نتایج جستجو

در برابر آزار و اذیت منافقان و کافران، باید به خدا توکل کند. (و دَعْ أذیهم و توکّل على اللّه) ۹ - توکل بر خداوند در مقابل آزار و اذیت هاى کافران و منافقان،

۱، ۴; دشمنى با شتر صالح(ع) ۲; قصه صالح(ع) ۱، ۲، ۳، ۴; کیفر اذیت شتر صالح(ع) ۴; نهى از اذیت شتر صالح(ع) ۱ عذاب: ترسناکى روز عذاب ۶; عذاب استیصال ۶; عظمت

الأرض التى برکنا فیها ) ۳- حضرت لوط(ع)، هم چون حضرت ابراهیم(ع) در معرض آزار و اذیت مردم خود قرار داشت. (و نجّینه و لوطًا إلى الأرض التى برکنا فیها ) کاربرد

بُردبار باشند تا خطاى نیازمندان آنان را خشمگین نسازد. اذیّت: سرزنش اذیّت ۱، ۱۰، ۱۲ ; کیفر اذیّت ۹ اسماء و صفات: صفات جمال ۹ ; حلیم ۸ ; غنى ۸، ۱۲ ارزش:

باخراج الزکاة و «فى انفسکم» بتوطین الانفس على الصبر. اذیت:۸، ۱۰، ۱۵، ۱۷، ۲۲ زبانى ۱۱، ۱۶ ; انواع اذیت ۸، ۱۰، ۱۵، ۱۷، ۲۲ ۱۶ استقامت: در جهاد ۱۸ امتحان:۱،

الأرض من بعدهم) ۴- به دنبال ردّ شدن دعوت رسولان الهى و مورد تهدید و آزار و اذیت قرار گرفتن آنان از سوى اقوام کافر، خداوند رسولان خود را دلدارى داد. (و لنصبرنّ

است; بنابراین همراهى این دو براى رسیدن به پاداش، ضرورى است. اذیّت: آثار اذیّت ۷ ; اجتناب از اذیّت ۲، ۵ ارزش: ملاک ارزش ۱، ۲، ۷ اطمینان: عوامل اطمینان ۹ اسلام:

۱۰ انفاق: توصیه به انفاق ۱۴; زمینه انفاق ۱۱; محدوده انفاق ۱۲، ۱۴ اهل کتاب: اذیت مؤمنان اهل کتاب ۲; اذیتهاى اهل کتاب ۲; انفاق مؤمنان اهل کتاب ۸، ۹; پاداش

تربیتى قرآن (إنّ ربّک لذو مغفرة و ذو عقاب ألیم) آمرزش: مشمولان آمرزش ۱۱ اذیت: اذیت زبانى ۳ اسلام: تاریخ صدر اسلام ۱ انبیا: آثار توبه مخالفان انبیا ۱۴; تاریخ

با ناهنجارى اجتماعى ۱۳، ۱۸ خدا: هشدارهاى خدا ۱، ۴، ۶ زنان: اذیت زنان مؤمن ۱، ۲، ۳; کیفر اذیت زنان مؤمن ۱۵ شایعه پراکنان: نقش شایعه پراکنان ۱۲ شایعه پراکنى:

جمله آن اسامى ]«...المزّمّل» است...». لطف خدا: مشمولان لطف خدا ۳ محمد(ص): اذیت محمد(ص) ۲; فضایل محمد(ص) ۳; لباس محمد(ص) ۱; مشکلات رسالت محمد(ص) ۲; نامهاى

رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم قرآن تلاوت می‌نمود. او را با زبان مورد اذیت و آزار قرار می‌دادند، خداوند بین آن‌ها و پیامبر حائلى قرار داد تا این که

از موت من و كسيكه اذيّت كند او را بعد از موت من مانند كسى است كه اذيّت كند او را در حيات من و كسيكه اذيّت كند او را مرا اذيّت كرده و كسيكه مرا جلد 4 صفحه

خدا ۱; توصیه هاى خدا ۴ کافران: صبر بر اذیتهاى کافران صدراسلام ۴ مهاجران: اذیت مهاجران صدراسلام ۴; پاداش اخروى مهاجران ۱; توصیه به مهاجران صدراسلام ۴; روزى

۶; ریا در نماز ۷; زمینه ریا در نماز ۴; سرزنش ریا در نماز ۵، ۸ یتیم: سرزنش اذیت یتیم ۸ تفسیر ابن المنذر.

اهمیت نماز ۲; ترک نماز ۷; سستى در نماز ۷; عوامل سستى در نماز ۳ یتیم: ناپسندى اذیت یتیم ۴ یتیم نوازى: زمینه یتیم نوازى ۶ تفسیر ابن المنذر. مجمع البیان، ج ۱۰،

اصلحا فاعرضوا عنهما) چون «ایذاء» مى تواند شامل هر نوع اذیت و آزارى باشد، اعراض نیز باید از هر نوع اذیت و آزارى باشد ; حتى از اینکه آنان را با چنین عملى یاد

موانعى براى هدایت الهى (و اللّه لا یهدى القوم الکافرین) اذیّت: آثار اذیّت ۱، ۲، ۴، ۵، ۹، ۱۰ ; سرزنش اذیّت ۱۱ اسلام: ویژگى اسلام ۳ انفاق: آداب انفاق ۱، ۵، ۹،

کافر ۷ عمل: تجسم عمل ۱۰ قرآن: پیشگوییهاى قرآن ۱۲; کافران به قرآن ۱۲ محمد(ص): اذیت محمد(ص) ۵، ۱۱ معاد: معاد جسمانى ۱۰ صاحب مجمع البیان از سعید بن جبیر و او

اختصاصات محمد(ص) ۲; بى احترامى به محمد(ص) ۳، ۷; سکونت محمد(ص) در مکه ۵; شگفتى اذیت محمد(ص) ۶; فضایل محمد(ص) ۵; محمد(ص) در مکه ۴; محمد(ص) هنگام نزول سوره بلد

شود به کفر خود بازگردند. پس اگر از شما کناره نگرفتند و تسلیم شما نشدند و از اذیت شما دست نکشیدند در این صورت آنها را هر جا یافتید بگیرید و به قتل رسانید،

إِنَّا رَسُولا رَبِّکَ). دیگر این که: «بنی اسرائیل را همراه ما بفرست و آنها را اذیت و آزار مکن» (فَأَرْسِلْ مَعَنا بَنِی إِسْرائِیلَ وَ لا تُعَذِّبْهُمْ). سپس

مؤمنان ۸ محمد(ص): اختلاف محمد(ص) با کافران ۱۰; اختلاف محمد(ص) با مشرکان ۱۰; اذیت محمد(ص) ۹; توکل محمد(ص) ۹; دشمنان محمد(ص) ۳; دعاى محمد(ص) ۱; قضاوت بین محمد(ص)

بودن زنان ۱۴; زمینه تکامل زنان ۱۴ ظالمان :۱۲ فرعون: آرزوى همسر فرعون ۴، ۶; اذیت همسر فرعون ۱۱; اذیتهاى فرعون ۱۱; اذیتهاى کارگزاران فرعون ۱۱; الگو بودن همسر

می‌توانید این توطئه‌ها را خنثی کنید و نقش بر آب. تفسیر آیات ۱- پیامبر(ص) در برابر اذیت و آزار دشمنان به آن حضرت، تنها مأمور به صبر و شکیبایى گردید و نه مجاز براى

مى آید. آیات خدا: ۵ آیات خدا و تعقّل ۱۱ ابراهیم (ع): قصه ابراهیم (ع) ۵ اذیّت: آثار اذیّت ۱، ۳ انسان: تمایلات انسان ۶ ; نیازهاى انسان ۷ انفاق: آثار فردى انفاق

اهانت به محمد(ص) ۱۱; کیفر اهانت به محمد(ص) ۱۰; مکذبان محمد(ص) ۸، ۹ مسلمانان: اذیت مسلمانان ۱; تجاوز به حقوق مسلمانان ۴ منافقان: اذیتهاى منافقان ۱، ۲; اهانتهاى

مفهوم کلمه «فى ذلک» استفاده مى شود. ۱۴ - رجوع شوهر آنگاه که به قصد آزار و اذیت زن مطلّقه اش باشد، بى اثر و فاقد اعتبار است. (و بعولتهن احق بردّهن فى ذلک

محاربه ۱۹، ۲۰ محمّد (ص): جنگ با محمّد (ص) ۴، ۶، ۸، ۹، ۱۵، ۱۸، ۱۹، ۲۰ مردم: اذیّت به مردم ۱۹ ; ظلم به مردم ۱۹ مفسدان: احکام مفسدان ۵ ; اعدام مفسدان ۵، ۲۲،

مى‏كنند و با منّت و اذيت بعدى از ابتغاءِ مرضاة ريائى و انفاق اذيّتى است در اين صورت، ابتغاء مرضاة اللّه مقابل رياء و تثبيت در مقابل منّت و اذيّت بعدى است و اثبات

مى‌كنيد. گفتند پیش از آنکه نزد ما بیایی و پس از آنکه نزد ما آمدی همچنان آزار و اذیت دیده‌ایم [پس چه باید کرد؟] [موسی‌] گفت چه بسا پروردگارتان دشمنتان را نابود

به خود ۱۸ رهبران دینى: مسؤولیت رهبران دینى ۱ زمان: نقش زمان ۲۱ شوهر: آثار اذیت خانواده شوهر ۲۷; اختیارات شوهر ۱۳; توصیه به شوهر ۶; مسؤولیت شوهر ۱۰، ۱۱ طلاق:

از موت من و كسيكه اذيّت كند او را بعد از موت من مانند كسى است كه اذيّت كند او را در حيات من و كسيكه اذيّت كند او را مرا اذيّت كرده و كسيكه مرا جلد 4 صفحه

مى‏كنند و با منّت و اذيت بعدى از ابتغاءِ مرضاة ريائى و انفاق اذيّتى است در اين صورت، ابتغاء مرضاة اللّه مقابل رياء و تثبيت در مقابل منّت و اذيّت بعدى است و اثبات

دشمنان نوح به او زدند خواندیم ولی از آیات دیگر قرآن به خوبی استفاده می‌شود که اذیت و آزار این قوم سر کش تنها منحصر به این امور نبود بلکه با هر وسیله‌ای توانستند

فعاقبوا ... و لئن صبرتم لهو خیر للصبرین) ۶- تبلیغ دین و هدایت مردمان، پیامدار اذیت و آزار دشمنان و نیازمند مقاومت، شکیبایى و گذشت است. (ادع إلى سبیل ربّک .

عده را در خانه شوهر بمانند مراد از «فاحشه» چنانكه گفته‏اند اذيت اهل خانه است كه اهل خانه را اذيت كنند و بددهن باشند ايضاً [نساء:19]. طبرسى در ذيل آيه اول

عده را در خانه شوهر بمانند مراد از «فاحشه» چنانكه گفته‏اند اذيت اهل خانه است كه اهل خانه را اذيت كنند و بددهن باشند ايضاً [نساء:19]. طبرسى در ذيل آيه اول

عده را در خانه شوهر بمانند مراد از «فاحشه» چنانكه گفته‏اند اذيت اهل خانه است كه اهل خانه را اذيت كنند و بددهن باشند ايضاً [نساء:19]. طبرسى در ذيل آيه اول

بوده به رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم ایمان آورده بودند و مورد آزار و اذیت قرار گرفتند و آیه ۵۲ درباره آن‌ها نازل شده است، چنان که در آیه ۲۸ سوره حدید

قوم نوح و عاد و ثمود [پيامبرانشان را] تكذيب كردند، (ای پیغمبر! در برابر اذیّت و آزار و یاوه‌گوئی مردمان غمگین و ناراحت مباش). اگر تو را تکذیب می‌کنند (کار

قومشان را از اندوه بزرگ رهانيديم. آنان و قوم ایشان را از غم و اندوه بزرگ (اذیّت و آزار فرعون و فرعونیان) نجات دادیم. و آن دو و قومشان را از بلای بزرگ رهانیدیم

قرائت آن را به صداى بلند می‌خواند. مشرکین مى شنیدند او را شماتت می‌کردند و اذیت می‌نمودند سپس این قسمت از آیه «وَلا تَجْهَرْ بِصَلاتِک وَلاتُخافِتْ بِها»

از مال پاك و با نيت پاك و با قصد قربت باشد و بعداً پشيمان نگردد و با منت و اذيت بعدى توأم نباشد به نظرم جمله [بقره:262-265]. بيان «حَسَن» است. مى‏شود گفت

فرياد بكشد و موى خود را بتراشد. معنى آيه: چون ترس برود با زبانهاى تيز شما را اذيّت مى‏كنند و به خشونت سخن گويند و بر غنيمت حريص باشند. اين كلمه يكبار در قرآن

نمودند و بر پروردگارشان توكل مى‌كنند. (مهاجران، آن) کسانیند که (در برابر اذیّت و آزار مشرکان) شکیبائی ورزیدند و (در زندگی) توکّل و تکیه‌ی آنان بر پروردگارشان

دژها) انجام می‌دادند، و ما آنان را (از تمرّد و سرکشی در برابر فرمان سلیمان و اذیّت و آزار رسانیدن به مردمان، دور) نگاه می‌داشتیم. و برخی از شیاطین کسانی (بودند

اين جنازه‏ها دشنام نگوئيد چيزى از دشنام شما به اينها نمى‏رسد ولى زندگان را اذيّت مى‏كنيد. «لا تَسُبُّوا هؤُلاء فَاِنَّهُ لا يَخْلُصُ اِلَيْهِمْ شَىْ‏ءُ مَمّا

این، آن را نمی‌دانستید. پس (در برابر اذیّت و آزار قوم خود) شکیبائی کن (همان گونه که پیغمبران پیشین در برابر اذیّت و آزار اقوام خود شکیبائی کردند، و بدان)

آله ذکر سجده را بلند قرائت می‌کرد تا این که عده اى از قریش در صدد ایذاء و اذیت پیامبر برآمدند و خواستند نقشه شوم خویش را عملى سازند ولى گرفتار شدند و به

فرمود: ... الموت خیر للمؤمن لانّ اللّه یقول «و ما عند اللّه خیر للابرار». اذیت:۶ ارزشها: ضد ارزشها ۱ بهشت: باغهاى بهشت ۸، ۹ ; جاودانگى بهشت ۱، ۷، ۱۱ ; جاودانگى

(نَحْنُ أَعْلَمُ بِما یَصِفُونَ). می‌دانیم حرکات ناشایست و گفتار خشن و انواع اذیت و آزار آنها تو را ناراحت می‌کند، اما تو بدی را با نیکی پاسخ ده که این خود

شامل این کلمه نا (۱۱۸۲ بار) وقى‌ (۲۵۸ بار) وقايه و وقاء حفظ شى‏ء است از آنچه اذيت و ضرر مى‏رساند (راغب) [طور:27]. خدا به ما منت گذاشت و از عذاب نافذ حفظ كرد

مقابل سائل و فقير سخن متعارف و زبان خوش و گذشت بهتر از صدقه ايست كه در پى آن اذيت باشد [واقعة:26]. 2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت

[احزاب:61-60]. ايضاً [فتح:6]. 3- ابليس. [ص:78]. [نساء:118]. 4- آنانكه خدا و رسول را اذيت مى‏كنند: [احزاب:57]. 5- اهل فساد و قاطعان رحم: [محمّد:23-22]. با ملاحظه آيه

بوده به رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم ایمان آورده بودند و مورد آزار و اذیت قرار گرفتند و آیه ۵۲ درباره آن‌ها نازل شده است، چنان که در آیه ۲۸ سوره حدید

مقابل سائل و فقير سخن متعارف و زبان خوش و گذشت بهتر از صدقه ايست كه در پى آن اذيت باشد [واقعة:26]. 2- قول خدا يا به وسيله خلق صوت است مثل صدائى كه از درخت

نخواهد آورد. بنابراین از کارهائی که می‌کنند غمگین مباش. (ما هرچه زودتر سزای اذیّت و آزار و تهمت و تکذیب ایشان را در کف دستشان خواهیم گذاشت). و سوی نوح وحی

آنان چه می‌آید و بسیار شکیبائی داشته باش (که خدا با تو است، و دستشان را از اذیّت و آزارت کوتاه خواهد کرد). ما همواره برای آزمایش آتشینشان (آن) ماده شتر را

۲۵۸(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... وقايه و وقاء حفظ شى‏ء است از آنچه اذيت و ضرر مى‏رساند (راغب) [طور:27]. خدا به ما منت گذاشت و از عذاب نافذ حفظ كرد

بوده به رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم ایمان آورده بودند و مورد آزار و اذیت قرار گرفتند و آیه ۵۲ درباره آن‌ها نازل شده است، چنان که در آیه ۲۸ سوره حدید

اشاره به لزوم نیت پاک و قصد خالص به هنگام انفاق، و خالی بودن از هرگونه منت و اذیت و آزار می‌باشد. تفسیر آیات ۱ - دسته اى از مردم، انفاقگر و اهل جود و تقوایند

أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ (115) وَ اصْبِرْ: و صبر كن بر تبليغ رسالت كه متضمن اذيت است از كفار، يا صبر كن بر امتثال اوامر و اجتناب نواهى. فَإِنَّ اللَّهَ لا

بر تو منت مى‏دهند كه اسلام آورده‏اند [بقره:264]. صدقات خويش را با منت و اذيت باطل نكنيد رجوع شود به «حبط». * [مدثر:6]. «تَسْتَكْثِرُ» حال است از فاعل

«صلّى اللّه عليه و آله و سلم» و عليهم. به قول بعضى آنها شش نفراند: نوح كه بر اذيت قوم خويش صبر كرد، ابراهيم كه بر آتش صبر نمود، اسحق، یعقوب، يوسف، ايوب. به

مزخرفات‌ قناعت‌ كرده‌ بودند ديگر ‌اينکه‌ همه‌ اذيت‌ و آزار ‌به‌ ‌او‌ نميرسانيدند ديوانه‌ ‌را‌ كسي‌ اذيت‌ نمي‌كند. ] (آیه 25)- ولی این سخنان بی‌اساس در

پرهيزكاران است. گفتند: اى موسى پيش از آنكه توآيى در اذيّت بوديم و اكنون كه تو آمده‏اى باز در اذيّت و ناراحت هستیم. موسى گفت: اميد است كه خدا دشمنتان را

پرهيزكاران است. گفتند: اى موسى پيش از آنكه توآيى در اذيّت بوديم و اكنون كه تو آمده‏اى باز در اذيّت و ناراحت هستیم. موسى گفت: اميد است كه خدا دشمنتان را

كلام آن بود كه من بر ايشان نفرين مى‌كنم نه به جهت اينكه مرا به خشم آورده و اذيت من كرده‌اند، بلكه نفرين من در باره ايشان جهت تو و دين تو مى‌باشد، زيرا ايشان

ربّهم لنهلکنّ الظلمین) ۱۲- توکل به خداوند و صبر پیشه کردن در برابر آزار و اذیت کافران، زمینه ساز برخوردارى از حمایت الهى (و على الله فلیتوکل المؤمنون .

اتّقوا و الذین هم محسنون) ۵- هدایت گران و مبلغان صابر دین، در قبال مکرها و اذیت و آزار دشمنان، از حمایت و لطف الهى برخوردارند. (و اصبر ... إن الله مع الذین

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود هر كه بعد از من نسبت به على علیه‌السلام اذیت و آزارى روا بدارد مانند آنست كه نبوت من و پیامبران قبل از من را انكار كرده

همانند آن) را برگیر و (او را) با آن بزن، و سوگند خود را مشکن. (و با کم‌ترین اذیّت و آزاری قسم خویش را به مرحله‌ی اجرا درآور). ما ایّوب را شکیبا یافتیم. چه

عمل نفرمايد چنانچه در اوّل سوره گذشت و اعتنا نكند بآزار و اذيّت لسانى و عملى آنها يا آزار و اذيّت نكند آنانرا و بقتل نرساندشان و توكّل كند بخدا در دفع شرّ

آموخته است و بدین‌وسیله) جامه‌هائی برایتان تهیّه دیده است که شما را از (اذیّت) گرما و (آزار) جنگ محفوظ نگاه می‌دارد. بدین گونه خدا نعمتهای خود را بر شما

عَلَيْهِ» روشن مى‏شود كه آن حضرت مانعى از خارج شدن نمى‏ديد كه قومش او را اذيت كرده و دعوتش را نپذيرفتند و اگر بيرون رفتنش را حرام مى‏دانست ديگر «ظنّ» مورد

و اهل مدین (پیغمبر خود شعیب را تکذیب نموده‌اند) و (بالأخره سایر پیغمبران اذیّت و آزار دیده‌اند و تهدید و تکذیب شده‌اند و از جمله توسّط فرعون و فرعونیان)

عمل نفرمايد چنانچه در اوّل سوره گذشت و اعتنا نكند بآزار و اذيّت لسانى و عملى آنها يا آزار و اذيّت نكند آنانرا و بقتل نرساندشان و توكّل كند بخدا در دفع شرّ

‌را‌ كشتند و اذيت‌ كردند، و ‌در‌ ‌اينکه‌ امت‌ چه‌ ‌در‌ زمان‌ پيغمبر ‌از‌ دست‌ مشركين‌ و كفار و منافقين‌ ‌به‌ پيغمبر (ص‌) و بمؤمنين‌ اذيت‌ وارد شد ‌که‌

گذشت‌ ‌از‌ كارهاي‌ بسيار بزرگ‌ پسنديده‌ ‌است‌. وَ لَمَن‌ صَبَرَ صبر ‌بر‌ اذيت‌ و ظلم‌ ظالمين‌ ‌که‌ امير المؤمنين‌ ‌عليه‌ الصلاة و ‌السلام‌ فرمود (صبرت‌

عمل نفرمايد چنانچه در اوّل سوره گذشت و اعتنا نكند بآزار و اذيّت لسانى و عملى آنها يا آزار و اذيّت نكند آنانرا و بقتل نرساندشان و توكّل كند بخدا در دفع شرّ

عمل نفرمايد چنانچه در اوّل سوره گذشت و اعتنا نكند بآزار و اذيّت لسانى و عملى آنها يا آزار و اذيّت نكند آنانرا و بقتل نرساندشان و توكّل كند بخدا در دفع شرّ

عمل نفرمايد چنانچه در اوّل سوره گذشت و اعتنا نكند بآزار و اذيّت لسانى و عملى آنها يا آزار و اذيّت نكند آنانرا و بقتل نرساندشان و توكّل كند بخدا در دفع شرّ

عَلِمت‌ُ لَكُم‌ مِن‌ إِله‌ٍ غَيرِي‌ و ‌گفت‌: أَنَا رَبُّكُم‌ُ الأَعلي‌ و اذيت‌ ببني‌ اسرائيل‌: يُذَبِّح‌ُ أَبناءَهُم‌ وَ يَستَحيِي‌ نِساءَهُم‌ و مردان‌

باشد و بدين جهت تو را به استعاذه امر مى‌فرمايد؛ يا سميع است به اقوال آنكه اذيت به تو مى‌رساند، يا عليم است به افعال او، پس او را بر آن‌ جلد 4 صفحه 275 مجازات

وی را در چیزی از (رحمت) خدا نیست - مگر آن که (ناچار شوید و) خویشتن را از (اذیّت و آزار) ایشان مصون دارید و (به خاطر حفظ جان خود تقیه کنید) - و خداوند شما

اندازه‌ اذيت‌ ديدند ‌از‌ قوم‌ ‌خود‌ و خداوند ‌آنها‌ ‌را‌ نجات‌ داد و قوم‌ ‌آنها‌ ‌را‌ هلاك‌ فرمود. (ما نُثَبِّت‌ُ بِه‌ِ فُؤادَك‌َ) ‌که‌ آنچه‌ اذيت‌ ‌از‌

آنستكه هر كس مخالفت دينى با آنها نمايد بايد او را اذيت و اضرار نمايند و عقيده مذهبى نصارى آنستكه بهيچ كس اذيت و آزار ننمايند و بالاتر از همه آنكه يهود جاهل

بخوريد از ميوه‌ها و بياشاميد از شربتها خوردنى و آشاميدنى گوارا كه اصلا موجب اذيت نباشد و احتياج به فضلات ندارد. در حديث است چون مؤمن طعام و شراب بهشت تناول

صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. شأن نزول آیات ۸۳، ۸۴ و ۸۵: هنگامى كه اذيت و آزار قريش به رسول خدا صلی الله علیه و آله و ياران او قبل از هجرت به شدت

گرفتن و ربودن است. مسلمانان مكّه قبل از هجرت پيامبر به مدينه، همواره مورد اذيّت و آزار و شكنجه‌ى مشركان بودند، لذا با سفارش و تدبير پيامبر به صورت فردى يا

‌است‌ زيرا ‌آنها‌ ‌را‌ بجهنم‌ ميبرد و ‌در‌ آتش‌ بآنها لعن‌ و طرد ميكند و اذيت‌ ميرساند. شخص‌ مرائي‌ ‌هم‌ مشرك‌ ‌است‌ ‌که‌ عمل‌ ‌خود‌ ‌را‌ ‌براي‌ خوش‌ آمد

از قبيل ابو سفيان و ابو جهل و نضر بن حرث و امّ جميل زن ابو لهب آنحضرت را اذيّت و آزار مينمودند و سنگ ميزدند لذا خداوند جلد 3 صفحه 364 حجابى قرار داد بين

قرار در برابر اذيت و آزار كفّار و فجّار براى تأسّى بانبياء اولو العزم يعنى صاحبان ثبات و جدّ و جهد داراى شريعت و كتاب كه صبر نمودند بر اذيّت و آزار اقوامشان

مي‌آمدند ‌براي‌ دفع‌ ‌آنها‌ مسلمين‌ مثل‌ بدر و احزاب‌ و احد و ثانيا ‌آنها‌ اذيت‌ و آزار بمسلمانان‌ مي‌كردند ‌ يا ‌ ‌در‌ مقام‌ اضلال‌ ‌آنها‌ و ارجاع‌ ‌آنها‌

‌که‌ زياده‌ روي‌ كرده‌ جلد 13 - صفحه 142 بودند ‌در‌ شرك‌ و كفر و ظلم‌ و اذيّت‌ بآنها. (ثُم‌َّ صَدَقناهُم‌ُ الوَعدَ)، وعده‌هايي‌ ‌که‌ خداوند ‌به‌ انبياء

بودند كه در مقام تكذيب و عداوت و ضدّيت با انبياء خودشان برآمدند و از هيچگونه اذيت و آزار ايشان دريغ ننمودند از قبيل قوم عاد و ثمود و اقوام بعد از آنها كه اهتمام

قرار در برابر اذيت و آزار كفّار و فجّار براى تأسّى بانبياء اولو العزم يعنى صاحبان ثبات و جدّ و جهد داراى شريعت و كتاب كه صبر نمودند بر اذيّت و آزار اقوامشان

عمل نفرمايد چنانچه در اوّل سوره گذشت و اعتنا نكند بآزار و اذيّت لسانى و عملى آنها يا آزار و اذيّت نكند آنانرا و بقتل نرساندشان و توكّل كند بخدا در دفع شرّ

آنكه ارحم الراحمين به شما رحم ننموده. گويند: آيا به شما اذيت شده، جواب دهند: بلى، به اشد اذيت و عذاب. گويند: چگونه شود حال شما وقتى كه شما را معلق در جهنم

خبردار گردند، شما مسافت بسيار طى كرده باشيد و به شما نتوانند رسيد كه ضرر و اذيت رسانند. إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ‌: جلد 9 - صفحه 426 بدرستى كه شما پيروى شدگانيد،

‌در‌ مقام‌ اذيت‌ و مقاتله‌ ‌با‌ مؤمنين‌ برآمدند مثل‌ ‌آنها‌ مثل‌ آل‌ فرعون‌ و خواص‌ ‌او‌ ‌است‌ ‌که‌ ايمان‌ بموسي‌ نياوردند و ‌در‌ مقام‌ اذيت‌ و قتل‌ بني‌

كفار يهود و نصارا ‌که‌ ايمان‌ نمي‌آورند و جسارت‌ و اذيت‌ مي‌كنند ‌تا‌ ‌در‌ مكه‌ ‌بود‌ ‌که‌ چه‌ اندازه‌ اذيت‌ كشيد و ‌بعد‌ ‌از‌ هجرت‌ تمام‌ ‌در‌ جنگ‌ و جدال‌

شأن و نزول آيات: ۸۲ (كه قبلاً گفته شده) و ۸۳ و ۸۴ و ۸۵ چنين است هنگامى كه اذيت و آزار قريش به رسول خدا صلی الله علیه و آله و ياران او قبل از هجرت به شدت

‌را‌ زنده‌ زير گور ميكردند خون‌ ريزي‌ ‌در‌ ميان‌ ‌آنها‌ دوام‌ داشت‌ بعلاوه‌ اذيت‌ و ظلم‌هايي‌ ‌که‌ ‌به‌ حضرت‌ رسالت‌ و گروندگان‌ باو روا داشتند چه‌ مادامي‌

و نصرانيت را از پولس فراگرفت، پولس در ابتدا يهودى متعصبى بود كه نصارى را اذيت مى‏كرد و در كارشان اخلال مى‏نمود، نگاه به طور بى سابقه تغيير عقيده داد و

عمل شما با من است، پس بايد قصد جفاى والدين نكنيد و مرتكب عقوق آنها نشويد به اذيت و محروم كردن ايشان از برّ و احسان به سبب شرك آنان، همچنانكه من منع روزى آنها

بآنكه خيانت كند ولى پيغمبر ما از اين مردم ناسزاها شنيد و اذيت‌ها كشيد كه فرمود هيچ پيغمبرى بقدر من اذيت نشده از آن جمله آنكه قمى فرموده در جنگ بدر از بين غنائم

‌اينکه‌ همه‌ ظلم‌ كردند، بني‌ اميه‌ و بني‌ عباس‌ بائمه‌ طاهرين‌ حسد بردند بآنها اذيت‌ كردند، جهال‌ بعلماء، فساق‌ بعدول‌، كافر بمؤمن‌، وضيع‌ بشريف‌ فقير بغني‌،

اينها را، هَنِيئاً: خوردنى و نوشيدنى با طيب نفس و التذاذ كه محفوظ از شوائب اذيت و سوء عاقبت است، بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌: به سبب آنچه بوديد كه عمل مى‌كرديد

اين معنى باشد يعنى گوارا باد براى شما گوارا بودنى كه بهيچ وجه موجب آزار و اذيّت شما نگردد فِي‌ جَنَّةٍ عالِيَةٍ «22» قُطُوفُها دانِيَةٌ «23» بهشتي‌ ‌که‌

عوض شير دهد. وَ لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ: و متعرض او نشويد به بدى و رسانيدن اذيت و الم و زدن و رنج و ترساندن و نحرويى كردن و زخم و امثال آن. فَيَأْخُذَكُمْ

غيبت‌ كند ‌ يا ‌ بازگو كند و ‌اينکه‌ مشتمل‌ ‌بر‌ معاصي‌ بسياري‌ ‌است‌: ظلم‌، اذيت‌، نفاق‌، غيبت‌، اهانت‌، تمامي‌ و ‌غير‌ اينها ‌از‌ صفات‌ خبيثه‌ و اعمال‌ سيئه‌

مقربان‌ درگاه‌ الهي‌ و بمؤمنين‌ و چه‌ ظلم‌ مالي‌ و غصب‌ حقوق‌ ‌آنها‌ و چه‌ اذيت‌ و آزار بدني‌ و چه‌ ظلم‌ عرضي‌ و چه‌ غصب‌ مقام‌ ‌آنها‌ و چه‌ حبس‌ حقوق‌ ‌آنها‌

اين معنى باشد يعنى گوارا باد براى شما گوارا بودنى كه بهيچ وجه موجب آزار و اذيّت شما نگردد فَهُوَ فِي‌ عِيشَةٍ راضِيَةٍ «21» ‌پس‌ ‌او‌ ‌در‌ يك‌ زندگاني‌ خوش‌

بعثت و پس از ده سال از دعوت علنى پيامبر به اسلام، هنوز مشركان مكّه دست از اذيّت و آزار پيامبر و مسلمانان برنداشته بودند و روز به روز بر شدّت آن مى‌افزودند

آنكه كسى آن را بشنود و بتدبر در معانى آن ايمان آرد. مشركين چون مى‌شنيدند، اذيت، و حضرت را منع مى‌كردند از جهر خواندن. خداى تعالى بدين سبب خواب را بر آنها

..)) و مراد از امانت و عرض آن بحث روايتى روايات و اقوالى درباره مقصود از اذيت بنىاسرائيل به موسى (عليه السلام ) در ذيل آيه : ((لا تكونوا كالذين آذوا موسى

شأن و نزول آيات: ۸۲ (كه قبلاً گفته شده) و ۸۳ و ۸۴ و ۸۵ چنين است هنگامى كه اذيت و آزار قريش به رسول خدا صلی الله علیه و آله و ياران او قبل از هجرت به شدت

خداوند اشاره‌اى بقصّه حضرت موسى فرموده كه به بنى اسرائيل گفت چرا اينقدر مرا اذيّت و آزار مينمائيد با آنكه ميدانيد من پيغمبر خدايم بسوى شما و احترام پيغمبر

بودند كه در مقام تكذيب و عداوت و ضدّيت با انبياء خودشان برآمدند و از هيچگونه اذيت و آزار ايشان دريغ ننمودند از قبيل قوم عاد و ثمود و اقوام بعد از آنها كه اهتمام

ايمان آورديم بخدا و پيغمبر صلى اللّه عليه و اله ولى چون در راه خدا بمحنت و اذيّت و آزارى گرفتار شدند دست از دين خودشان بر ميدارند بتصوّر آنكه عذاب دائم الهى

پاداش صابران، از طرف خود خداوند است. «إِنِّي جَزَيْتُهُمُ» (صبر در برابر اذيّت‌ها، نيش‌ها و تمسخرها پاداش بزرگى دارد) «1». احقاف، 35. «2». نازعات، 46. «3»

اين معنى باشد يعنى گوارا باد براى شما گوارا بودنى كه بهيچ وجه موجب آزار و اذيّت شما نگردد فِي‌ جَنَّةٍ عالِيَةٍ «22» قُطُوفُها دانِيَةٌ «23» بهشتي‌ ‌که‌

است دقت فرمايند. در جمله «و لنصبرن على ما آذيتمونا»، صبر در برابر آزار و اذيت امت را، فرع بر وجوب توكل بر خدا قرار داده است و معنايش اين است كه: حال كه

يا مشغول نماز ميشد آنها گرد حضرت جمع ميشدند و خود را باو مى‌چسباندند براى اذيت و آزار و باز داشتن از كار يا تماشاى افعال و اذكار و خداوند اينمعنى را باو

يا مشغول نماز ميشد آنها گرد حضرت جمع ميشدند و خود را باو مى‌چسباندند براى اذيت و آزار و باز داشتن از كار يا تماشاى افعال و اذكار و خداوند اينمعنى را باو

خداوند اشاره‌اى بقصّه حضرت موسى فرموده كه به بنى اسرائيل گفت چرا اينقدر مرا اذيّت و آزار مينمائيد با آنكه ميدانيد من پيغمبر خدايم بسوى شما و احترام پيغمبر

و ‌لو‌ يك‌ نفر مثل‌ حضرت‌ رسالت‌ ‌در‌ ميان‌ مشركين‌ مكه‌ ‌با‌ ‌آن‌ مقدار اذيت‌ و يك‌ نفر ابراهيم‌ و ‌لو‌ ‌او‌ ‌را‌ ‌در‌ آتش‌ بيندازند. ] (آیه 167)- سر

كه من عقايد و اعمال شمايم كه بايد در عالم برزخ با شما محشور باشم و آنها را اذيت و آزار مينمايد و اللّه اعلم بحقيقة الحال و بعضى انّ النّاس بكسر همزه قرائت

معصيت‌ ‌را‌ دارد و ‌هم‌ بهتان‌ زده‌ ‌که‌ چندين‌ عقوبت‌ دارد: ظلم‌ بغير و اذيت‌ باو و توهين‌ و افتراء و هتك‌ احترام‌ و مفتضح‌ كردن‌ ‌او‌ و كذب‌ و غيبت‌

‌است‌ اجازه‌ دادند بيايند ‌در‌ مكه‌ و ‌تا‌ ابي‌ طالب‌ زنده‌ ‌بود‌ چندان‌ اذيت‌ نمي‌كردند، ‌پس‌ ‌از‌ فوت‌ ابي‌ طالب‌ و ‌در‌ همان‌ سال‌ خديجه‌ ‌هم‌ فوت‌

آتشي‌ مي‌شوند و ‌از‌ آتش‌ لذّت‌ مي‌برند، و ‌اگر‌ ‌آنها‌ ‌را‌ خارج‌ كنند اذيّت‌ مي‌شوند، و مثل‌ عرفاء ‌که‌ گفتند: تمام‌ برمي‌گردند چه‌ اهل‌ بهشت‌ و چه‌

مستقر كند و از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم روايت شده است كه كسيكه اذيّت كند همسايه خود را براى طمع در مسكن او خداوند خانه او را نصيب آن همسايه‌اش

بغير ‌که‌ نگذاردند ايمان‌ بياورند و ظلم‌ بانبياء و مؤمنين‌ ‌که‌ ‌آنها‌ ‌را‌ اذيت‌ و آزار بقتل‌ و جرح‌ و حبس‌ و شكنجه‌ ميانداختند و ظلم‌ بدين‌ ‌که‌ شرك‌ باشند

حضرت نوح عليه السّلام را در مدت هزار و نهصد و پنجاه سال، و در صدد ايذاء و اذيت او برآمدند از سخريه و استهزاء و شتم و ضرب و بهيچ گونه متنبه نشدند تا عاقبت

اين معنى باشد يعنى گوارا باد براى شما گوارا بودنى كه بهيچ وجه موجب آزار و اذيّت شما نگردد إِنِّي‌ ظَنَنت‌ُ أَنِّي‌ مُلاق‌ٍ حِسابِيَه‌ «20» ظن‌ اينجا بمعني‌

قلب و قدم و مزيد يقين و بصيرت و دلگرمى آنحضرت است در انجام رسالت و صبر بر اذيّت و آزار قوم و اميدوارى بوعده نصرت و ظفر بر كفار و نازل شده است در اين اخبار

ندارد ‌که‌ مفاد: قُل‌ إِنِّي‌ لَن‌ يُجِيرَنِي‌ مِن‌َ اللّه‌ِ أَحَدٌ ديگر اذيت‌ و آزاري‌ ‌که‌ ‌از‌ طرف‌ دشمن‌ باو متوجه‌ ميشود پناهگاهي‌ جز ‌خدا‌ ندارد

مى رسد باران به عنوان مصداقى براى «اذى» ذکر شده باشد، نه اینکه حکم، مخصوص اذیت ناشى از باران باشد. ۲۳- انعطاف پذیرى قوانین اسلام در امور نظامى و عبادى (و

غروب‌ ‌از‌ طرف‌ چپ‌ كهف‌ غروب‌ مي‌كند و ‌آنها‌ ‌در‌ وسعت‌ و راحتي‌ هستند اذيّت‌ ‌از‌ آفتاب‌ نميكشند ‌اينکه‌ ‌از‌ آيات‌ الهي‌ ‌است‌ كسي‌ ‌را‌ ‌که‌ خداوند

اين كنايه است از رقت قلب و كثرت ترحم و زيادى شفقت. بردبار و صبر كننده بر اذيت و آزار قوم به حدى كه آذر مى‌گفت‌ «لَأَرْجُمَنَّكَ» «1» او در جواب مى‌گفت‌

از اين موضوع خيلى متأثر بودند لذا وقتى بر او دست يافتند بى‌اندازه او را اذيّت و آزار نمودند و زدند و گرسنه و تشنه روى زمينش كشيدند روبيل گردنش را پيچاند

يا مشغول نماز ميشد آنها گرد حضرت جمع ميشدند و خود را باو مى‌چسباندند براى اذيت و آزار و باز داشتن از كار يا تماشاى افعال و اذكار و خداوند اينمعنى را باو

ايمان آورديم بخدا و پيغمبر صلى اللّه عليه و اله ولى چون در راه خدا بمحنت و اذيّت و آزارى گرفتار شدند دست از دين خودشان بر ميدارند بتصوّر آنكه عذاب دائم الهى

معصيت‌ ‌را‌ دارد و ‌هم‌ بهتان‌ زده‌ ‌که‌ چندين‌ عقوبت‌ دارد: ظلم‌ بغير و اذيت‌ باو و توهين‌ و افتراء و هتك‌ احترام‌ و مفتضح‌ كردن‌ ‌او‌ و كذب‌ و غيبت‌

كه من عقايد و اعمال شمايم كه بايد در عالم برزخ با شما محشور باشم و آنها را اذيت و آزار مينمايد و اللّه اعلم بحقيقة الحال و بعضى انّ النّاس بكسر همزه قرائت

يَخْشى‌ «9» جلد 14 - صفحه 50 وَ هُوَ يَخْشى‌: و او مى‌ترسيد از خدا يا از اذيت كفار، يا ترسد به سبب نابينائى بيفتد و اعضايش ناقص گردد. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ

اللّه‌ِ مَسؤُلًا ‌اينکه‌ فرار موجب‌ تقويت‌ كفر و شرك‌ و ضعف‌ اسلام‌ و مسلمين‌ و اذيت‌ پيغمبر (ص‌) و مجاهدين‌ و سبب‌ قتل‌ ‌آنها‌ ميشود و شريك‌ ‌در‌ خون‌ ‌آنها‌

ميشود و ‌از‌ آتش‌ لذت‌ ميبرند ‌که‌ ‌اگر‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌از‌ آتش‌ خارج‌ كنند اذيت‌ ميشوند نظير ملائكه‌ عذاب‌ و عملجات‌ جهنم‌ و حيوانات‌ جهنمي‌ خداوند ميفرمايد

هستند و نان‌آور ندارند بايد ‌از‌ ‌آنها‌ دلجويي‌ كرد نه‌ آنكه‌ زجر و منع‌ و اذيت‌ و ردع‌ كرد. ] (آیه 2)- سپس بی‌آنکه در انتظار پاسخ این سؤال بماند می‌افزاید:

پاى او بيرون نيامدى، و ادعا مى‌كرد كسى بر من غالب نشود، و هميشه حضرت را اذيّت نمودى. «1» «1» تفسير مجمع البيان (1403 هج) ج 5 ص 493 بنقل از كلبى. جلد 14

كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (121) إِنَّ فِي ذلِكَ‌: بدرستى كه در صبر نوح و اذيت قوم و عناد و انكار ايشان و غرق گشتن ايشان و نجات اهل ايمان در كشتى، لَآيَةً:

قلب و قدم و مزيد يقين و بصيرت و دلگرمى آنحضرت است در انجام رسالت و صبر بر اذيّت و آزار قوم و اميدوارى بوعده نصرت و ظفر بر كفار و نازل شده است در اين اخبار

كننده همه مهمات، پس به تدبير و صلاح امر تو قيام فرمايد و حافظ تو باشد در دفع اذيت دشمنان. مفسرين نقل نموده‌اند كه اهل مكه آن حضرت را گفتند: اگر از دين خود

غرفه‌هاي‌ بهشت‌ ‌به‌ سبب‌ آنكه‌ صبر كردند ‌بر‌ مشقت‌ عبادت‌ و ترك‌ معصيت‌ و اذيت‌ دشمن‌ و ملائكه‌ ملاقات‌ مي‌كنند ‌آنها‌ ‌را‌ ‌با‌ تحيات‌ و درود هميشگي‌ ‌در‌

مستقر كند و از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم روايت شده است كه كسيكه اذيّت كند همسايه خود را براى طمع در مسكن او خداوند خانه او را نصيب آن همسايه‌اش

خداوند اشاره‌اى بقصّه حضرت موسى فرموده كه به بنى اسرائيل گفت چرا اينقدر مرا اذيّت و آزار مينمائيد با آنكه ميدانيد من پيغمبر خدايم بسوى شما و احترام پيغمبر

و اظهار معجزات ما با کشتن ما پیشی گیرد و آنها را ناتمام گذارد. این که بر اذیّت و آزار ما بیفزاید. Tabber requires Javascript to function. آيات ۹ - ۴۸ سوره

علنا اظهار ميكنند. نظر ‌به‌ اينكه‌ پيغمبر اكرم‌ نبي‌ رحمه‌ ‌بود‌ و آنچه‌ اذيت‌ ميديد نفرين‌ نميكرد بلكه‌ ‌در‌ حق‌ ‌آنها‌ دعاء ميكرد (اللهم‌ اهد قومي‌ فانهم‌

نِساءَهُم‌ وَ إِنّا فَوقَهُم‌، قاهِرُون‌َ] اعراف‌ آيه 124 و ‌آن‌ قدر بآنها اذيت‌ و ظلم‌ كردند ‌که‌ ‌آنها‌ نزد موسي‌ شكايت‌ كردند [قالُوا أُوذِينا مِن‌ قَبل‌ِ

كه من عقايد و اعمال شمايم كه بايد در عالم برزخ با شما محشور باشم و آنها را اذيت و آزار مينمايد و اللّه اعلم بحقيقة الحال و بعضى انّ النّاس بكسر همزه قرائت

يا مشغول نماز ميشد آنها گرد حضرت جمع ميشدند و خود را باو مى‌چسباندند براى اذيت و آزار و باز داشتن از كار يا تماشاى افعال و اذكار و خداوند اينمعنى را باو

دنيوي‌ دارد و چه‌ مثوبات‌ اخروي‌، و اثر كفر و شرك‌ و تكذيب‌ انبياء و ظلم‌ و اذيت‌ و معاصي‌ و طغيان‌ چه‌ مضار و بليات‌ دنيوي‌ و چه‌ عقوبات‌ اخروي‌. آب‌ ‌را‌

205 و غاية المرام باب 141 ص 409. جلد 12 - صفحه 322 گفت: به خدا قسم او را اذيت رسانم. پس نزد پيغمبر آمد، آب دهن به روى مبارك انداخت و گفت: «يا محمد انا

كه من عقايد و اعمال شمايم كه بايد در عالم برزخ با شما محشور باشم و آنها را اذيت و آزار مينمايد و اللّه اعلم بحقيقة الحال و بعضى انّ النّاس بكسر همزه قرائت

كه من عقايد و اعمال شمايم كه بايد در عالم برزخ با شما محشور باشم و آنها را اذيت و آزار مينمايد و اللّه اعلم بحقيقة الحال و بعضى انّ النّاس بكسر همزه قرائت

نفر ‌ يا ‌ چند نفر بشما خبر دادند ‌که‌ دشمني‌ ‌در‌ پيش‌ داريد ‌در‌ مقام‌ اذيت‌ بشما ‌است‌ مثل‌ قطاع‌ طريق‌ ‌ يا ‌ سباع‌ درنده‌ ‌ يا ‌ حيوانات‌ موذيه‌ ‌

به گروه فرعون كه بر خود ستم كردند به كفر و شرك و بر بنى اسرائيل به جور و اذيت، أَ لا يَتَّقُونَ‌: آيا نمى‌ترسند، يعنى وقت آن نيامده كه از خداى تعالى و

اين معنى باشد يعنى گوارا باد براى شما گوارا بودنى كه بهيچ وجه موجب آزار و اذيّت شما نگردد فَأَمّا مَن‌ أُوتِي‌َ كِتابَه‌ُ بِيَمِينِه‌ِ فَيَقُول‌ُ هاؤُم‌ُ

مالى انبوه و بسيار. روايت است كه ابو الاشدين رشوه به مردم دادى تا پيغمبر را اذيت كنند. گويند صدور اين قول از او در دنيا بوده كه از روى افتخار به اصحاب خود

اجازه مى دهى او را طلاق بدهم. به خاطر این که او متکبر است و با زبانش مرا اذیت مى کند؟ رسول خدا فرمود: از خدا بترس و همسرت را نگه دار...». ۳۳ - «عن الرضا(ع)

عليه السّلام فرمايد: نيست نيكوئى همسايه‌ها بازداشتن اذيت، و لكن حسن جوار، صبر نمودن تو باشد بر اذيت. در منهج- مروى است كه مردى خدمت حضرت پيغمبر صلّى اللّه

يا مشغول نماز ميشد آنها گرد حضرت جمع ميشدند و خود را باو مى‌چسباندند براى اذيت و آزار و باز داشتن از كار يا تماشاى افعال و اذكار و خداوند اينمعنى را باو

لَحافِظُون‌َ ‌يعني‌ مواظبت‌ ميكنيم‌ ‌که‌ آسيبي‌ باو نرسد ‌در‌ بازي‌ و حيواني‌ باو اذيت‌ نكند و ناراحت‌ نشود. ] (آیه 12)- بیا دست از این کار که ما را متهم می‌سازد

ميرساند و از اين راه هيزم براى آتش جهنّم تهيّه مينمود و شوهر خود را وادار بر اذيّت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ميكرد و گناهان آنها را بدوش ميكشيد و

ايمان‌ نياوردند و ‌هم‌ ظلم‌ بحضرت‌ صالح‌ و مؤمنين‌ بآن‌ ‌که‌ چه‌ اندازه‌ اذيت‌ كردند و اراده قتل‌ ‌آنها‌ ‌را‌ داشتند و ‌هم‌ ظلم‌ بنفس‌ ‌در‌ فسق‌ و فجور

قلب و قدم و مزيد يقين و بصيرت و دلگرمى آنحضرت است در انجام رسالت و صبر بر اذيّت و آزار قوم و اميدوارى بوعده نصرت و ظفر بر كفار و نازل شده است در اين اخبار

ايثارها، شجاعت‌ها، انفاق‌ها، صبرها و پايان نيك آن، يادى از قتل‌ها، شكنجه‌ها، اذيّت‌ها، تهمت‌ها، تحقيرها، حقّ‌كشى‌ها و به استضعاف كشيدن‌ها و عاقبت شوم مستكبران،

از قبيل ابو سفيان و ابو جهل و نضر بن حرث و امّ جميل زن ابو لهب آنحضرت را اذيّت و آزار مينمودند و سنگ ميزدند لذا خداوند جلد 3 صفحه 364 حجابى قرار داد بين

مخالفت و نيكوكاران به غير خود از مؤمنان به احسان در باره آنان و منع ايذاء و اذيّت ايشان. حضرت باقر عليه السّلام به روايت قمى (رحمه اللّه) فرموده: اين آيه از

يا مشغول نماز ميشد آنها گرد حضرت جمع ميشدند و خود را باو مى‌چسباندند براى اذيت و آزار و باز داشتن از كار يا تماشاى افعال و اذكار و خداوند اينمعنى را باو

امر فرموده پيغمبر خود را بصبر و سكون و مدارا با قوم در برابر فرمان الهى و اذيّت و آزار آنها و مطمئن فرموده است آنحضرت را به اين كه تو در برابر چشم ما و محفوظ

كه من عقايد و اعمال شمايم كه بايد در عالم برزخ با شما محشور باشم و آنها را اذيت و آزار مينمايد و اللّه اعلم بحقيقة الحال و بعضى انّ النّاس بكسر همزه قرائت

بودند كه در مقام تكذيب و عداوت و ضدّيت با انبياء خودشان برآمدند و از هيچگونه اذيت و آزار ايشان دريغ ننمودند از قبيل قوم عاد و ثمود و اقوام بعد از آنها كه اهتمام

بودند كه در مقام تكذيب و عداوت و ضدّيت با انبياء خودشان برآمدند و از هيچگونه اذيت و آزار ايشان دريغ ننمودند از قبيل قوم عاد و ثمود و اقوام بعد از آنها كه اهتمام

رفت و زايل شد از حضرت ابراهيم عليه السّلام ترس و فزعى كه داشت و ايمن گشت از اذيت. وَ جاءَتْهُ الْبُشْرى‌: و آمد او را بشارت ولد. يُجادِلُنا فِي قَوْمِ لُوطٍ:

خداوند ميخواهد چند روزى آنها را سرگرم باين موهومات بنمايد كه هر گونه آزار و اذيت را براى جمع‌آورى و حفظ آنها تحمّل نمايند و نتوانند صرف در تهيّه توشه آخرت

بزرگ شده‌اند و خدا شفاعتم را قبول فرمايد و بخدا شفاعت نميكنم از كسانيكه اذيّت نمودند ذريّه مرا و باين معنى روايات كثيره از اهل بيت عصمت و طهارت وارد است

نمودند و ظلم‌ بنبي‌ّ اكرم‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ و مؤمنين‌ ‌در‌ اذيت‌ و آزار. إِن‌َّ أَخذَه‌ُ أَلِيم‌ٌ شَدِيدٌ همين‌ نحوي‌ ‌که‌ خداوند ارحم‌ الراحمين‌

و باطل نخواهد گذارد و محتمل است مراد صبر حضرت ختمى مرتبت باشد بر آزار و اذيّت قوم و اشاره بتلافى آن حضرت از آنها باحسان و نيكى در مقابل بدى چنانچه سيره

«أَنَا رَبُّكُم‌ُ الأَعلي‌» ‌از‌ ‌او‌ ظاهر شد و نسبت‌ ‌به‌ بني‌ اسرائيل‌ بسيار اذيت‌ و آزار نمود، مردان‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌به‌ اعمال‌ شاقه‌ وادار كرد، پسران‌ ‌آنها‌

ما مبعوث شود ما ايمان آوريم و پيروى كنيم؛ چون حضرت مبعوث شد بناى مخالفت و اذيت و آزار گذاشتند. إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولا

ظُلِم‌َ ‌که‌ عنوان‌ شكايت‌ ‌است‌ ‌که‌ بگويد فلاني‌ مال‌ مرا برده‌ ‌ يا ‌ بمن‌ اذيت‌ كرده‌ ‌ يا ‌ ‌در‌ حق‌ ‌من‌ ظلم‌ كرده‌ ‌که‌ ‌اينکه‌ جائز ‌است‌ لكن‌ نزد حاكم‌

همين‌ شرح‌ صدر صبر و تحمل‌ و بردباري‌ ‌او‌ ‌از‌ دست‌ نرفت‌ ‌با‌ ‌اينکه‌ همه‌ اذيت‌ها ‌که‌ بوجود مباركش‌ كردند و ‌اينکه‌ همه‌ نسبتها ‌که‌ باو دادند و بي‌اعتنايي‌ها

مشتركند چون‌ ‌در‌ شرك‌ و كفر و معاصي‌ شبيه‌ بآنها هستند و دوم‌ راجع‌ بظلم‌ و اذيت‌ بانبياء و مؤمنين‌ و آيات‌ الهيه‌ ‌است‌ و شاهد ‌بر‌ ‌اينکه‌ دعوي‌ اينكه‌

يا مشغول نماز ميشد آنها گرد حضرت جمع ميشدند و خود را باو مى‌چسباندند براى اذيت و آزار و باز داشتن از كار يا تماشاى افعال و اذكار و خداوند اينمعنى را باو

ميرسانيم‌ فقط يك‌ نفر ‌آنها‌ ‌که‌ اعقل‌ ‌از‌ بقيه‌ ‌بود‌ مخالفت‌ كرد ‌او‌ ‌را‌ اذيت‌ كردند ناچار موافقت‌ كرد. شبانه‌ خداوند آفت‌ فرستاد تمام‌ ميوه‌ها ‌را‌ ‌از‌

عَن‌ِ النّاس‌ِ و مقام‌ عفو بالاتر ‌از‌ كظم‌ غيظ ‌است‌ زيرا كظم‌ غيظ تحمل‌ اذيت‌ ‌است‌ و حواله‌ ‌او‌ بخدا ‌است‌ ‌که‌ ‌در‌ دنيا و آخرت‌ انتقام‌ بكشد و عفو

خود را شفاعت كند كه هيچ حسنه‌اى نباشد براى او گويد: بار خدايا همسايه من دفع اذيت و ضرر از من مى‌كرد، حق تعالى شفاعت او را در باره همسايه او قبول فرمايد. بدرستى

مستقر كند و از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم روايت شده است كه كسيكه اذيّت كند همسايه خود را براى طمع در مسكن او خداوند خانه او را نصيب آن همسايه‌اش

‌را‌ بپا كردند ‌که‌ فرمود ‌ما اوذي‌ نبي‌ مثل‌ ‌ما اوذيت‌ منشأ ‌اينکه‌ همه‌ اذيت‌ها: اشاره (آیه 42) شأن نزول: «مشرکان عرب هنگامی که می‌شنیدند بعضی از امتهای

‌خود‌ احسان‌ بآنها و محبت‌ ‌آنها‌ و ارادت‌ بآنها بسيار فضيلت‌ دارد ظلم‌ و اذيت‌ و آزار بآنها ‌هم‌ عقوبتش‌ بسيار ‌است‌ و مصداق‌ اتم‌ ‌آنها‌ خاندان‌ عصمت‌

جَمِيلًا: و رها كنيد و بگذاريد ايشان را رها كردنى نيكو، يعنى بدون اضرار و اذيت ايشان را از خانه بيرون كنيد، چه شما را قبل از دخول بر ايشان عده‌اى نيست تا

آدَمَ»* است. حضرت نوح در ميان پيامبران، بيش از همه عمر كرد و همواره گرفتار اذيّت و آزار كفّار و لجوجان بود، ولى بنده‌اى بسيار شاكر بود. «1» خداوند نيز براى

تحقق آيه هشتم را به اثبات رسانده است، زيرا با اين كه دشمن از طريقِ استهزا و اذيّت و شكنجه، محاصره اقتصادى و اجتماعى، تحميل جنگ‌ها، توطئه‌هاى داخلى منافقان،

نمى شدند... و کوران و بیماران مى گفتند: شاید اگر ما با دیگران هم غذا شویم، موجب اذیت آنان باشیم. از این رو از هم غذا شدن با دیگران کناره مى گرفتند. پس هنگامى

بندگان، و متصرف در احوال ايشان، و كفايت كننده مهمات متوكلان، پس كفايت معره اذيت ايشان كند از تو، و به جهت تو از ايشان انتقام كشد، يا در دنيا يا در آخرت يا

بالاخص‌ شرك‌ و كفر و ضلالت‌ و عناد و عصبيت‌ و تجاهر بفواحش‌ و منكرات‌ و ظلم‌ و اذيت‌. 285 ] (آیه 69)- سپس اضافه می‌کند: ای فراموشکاران آیا گمان کردید این آخرین

جلد 14 - صفحه 135 1- آگاهى مؤمنان در استقامت بر ايمان و صبر در ايذاء و اذيّت كفار و معاندان، چنان [كه‌] مؤمنان اصحاب اخدود به عمليّات خود به عالميان نشان

غرفه‌هاي‌ بهشت‌ ‌به‌ سبب‌ آنكه‌ صبر كردند ‌بر‌ مشقت‌ عبادت‌ و ترك‌ معصيت‌ و اذيت‌ دشمن‌ و ملائكه‌ ملاقات‌ مي‌كنند ‌آنها‌ ‌را‌ ‌با‌ تحيات‌ و درود هميشگي‌ ‌در‌

«هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ» با اينكه دو نفر از پيامبران الهى مورد آزار و اذيّت چندين ساله قرار گرفته‌اند، باز اميد بخشايش از او مى‌رود. قالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ

و شرك‌ بخدا و بقاء ‌بر‌ كفر و حمل‌ معجزات‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌بر‌ سحر و ظلم‌ و اذيت‌ بآنها و ارتكاب‌ معاصي‌ و طغيان‌ و سركشي‌ و كبر و عجب‌ و عناد و عصبيت‌ جلد

است براى عورت او. 2- ميان دبر و شكم او چركى جمع كه موجب آمدن پشه و مگس و اذيت او نمايند، دم مانند بادزنى است كه آنها را به اطراف پراكنده كند. 3- چون دست

و قيامت و تمادى آنان در جهل و ضلالت؛ در چنين حالى اقدام نمايند بر ايذاء و اذيت مؤمنين در اين هنگام لازم آيد بر آنها مهاجرت، لذا حكم هجرت را بيان مى‌فرمايد:

كه من عقايد و اعمال شمايم كه بايد در عالم برزخ با شما محشور باشم و آنها را اذيت و آزار مينمايد و اللّه اعلم بحقيقة الحال و بعضى انّ النّاس بكسر همزه قرائت

قلب و قدم و مزيد يقين و بصيرت و دلگرمى آنحضرت است در انجام رسالت و صبر بر اذيّت و آزار قوم و اميدوارى بوعده نصرت و ظفر بر كفار و نازل شده است در اين اخبار

تفسير اثنا عشرى، ج‌2، ص: 128 عليها السّلام پاره تن من است. مرا اذيت نمايد كسى كه فاطمه را اذيت نمايد. 4- در صواعق و مودّت القربى و در منقبة المطهرين- از حضرت

دنيا، جز مايه‌ى فريب نيست. اين آيه به پيامبر و ديگر مصلحان كه مورد آزار و اذيّت و تكذيب كفّار قرار مى‌گيرند، روحيه‌ى صبر ومقاومت مى‌بخشد، زيرا مى‌فرمايد:

الَّذِين‌َ يُجادِلُون‌َ فِي‌ آيات‌ِ اللّه‌ِ ‌که‌ تكذيب‌ انبياء ميكنند و اذيت‌ بمؤمنين‌ و معجزه‌ ‌را‌ سحر ميگويند و انبياء ‌را‌ ساحر و مجنون‌ مي‌پندارند

بايد بفرمايد و اگر بفرمايد اسباب زحمت ميشود گذشته از آنكه سؤال زيادى اسباب اذيّت مسئول است و ايذاء غير حرام است و تداركش بآنستكه غير راضى شود و خدا عفو فرمايد

كافر بودند و ايمان‌ بشعيب‌ نياورده‌ بودند لكن‌ ‌مع‌ ‌ذلک‌ بدختران‌ شعيب‌ اذيت‌ و آزاري‌ نميرسانيدند فقط ‌براي‌ سقايت‌ مواشي‌ ‌آنها‌ ‌را‌ راه‌ نميدادند

و باطل نخواهد گذارد و محتمل است مراد صبر حضرت ختمى مرتبت باشد بر آزار و اذيّت قوم و اشاره بتلافى آن حضرت از آنها باحسان و نيكى در مقابل بدى چنانچه سيره

‌بود‌ ‌در‌ دعوت‌ ‌آنها‌ نهصد و پنجاه‌ سال‌ و ‌براي‌ ‌اينکه‌ دعوت‌ بسيار باو اذيت‌ ميكردند و بسيار غمنده‌ و اندوهگين‌ ‌بود‌ ‌که‌ اينها ايمان‌ نميآورند خداوند

اينكه‌ ‌از‌ مشروب‌ سرد خداوند سيرابش‌ ميفرمايد و مواجه‌ ‌با‌ دشمنان‌ ‌از‌ اذيت‌ ‌آنها‌ ايمن‌ ميشود و ‌آنها‌ ‌از‌ ‌او‌ اعراض‌ ميكنند، و ‌اگر‌ ‌بر‌ كسي‌ ‌که‌

خداوند ميخواهد چند روزى آنها را سرگرم باين موهومات بنمايد كه هر گونه آزار و اذيت را براى جمع‌آورى و حفظ آنها تحمّل نمايند و نتوانند صرف در تهيّه توشه آخرت

بزرگ شده‌اند و خدا شفاعتم را قبول فرمايد و بخدا شفاعت نميكنم از كسانيكه اذيّت نمودند ذريّه مرا و باين معنى روايات كثيره از اهل بيت عصمت و طهارت وارد است

‌را‌ بآنها نشان‌ داد و ‌آنها‌ علاوه‌ ‌بر‌ اينكه‌ قبول‌ نكردند ‌در‌ مقام‌ اذيت‌ و ظلم‌ بانبياء و گروندگان‌ بآنها ‌هر‌ قدر توانستند كردند و فسق‌ و فجور و

را از همه بيشتر دوست مي‌داريم زيرا اگر آن‌ها به ما آزار مي‌رسانند تو به ما اذيت و آزار روا نمى دارى سپس به وى گفتند: آيا تو واقعا به محمد ايمان دارى؟ عمر

ايمان آورده بودند در شك افتادند و قريش خوشحال شدند و پيغمبر را استهزاء و اذيّت نمودند و حضرت ابو طالب محزون گشت و بعد از چهل روز جبرئيل نازل شد و سوره كهف

ايمان آورده بودند در شك افتادند و قريش خوشحال شدند و پيغمبر را استهزاء و اذيّت نمودند و حضرت ابو طالب محزون گشت و بعد از چهل روز جبرئيل نازل شد و سوره كهف

را فرستاد بطوريكه در طعام و شراب آنها داخل ميشدند و بانواع مختلفه آنها را اذيت مينمودند تا به تنگ آمدند و بحضرت موسى متوسّل شدند و شرط كردند كه ايمان بياورند

الأَرض‌ِ مُفسِدِين‌َ ‌در‌ فساد و طغيان‌ و معاصي‌ ‌يعني‌ افساد ‌در‌ زمين‌ نكنيد و اذيت‌ بغير ننمائيد. 368 (آیه 74)- در این آیه می‌گوید: «به خاطر داشته باشید که

منافقين هم حق خدا را ضايع كردند به مخالفت، و هم قلب پيغمبر را مكدّر نمودند به اذيت، لذا بايد پيغمبر هم از آنها راضى شود. شأن نزول: حسن بصرى گويد: اين آيه در

تعالى را - يعنى ايمان به خدا را - ظرف براى اذيت دادن كفار و اذيت ديدن مؤ منين قرار داده ، تا بفهماند كه اين اذيت منتسب و مستند به خداى تعالى است ، آن طور

هستند که علاوه بر کفر، راه لجاجت و عناد و دشمنی با حق را می‌پیمایند و حتّی از اذیت و آزار رهبران الهی و پیامبران در صورت امکان فرو گذار نمی‌کنند. پایان سوره

توانائى آن را دارد. لا تُضَارَّ والِدَةٌ بِوَلَدِها: بايد كه صدمه نرساند و اذيت نكند هيچ مادرى به فرزند شيرخواره خود كه او را از خود جدا نكند و به پدر دهد

‌را‌ همان‌ نحوي‌ ‌که‌ ‌خود‌ سكني‌ ميكنيد باندازه‌ وجد و تمكن‌ ‌خود‌ و بآنها اذيت‌ و ظلم‌ و ضرر وارد نكنيد ‌که‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ تنگ‌ بگيريد و ‌در‌ مضيقه‌ بيفتند

اينكه نگه دارد نفسهاى مردم را. منادى ندا كند: آيا مى‌دانيد چيست اين بوئى كه اذيت نموده شما را؟ گويند: ندانيم، بتحقيق به نهايت ما را آزار نموده. گويند: اين

از اين موضوع خيلى متأثر بودند لذا وقتى بر او دست يافتند بى‌اندازه او را اذيّت و آزار نمودند و زدند و گرسنه و تشنه روى زمينش كشيدند روبيل گردنش را پيچاند

اولاد ‌شما‌ دشمن‌ ‌شما‌ هستند دشمني‌ ‌آنها‌ مجرد عداوت‌ ظاهريه‌ نيست‌ ‌که‌ اذيت‌ و ظلم‌ كنند نسبت‌ ‌به‌ ‌شما‌ بلكه‌ بسا ‌از‌ ‌شما‌ توقعاتي‌ دارند ‌که‌ ‌شما‌

و باطل نخواهد گذارد و محتمل است مراد صبر حضرت ختمى مرتبت باشد بر آزار و اذيّت قوم و اشاره بتلافى آن حضرت از آنها باحسان و نيكى در مقابل بدى چنانچه سيره

و باطل نخواهد گذارد و محتمل است مراد صبر حضرت ختمى مرتبت باشد بر آزار و اذيّت قوم و اشاره بتلافى آن حضرت از آنها باحسان و نيكى در مقابل بدى چنانچه سيره

در دنيا. حاصل آنكه گمان مى‌كنيد اى مؤمنان كه رايگان بهشت رويد بدون اينكه اذيت و آزار و محنت و بلا به شما رسيده باشد مانند گذشتگان. مراد انبياء و اولياء

اسلام نماز را بلند قرائت ميفرمود و اهل شرك مطلع بر مكان آنحضرت ميشدند و اذيّت و آزارش ميكردند لذا مأمور شد كه بلند قرائت نفرمايد ولى از چند روايت كه در

بكر و عمر پدران‌ ‌خود‌ نگفتيد ‌که‌ بايد نگوئيد و فاش‌ نكنيد و ‌در‌ مقام‌ اذيت‌ برسول‌ اللّه‌ ‌بر‌ نيائيد. فَقَد صَغَت‌ قُلُوبُكُما ‌با‌ اينكه‌ قلبا تمايل‌

حقّي‌ خداوند بكفار نداده‌ نه‌ ‌در‌ دنيا و نه‌ ‌در‌ آخرت‌ و ‌هر‌ چه‌ ظلم‌ و اذيت‌ نسبت‌ بمؤمنين‌ نمودند مسئول‌ و معاقب‌ خواهند ‌بود‌ ‌هم‌ عقوبات‌ دنيوي‌ و

«قَرْحٌ»: زخم. جراحت. مراد از (قَرْحِ) اوّل در این آیه و آیه همین سوره، اذیّت و آزار و شکست و زیانهائی است که در جنگ احد گریبانگیر مسلمانان گردید. و مراد

در آن، ايمن گردد از سخط الهى. و اگر وحش و طير در آن بيايند، مأمون باشند از اذيت و رمانيدن آنها كه بيرون روند «1». وَ ارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَراتِ‌:

قلب و قدم و مزيد يقين و بصيرت و دلگرمى آنحضرت است در انجام رسالت و صبر بر اذيّت و آزار قوم و اميدوارى بوعده نصرت و ظفر بر كفار و نازل شده است در اين اخبار

‌که‌ ميآمد بنوح‌ ايمان‌ بياورد ميرفت‌ و بمشركين‌ خبر ميداد ‌آنها‌ ‌در‌ مقام‌ اذيت‌ بآن‌ ايمان‌ آورنده‌ ‌بر‌ ميآمدند، و عيال‌ لوط نامش‌ و ابله‌ بوده‌ و خيانتش‌

9 - صفحه 162 شده صداى خود را بلندتر از صداى آنها قرار ندهيد، سفرى كه سبب اذيّت آنان مى‌شود، حرام است و بايد در آن سفر نماز را كامل خواند. 5. در اسلام، بعضى

‌تعالي‌ فرمود (بايد اعلام‌ بجنگ‌ ‌با‌ ‌من‌ دهد ‌هر‌ ‌که‌ بنده‌ مؤمن‌ مرا اذيت‌ نمايد) و ‌در‌ حديث‌ ديگر فرمود 5» «اذا ‌کان‌ يوم القيمة ينادي‌ مناد ‌اينکه‌

ميباشد و مراد ‌از‌ امساك‌ بمعروف‌ اينست‌ ‌که‌ غرض‌ زوج‌ ‌از‌ رجوع‌ اضرار و اذيت‌ بزوجه‌ نباشد بلكه‌ مقصود اصلاح‌ و ائتلاف‌ و سازش‌ ‌با‌ يكديگر ‌باشد‌، ‌که‌

را سنگسار مى كنيم ، و يا گفتند: تو را از ديار خود تبعيد مى كنيم ، و آزار و اذيت او وعده كمى كه به او ايمان آورده بودند را به نهايت رساندند و نمى گذاشتند

الهى؛ و هر وحش و طير داخل شود، مأمون باشد از اينكه به هيجان آورند او را يا اذيت شود تا خارج شود از حرم. 2- مراد آيه، امر است، يعنى اگر كسى واجب الحد باشد

دل و موافق با رضا نمى بيند. پس اندوه و ترس و هر سوء ديگر و هر چيزى كه مايه اذيت باشد در چنين كسى راه ندارد. بلكه او از سرور و ابتهاج و امنيت به مرحله اى

‌در‌ ظاهر اظهار محبت‌ و وداد ميكند و صورت‌ خوبي‌ جلوه‌ ميدهد و ‌در‌ باطن‌ اذيّت‌ ميكند و ضرر ميزند مثل‌ منافقين‌ ‌که‌ اظهار ايمان‌ كردند و ‌در‌ زمره‌ مؤمنين‌

‌باشد‌ احدي‌ ‌از‌ ‌آنها‌ پي‌ نبرد و نشناسد ‌که‌ ‌در‌ تعقيب‌ ‌شما‌ بيايند و اذيت‌ كنند چون‌ ‌در‌ مقام‌ هستند. (آیه 19)- بیداری بعد از یک خواب طولانی! به خواست

«وَاقِى»، اسم فاعل از مصدر «وِقَايَة» است، به معناى حفظ كردن چيزى از هرچه آن را اذيت كند و به آن ضرر بزند. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۷ صفحه ۴۹۶ و معناى آيه اين

رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ فَقَالَ لَعَنَكِ اَللَّهُ فَمَا تُبَالِينَ‏ مُؤْمِناً آذَيْتِ أَمْ‏ كَافِراً ثُمَّ دَعَا بِالْمِلْحِ فَدَلَكَهُ فَهَدَتْ ثُمَّ قَالَ‏

ايشان بپيونديد به چيزى كه بهتر باشد از باز داشتن آزار از ايشان، كه ايشان را اذيّت نكنيد».

در كشتن غلامان و لشكر خود كه: اى آقاى من، حمد از براى خدايى كه او را از اذيّت ما مشغول گردانيد؛ زيرا كه خبر به من رسيد كه او تو را تهديد مى‏كرده و شاخْ

بطوريكه گفته اند - به معناى ضرراست ، ليكن اين حرف قابل خدشه است ، چون اگر اذيت ضرر بود، بايد صحيح باشد در مقابل نفع استعمال شود، همانطور كه كلمه ضرر در

باشد. (حتى یبلغ الهدى مَحلّه) ۸ - مُحرمى که بیمار باشد و یا از ناحیه سَر در اذیّت است، مى تواند قبل از قربانى کردن، سرش را بتراشد. (و لا تحلقوا رءوسکم ...

كيستند؟ حضرت بيان فرمود: 1- زنى است كه نمى‌پوشاند موى خود را از مردان. 2- اذيت كننده شوهر. 3- منع كننده از فراش. 4- معلق به پاها آن كه بدون اجازه شوهر از

انجيل و قرآن، يا بر ايمان به قرآن، پيش از نزول، يا تلاوت آن يا بر دين خود يا اذيّت كافران). ابوالجارود مى‏گويد كه پس حضرت فرمود كه: «خدا شما را عطا فرموده،

نمود. چون‏ بنى‏عبّاس و صالح بن على و غير ايشان كه براى تحريص صالحِ طالح بر اذيّت و آزار امام عليه السلام رفته بودند، اين را شنيدند، نوميد برگشتند.

و بعضى از مردمند كه مى گويند به خدا ايمان آورديم ولى همين كه به خاطر خدا اذيت مى شوند شكنجه مردم را همسنگ عذاب خدا مى كنند و چون از طرف پروردگارت نصرتى

كرد: حسن بصرى عقيده دارد كسانى كه علم را كتمان كنند گند شكمشان اهل دوزخ را اذيت كند. امام فرمود: بنا بر اين مؤمن آل فرعون هلاك شده است!! (در صورتى كه قرآن

پاكيزگان‌ ‌از‌ بندگانش‌ ‌را‌ بجانب‌ ‌شما‌ مايل‌ گردانيده‌ ‌که‌ متحمل‌ خواري‌ و اذيت‌ ميشوند و قبور ‌شما‌ ‌را‌ تعمير نموده‌ و بسيار بزيارت‌ ‌شما‌ ميآيند ‌در‌

انسان به مراتب برتر و بالاتر از ثروت و مال است . نكته ديگر اينكه منت گذاردن و اذيت كردن در آيه با كلمه «ثم » كه معمولا براى فاصله بين دو حادثه (و به اصطلاح

تفسير كرده اند. بعضى نيز به ضلالت و گمراهى و لجاج و عناد مشركان . و بعضى به اذيت و آزار فوق العاده آنها. و بعضى به اندوه ناشى از وفات عمويش ابو طالب و همسرش

تا آنجا كه راهى براى دين دارى خود مى يابد، ديندارى را از دست نداده ، بر هر اذيت و جفايى صبر كند، و چون كارد به استخوانش رسيد، و ديگر نتوانست مراسم دينى خود

روايات متعدد چنانكه گفتيم هاروت و ماروت دو فرشته الهى بودند كه براى مبارزه با اذيت و آزار ساحران به تعليم مردم پرداختند، آيا براستى فرشته مى تواند معلم انسان

قريش، نزد ابى طالب «عليه السلام» آمده، گفتند: برادرزاده ات، ما و خدايان ما را اذيت كرد، او را بخوان و به او دستور بده تا دست از خدايان ما بر دارد، تا ما نيز،

به آيندۀ مشهودى كه همه آن را به زودى، خواهند ديد كه آن افرادى كه مؤمنان را اذيت مى كنند، چنين و چنان مى شوند، تا آخر دو آيه. از اين جا روشن مى گردد كه شهادت

براى اينكه خداى عزوجل بزرگتر از آن است كه در حقش فقر و احتياج و يا تاثر و اذيت تصور شود، و سخن كوتاه آنكه خداى سبحان برى از هر نقص است ، پس هر اثر خوبى

كرده مى گويد: «اى كسانى كه ايمان آورده ايد مانند كسانى نباشيد كه ((موسى » را اذيت و آزار كردند، اما خدا او را از همه نسبتهاى ناروا مبرا و پاك نمود، تفسير نمونه

پيغمبر اكرم (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) زير پا گذارده شد؟! چرا هر گونه اذيت و آزار نسبت به او و يارانش روا مى داشتند، و حتى خونشان را مباح مى شمردند؟

اشاره شده ، يكى نفاق ايشان است ، كه در ظاهر اظهار ايمان مى كنند، تا خود را از اذيت و طعن و قتل حفظ كنند، و دوم اين است كه خواستند حقيقت و منويات درونى خود را

وسيله كفر و نفاق است. و بعضى گفته اند: مراد تنها ابطال صدقات به وسيله منّت و اذيت است، همچنان كه فرموده: «لا تُبطِلُوا صَدَقَاتِكُم بِالمَنّ وَ الأذَى». و

اند كه منظور از اين جمله، اين باشد كه: در رزق مردم باايمان و صالح، منّت و اذيت نيست و دهندۀ رزق، عمل خود را با منّت نهادن مكدر نمى كند. ممكن است ما نيز

است ، بنابراين معناى آيه چنين مى شود كه : اين مؤ منين از اهل كتاب آزار و اذيت مردم را به وسيله مدارا و حلم و حوصله از خود دور مى كردند، و بقيه الفاظ آيه

طريق مشروع ، و انفاق آن نيز در طريق مشروع ، و خالى بودن از هر گونه منت و اذيت و آزار بوده باشد، چرا كه مجموعه اين اوصاف در عنوان تقوى جمع است . بعضى نيز

بيان مى كنند، و هم بر بى ادبى بنى اسرائيل دلالت مى كند، كه پيغمبر خود را اذيت كردند، و باو نسبت دادند: كه ما را مسخره مى كنى ، و با آن توضيح خواهى هاى

غمگين گشت ، چون او فرزند نداشت و به همين جهت همواره ابراهيم را در خصوص هاجر اذيت ميكرد، و غمناكش مى ساخت . ابراهيم نزد خدا شكايت كرد، خداى عز و جل به او وحى

اموال آنها دراز كرده به تصرف خود در - آوردند و به هر كس ‍ دست مى يافتند، از اذيت و آزار زبانى و بدنى فروگذار نمى كردند. و به هنگامى كه به مدينه آمدند، در

عاجز بود و حال آنكه قبل از هجرتش و همچنين بعد از آن در راه خدا و در برابر اذيت ها و شكنجه هاى مردم آنچنان صبر كرد كه خداى تعالى به مثل آيه «و انك لعلى خلق

كنند، اين سخن نيز ايذاء ديگرى بود، ولى به هر حال مفهوم آيه عام است و هر گونه اذيت و آزار را شامل مى شود. تفسير نمونه جلد ۱۷ صفحه ۴۰۴ سرانجام ششمين و آخرين

گونه عملى است كه با اصول بندگى سازگار نيست ، از مخالفت و نافرمانى گرفته ، تا اذيت و آزار فرستادگان پروردگار، و يا ادعاى الوهيت و ربوبيت و مانند آن . و از آنجا

باشد به اينكه انفاق بايد به صورتى زشت و شر نباشد، مانند انفاق تواءم با منت و اذيت ، همچنانكه در جاى ديگر به اين نكته تصريح كرده مى فرمايد: «ثم لا يتبعون ما

اى كه با كنيزش از عقب نزديكى مى كند، بايد بدانى كه زن لعبتى است كه نبايد اذيت شود، و كشتزار است همانطور كه خدا كشتزارش خوانده . مولف : روايات در اين معانى

رَحْمَةٌ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ» «۱»؛ يعنى: آن گروه كه در مصيبت اذيّت دشمنان و غيبت امام زمان صبر و شكيبايى مى‏ورزند بر ايشان است رحمت‏هاى بسيار

به احكام خمسه تقسيم مى شود، يعنى گاه حرام است و اين در صورتى است كه موجب اذيت و آزار و هتك حيثيت مسلمانى گردد (همانگونه كه در آيات فوق به آن اشاره شده

بلكه منظور اين است كه او پـدر و مـادر خـود را بـه خـاطـر طـغـيـان و كـفـرش اذيـت و آزار فـراوان دهـد ولى تـفـسـيـر اول نزديكتر به نظر مى رسد. به هر حال آن

قرابت و خويشاوندى داشته. و نيز آن حضرت را مورد بغض و كينه خود قرار ندهند و اذيت ننمايند. پس بنابر اين تفسير، كلمه «قُربَی» به معناى خويشاوند نيست، بلكه به

دعوت مداوم و شبانه روزى قومش را در تمامى مدت عمر - كه قريب هزار سال بوده - و اذيت و آزارى كه در برابر آن از آنان ديده و بذل جهدى كه در راه خدا كرده و اينكه