه‌اي‌ ‌بر‌ خلاف‌ ‌ يا ‌ خطا و اشتباهي‌ ‌در‌ ‌او‌ ‌شده‌ ‌ يا ‌ عيب‌ و نقصي‌ ‌در‌ ‌او‌ مشاهده‌ شود حاشا و كلا و لذا شخص‌ متهم‌ ‌را‌ مريب‌ گويند،

منّت است. ظاهرا معناى اول منظور باشد، زيرا به رخ كشيدن نعمت از جانب خداوند عيب نيست، بلكه انگيزه‌اى براى شكر و اطاعت از او مى‌شود. «1» نقش قلم از نقش زبان،

آنرا بحال اوّلش‌ و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌ تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌ برو بسوى فرعون

بملاحظه مستور شدن دو شاخش عمامه بسر گذارد و تصوّر نشود كه شاخ عيب است و بايد پيغمبر از عيب مبرّى باشد چون ممكن است در دو جانب سرش ارتفاع مختصرى بوده كه

بردار خواهم زد شما را تمامى‌ گفتند همانا ما بپروردگارمان بازگشت كنندگانيم‌ و عيب نميگيرى تو از ما مگر آنكه ايمان آورديم به آيتهاى پروردگارمان چون آمدند ما

مسامحه كنى پس مسامحه كنند و اطاعت مكن هر بسيار سوگند خورنده پستى را كه بدگو و عيب‌جو و سخن‌چين ميان مردم است‌ بسيار بازدارنده از نيكى از حدّ گذرنده در ستم بسيار

آنرا بحال اوّلش‌ و متّصل كن دستت را بزير بازويت بيرون ميآيد سفيد نورانى بدون عيب كه معجزه ديگرى است‌ تا بنمايانيم بتو از معجزات ما كه بزرگ است‌ برو بسوى فرعون

اصلاب طاهرين ظهور در اين امر دارد و وجود مشرك را در ميان آنها عيب دانسته و بنظر حقير عيب نيست ولى نبودنش كمال است و چون خداوند تمام كمالات را در اين خانواده

یعنى، کار خطایى را که اکنون از آن پشیمان شده اند، رو نمى کنند تا کسى از آنان عیب جویى نکند. ۱۴ - مشرکان، با مشاهده عذاب الهى، از بى آبرویى و فضاحت خود در قیامت

عبادت بت‌هاى ما: لات و عزّى و مناة و هبل منع نکند و نیز بت‌پرستى را بر ما عیب نگیرد و نیز گویند: درباره مستهزئین و مسخره‌کنندگان نازل شده که گفته بودند

اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌. فِي‌ مَقام‌ٍ أَمِين‌ٍ ‌که‌ ايمن‌ ‌از‌ ‌هر‌ خطر و نقص‌ و عيب‌ و ‌هم‌ و غم‌ و بلائي‌ هستند ‌که‌ فنا و زوال‌ ندارد و ‌آن‌ مقام‌ امين‌. فِي‌

بملاحظه مستور شدن دو شاخش عمامه بسر گذارد و تصوّر نشود كه شاخ عيب است و بايد پيغمبر از عيب مبرّى باشد چون ممكن است در دو جانب سرش ارتفاع مختصرى بوده كه

نعم‌ الهيه‌ ‌هر‌ چه‌ ‌باشد‌ و ‌لو‌ سلطنت‌ مثل‌ داود و سليمان‌ خالي‌ ‌از‌ سه‌ عيب‌ و نقص‌ نيست‌: اولا مشوب‌ بآلام‌ و اسقام‌ ‌است‌ و ثانيا منوط و مربوط بزحمتهاي‌

دلربا مي‌نشينند و نه‌ ‌خود‌ ‌را‌ زينت‌ مي‌كنند و لباس‌ شيك‌ مي‌پوشند و هزار عيب‌ ديگر. (إِن‌ هُوَ إِلّا رَجُل‌ٌ بِه‌ِ جِنَّةٌ) و جنون‌ يك‌ مرضي‌ ‌است‌ ‌که‌

كَلَّمَ اللَّهُ مُوسى‌ تَكْلِيماً» «1» «وادى‌ الْمُقَدَّسِ» به مكان دور از عيب و گناه اطلاق مى‌گردد و «طُوىً» يعنى چيزى يا جايى كه با بركت آميخته شده است

سبّ الهه باطله تلاوت مى‌فرمود. مشركان طلب مسامحه كردند، و تقاضا نمودند كه عيب الهه ايشان نكند. حق تعالى فرمود نشايد كه پيغمبر خيانت در دين نمايد و وحى را

نمى‌كنند يا عاجزند يا حيله‌گر و يا فراموشكار و ذات مقدّس الهى از تمام اين عيب‌ها به دور است. 1- سوگند به پديده‌هاى طبيعى همچون ابر و باد و باران، توجّه

اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌. فِي‌ مَقام‌ٍ أَمِين‌ٍ ‌که‌ ايمن‌ ‌از‌ ‌هر‌ خطر و نقص‌ و عيب‌ و ‌هم‌ و غم‌ و بلائي‌ هستند ‌که‌ فنا و زوال‌ ندارد و ‌آن‌ مقام‌ امين‌. فِي‌

مبرّى از عيب و نقص باشد شكر نعمت خدا را بجا آورند و چون خداوند تعالى بفاصله چندى بآندو هزار پسر و دختر عنايت فرمود كه همه صحيح و سالم و مبرّى از عيب بودند

و صفات‌ جلال‌ ‌که‌ اجل‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ متصف‌ باين‌ صفات‌ نقص‌ و عيب‌ ‌باشد‌ زيرا موجب‌ احتياج‌ ميشود چه‌ ‌در‌ ذات‌ و چه‌ ‌در‌ صفات‌ و چه‌ ‌در‌

است چون خداوند مثل و مانند و شبيه و عديل و نظير ندارد و محتاج نيست و از هر عيب و نقصى منزّه و مبرّى است .. وَ قالُوا اتَّخَذَ الرَّحمن‌ُ وَلَداً (88) و گفتند

فرموده. پس بر خدا لازم است كسى را به اين امر عظيم منصوب نمايد كه عارى از هر عيب و نقصى بوده باشد و به هيچ وجه من الوجوه مرتكب گناهى تا به آخر عمر نشود تا

شما آن خداى يكتاى بى‌همتائى است كه مستجمع صفات كمال و جلال و منزّه از هر عيب و نقص و مستحق پرستش و ستايش است نه گوساله فاقد عاجز ناتوان كه بسوزانند يا

نمى‌كنند يا عاجزند يا حيله‌گر و يا فراموشكار و ذات مقدّس الهى از تمام اين عيب‌ها به دور است. 1- سوگند به پديده‌هاى طبيعى همچون ابر و باد و باران، توجّه

بيهوده‌ شمردند و معاد ‌را‌ منكر شدند و تقليد آباء ‌خود‌ ‌را‌ نمودند ‌با‌ هزار عيب‌ ديگر. ] (آیه 90)- سر انجام به عنوان یک جمع بندی و نتیجه گیری فشرده و کوتاه

است كه در آنجا ديگر مانند دنيا در پى عيب جويى يكديگر نيستند، چون غل و كينه ها از دل هايشان بيرون رفته است، و عيب جويى بخاطر كينه درونى است، و اين خود يك

بملاحظه مستور شدن دو شاخش عمامه بسر گذارد و تصوّر نشود كه شاخ عيب است و بايد پيغمبر از عيب مبرّى باشد چون ممكن است در دو جانب سرش ارتفاع مختصرى بوده كه

اسلام عيب و عوجى پيدا كنند و بآنوسيله مانع از قبول اسلام مردم شوند و اينجماعت بسيار از وادى حقّ دورند چون‌ جلد 3 صفحه 219 دين اسلام منزّه از عيب و نقص

كريمانه است. «أَجْرٍ كَرِيمٍ» «3» خداوند كريم است؛ هم گناهان را مى‌بخشد، هم عيب‌ها را مى‌پوشاند و هم پاداش را چند برابر مى‌دهد. 1- انسان، موجودى غافل و فريب

برسانند و نبايد در برابر آنها سجده نمود خلاصه آنكه صحبت بتها را ميكرد و در مقام عيب گيرى و چاره‌جوئى براى آنها بود و در نتيجه رأى دادند بأحضار حضرت و گفتند برويد

منع از خيرات و مقصود آنها آنستكه دين خدا و راه حقّ را كج معرّفى نمايند و عيب و نقصى‌ جلد 3 صفحه 72 براى آن در انظار مردم اثبات نمايند لذا آيات الهى را

برسانند و نبايد در برابر آنها سجده نمود خلاصه آنكه صحبت بتها را ميكرد و در مقام عيب گيرى و چاره‌جوئى براى آنها بود و در نتيجه رأى دادند بأحضار حضرت و گفتند برويد

مُكاءً وَ تَصدِيَةً) انفال‌ آيه 35 و معاصي‌ الهيه‌ ‌را‌ مرتكب‌ ميشديد و هزار عيب‌ ديگر. (فَكُنتُم‌ عَلي‌ أَعقابِكُم‌) عقب‌ عقب‌ مي‌رفتيد و دور مي‌شديد ‌که‌

بدون اراده الهى از آينده خبر ندارد. «قُلْ إِنْ أَدْرِي» 5- گفتن نمى‌دانم، عيب نيست. «قُلْ إِنْ أَدْرِي» قُلْ إِنْ أَدْرِي أَ قَرِيبٌ ما تُوعَدُونَ أَمْ

برسانند و نبايد در برابر آنها سجده نمود خلاصه آنكه صحبت بتها را ميكرد و در مقام عيب گيرى و چاره‌جوئى براى آنها بود و در نتيجه رأى دادند بأحضار حضرت و گفتند برويد

برسانند و نبايد در برابر آنها سجده نمود خلاصه آنكه صحبت بتها را ميكرد و در مقام عيب گيرى و چاره‌جوئى براى آنها بود و در نتيجه رأى دادند بأحضار حضرت و گفتند برويد

منع از خيرات و مقصود آنها آنستكه دين خدا و راه حقّ را كج معرّفى نمايند و عيب و نقصى‌ جلد 3 صفحه 72 براى آن در انظار مردم اثبات نمايند لذا آيات الهى را

برسانند و نبايد در برابر آنها سجده نمود خلاصه آنكه صحبت بتها را ميكرد و در مقام عيب گيرى و چاره‌جوئى براى آنها بود و در نتيجه رأى دادند بأحضار حضرت و گفتند برويد

احتياج‌ باين‌ صفات‌ دارد و احتياج‌ نقص‌ ‌است‌ و ذات‌ اقدس‌ خالي‌ ‌از‌ نقص‌ و عيب‌ ‌است‌، بعلاوه‌ تركيب‌ لازم‌ ميآمد و ذات‌ اقدس‌ بسيط ‌است‌ لذا ‌از‌ امير المؤمنين‌

نباشد ‌ يا ‌ كلمه‌اي‌ ‌بر‌ خلاف‌ ‌ يا ‌ خطا و اشتباهي‌ ‌در‌ ‌او‌ ‌شده‌ ‌ يا ‌ عيب‌ و نقصي‌ ‌در‌ ‌او‌ مشاهده‌ شود حاشا و كلا و لذا شخص‌ متهم‌ ‌را‌ مريب‌ گويند،

مى‌انداختند از جبرئيل پرسيد اينها كيانند عرضه داشت اينها كسانى هستند كه عيب جوئى و عيب گوئى از مردم مينمايند بعد جماعتى را مشاهده فرمود كه سرشان را با سنگ

اين دو واژه هر يك معناى بخصوصى دارند، تجسس ‍ به معناى تعقيب و جستجو كردن عيب مردم است ، و تحسس به معناى گوش دادن به گفتگوى مردم است ، و از ابن عباس فرق

كريمانه است. «أَجْرٍ كَرِيمٍ» «3» خداوند كريم است؛ هم گناهان را مى‌بخشد، هم عيب‌ها را مى‌پوشاند و هم پاداش را چند برابر مى‌دهد. 1- انسان، موجودى غافل و فريب

كريمانه است. «أَجْرٍ كَرِيمٍ» «3» خداوند كريم است؛ هم گناهان را مى‌بخشد، هم عيب‌ها را مى‌پوشاند و هم پاداش را چند برابر مى‌دهد. 1- انسان، موجودى غافل و فريب

آثار خارجيّه‌ ‌بر‌ ‌آن‌ مترتّب‌ نسازد مورد مؤاخذه‌ نيست‌ لكن‌ مسلّما نقص‌ و عيب‌ ‌است‌ بايد بطريق‌ علم‌ اخلاقي‌ تدريجا زائل‌ كند، و امّا صفاتي‌ ‌که‌ منشأ

است چون خداوند مثل و مانند و شبيه و عديل و نظير ندارد و محتاج نيست و از هر عيب و نقصى منزّه و مبرّى است .. يَوم‌َ نَحشُرُ المُتَّقِين‌َ إِلَي‌ الرَّحمن‌ِ

نقص برميگردى و بنابراين مقصود از امر فقط اثبات عجز مأمور است از پيدا كردن عيب و نقص در دستگاه‌ جلد 5 صفحه 238 خلقت بتأمّل و نظر نه اثبات عجز او از ادراك

وجوب‌ وجود. و بدلالت‌ التزاميه‌ دلالت‌ دارد ‌بر‌ سلب‌ جميع‌ صفات‌ نقص‌ و عيب‌ ‌از‌ تركيب‌ و تجسم‌ و شريك‌ و غيرها. و اما ‌در‌ مورد ‌آيه‌ دلالت‌ دارد ‌بر‌

شما آن خداى يكتاى بى‌همتائى است كه مستجمع صفات كمال و جلال و منزّه از هر عيب و نقص و مستحق پرستش و ستايش است نه گوساله فاقد عاجز ناتوان كه بسوزانند يا

باطل براى نسبت‌ جلد 3 صفحه 318 دادن تعليم را باو غير فصيح يا داراى عجمه يعنى عيب شباهت بزبان عجمى است و اين آيات بزبان عربى فصيح كه در اعلى درجه فصاحت است

ادله عقليه، اين مطلب محقق آيد كه مقام شامخ نبوت را شايسته شك و ترديد و نقص و عيب نيست، زيرا موجب سلب اطمينان و وثوق به تبليغات ايشان، و آن، نقض غرض الهى است

بايد متخلق باخلاق خدا باشد و بردبار و با گذشت باشد و سرّ كسى را فاش ننمايد و عيب كسى را اظهار نكند بلكه بايد خوبى و احسان و محاسن برادران دينى خود را آشكار

بدون اراده الهى از آينده خبر ندارد. «قُلْ إِنْ أَدْرِي» 5- گفتن نمى‌دانم، عيب نيست. «قُلْ إِنْ أَدْرِي» حَتَّى إِذا رَأَوْا ما يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ

موافق‌ ‌با‌ حكمت‌ و صلاح‌ بندگان‌ صلاح‌ دنيا و آخرت‌ و خالي‌ ‌از‌ نقص‌ و عيب‌ و باطل‌ لذا ميفرمايد إِنّا نَحن‌ُ نَزَّلنَا الذِّكرَ وَ إِنّا لَه‌ُ لَحافِظُون‌َ

كريمانه است. «أَجْرٍ كَرِيمٍ» «3» خداوند كريم است؛ هم گناهان را مى‌بخشد، هم عيب‌ها را مى‌پوشاند و هم پاداش را چند برابر مى‌دهد. 1- انسان، موجودى غافل و فريب

برسانند و نبايد در برابر آنها سجده نمود خلاصه آنكه صحبت بتها را ميكرد و در مقام عيب گيرى و چاره‌جوئى براى آنها بود و در نتيجه رأى دادند بأحضار حضرت و گفتند برويد

است چون خداوند مثل و مانند و شبيه و عديل و نظير ندارد و محتاج نيست و از هر عيب و نقصى منزّه و مبرّى است .. يَوم‌َ نَحشُرُ المُتَّقِين‌َ إِلَي‌ الرَّحمن‌ِ

شما آن خداى يكتاى بى‌همتائى است كه مستجمع صفات كمال و جلال و منزّه از هر عيب و نقص و مستحق پرستش و ستايش است نه گوساله فاقد عاجز ناتوان كه بسوزانند يا

آمده‌ و لازم‌ ميآيد احتياج‌ ‌که‌ ‌خدا‌ احتياج‌ بموجد داشته‌ ‌باشد‌ و هزارها عيب‌ ديگر. ] (آیه 3)- سپس در این آیه به ردّ عقاید نصاری و یهود و مشرکان عرب که

شود. «كَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ» 2- گرچه سياهىِ طبيعى عيب نيست، (نظير سياهى مو و چشم) امّا سياهى عارضى نشانه‌ى حقارت و ذلّت است. «وُجُوهُهُمْ

باطل براى نسبت‌ جلد 3 صفحه 318 دادن تعليم را باو غير فصيح يا داراى عجمه يعنى عيب شباهت بزبان عجمى است و اين آيات بزبان عربى فصيح كه در اعلى درجه فصاحت است

نمى‌كنند يا عاجزند يا حيله‌گر و يا فراموشكار و ذات مقدّس الهى از تمام اين عيب‌ها به دور است. 1- سوگند به پديده‌هاى طبيعى همچون ابر و باد و باران، توجّه

آنها در اداء وظائف شود مشمول مغفرت و رحمت خواهند شد و روزى آنها منزّه از عيب و پاكيزه و خوب خواهد بود در آخرت براى دخول در بهشت و در دنيا براى اجتناب از

برسانند و نبايد در برابر آنها سجده نمود خلاصه آنكه صحبت بتها را ميكرد و در مقام عيب گيرى و چاره‌جوئى براى آنها بود و در نتيجه رأى دادند بأحضار حضرت و گفتند برويد

احترام به شخصيّت مردم است. - وسيله شناخت ديگران است. تا مرد سخن نگفته باشد عيب و هنرش نهفته باشد با مشورت مى‌توان درجه علمى و فكرى و تعهّد و برنامه ريزى

پيرو اديان آسمانى باشد، مسلمان گفته مى‌شود. «مِنَ الْمُسْلِمِينَ» 1- پرسيدن عيب نيست، انبيا هم آنچه را نمى‌دانستند، مى‌پرسيدند. فَما خَطْبُكُمْ‌ ... 2- كيفر

مطلب در محل خود ثابت شده كه حق تعالى منزه است از فعل قبيح و مبرّا از نقص و عيب؛ پس اسناد ختم و طبع و غشاوه به خدا بر سبيل مجاز باشد، به جهت مبالغه و تأكيد

حقایقى همچون بدى ها و ضررهاى جدایى و تنهازیستى روشن مى شود و نیز همسران به عیب هاى خویش پى مى برند و همین موجب رجوع و بازگشت به زندگى مشترک و حل مشکل طلاق

است چون خداوند مثل و مانند و شبيه و عديل و نظير ندارد و محتاج نيست و از هر عيب و نقصى منزّه و مبرّى است .. لا يَملِكُون‌َ الشَّفاعَةَ إِلاّ مَن‌ِ اتَّخَذَ

‌بر‌ قلب‌ ‌آنها‌ و مهر قلب‌ حب‌ شهوات‌ و عناد و عصبيت‌ و كبر و نخوت‌ و هزار عيب‌ ديگر ‌است‌. فَهُم‌ لا يَفقَهُون‌َ فهم‌ و ادراك‌ و شعور و عقل‌ بكلي‌ رخت‌

شما آن خداى يكتاى بى‌همتائى است كه مستجمع صفات كمال و جلال و منزّه از هر عيب و نقص و مستحق پرستش و ستايش است نه گوساله فاقد عاجز ناتوان كه بسوزانند يا

ميگويند تو رافضي‌ هستي‌ و صحابه ‌رسول‌ اللّه‌ ‌را‌ لعن‌ ميكني‌ و ‌بر‌ ‌آنها‌ عيب‌ و نقص‌ ميشماري‌ شيعه‌ ‌در‌ جواب‌ ‌آن‌ ‌گفت‌ (‌من‌ لعن‌ واحدا ‌من‌ الصحابة

برسانند و نبايد در برابر آنها سجده نمود خلاصه آنكه صحبت بتها را ميكرد و در مقام عيب گيرى و چاره‌جوئى براى آنها بود و در نتيجه رأى دادند بأحضار حضرت و گفتند برويد

التُّرابِ» آرى خلافكار، به خاطر شرمندگى رويى براى جلوه در جامعه ندارد و سعى مى‌كند عيب‌ها و خلافكارى‌هاى خود را پنهان كند. كلمه «دسيسه» نيز به كار زشتى گفته مى‌شود

التُّرابِ» آرى خلافكار، به خاطر شرمندگى رويى براى جلوه در جامعه ندارد و سعى مى‌كند عيب‌ها و خلافكارى‌هاى خود را پنهان كند. كلمه «دسيسه» نيز به كار زشتى گفته مى‌شود

متعرض كسى نشود، با وجود بر اين عرض تو را حلال دانند. حق تعالى ايشان را عتاب و عيب فرمود. «1» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ لا أُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَدِ

ثباتش‌ هميشه‌ هست‌ ‌که‌ مخلد هستند ‌در‌ ‌آنها‌ سؤال‌: دنياء ‌با‌ ‌اينکه‌ همه‌ عيب‌ و مذمت‌ ‌براي‌ چه‌ خداوند خلق‌ فرمود جواب‌: دنيا دار تكميل‌ ‌است‌ ‌که‌ بايد

متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين نيست بلكه چون خدايان شما ديدند اينمرد عيب‌جوئى از آنها ميكند و شما را دعوت بپرستش غير مينمايد بخشم آمدند و طراوت و خرمى

يُؤمِنُون‌َ) ‌بعد‌ ‌از‌ رحمت‌ ‌در‌ دنيا باعث‌ نزول‌ بلاء و هلاكت‌ و هزار عيب‌ ديگر. و ‌در‌ آخرت‌ گرفتار عذاب‌ ابدي‌. (فَادخُلُوا أَبواب‌َ جَهَنَّم‌َ خالِدِين‌َ

باطل براى نسبت‌ جلد 3 صفحه 318 دادن تعليم را باو غير فصيح يا داراى عجمه يعنى عيب شباهت بزبان عجمى است و اين آيات بزبان عربى فصيح كه در اعلى درجه فصاحت است

باطل براى نسبت‌ جلد 3 صفحه 318 دادن تعليم را باو غير فصيح يا داراى عجمه يعنى عيب شباهت بزبان عجمى است و اين آيات بزبان عربى فصيح كه در اعلى درجه فصاحت است

التُّرابِ» آرى خلافكار، به خاطر شرمندگى رويى براى جلوه در جامعه ندارد و سعى مى‌كند عيب‌ها و خلافكارى‌هاى خود را پنهان كند. كلمه «دسيسه» نيز به كار زشتى گفته مى‌شود

موافق‌ حكمت‌ و مصلحت‌ بجا و بموقع‌ مقابل‌ باطل‌ ‌است‌ ‌که‌ واقعيت‌ ندارد ‌با‌ عيب‌هاي‌ ديگر و ‌از‌ جانب‌ پروردگار تو ‌است‌ زيرا قبل‌ ‌از‌ بعثت‌ مشاهده‌ كرده‌

(31) ‌پس‌ چون‌ شنيد مقاله‌ زنها ‌را‌ ‌که‌ ‌در‌ اطراف‌ نزد زنهاي‌ ديگر دارند عيب‌ ‌او‌ و مذمّت‌ ‌او‌ ‌را‌ ميكنند و ‌لو‌ ‌در‌ ظاهر ‌در‌ حضور ‌او‌ جرئت‌ اظهاري‌

فاسد كردي‌ و فرستادي‌ ‌در‌ مراكزي‌ ‌که‌ بيدين‌ برگردد و تارك‌ الصلاة و هزار عيب‌ جلد 17 - صفحه 46 ديگر تمام‌ عقوبات‌ ‌او‌ ‌بر‌ ‌شما‌ ‌هم‌ بار ميشود: «‌من‌

متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين نيست بلكه چون خدايان شما ديدند اينمرد عيب‌جوئى از آنها ميكند و شما را دعوت بپرستش غير مينمايد بخشم آمدند و طراوت و خرمى

متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين نيست بلكه چون خدايان شما ديدند اينمرد عيب‌جوئى از آنها ميكند و شما را دعوت بپرستش غير مينمايد بخشم آمدند و طراوت و خرمى

«لَيْسَ بِأَمانِيِّكُمْ وَ لا أَمانِيِّ أَهْلِ الْكِتابِ» 4- در انتقاد يا رفع عيب، از خودتان شروع كنيد. جمله‌ «لَيْسَ بِأَمانِيِّكُمْ» قبل از جمله‌ «أَمانِيِّ

آنها در اداء وظائف شود مشمول مغفرت و رحمت خواهند شد و روزى آنها منزّه از عيب و پاكيزه و خوب خواهد بود در آخرت براى دخول در بهشت و در دنيا براى اجتناب از

از زمين پديد آورد و آنگاه كه شما در شكم مادرانتان جنين بوديد، پس خود را بى‌عيب نشماريد كه او به تقواپيشگان داناتر است. «فواحش» جمع «فاحشة» به هر گناهى گفته

الّا اللّه و من براى تو در قيامت شهادت خواهم داد. ابوطالب در جواب گفت: اگر عيب‌جوئى زنان قريش نبود و موضوع اسلام مرا حمل بر جزع و ناتوان بودن نمي‌نمودند

متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين نيست بلكه چون خدايان شما ديدند اينمرد عيب‌جوئى از آنها ميكند و شما را دعوت بپرستش غير مينمايد بخشم آمدند و طراوت و خرمى

باطل براى نسبت‌ جلد 3 صفحه 318 دادن تعليم را باو غير فصيح يا داراى عجمه يعنى عيب شباهت بزبان عجمى است و اين آيات بزبان عربى فصيح كه در اعلى درجه فصاحت است

كه تنزيه نمايد پروردگار خود را كه برتر و بالاتر است از آنكه وصف شود از هر عيب و نقص و قصور و فتورى و اينكه فرموده تنزيه نما نام پروردگارت را شايد جلد 5

را در گريبانت كن چون بيرون آرى سفيد و درخشنده باشد بدون علّت و مرض پيسى و عيب ديگرى و چون از امرى ترس بر تو غالب شود بازوهاى خود را ببدنت بچسبان و دستت

در آورد و آنها را عبرت براى عالميان قرار داد. 4- اشعار به آنكه آنچه كفار عيب مى‌كردند و انكار داشتند نسبت به مؤمنان امرى پسنديده و صواب بود. زيرا ايمان

پيشين نيز غذا مى‌خوردند و در بازارها راه مى‌رفتند. 1- برخى از مردم، كمال را عيب و نقص مى‌بينند. «ما لِهذَا الرَّسُولِ» (زندگى عادّى و حضور در ميان مردم، براى

متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين نيست بلكه چون خدايان شما ديدند اينمرد عيب‌جوئى از آنها ميكند و شما را دعوت بپرستش غير مينمايد بخشم آمدند و طراوت و خرمى

قومى از اهل ايمانند كه احيانا معاصى از آنها صادر ميشود كه در نظر اهل ايمان عيب است و كراهت دارند از آن و اميد است خدا بپذيرد توبه آنها را و نيز عياشى از

سرگين در آن اثر نموده و نه رنگ خون بلكه خالص از هر دو است و صافى از هر غش و عيب و در كافى از امام صادق عليه السّلام از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم

منع از خيرات و مقصود آنها آنستكه دين خدا و راه حقّ را كج معرّفى نمايند و عيب و نقصى‌ جلد 3 صفحه 72 براى آن در انظار مردم اثبات نمايند لذا آيات الهى را

منع از خيرات و مقصود آنها آنستكه دين خدا و راه حقّ را كج معرّفى نمايند و عيب و نقصى‌ جلد 3 صفحه 72 براى آن در انظار مردم اثبات نمايند لذا آيات الهى را

وسيله‌ى مناسبى براى شناخت حقيقت افراد است. حَتَّى يَتَبَيَّنَ‌ ... 5- همه جا عيب‌پوشى ارزش نيست، گاهى بايد افشاگرى كرد. حَتَّى يَتَبَيَّنَ‌ ... وَ تَعْلَمَ

خود خلوت مى‌كنند، نمازشان با كسالت و انفاقشان با كراهت است. نسبت به مؤمنان عيب‌جو و نسبت به پيامبر صلى الله عليه و آله موذى‌اند. از جبهه فرارى و نسبت به

تبصره: اين مطلب محقق شده كه حق تعالى منزه باشد از فعل قبيح و مبرا از نقص و عيب، بنابراين اسناد طبع به ذات سبحانى بر سبيل مجاز است نه بر سبيل مبالغه و تأكيد،

به تواضع وا مى‌دارد. «أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي»* 6- تا مرد سخن نگفته باشد، عيب وهنرش نهفته باشد. «فَلَمَّا كَلَّمَهُ قالَ» 7- در گزينش‌ها، مصاحبه حضورى نيز

متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين نيست بلكه چون خدايان شما ديدند اينمرد عيب‌جوئى از آنها ميكند و شما را دعوت بپرستش غير مينمايد بخشم آمدند و طراوت و خرمى

متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين نيست بلكه چون خدايان شما ديدند اينمرد عيب‌جوئى از آنها ميكند و شما را دعوت بپرستش غير مينمايد بخشم آمدند و طراوت و خرمى

نقص برميگردى و بنابراين مقصود از امر فقط اثبات عجز مأمور است از پيدا كردن عيب و نقص در دستگاه‌ جلد 5 صفحه 238 خلقت بتأمّل و نظر نه اثبات عجز او از ادراك

صفات‌ توضيح‌ ‌آن‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌هر‌ كمالي‌ امر وجودي‌ ‌است‌ و ‌هر‌ عيب‌ و نقصي‌ امر عدمي‌ ‌است‌ ‌که‌ فاقد كمال‌ ‌است‌ و چون‌ گذشت‌ ‌که‌ حضرت‌ حق‌

التُّرابِ» آرى خلافكار، به خاطر شرمندگى رويى براى جلوه در جامعه ندارد و سعى مى‌كند عيب‌ها و خلافكارى‌هاى خود را پنهان كند. كلمه «دسيسه» نيز به كار زشتى گفته مى‌شود

گيريم‌ و بوظايف‌ ديني‌ عمل‌ كنيم‌. مَن‌ تَذَكَّرَ ‌هر‌ ‌که‌ بخواهد متذكر شود و عيب‌ بزرگتر اينكه‌ ‌بر‌ فرض‌ اينكه‌ برگردند باز همين‌ اشتغالات‌ مانع‌ ميشود چنانچه‌

عاقبت‌ نميگردد. (قال‌َ اهبِطا) هبوط تنزّل‌ ‌است‌ ‌از‌ بهشت‌ ‌که‌ هيچگونه‌ عيب‌ و نقصي‌ ‌در‌ ‌او‌ نبود و هيچگونه‌ بلا و مصيبتي‌ نداشت‌ نزول‌ ‌در‌ دنيا ‌که‌

نفوس را به سبب او، مبين، و او را بدين امر عظيم منصوب نمايد، البته عارى از هر عيب و نقصى بوده باشد و به هيچ وجه من الوجوه مرتكب گناهى نگردد، تا مصدر امر الهى

اضافه‌اش‌ نامند» و مانند سبّوح‌ و قدّوس‌ ‌که‌ دلالت‌ ‌بر‌ تنزيه‌ باري‌ ‌از‌ صفات‌ عيب‌ و نقص‌ دارد و ‌اينکه‌ صفات‌، صفات‌ ذاتيّه‌ و عين‌ ذات‌ ‌است‌ نه‌ زائد ‌بر‌

‌خود‌ ‌را‌ ‌از‌ ‌براي‌ ديني‌ ‌که‌ حنيف‌، پاك‌ و پاكيزه‌ و خالي‌ ‌از‌ ‌هر‌ عيب‌ و نقصي‌ ‌است‌ ‌که‌ خداوند فطرت‌ جميع‌ ناس‌ ‌را‌ ‌بر‌ ‌او‌ قرار داده‌ و خلق‌

متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين نيست بلكه چون خدايان شما ديدند اينمرد عيب‌جوئى از آنها ميكند و شما را دعوت بپرستش غير مينمايد بخشم آمدند و طراوت و خرمى

شما آن خداى يكتاى بى‌همتائى است كه مستجمع صفات كمال و جلال و منزّه از هر عيب و نقص و مستحق پرستش و ستايش است نه گوساله فاقد عاجز ناتوان كه بسوزانند يا

خدا و روز قيامت دارد، در مجلسى كه در آن امامى سبّ مى‌شود و يا از مسلمانى عيب‌جويى مى‌گردد نمى‌نشيند. «2» حضرت على عليه السلام «مجالسة الاشرار تورث سوء

عمارت و مجلس نقصى يابد. همه توجه، و عيبى نيافتند. ناگاه درويشى درآمد گفت: دو عيب دارد: يكى آنكه اين عمارت خراب، و ديگر آنكه مجلسيان تماما خواهند مرد. پادشاه

رفع كند خدا حوائج دنيا و آخرتش را آسان كند، و هر كه عيب مؤمنى را كه از آن ميترسد بپوشاند، خدا ۷۰ عيب دنيوى و اخروى او را بپوشاند، آنگاه فرمود: تا زمانى

‌آيه‌ شريفه‌: وَ لا تَلمِزُوا أَنفُسَكُم‌ وَ لا تَنابَزُوا بِالأَلقاب‌ِ«2» (عيب‌ جويي‌ نكنيد بعضي‌ ‌از‌ بعض‌ ديگر، و بنامهاي‌ زشت‌ يكديگر ‌را‌ نخوانيد) بنا

سرگين در آن اثر نموده و نه رنگ خون بلكه خالص از هر دو است و صافى از هر غش و عيب و در كافى از امام صادق عليه السّلام از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم

و تمام اين نعم بنحو اتم اكمل اعلى در آنجا موجود است نهايت آنكه خالى از هر عيب و فساد و كثافت و كدورت و كسالت و ملالتى است كه براى اينها در دنيا است پس عاقل

آمده است، يعنى ما بايد براى خدا آن احترام وقداستى را بپذيريم كه هيچ‌گونه عيب ونقصى براى او تصوّر نشود. نه تنها ذات او، بلكه نام او نيز بايد منزّه باشد

‌که‌ اطلاق‌ شي‌ء ‌بر‌ ‌او‌ صحيح‌ ‌باشد‌ و تسبيح‌ راجع‌ بصفات‌ سلبيّه‌ ‌است‌ عيب‌ و نقص‌ و احتياج‌ ‌در‌ ‌او‌ نيست‌ تحميد تمجيد حق‌ ‌است‌ ذاتا و صفة و افعالا

تمام مخلوق خدا فضيلت است، كسى كه نسبت بچيزى از احكام او عيب گيرد مانند كسيست كه بر رسول خدا (ص) عيب گرفته است و هر كه او را در امرى كوچك يا بزرگ رد كند در

عليه السّلام فرمود: سودمندترين چيزها براى آدمى آن است كه جلوتر از ديگران عيب خويش را دريابد، و سخت‏ترين كارها پنهان كردن مستمندى و ندارى (يعنى آبرو دارى

همين دليل از هر گونه عيب و نقص ، منزه و مبرى است ، «و تمام موجوداتى كه در آسمان و زمين هستند براى او تسبيح مى گويند» و او را از هر عيب و نقصى پاك مى شمرند

او و بيرون رفتنش از نزد او (يعنى آمد و شدش در نزد او)، بر او عيب و زشت است كه مردم آن را عيب مى‏كنند».

آخرين عامل و علتى كه باعث زمينى شدن آندو شد، همان مسئله ظاهر شدن عيب آندو بود، و عيب نامبرده هم بقرينه ايكه فرموده : (بر آن شدند كه از برگهاى بهشت بر خود

طعنه مى زند و عيب جويى و خرده گيری هايى مى كند كه در واقع عيب نيست. و اصل مادۀ «همز» به معناى شكستن است، و كلمۀ «لمز» نيز، به معناى عيب است. پس ‍ «هُمَزه»

العدل اذا عدل فيه و ان قلّ. «3» فرمود: بترسيد از خدا و عدالت كنيد، زيرا شما عيب دانيد بر كسانى كه عدالت نكنند، پس سزاوار نيست بجا آوريد عملى را كه به آن ملامت

افاضه صحت‌ و مرض‌ و غنا و فقر تماما موافق‌ حكمت‌ و مصلحت‌ و خالي‌ ‌از‌ ‌هر‌ عيب‌ و نقص‌ ‌است‌. (المَلِك‌ُ الحَق‌ُّ) مالك‌ الملوك‌ الثابت‌ الذي‌ ‌لا‌ يزول‌

صورتى كه در فقر و ندارى نياز بشخص بخيل نهفته است، و در فساد و تبهكارى جستجوى عيب معيوبان خفته است، و در نابخردى تلافى كردن بنافرمانى و گناهان (نابخردان) موجود

نكنيد، زيرا هر كه از عيوب آنها دنباله‏گيرى كند، خدا از عيب او دنباله‏گيرى كند و هر كه را خدا دنبال عيب برآيد رسوايش كند گرچه در خانه‏اش باشد. رسول خدا (ص)

نمودم و در آخرش يك سوره قرآن با آب طلا نوشته بود كه به آن حضرت وانمودم، هيچ عيب و نكوهشى از آن نكرد جز از نوشتن قرآن با آب طلا و فرمود: خوش ندارم كه قرآن

بعضى از كلام مرتبط به هم چند سال به بيفتد. بعضى ديگر از ايشان گفته اند: چه عيب دارد كه آيه مورد بحث هم مكى باشد، و از علمایى خبر دهد كه بعدها در مدينه مسلمان

نكنيد، زيرا هر كه از عيوب آنها دنباله‏گيرى كند، خدا از عيب او دنباله‏گيرى كند و هر كه را خدا دنبال عيب برآيد رسوايش كند گرچه در خانه‏اش باشد. حضرت صادق عليه

فراگير است. (۸۴) و اى مردم ! پيمانه و وزن را با عدالت وفا كنيد و بر اشياء مردم عيب مگذاريد و از حق آنان نكاهيد و در زمين فساد مكنيد. (۸۵) سودى كه خدا در معامله

«شأن نزول»: هرگاه حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله در خطبه، منافقان را عيب نمودى، از مسجد بيرون آمده بر طريق استهزاء از علماى صحابه پرسيدى كه اين مرد

اعظم‌ جميع‌ صفات‌ ذاتيه‌ ‌است‌ و شامل‌ تمام‌ ‌آنها‌ ‌است‌ و لازمه‌ ‌آن‌ سلب‌ عيب‌ و نقص‌ و احتياج‌ ‌است‌. و مفاد ‌اينکه‌ جمله‌ اينست‌ ‌که‌ نه‌ فعل‌ حج‌ ‌بر‌

مطلق او دلالت نموده با زبان حال او را تسبيح و ساحت قدس و كبريائيش را از هر عيب و احتياجى تنزيه مى كنند، همچنانكه فرموده : «و ان من شى ء الا يسبح بحمده »

۵ كِتَابُ الْمَعِيشَة‏‏‏ بَابُ مَنْ يَشْتَرِي الرَّقِيقَ فَيَظْهَرُ بِهِ عَيْبٌ وَ مَا يُرَدُّ مِنْهُ وَ مَا لَا يُرَد موضوعات :

عورات لكم ). «عورة » در اصل از ماده «عار» به معنى «عيب » است و از آنجا كه آشكار شدن آلت جنسى مايه عيب و عار است در لغت عرب به آن عورت اطلاق شده . كلمه «عورة

۵ كِتَابُ الْمَعِيشَة‏‏‏ بَابُ مَنْ يَشْتَرِي الرَّقِيقَ فَيَظْهَرُ بِهِ عَيْبٌ وَ مَا يُرَدُّ مِنْهُ وَ مَا لَا يُرَد موضوعات :

قَالَ إِنْ كَانَ مِثْلُهَا تَحِيضُ وَ لَمْ يَكُنْ ذَلِكَ مِنْ كِبَرٍ فَهَذَا عَيْبٌ تُرَدُّ مِنْهُ‏

مَنْ زَوَّجَ اِمْرَأَةً فِيهَا عَيْبٌ دَلَّسَتْهُ وَ لَمْ تُبَيِّنْ ذَلِكَ لِزَوْجِهَا فَإِنَّهُ يَكُونُ لَهَا اَلصَّدَاقُ بِمَا اِسْتَحَلَّ مِنْ فَرْجِهَا

۵ كِتَابُ الْمَعِيشَة‏‏‏ بَابُ مَنْ يَشْتَرِي الرَّقِيقَ فَيَظْهَرُ بِهِ عَيْبٌ وَ مَا يُرَدُّ مِنْهُ وَ مَا لَا يُرَد موضوعات :

۵ كِتَابُ الْمَعِيشَة‏‏‏ بَابُ مَنْ يَشْتَرِي الرَّقِيقَ فَيَظْهَرُ بِهِ عَيْبٌ وَ مَا يُرَدُّ مِنْهُ وَ مَا لَا يُرَد موضوعات :

فِي رَجُلٍ اِشْتَرَى هَدْياً وَ كَانَ بِهِ عَيْبٌ عَوَرٌ أَوْ غَيْرُهُ فَقَالَ إِنْ كَانَ قَدْ نَقَدَ ثَمَنَهُ فَقَدْ أَجْزَأَ عَنْهُ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ

اَلرَّجُلُ وَ عَلَيْهِ خَرَاجُهَا فَقَالَ لاَ بَأْسَ إِلاَّ أَنْ يَسْتَحِيَ مِنْ عَيْبِ ذَلِكَ‏

ذَلِكَ فَمَا كَانَ مِنْ عَظْمٍ كُسِرَ فَجُبِرَ عَلَى غَيْرِ عَثْمٍ وَ لاَ عَيْبٍ وَ لَمْ يُنَقَّلْ مِنْهُ عِظَامٌ فَإِنَّ دِيَتَهُ مَعْلُومَةٌ فَإِنْ أُوضِحَ

عليه السّلام فرمود: على عليه السّلام كنيزى را كه با او همبستر شده‏اند به عيب پس نمى‏داد لكن تفاوت قيمت را مى‏ستاند و مى‏فرمود: به خدا پناه مى‏برم كه براى

وَقْعَةً وَاحِدَةً لَمْ يُفَرَّقْ بَيْنَهُمَا وَ اَلرَّجُلُ لاَ يُرَدُّ مِنْ عَيْبٍ

كه او را در حال سلامت و در حال افضاء قيمت كنند، و تفاوت قيمت ميان سلامت و عيب را معيّن كردند و زن را بدادن غرامت آن واداشت، و او را مجبور فرمود: كه‏ كنيز

خريديم، و بال و پرش را چيديم، و آن را بمكّه برديم، و اهل مكّه اين كار را عيب كردند، پس كرب طى پيام از امام صادق عليه السّلام در اين باره سؤال كرد. آن حضرت

كرده بود نمى‏شود آنان را جدا كرد، و مرد بعيب ردّ نمى‏شود يعنى نميتوان بصرف عيب كه در مرد مشاهده شود نكاح را فسخ كرد.

آن حضرت فرمود: سه چيز است كه اگر در كسى بود بخوبى او اميدى نرود: كسى كه از عيب شرم ندارد، و در نهان از خدا نترسد، و در پيرى (از گناه) دست نكشد. يكى از وابستگان

اى مردمان كه هر كس ماه رمضان بر او وارد شود، در حالى كه سالم و پيراسته از عيب و مرض باشد، پس روز آن ماه را روزه بدارد، و بخشى از شب آن را به تلاوت قرآن

حَمَلَ اَلزَّكَاةَ فَأَعْطَاهَا عَلاَنِيَةً لَمْ يَكُنْ عَلَيْهِ فِي ذَلِكَ عَيْبٌ وَ ذَلِكَ أَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَرَضَ فِي أَمْوَالِ اَلْأَغْنِيَاءِ

احتلام فعل شيطان و خيال شيطانى است و خداى تبارك و تعالى دوستان خود را از اين عيب پناه داده. پس جواب آن حضرت رسيد كه: «حال ائمّه در عالم خواب همان حال ايشان

مِنْ رَبِّكَ» 7- در برابر خدا بايد مؤدّبانه سخن گفت. حضرت خضر آنجا كه سخن از عيب و نقص است، به خود نسبت مى‌دهد، «فَأَرَدْتُ أَنْ أَعِيبَها» و آنجا كه محدوده‌ى

امكان مادى و تركيب مجرد شود، اين قسم از اسماء، احسن الاسماءاند، چون نقص و عيب در آنها نيست و چون چنين است همين اسماء لايق اند كه در حق خداى تعالى اطلاق

وديده‏بان و رهنماى او كه با او خيانت نمى‏كند، و بر او ستم نمى‏كند، و او را عيب نمى‏كند، و او را وعده‏اى نمى‏دهد كه آن را خلف كند».

بدى، و تفريق نمايندگان بين دوستان، ظلم كننده نسبت به كسانى كه برى هستند از عيب؛ اين جماعت را نظر لطف نفرمايد خداوند سبحان بسوى ايشان روز قيامت، و تزكيه نفرمايد

توبه، 100. «6». توبه، 63. «7». احزاب، 4. جلد 9 - صفحه 529 قرار نداده است.) 2- عيب‌ها را از ريشه برطرف كنيد. مودت دشمنان خدا انسان را به گرايش‌هاى فكرى، عملى

نيفتند وقتى كه پسر خواندگان طلاق داده باشند زنانشان را او اين وصلت براى كسى عيب و عار نباشد براى اقدام تو بآن و تمام اينها مقدّر الهى بود كه بايد در خارج

كرديم ، به طورى كه احدى مطلع نشود، چون عيب است ، و پنهان داشتن عيب بهتر است . اشكال اين وجه اين است كه پوشاندن عيب به خاطر ترس از ملامت ملامت كنندگان است

____________________ (۱). و فصيح، آن است كه در كلامش چيزى نباشد كه بر آن عيب شود. (مترجم)

در خيرات، و رهنماى او كه با او خيانت نمى‏كند، و بر او ستم نمى‏كند، و او را عيب نمى‏كند، و او را وعده‏اى نمى‏دهد كه آن را خلف كند». المائدة ٢٩ المعارج ١٢

هادى (عليه السّلام ) در جواب فرمود: اما سجده كردن يعقوب و پسرانش براى يوسف عيب ندارد، چون سجده براى يوسف نبوده ، بلكه اين عمل يعقوب و فرزندانش طاعتى بوده

مى كند كه يكى از شوون اشياء واقعه در منزل هستى و مسير بقا اين است كه آنچه عيب و نقص در خود مى بيند يا عارضش مى شود از بين برده و خود را تكميل نمايد، و نيز

اندازه نمودن، يا به اعضا كه از براى او عضوها قرار دهد. برتر است خدا از اين عيب كه ايشان مى‏گويند؛ برترى بزرگ».

تصديق كن و آنها را دروغگو بشمار، مبادا چيزى را بر زيان او افشاء كنى كه موجب عيب و زشتى او گردد و آبرويش را ببرد، و در نتيجه از زمره كسانى شوى كه خداوند در

حقيقت به خاطر لطف بيان است كه با صراحت عنوان طلاق كه براى زنان و حتى مردان عيب است مطرح نشود گوئى اين دو به يكديگر نيازى داشته اند كه مدتى زندگى مشترك داشته

المؤمنين عليه السلام فرمود كه: با واليان خود خيانت مكنيد، و رهنمايان خود را عيب مكنيد، و به امامان خود جاهل مباشيد، و از عهد وبيعت خود رو گردان و پراكنده

چون بميرد، بر سر قبرش رود و او را زيارت كند، و آنكه بر او ستم نكند، و او را عيب نكند، و با او خيانت ننمايد و او را وا گذارد، و او را تكذيب نكند و به دروغ

نگهدار اى كسى كه بر گناهانت پرده پوشى شده و بخودت بنگر (و ببين خودت چه اندازه عيب و گناه دارى) و سپاسگزار آن خدائى را كه روى (گناهان و عيوب) تو پرده پوشيده

گردم من همسايه‏اى دارم كه نماز خواندن و صدقه دادن و حج رفتنش بسيار است و عيب ظاهرى ندارد فرمود عقلش چطور است گفتم: عقل‏ درستى ندارد فرمود: پس با آن اعمال

صدائى شنيد: كه ميگفت : اى ابراهيم براى خاطر تنها يك عيب از ميان ما بيرون رفتى ، و وقتى برگشتى با دو تا عيب آمدى ، از ميان ما بيرون شو، و ديگر حق ندارى بسوى

كه ترس از خداى عز و جل او را از ترس از مردم مشغول كرده. خوشا بحال كسى كه عيب خودش او را از (تفحص و دقت در) عيوب برادران با ايمانش باز دارد. خوشا بحال كسى

هر يك به نوبه خود چنين محبتى را در ايام طفوليت از پدر ديده بوده اند و ديگر عيب جويى و مذمت پدر معنا نداشت ، بلكه دليلى كه آورده و گفته بودند: آخر ما نيرومنديم

اينگونه ترس و وحشت اگر افراطى نباشد عيب و نقص ‍ نيست ، و حتى شجاعترين افراد در زندگى خود گاه با آن روبرو مى شوند، عيب و نقص آن است كه در زندگى اجتماعى در

هر صبح و شام » جز به تداوم توجه به پروردگار و تنزيه و تقديس مداوم او از هر عيب و نقص ‍ حاصل نمى گردد، و مى دانيم كه ياد خدا براى روح و جان انسان همچون غذا

عليه و آله و سلّم ) يك نوع ايثار و فداكارى از خود نشان داده ، و به هيچوجه عيب و ايرادى متوجه آنها نيست ، چرا كه در برابر حكم خدا تسليم شده اند اضافه مى

سجده نمود و گفت كه: «تسبيح مى‏كنم تو را و تو را پاك و منزه مى‏شمارم از نقص و عيب تشبيه. تو را نشناختند و تو را به يگانگى پرستش نكردند. پس از اين جهت، تو را

نام پروردگار بزرگت تسبيح بگو، تفسير نمونه جلد ۲۴ صفحه ۴۸۶ و او را از هرگونه عيب و نقص منزه بشمار» (فسبح باسم ربك العظيم ). قابل توجه اينكه مضمون اين آيه و

خود غافل است و عيب خود را نمى‌بيند بايد خود را امتحان كند و از دوستان عاقل خيرخواه خيرگو بپرسد و خود را از عيوب پاك نمايد و انصافا اين عيب بزرگى است كه كمتر

پنهانى را آشكار مى سازد و حرمت جامعه را جريحه دار مى كند. اگر مى بينيم دستور عيب پوشى داده شده يك دليلش همين است كه گناه جنبه عمومى و همگانى پيدا نكند. اگر

چطور تسبيح و تحميد خدا رضا مى آورد؟ وجهش اين است كه تنزيه فعل خدا را نقص ‍ و عيب ، و او را به ثناى جميل ياد كردن و مداومت در اين كار باعث مى شود انسان انس

باشد) در اين هنگام ما روح خود را به سوى او فرستاديم و او در شكل انسانى بى عيب و نقص بر مريم ظاهر شد. ۱۸ - او (سخت ترسيد و) گفت من به خداى رحمن از تو پناه

كتاب آسمانى نيست بلكه ساخته مغز بشر كم اطلاعى است كه علم و دانش را براى آدم عيب مى پندارد و آدم را به گناه علم و دانش مستحق رانده شدن از بهشت خدا مى شمرد

است، شما ميگوئيد: من اميدتان را قطع كردم و چنين عقيده داريد، خدا را شكر كه عيب دينى بر من نگرفتيد. و اما آنچه مرا از پيوند با شما بازداشت همان (سوء عقيده

جنگها كه در حقيقت جهاد آزادى بخش انسانها محسوب مى شدند نه تنها براى مذاهب عيب نبودند بلكه نقطه قوت آنها به حساب مى آيند، درگيريهايى كه پيامبر اسلام (صلى

، با ويژگيهاى بسيار ديگر. تفسير نمونه جلد ۱۹ صفحه ۲۸۳ و اين براى پيامبران عيب و نقصى محسوب نمى شود كه براى خود تقاضاى معجزه ويژه اى كنند، تا وضع آنها را

وادار به ترك اعتياد و يا رفتن از راه امن و امان و خوددارى از راه خطرناك كنند عيب دارد؟ سؤ ال دوم - چگونه كوه بالاى سر آنها قرار گرفت ؟ پاسخ - بعضى از مفسران

داستان نوح و لوط جاسوسى كردن به نفع كفار است نه خيانت ناموسى . اصولا اين عيب از عيوب تنفر آميز محسوب مى شود و مى دانيم محيط زندگى شخصى پيامبران بايد از

بودند، بايد قبول كنى كه بت پرستى آنان نيز درست بوده و تو به ناحق بت ها را عيب مى گويى. و اگر مى پندارى تو بهتر از آنانى، پس حرف بزن تا بشنويم. به خدا سوگند،

درجات (فوقالعاده اى ) نزد پروردگارشان است و براى آنها آمرزش و روزى بى نقص و عيب تفسير نمونه جلد ۷ صفحه ۸۶ تفسير : پنج صفت ويژه مؤ منان در آيه گذشته به تناسب

كاخهاى پر زرق و برق كه معمولا از طريق ظلم و ستم بر محرومان حاصل مى شود نه تنها عيب نيست بلكه افتخار است و كرامت و ارزش . تعبير به «مهين » (پست ) ممكن است اشاره

نشستن آنها در كنار ياران فقير پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) براى آنها عيب و نقص بزرگى است ، بيخبر از اينكه اسلام آمده تا به اينگونه امتيازات پوچ و بى

حركت درآمد و لباس موسى را با خود برد، و بنى اسرائيل بدن او را ديدند كه هيچ عيب و نقصى نداشت ! ۵ - بهانه جوئيهاى بنى اسرائيل يكى ديگر از عوامل آزار موسى (عليه

كسى دست بهم داد قدرت ديگرى باقى نمى گذارد كه عليه او قيام كند يا در كارهايش عيب جوئى و خرده گيرى نمايد. نكاتى چند در عبارت : «ان تعذبهم فانهم عبادك وان تغفرلهم

در گريبان تا زير بغل فرو بر، به هنگامى كه خارج مى شود سفيدى و درخشندگى بى عيب و نقصى دارد و اين معجزه ديگر است » (طه ۲۲). ۳ به معنى دليل و نشانه خداشناسى

مقدس خداى تعالى نيست، از قبيل عجز، جهل، ظلم، غفلت و نظائر آن از هر صفت نقص و عيب را، به خدا منسوب مكن. و كوتاه سخن اين كه: تنزيه نام خدا اين است كه وقتى سخن

سراهاى ننگينى بر پا نموده و به حقوق زنان و همسران خود تجاوز كرده اند، ولى اين عيب از قانون نيست و اعمال آنها را نبايد به حساب دستورهاى اسلام گذاشت ، كدام قانون

رمانى مانند ساير رمانها بود البته اين انتقال به داستانى در خلال داستانى ديگر عيب شمرده مى شد، و ليكن قرآن كريم كتاب هدايت و دلالت و حكمت است ، از هر قضيه و

مشهور شده اى ، و به همين جهت مخالفان ما از تو مذمت مى كنند، من دوست داشتم عيب بر تو نهم تا دفع شر آنها شود، آنچنان كه خداوند از زبـان دوسـت عـالم مـوسـى

الذين آمنوا). «ليمحص » از ماده تمحيص به معنى پاك نمودن چيزى است از هر گونه عيب . آنها مى بايست براى پيروزيهاى آينده در چنين بوته آزمايشى قرار گيرند و عيار

حالت اولش باز مى گردانيم (۲۱) و دستت را به گريبان خود ببر تا نورانى بدون عيب بيرون آيد، و اين معجره ديگرى است (۲۲) تا آيه هاى بزرگ خويش را به تو بنمايانيم

حق ايشان مستجاب شد، چون همه آنان موحد بوده اند». بعضى ديگر گفته اند: «چه عيب دارد كه منظور از فرزندان را، همه ذرّيه او بگيريم و بگوييم نسبت به بعضى مستجاب

بلرزه در آمد و گفت: اى جبرئيل! پروردگار من خودش سلام است (يعنى سلامتى از هر عيب) و سلام از جانب‏ اوست و سلام بسوى او باز ميگردد. خداى عز و جل راست فرموده

محرك فاعل است در انجام يك فعل ، و همان باعث مى شود كه فاعل فعل را متقن و بى عيب انجام دهد، در نتيجه همان باعث مى شود كه فاعل در فعلش حكيم باشد، چون اگر آن

زيرا اگر بخواهى رشد او را همى نگرى. كسى كه حياء خلعت خود را بر او بپوشاند عيب او از ديده‏ها پوشيده ميماند. كسى كه اعتدال را بجويد، بار تكاليف زندگى بر او

گفتند: خودت جواب نده ، زيرا ممكن است در جوابهايت راه خطا بروى و اين براى تو عيب است ، بنويس به ابن عباس تا وى جواب دهد، معاويه چنين كرد و جواب هاى ابن عباس

بهشت بيرون شد، و بزمين هبوط كرد، و در تفسير جمله : «فبدت لهما سو آتهما»، (عيب هاشان برايشان هويدا شد) فرمود: قبل از خوردن از آن درخت ، عورت آندو ديده نميشد،

بر خلاف ميل او مراوده مى كرديد چگونه بود؟ گفتند خدا منزه است كه ما كمترين عيب و عمل زشتى از او نديديم . همسر عزيز گفت : الان حق روشن و برملا گرديد، آرى

شود، و همانست كه چهره مذهب را در نظر افراد دور افتاده سخت بدنما كرده است . عيب بزرگى كه اين عمل دارد - علاوه بر زشت نشان دادن چهره مذهب - اين است كه گناه

خدايى ، خود مجرم بوده اند، پس اضلال ايشان اضلال به عنوان مجازات است كه هيچ عيب و اشكالى ندارد، آن اضلالى اشكال دارد و مستلزم جبر است كه ابتدايى باشد و در

ندارند، اين تعبير درست به اين مى ماند كه مى گوئيم شخص عاشق نمى تواند سخن از عيب معشوق خود را بشنود. بديهى است اين عدم توانائى درك حقايق كه نتيجه لجاجت شديد

نيست ، و با هستى آميخته با آنهمه نقص و عيبش ، نميتواند آئينه هستى منزه از هر عيب و نقص ، و وجود مقدس از هر عدم خدائى گردد، به قول معروف (تراب كجا؟ و رب الارباب

مؤلّف: و در بعضى روايات، طهارت را عموميت داده، و به معناى برائت از تمامى عيب ها و مكاره گرفته اند. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۱۴۰ إِنَّ اللَّهَ لا

با زبان حال دارند، و نظام خلقت آنها به خوبى حكايت مى كند كه خداوند از هر عيب و نقص پاك و منزه است و داراى علم و قدرت و هر گونه صفات كمال . ولى اين معنى

طاغيان متفرعن پرهيز مى شود مطلبى است ، و نبودن نقطه ضعف در عمل او و دستخوش عيب و قصور نبودنش مطلب ديگر است . و آنچه از سراپاى كلام خداى عز و جل استفاده مى

در جامعه جاهلى عرب اين وضع به شدت حكومت مى كرد تا آنـجـا كـه گاهى بزرگترين عيب پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) را اين مى دانستند كه سلمانها و ابوذرهاى

معينى باشد، و اما اگر منظور اخراج نوع و يا صنف باشد ديگر زياد بودن عدد مستثنى عيب ندارد. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۲۴۹ و انسان خود داراى اصنافى است كه

مى گويد، يعنى از يكسو صفات بر جسته او را بيان مى دارد (حمد) و از سوى ديگر عيب و نقص را از او نفى مى كند (تسبيح ) تا چه رسد به اين جهان با عظمت و آنهمه عجائب

اسـت سـؤ ال شود پس زندگى در آنجا به صورت يكنواخت و راكد خواهد بود و اين خود عيب بزرگ آن است . در پـاسـخ مـى گـوئيـم هـيـچ مـانـعـى نـدارد كـه تـحـول و تـكـامـل